ภายในห้องสีขาว ผมกับอริสมองหน้ากัน
「เรื่องอะไรกันคะเนี่ย」
「ที่พอจะคิดว่าเป็นไปได้ก็ นี่ ล่ะนะ」
พวกผมมองไปยังแหวนสีแดงซึ่งปรากฏขึ้นที่นิ้วก้อยมือขวา
หลังจากนั้น ก็เลื่อนสายตาไปทางโต๊ะ
ครั้งนี้ โต๊ะและเก้าอี้มีทั้งหมด2ชุด ตั้งอยู่ข้างๆกัน。
Notebookที่อยู่บนโต๊ะเองก็ แสดงสเตตัสของผมและอริสในแต่ละเครื่อง
ผมพึมพำ ไหนไหน พลางชะเง้อมองดูหน้าจอของNotebookของอริส
「นี่คือ สเตตัสของอริสงั้นเหรอ……」
「หวา วะหวา ห้ามดูนะค๊า！」
「ไม่เห็นเป็นไรเลย ไม่ใช่ของน่าอายซะหน่อยนี่นา」
「น่าอายออกจะตายไปค่ะ！」
อริสรีบเข้ามาขวางตัวผมกับหน้าจอของเธอด้วยท่าทีลุกลี้ลุกลน
มันน่าสนุกดี ผมก็เลยแกล้งเธอโดยการพยายามชะเง้อมองดูหน้าจอNotebookซะเลย
「มู~」
โดยไม่รู้ตัว ผมก็เอานิ้วไปแหย่ๆบริเวณสีข้างของอริสที่หน้าแดงไปเรียบร้อยแล้ว
「ลวนลามทางเพศค่ะ」
「แค่ล้อเล่นเท่านั้นเองน่า」
「ใบหน้ากำลังยิ้มอย่างมีเลศนัยอยู่นิคะ」
ไม่ปฏิเสธครับ
ผมมองดูอริสที่หน้าแดงเป็นลูกตำลึงพยายามใช้มือปิดหน้าจอเอาไว้ พลางหัวเราะนิดๆ
「โธ่ー！ ใจร้ายค่ะ！ มองคาซึซังพลาดไปแล้วค่ะ！」
「ขอโทษนะ ทำเกินไปหน่อย」
พอดีว่าการพูดคุยจะไม่ไปไหนซะที ผมจึงขอโทษเธอตรงๆ
ถ้าปล่อยไว้แบบนี้ จะเสียเวลาไปโดยเปล่าประโยชน์น่ะ
ถึงแม้ว่าที่มิตินี้เวลาจะถูกหยุดไว้ และสามารถใช้เวลาไปอย่างสูญเปล่าได้ก็ตาม
ใช่ พวกผมจะปล่อยให้เวลาผ่านไปอย่างสูญเปล่าก็ได้ หรือจะไม่ปล่อยให้สูญเปล่าก็ได้เหมือนกัน
ห้องนี้นี่ เหมือนเป็นห้องประชุมวางแผนการต่อสู้เลยนะ
เอาเป็นว่า นั่งที่เก้าอี้ของตนเอง และลองพิมคำถามลงไปในหน้าจอNotebookดูแล้วกัน
การที่คน2คนมาที่นี่ในเวลาเดียวกัน เป็นเพราะว่าตั้งปาร์ตี้กันและมีคนใดคนหนึ่งเลเวลอัพใช่มั้ย
คำตอบคือเยส
ดูเหมือนว่าหลังจากนี้ หากสมาชิกคนใดคนหนึ่งในปาร์ตี้มีการเลเวลอัพ ก็จะทำให้ทุกคนได้มายังห้องนี้ด้วย
แต่ก็สามารถเซตติ้งโดยใช้PCตัวนี้ เพื่อที่จะไม่ต้องมายังห้องนี้ได้เหมือนกัน
ก็จริงนะ หัวข้อแสดงผลมีเพิ่มขึ้น
ที่หัวข้อปาร์ตี้เมมเบอร์ ปรากฏชื่ออริสขึ้นมา
ที่ด้านข้างชื่อของอริสมีไอคอนอยู่ด้วย
หากคลิ๊กเข้าไป ก็จะหมายความว่าเป็นการตัดฟังก์ชันการเดินทางร่วมกันของปาร์ตี้เมมเบอร์
「แบบนี้นี่ ไม่ต้องมีก็ได้มั้ง……」
ไม่ใช่ว่าไม่อยากจะมาที่ห้องนี้หรอก กลับกันเลย
