เวลาผ่านไปแค่ไหนแล้วล่ะ
ขาเหน็บกินแล้วจ้า ถึงจะคิดแบบนั้นแต่ผมก็ไม่มีความคิดที่จะปลุกอริสซึ่งกำลังนอนหลับสนิท รวมถึงไม่มีความกล้าพอที่จะเล่นซุกซนด้วย ทำได้เพียงมองดูใบหน้ายามหลับของเธออยู่เงียบๆเท่านั้น
ผมน่ะ ชักใยเธอให้ต่อสู้
ใช้งานผู้หญิงบอบบางและมีอายุน้อยกว่าอย่างเธอในฐานะโล่ เข้าสู่สนามต่อสู้ในสภาพที่ปลอดภัย
ผมเองก็เป็นผู้ชายนะ ความรู้สึกลึกๆมันกรีดร้องอยู่
แค่เหน็บชาที่ขาแค่นี้ ถ้ามันพอจะชดใช้หนี้ของเธอได้สักนิดล่ะก็……
ตัวผมที่คิดอะไรแบบนั้นน่ะ คิดว่าคงจะเป็นพวกขี้โกงแน่ๆ
อื้ม ผมยอมเป็นพวกขี้โกงก็ได้
ถ้ามันจะทำให้มีชีวิตรอดต่อไปได้ล่ะก็นะ
ภาพที่มองเห็นจากบนหน้าผานั่นผุดขึ้นมาในหัว
ทุ่งหญ้าที่ไม่เคยเห็นมาก่อน นกยักษ์
และออร์คที่เข้าจู่โจมพวกผม
「ต่างโลก」
คำเฉพาะคำนี้ ผ่านออกมาด้านบนลิ้นของผม
ต่อให้หนีพวกออร์คพ้น ต่อให้ลงจากภูเขาที่โรงเรียนตั้งอยู่ได้ คิดว่าบ้านของพวกผมน่ะ ไม่มีอยู่ที่ปลายทางหรอก
เพราะอย่างนั้น ถึงต้องมีห้องนี้
เพราะอย่างนั้น ถึงต้องมีสกิลนี้
ราวกับเรื่องโกหก โลกที่ราวกับแฟนตาซีเกมส์ แต่กลับเป็นความจริง พวกผมนั้นต้องมีชีวิตอยู่ในโลกใบนี้
「ผม ไม่อยากตาย」
2-3ชั่วโมงก่อนหน้านี้ตอนที่ฆ่าเจ้านั่นไป ผมคิดว่าเรื่องราวหลังจากนี้จะเป็นยังไงก็ได้แท้ๆ
ตัวผมในตอนนี้กลับคิดเพียงแค่จะมีชีวิตอยู่ต่อไป
บางที ประสบการณ์ต่อสู้จริงคงจะเข้าสู่ร่างกายของผมไปแล้ว
ทำให้ความรู้สึกลึกๆของผม หวาดกลัวต่อความตายล่ะมั้ง
คำว่า ความตาย น่ากลัวกว่าที่คิดเอาไว้ ผมรู้เข้าซะแล้วสิ
เพราะฉะนั้นผมจึงต้องเป็นคนขี้โกง
เพราฉะนั้นผมจึงต้องอาศัยพลังของสกิลนี้ เอาชีวิตรอดให้ได้
เพื่อการนั้นจำเป็นต้องใช้อริส
เพราะงั้น แค่เหน็บชาที่ขาแค่นี้ ไม่ถือเป็นเรื่องใหญ่โตอะไรเลย
ระหว่างที่คิดอยู่ เวลาก็ผ่านไปพอสมควร
อริสขยับตัวนิดๆ
เปลือกตาเปิดออก ขยี้ตาในท่าทางสลึมสลือ
อ๊ะ น้ำลายหยดลงที่มือแล้ว
อืมม เสียงครางนิดๆที่ฟังยังไงก็น่ารัก……
สายตาของเธอประสานเข้ากับสายตาของผมที่ก้มลงมองอยู่
「อุหวา！」
「อรุณสวัสดิ์」
ผมยิ้ม ยิ้มแบบแกล้งๆน่ะ
หลังจากอริสส่งเสียงร้อง เธอก็กลิ้งตัวออกไปจากตักของผม
หลังจากนั้น ขอโทษค่ะ ขอโทษค่ะ นั่งคุกเข่าขอโทษใหญ่เลย
「ยังไงก็เป็นห้องนี้ที่เวลาไม่เดินอยู่แล้ว ไม่ดีเหรอ」
「ตะ แต่ว่า！」
「ใบหน้าตอนหลับ น่ารักมากด้วยสิ」
「หะ เห็นแล้วเหรอคะ！」
「ทั้งหมดเลยแหละ」
ใบหน้าของอริสเป็นสีแดงขึ้นมาถึงหู ร้องลั่น「ช่วยลืมไปด้วยค่ะ！」แล้วเข้ามาเขย่าหัวของผมที่นั่งอยู่เฉยๆ
แถมหน่อย ที่ผมยังนั่งเฉยๆก็เพราะ ขาเป็นเหน็บก็เลยยืนไม่ได้น่ะ
……ถ้ากลับไปที่เดิมแล้ว ขาจะหายเป็นเหน็บรึเปล่านะ (ยังจะมาห่วงเน็บอีก ปัดโธ่!!!)
คงจะหายแหละเนอะ
ต่อให้รู้สึกอ่อนเพลียที่โลกนี้เท่าไหร่ ถ้ากลับไปยังสถานที่เดิมแล้วก็จะหายเป็นปลิดทิ้ง
ก็หมายความว่า ต่อให้ได้รับบาดเจ็บที่โลกนี้ ถ้ากลับไปที่นั่นก็จะหายทันทีอย่างนั้นเหรอ？
ถ้างั้น ถ้าใช้เวทมนตร์ที่โลกนี้ล่ะ？
มีอะไรที่อยากจะทดลองอยู่เยอะเหมือนกัน แต่สำหรับตอนนี้ คงต้องเอาไว้ทีหลัง
หลังจากนี้พวกผม จะต้องกลับไปสู้เสี่ยงตายกับออร์ค
ต้องกลับจากห้องที่เวลาหยุดเดินโดยสมบูรณ์ไปยังโลกที่มีแต่การฆ่าฟัน
「คาซึซัง ชั้นต้องเพิ่มแรงค์ของเวทรักษาเหรอคะ」
ตอนนี้ อริสเลเวล3แล้ว โดยมีสกิลการใช้หอกแรงค์2 เวทรักษาแรงค์1
2พอยท์ที่ได้มาใหม่ ไม่สามารถใช้เพิ่มแรงค์การใช้หอกได้ แต่สามารถเพิ่มแรงค์ของสกิลรักษาเป็น2ได้
ถึงอย่างนั้นก็เถอะ……
「ไม่ล่ะ คิดว่าเก็บพอยท์เอาไว้ดีกว่า」
พูดพูดออกไป
「แค่เพิ่มสกิลการใช้หอกจาก1มา2ก็ทำให้สามารถต่อสู้กับออร์คได้ง่ายขึ้นขนาดนี้แล้ว หากเพิ่มอีก1เลเวล เพิ่มสกิลการใช้หอกให้เป็นแรงค์3ได้ล่ะก็ ต่อให้โดนออร์ครุมล้อม ก็น่าจะสามารถต่อสู้ได้จริงมั้ย」
「เพราะมีเวทซัพพอร์ทของคาซึซังต่างหากค่ะ」
จริงอยู่ว่าเวทซัพพอร์ทมีส่วนมาก
จากการเพิ่มสมรรถภาพทั้งร่างกาย ทำให้อริสสามารถลงมือได้ก่อนออร์ค ชิงความได้เปรียบมาได้
เพราะฉะนั้น เพื่อที่จะรักษาความได้เปรียบจากการลงมือก่อนเอาไว้ ผมจึงคิดว่าให้เธอให้ความสำคัญกับสกิลการใช้หอกก่อนจะดีกว่า
ผมบอกสิ่งที่คิดเอาไว้ให้เธอรู้
「ถ้างั้นก็ จะทำตามค่ะ」
อริสบอกว่าเห็นด้วย……ไม่สิ ยินยอมที่จะทำตามความคิดของผม เธอลุกไปนั่งหน้าPC
สูดลมหายใจลึกๆ
「กลับกันเถอะค่ะ」
「อ้า」
หลังจากนี้ พวกผมจะต้องกลับไปยังสนามต่อสู้
เริ่มการฆ่าฟันกันอีกครั้ง
อริสกดEnter
พริบตาต่อมา พวกผม ก็กลับมาที่ล็อบบี้ของอาคารเรียนศิลปะ
※
กลิ่นที่ไม่พึงประสงค์ อบอวลไปทั้งล็อบบี้ของอาคารเรียนศิลปะ
อริสมองดูสภาพของนักเรียนหญิงที่ถูกออร์คข่มขืนฆ่าอีกครั้งหนึ่ง
หลังจากนั้นก็ส่ายหน้า แล้วมองมาทางผม
ผมเดินเข้าไปด้านในล็อบบี้ประมาณ2-3ก้าว แล้วมองสำรวจเฉลียงของชั้น2