หากไม่ใช่กรณีที่ความสัมพันธ์กับปาร์ตี้เมมเบอร์ไม่ดี หรืออยากจะปิดบังสเตตัสของตัวเองล่ะก็ การมาที่ห้องนี้จะมีแต่ประโยชน์
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การมาสงบจิตใจรวบรวมความคิดซึ่งจำเป็นต้องใช้เวลา
นอกจากนี้ ยังสามารถพูดคุยกับปาร์ตี้เมมเบอร์ได้ตามต้องการ สามารถประชุมการประสานงานกันหลังจากนี้กับอริสได้ด้วย
ในช่วงเวลาที่พระอาทิตย์ใกล้จะตกดินแบบนี้ ถือเป็นเรื่องสำคัญมากทีเดียว
ถึงจะว่าแบบนั้นก็เถอะ ตอนนี้ไม่มีความจำเป็นจะต้องปรึกษากันขนาดนั้นก็ได้
การวางแผนบุกเข้าไปในอาคารเรียนศิลปะ เอาไว้ตอนที่ผมเลเวล3แล้วก็ได้
「ตอนนี้ มีอะไรที่อยากจะปรึกษารึเปล่า」
ผมลองถามอริสดู
「นั่น……สินะคะ」
อริสมองมาทางผมที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ ลังเลนิดๆ
「ขอถามเรื่องของคาซึซัง……ได้รึเปล่าคะ」
「เรื่องของผมมันน่าเบื่อนา」
ผมตอบกลับไปอย่างรวดเร็ว
อริสก้มหน้าลงไป
เธอเป็นคนฉลาดน่ะ คงจะรู้สึกได้ว่าผมไม่อยากจะให้มายุ่งกับเรื่องนี้
「อย่างนั้นเหรอคะ ถ้างั้น สักวัน」
「อ้า สัดวันจะพูดให้ฟังนะ」
สักวัน
ถ้าเธอไปด้วยกันกับผมตลอดจนกว่าจะถึงตอนนั้น่ละก็
ผมสาบานกับตัวเองในใจ
※
อริสนั่งลงบนเก้าอี้ เริ่มใช้งานNotebookของตัวเอง
อริส：เลเวล２ การใช้หอก１→２／เวทรักษา１ สกิลพอยท์２→０
ปิดหน้าจอการทำงาน กดเอนเตอร์ พริบตาต่อมา
พวกผม2คนกลับมาที่ป่าแล้ว
「อาล่ะ รีบกันดีกว่า ถึงจะไม่รู้ว่าต้องจัดการออร์คอีกกี่ตัวถึงจะเลเวลอัพ แต่รีบไว้ก่อนน่าจะดีกว่า」
「ค่ะ……อาโน ถ้าหาก แต่ว่า ถ้ามีออร์ค2ตัวล่ะก็ พอจะลากมาให้ทั้ง2ตัวเลยได้ไหมคะ」
อย่างนี้นี่เอง ถ้าการใช้หอกอัพเป็นแรงค์2แล้ว ถ้าเป็นตอนนี้ล่ะก็ เมื่อผสานกับการซัพพอร์ทจากผม อาจจะสามารถจัดการออร์ค2ตัวได้ในเวลาเดียวกันก็เป็นได้
ถ้าถึงคราวคับขัน ผมใช้อสุรรับใช้อีกาก็น่าจะพอแล้ว
กรณีที่ไม่สามารถสู้ได้ ผมก็ใช้เวทซัพพอร์ทที่ขาเพื่อเร่งความเร็วในการหนี แค่หนีให้พ้นก็ใช้ได้แล้ว
ไม่ว่ายังไง เส้นทางหลังจากนี้ก็มีโอกาสจะเจอกับศัตรูมากกว่า1ตัวอยู่แล้ว
ก่อนที่จะเป็นแบบนั้น ใช้ช่วงเวลานี้ทดลองไปก่อนเลยน่าจะดีกว่า
พอดีกับที่อีกาบินกลับมา
「ทางนู้นมี2ตัว ทางนี้มี1ตัว」
อีกาขยับจะงอยปากพะงาบๆส่งข้อความมาหาผม
「นำทางไปทางที่มี2ตัวที」
พูดจบ ผมก็ออกวิ่งทันที
※