เสียงฝีเท้าดังกระหึ่ม ดังออกมาจากชั้น2
พวกออร์คที่อยู่ชั้น2 คงจะรู้สึกถึงผู้บุกรุกได้แล้วล่ะมั้ง
บันไดที่เชื่อมต่อจากล็อบบี้ไปชั้น2นั้น มีทั้งหมด2อัน อยู่ซ้ายและขวาข้างละอัน
「อริส ถ้ามีออร์คมาจากด้านซ้ายล่ะก็ โจมตีได้เลย ผมจะใช้Puppet・Golemจัดการด้านขวา」
「ค่ะ！」
ถ้าโดนศัตรูขนาบ2ข้างล่ะก็ แย่แน่ๆล่ะ
ผมกับบอริสแยกกันชั่วคราว ไปยังบันไดซ้ายและขวา
พอมองขึ้นไปด้านบน ก็เห็นออร์คตัวอ้วน2ตัว กำลังเดินอุ้ยอ้ายลงมา
อย่างว่าล่ะนะ บันไดมันแคบ ลงมา2ตัวพร้อมกันไม่ได้ต้องลงมาทีละตัว
โอกาสล่ะ
ผมสั่งให้Puppet・Golemเข้าไปจัดการออร์ค แล้ววิ่งไปทางอริส
อริสนั้นยืนอยู่หน้าบันไดทางซ้าย เตรียมต่อสู้กับออร์ค2ตัวที่กำลังลงมา
「จากทางขวา2ตัว！ โจมตีทางนี้ก่อน！」
พอผมพูดจบก็จัดการอัญเชิญPuppet・Golem
Puppet・Golemตัวที่2ปรากฏตัวขึ้นมาด้านหลังอริส
「Keen・Weapon、Physical・Up、Mighty・Arm」
ผมใช้เวทมนตร์เพิ่มความแข็งแกร่งให้Puppet・Golem แล้วส่งสัญญาณให้อริส
ＭＰปัจจุบัน／Max ＭＰ＝７／２１
ＭＰของผมเหลือไม่เยอะแล้ว
อยากจะเก็บＭＰที่เหลืออยู่ไว้สำหรับเวทซัพพอร์ท เส้นทางหลังจากนี้ไป คงต้องต่อสู้ด้วยสิ่งที่มีในตอนนี้เท่านั้น
「อริส！」
「ค่ะ พร้อมค่ะ！」
อริสถอยหลังมาครั้งหนึ่ง มายืนอยู่ข้างPuppet・Golemตัวใหม่
ออร์คตัวหนึ่งกระโดดลงมาจากบันได เงื้อดาบเข้ามาหาอริส……
แต่การโจมตีนั้นถูกโล่ของPuppet・Golemที่ก้าวเข้าไปรับแทน รับเอาไว้
ถึงอย่างนั้นร่างของตุ๊กตาไม้ก็ถูกกดเอาไว้
แต่ มันก็ยังพยายามจะยันกลับไป
โย้ช ลุยเลย ตุ๊กตาของผม พยายามเข้า
ผมกำหมัดส่งแรงเชียร์ไปให้ แต่จริงๆแล้วผมก็ทำได้แค่เชียร์เท่านั้นแหละ
อีกด้านหนึ่ง ออร์คที่กระโดดเช้ามาโจมตีแต่ถูกPuppet・Golemยันไว้นั้นเสียหลัก
ในจุดนั้นอริสก็พุ่งเข้าไปโจมตีในทันที แทงหอกปลายแหลมเข้าไปที่ท้องของออร์ค
ออร์คโซเซ ผงะไปข้างหลัง……
ตะบองของPuppet・Golemทุบเข้าไปที่หัวออร์ค
ออร์คล้มลงจากจังหวะนั้น ไม่ขยับอีกต่อไป
ออร์คอีกตัวหนึ่ง เมื่อมองเห็นเช่นนั้นก็กู่ร้องอย่างโกรธเกรี้ยว
วิ่งลงมาจากบันได เงื้อดาบมาแต่ไกล หมายเข้ามาโจมตี