อริสยังคงสงบอยู่ถึงแม้ผมจะลากออร์คมาให้ถึง2ตัวก็ตามที
ภายในใจของเธอ จดจ่ออยู่กับการเตรียมหอกเหล็ก
「ไหวมั้ย」
「ค่ะ！」
ระหว่างที่สวนทางกัน พวกเราแลกเปลี่ยนคำพูดกันแค่นั้น
อริสย่อตัวลง ถีบเท้าออกตัว
สมาธิทั้งหมด พุ่งตรงไปยังออร์ค
หลังจากที่ผมเปลี่ยนตัวกับอริส ผมก็หยุดยืน
หันกลับมา
อริสถือหอกหนักนั่นแบบหลวมๆ สายตาจดจ่ออยู่กับออร์คถือดาบตัวหนึ่งที่กำลังเงื้อดาบอยู่……
รางกายของเธอ โน้มไปข้างหน้าทางขวา
เธอแทงหอกออกไปด้วยการเคลื่อนไหวที่ไหลลื่นมาก
ออร์คทางขวามือนั้น ตัวเป็นรูด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว
ตัวผมถึงกับตะลึง ขณะที่ได้มองดูภาพนั้น
ขนลุกชันขึ้นมาโดยไม่ตั้งใจ การเคลื่อนไหวของเธอสอดรับกับจังหวะหายใจอย่างสมบูรณ์แบบราวกับเป็นยอดฝีมือ
ออร์คอีกตัวหนึ่ง หยุดอยู่เฉยๆ
ในจังหวะนั้น อริสปล่อยมือออกจากหอกเหล็ก
「คาซึซัง！」
「โอะ、โอ้ววว」
ผมรีบเข้าไปหยิบหอกไม้ไผ่ที่ถูกเตรียมไว้ที่ต้นไม้ใกล้ๆมา แล้วโยนไปทางเธอ
หากจะสู้กับศัตรู2ตัวล่ะก็ หอกที่ใช้จัดการศัตรูตัวแรกก็มีความเป็นไปได้ที่จะไม่สามารถใช้งานได้ในชั่วขณะหนึ่ง
เมื่อคิดได้แบบนั้น ผมจึงได้จัดเตรียมหอกสำรองเอาไว้ก่อนล่วงหน้า
พออริสรับหอกไม้ไผ่ได้แล้ว เธอก็ดีดตัวออกไปด้านข้างทันที
พุ่งเข้าไปหาออร์คที่กำลังสั่นกลัว
แต่ว่า การโจมตีครั้งนี้ มันตื้นเกินไป
ออร์คตัวนี้ ถือหอกไว้ในมือ
ใช้ไล่รับการโจมตีของอริส แล้วเหวี่ยงตัวในสภาพนั้นเลย
จากนั้นออร์คก็ฟาดหอกออกในแนวขวาง
แรงลมที่เกิดจากการเหวี่ยงนั้น ทำให้ตัวของอริสปลิวกระเด็นไป
ต่อให้มีสกิลการใช้หอกจนฝีมือเพิ่มขึ้นมาแค่ไหน ยังไงร่างกายของเธอก็ยังเป็นเพียงเด็กสาวมัธยมต้นปี3เท่านั้น
แต่ว่าอริสนั้น ยังสามารถใช้ประสิทธิภาพของฟิสิคัล・อัพและไมตี้・อาร์มช่วยให้กลับมายืนบนพื้นได้อีกครั้ง
พุ่งตัวเข้าไปที่สีข้างของออร์คที่เปิดขึ้นเนื่องจากการโจมตีในแนวขวางเมื่อกี้
เธอเลื่อนมือไปจับด้ามหอกให้สั้นที่สุด
แทงออกไปอย่างแม่นยำที่คอของออร์ค
เลือดสีน้ำเงินไหลออกมา
จากแผลอันรุนแรงนั้น ทำให้ออร์คไม่สามารถเคลื่อนไหวต่อไปได้
เวลาในการต่อสู้ ขนาดเจอ2ตัวยังใช้แค่ประมาณ10วินาทีเท่านั้น
ตอนที่ผมยื่นหอกไม้ไผ่ให้ หากสามารถทำได้อย่างราบรื่นล่ะก็ บางทีเวลาอาจจะน้อยลงกว่านี้อีกก็เป็นได้