อริสรีบถอยห่างออกมาเพื่อสร้างระยะ แล้วเข้าไปหลบอยู่หลังPuppet・Golem
โล่ของPuppet・Golemรับการโจมตีเอาไว้อีกครั้ง
อริสย่อตัวลง อาศัยร่างของPuppet・Golemเป็นแกนหมุนตัวในทิศทวนเข็มนาฬิกา1รอบ
พริบตาหนึ่ง ร่างของเธอหายไปจากสายตาของออร์ค
เป็นวิธีการต่อสู้เหมือนกันกับตอนที่จัดการออร์คที่ล็อบบี้เมื่อกี้น่ะ
ถึงในตอนนั้นจะใช้ร่างของออร์คที่ถูกตัดการไปแล้วก็เถอะ
ตอนที่ออร์คมองเห็นร่างของอริสอีกครั้ง ก็เป็นตอนที่หอกปลายแหลมแทงเข้าที่ลำคอซึ่งไร้การป้องกันไปแล้ว
ฝีมือยังดีไม่มีตกเลย
การต่อสู้นั้นไม่ได้อาศัยสกิลเพียงอย่างเดียว เพื่อที่จะเคลื่อนไหวได้อย่างเหมาะสมและสมบูรณ์แบบที่สุด ต้องใช้หัวในการต่อสู้ด้วย
แต่ยังไงอริสน่ะ ดูท่าแล้วน่าจะมีเซนส์ในการต่อสู้มากพอตัวเลยไม่ใช่เหรอ？
อริสนั้นไม่ได้ชำเลืองมองมาทางตัวผมที่กำลังเหม่อเลยแม้แต่น้อย เธอวิ่งไปทางด้านขวาที่มีออร์ค1ตัวกำลังงัดกัPuppet・Golemอยู่
เห็นดังนั้น ผมก็รีบวิ่งตามอริสไป
Puppet・Golemตัวที่2เองก็วิ่งตามผมมาเหมือนกัน
ออร์ค2ตัวด้านขวาเองก็ถูกการโจมตีที่ดุร้ายราวราชสีห์ของอริส จัดการไปอย่างง่ายดาย
ผมเลเวลอัพแล้ว
พวกผม วาร์ปมาที่ห้องสีขาว
※
งั้นเหรอ พอดีกับค่าประสบการณ์ที่จำเป็นสำหรับอัพเป็นเลเวล4สินะ
ถึงงั้นก็เถอะ ครั้งนี้ ไม่มีอะไรที่ต้องทำ จะเพิ่มสกิลก็ไม่ได้ ไม่จำเป็นต้องวางแผนกันในตอนนี้ด้วย
ที่ห้องสีขาว ผมกับอริส เพียงแค่เช็ควิธีการดำเนินการกันอย่างง่ายๆอีกครั้งเท่านั้น
「ก่อนอื่นก็ใช้Puppet・Golemสำรวจห้องของชั้น1ก่อน หลังจากนั้นก็ไปที่ชั้น2 หาออร์คที่หลงเหลืออยู่」
ศัตรูจะเข้ามาจู่โจมแบบกระทันหันเมื่อไหร่ก็ไม่รู้
เพราะงั้นจึงต้องมอบหน้าที่เหยื่อล่อให้กับPuppet・Golem
อริสคือกำลังรบหลัก ทันทีที่ค้นพบศัตรู「เชิญครับ、อาจารย์、รบกวนด้วย」「ไหนーเหรอ」ก็จะกระโจนเข้าสู่สนามต่อสู้ในสภาพประมาณนี้
ไม่สอ ให้อริสมาพูด「ไหนーเหรอ」เนี่ยมันดูสะพรึ่งยังไงแปลกๆนะ
「ต่อให้เจอนักเรียนที่ยังรอดชีวิตอยู่ ก็ต้องให้ความสำคัญกับการกวาดล้างออร์คก่อนนะ」