「ทำได้ดีกว่าที่คิดเอาไว้อีกนะคะ」
อริสหันหลังกลับมา พลางยิ้มหวาน
ร่างกายของออร์ค2ตัวที่อยู่ด้านหลังเธอ ค่อยๆจางหายไป
ที่เหลืออยู่ก็คือก้อนคริสตัลเท่านั้น
เสียงประกาศ ดังอยู่ในหู
「คุณเลเวลอัพแล้ว！」
อย่างนี้นี่เอง ผมคิดในใจ
ผมกับอริสน่ะ ตั้งแต่ที่ตั้งปาร์ตี้กันก็ตัดการออร์คไป6ตัวแล้ว
หมายความว่า1คน ก็จะได้ค่าประสบการณ์จากออร์ค3ตัวนั่นเอง
「แค่จัดการออร์คให้เท่ากับจำนวนที่จำเป็นสำหรับเลเวลต่อไปของแต่ละคนก็พอแล้วงั้นเหรอ」
ผมกับอริส วาร์ปไปยังห้องสีขาว
※
ในตอนนี้ พวกผมมองหน้ากันในห้องสีขาว
「เท่านี้ผมก็สามารถเพิ่มเวทอัญเชิญเป็นแรงค์2ได้แล้ว」
「ค่ะ」
「อย่างที่สัญญาไว้ ต่อไปก็ไปสอดแนมที่ตึกเรียนศิลปะกัน」
「ค่ะ！」
เอาล่ะ เมื่อตัดสินใจได้อย่างนี้ เพื่อให้ใช้เวลาได้กระชับที่สุด จำเป็นจะต้องคุยกันให้ละเอียดหน่อยแล้ว
「ก่อนอื่นพวกเรา จะเคลื่อนที่ไปจนถึงใกล้ๆตึกเรียนศิลปะ กรณีที่บริเวณนั้นมีออร์คเดินป้วนเปี้ยนอยู่ แล้วตัวอื่นๆไม่ได้สังเกตเห็นล่ะก็ ให้เข้าไปจัดการโดยเร็วที่สุด」
「เพิ่มลดจำนวนสินะคะ」
「ก็หลังจากนี้ไป แพ้ชนะมันขึ้นอยู่กับสถานการณ์ที่เจอล่ะนะ……」
ตอนนี้ น่าจะประมาณ5โมงเย็นไม่ผิดแน่
อาจจะไม่มีเวลามากพอที่จะสืบข่าวให้ดี
เพราะฉะนั้น การรอให้ถึงช่วงค่ำแล้วค่อยเปิดฉากต่อสู้จึงอันตรายเกินไป
ที่สำคัญเลย มีความเป็นไปได้ที่ออร์คจะมีสายตามองเห็นกลางคืนอยู่
ในความเป็นจริงจะใช่หรือไม่ใช่นั้น ยังไม่เกี่ยวกับตอนนี้เท่าไหร่
ข้อมูลของเจ้าพวกนี้ยังไม่ชัดเจน ดังนั้นจึงต้องเคลื่อนไหวด้วยการสันนิษฐานว่า มี เอาไว้ก่อน
「ตากลางคืนเนี่ย……เหมือนกับแมว ที่ดวงตามีแสงใสๆน่ะเหรอคะ？」
「ไม่รู้เหมือนกัน แต่อย่างน้อยที่สุด หมูป่าก็เคลื่อนไหวหากินตอนกลางคืน หมูเองก็เป็นสัตว์ในตระกูลเดียวกับหมูป่าด้วยล่ะนะ」
「อ๊ะ จริงด้วยนะคะ」
「ที่สำคัญ ต่อให้เป็นมนุษย์เหมือนกัน พวกเราที่เป็นคนญี่ปุ่นยุคปัจจุบันก็มีสายตาที่แย่กว่า ……ว่าไงดีล่ะ เป็นพวกที่มีความสามารถในการมองเห็นไม่ค่อยดีน่ะ ถ้าเป็นพวกที่ใช้ชีวิตอยู่กับการล่าสัตว์เก็บของป่า เคยได้ยินมาว่าแม้จะเป็นป่าตอนกลางคืน ก็สามารถเดินได้สบายๆด้วยล่ะนะ……」
「คาซึซัง รู้เรื่องเยอะจังเลยนะคะ」
อิย๊า เรื่องพวกนี้อยู่ในนิยายไม่ใช่เหรอ？
อริสมองมาด้วยสายตาส่องประกายคิระคิระ
เงียบไว้แล้วกัน ก็นะ เอาเป็นว่ากลางคืนไม่เป็นผลดีต่อฝ่ายเราน่ะแหละ
「ยังไง เวทอัญเชิญแรงค์2 เหมือนว่าจะมีSummon・Floating・Lanternที่เป็นเวทอัญเชิญโคมลอยให้แสงอยู่น่ะนะ……」
「แสงสว่างน่ะ จะสะดุดตาเอานะคะ」
ผมเองก็คิดว่าการใช้ไฟฉายเดินป่าน่ะดีกว่า
แต่ตอนนี้ผมไม่ได้พกไฟฉายเดินป่ามาด้วยน่ะสิ
「ยังไงก็ตาม ถ้าถูกศัตรูล้อมกรอบเอาล่ะก็แย่แน่ พวกเราน่ะไม่ว่ายังไงก็มีจำนวนน้อยกว่า ถ้าถูกออร์คจำนวนมากเข้าล้อมล่ะก็ ไม่สามารถแก้ไขอะไรได้แน่ๆ」
ดังนั้นกรณีที่ศัตรูทีจำนวนมากกว่า แผนการรบขั้นพื้นฐานก็คือHit & Awayนั่นเอง
「กรณีที่ในจุดหนึ่งมีออร์คน้อยกว่า3ตัว ให้เข้าไปจัดการในทันที แค่แสดงฝีมือที่อริสใช้กับการจัดการออร์ค2ตัวเมื่อกี้อีกครั้งก็พอแล้ว ง่ายๆใช่มั้ย！」
「เอ เอ่อคือ……จะพยายามค่ะ」
อริสลูบมือ2ข้างไปมาอย่างไม่มั่นใจ
จนทำให้เผลอคิดไปว่า นี่ใช่คนเดียวกับอสูรที่เพิ่งต่อสู้ไปเมื่อกี้จริงๆงั้นเหรอเลยทีเดียว ท่าทีของเธอในตอนนี้ดูอ่อนแอมากเลยล่ะ
「กรณีที่มีมากกว่า7ตัว หนีเท่านั้น กรณีออร์คมีมากกว่า4แต่น้อยกว่า6 ผมหรืออสูรรับใช้จะเป็นเหยื่อล่อพลิกแพลงตามสถานการณ์ เป็นการต่อสู้แบบแยกกลุ่มกันนะ」
「คาซึซังเสี่ยงเกินไปค่ะ」
「ตราบใดที่การเคลื่อนไหวของออร์คยังไม่ชัดเจน เธอมากกว่าที่อันตราย ความเป็นไปได้ที่จะโดนล้อมก็มี ถ้าเป็นอย่างนั้นล่ะก็ ไม่สามารถช่วยได้เลย ถ้าผิดพลาดขึ้นมาล่ะก็……」
「รู้อยู่แล้วค่ะ」
อริสยกมือขึ้นมาประสานกันบริเวณหน้าอก
ไหล่ของเธอ สั่นอยู่เล็กน้อย
แน่นอนอยู่แล้ว ไม่มีทางที่จะไม่กลัวหรอก เพราะหากผิดพลาดล่ะก็ อนาคตที่รออยู่ก็คือการข่มขืน และฆ่าทิ้ง
เธอน่ะเพียงแค่อาศัยความรู้สึกอยากจะช่วยเหลือเพื่อน ในการข่มกลั้นความกลัวเหล่านั้นเอาไว้เท่านั้น
「ชั้น เคยถูกจับไปแล้วครั้งหนึ่ง……ถ้าหากตอนนั้น คาซึซังไม่เข้ามาช่วยไว้ล่ะก็……」
「จะทำตามแผนการนี้หรือไม่ ขึ้นอยู่กับเธอน่ะ ถ้าหากไม่ไหวล่ะก็……」
「ไม่ค่ะ」
อริสส่ายหัว
จิตสำนึกอันแรงกล้าเข้าปกคลุมความอ่อนแอในร่างกาย หลังจากที่เธอหายสั่น เธอก็มองมาที่ผมอย่างแน่วแน่
「ทำค่ะ ขอให้ชั้นได้ทำด้วยเถอะค่ะ」
ใช่ ประกาศออกมาอย่างชัดเจน
คาซึฮิสะ：เลเวล３ เวทซัพพอร์ท２／เวทอัญเชิญ１→２ สกิลพอยท์２→０
ไฟล์เสียหรือถูกลบบอกด้วยนะครับ เดียวจะเเก้ให้ สวนมีความเห็นอะไรหรืออย่าดูเรื่องไรก็โพทย์บอกได้