「ค่ะ」
「หากสถานการณ์เริ่มจะแย่ลงล่ะก็ ให้หนีได้เลยไม่ต้องลังเล โอเคนะ」
「ต่อให้มีนักเรียนที่ยังรอดชีวิตอยู่ก็ตาม เหรอคะ」
「ถ้ายังมีชีวิตอยู่ ก็ยังสามารถกลับมาได้ใหม่ ถ้าพวกเราตายล่ะก็ จะไม่สามารถช่วยใครได้เลย」
「……เข้าใจ แล้วค่ะ」
อริสพยักหน้า ด้วยท่าทีที่ดูฝืนใจตัวเอง
「ดีล่ะ ถ้างั้นก็ กลับกันเลย」
ผมกดEnter
พวกผม2คน กลับมายังล็อบบี้ของอาคารเรียนศิลปะ
※
หลังจากนั้นพวกผม ก็เข้าค้นห้องของชั้น1เป็นอันดับแรก
ไม่พบออร์คเลยไม่ว่าจะเป็นทีไหนก็ตาม
ในระหว่างนั้น ออร์คที่ยังเหลืออยู่จากชั้น2 ก็ลงมาด้านล่างเป็นระยะๆ
แต่ไม่ว่าครั้งไหน อริสก็จะเข้าไปจัดการได้อย่างสวยงาม
จำนวนออร์คที่ลงมาจากชั้น2 ทั้งหมดคือ3ตัว
「น่าจะ มาเป็นไรแล้วมั้ง ขึ้นบันไดกัน」
ให้Puppet・Golemเป็นหัวแถว เดินขึ้นบนไดอย่างระมัดระวัง
บริเวณเฉลียงของชั้น2นั้น ไม่มีเสียงเลย
「……ไม่มีออร์คล่ะมั้งนะ」
ผมผ่อนคลายตัวลง เดินไปอีกหลายก้าว ไปยังทางเดิน……
ตอนที่เดินผ่านทางอยู่นั้น ผมหันไปด้านข้างเพียงครั้งเดียว ประมาทไปเพราะคิดว่าไม่มีอะไร
「อันตราย คาซึซัง！」
เสียงแหลมเล็กของอริส ทำให้ผมต้องหันกลับมา
พอดีกับที่ออร์คซึ่งมาจากด้านลึกของทางเดิน ขว้างขวานมาหาผม
ซวยแล้ว
เนื่องจากเกิดขึ้นกระทันหัน ทำให้ผมไม่สามารถขยับร่างกายได้ตามต้องการ
เหมือนกับตอนที่กำลังจะข้ามสี่แยกไฟแดง แล้วจู่ๆก็มีรถยนต์พุ่งเข้ามา จนร่างกายแข็งเกร็งนั่นแหละ
นั่นคือปฏิกิริยาตอบสนองของคน
สำหรับทางการทหาร มันจะทำให้เกิดความเสียเปรียบในการรบ จึงต้องมีการฝึกซ้อมกันอย่างสม่ำเสมอเพื่อให้ร่างกายเคยชินและสามารถตอบสนองได้โดยอัตโนมัติ ……
แน่นอนว่าผมไม่ใช่ทหาร
เป็นเพียงนักเรียนมัธยมปลายที่เล่นกีฬาได้ไม่เอาอ่าวเอาเสียเลย
ขวานที่ออร์คขว้างมา พุ่งเข้ามาที่ศีรษะของผม
ผมน่ะ มองเห็นเป็นภาพสโลว์โมชัน
ร่างกายของผม เอียง
ตอนที่รับรู้ว่าเป็นเพราะอริสพุ่งเข้ามาชนอย่างกระทันหัน ก็เป็นตอนที่ผมล้มลงไปที่พื้นแล้ว
เสียงร้องครวญครางของหญิงสาว
หากเงยหน้าขึ้นล่ะก็ คงจะเห็นภาพของอริสที่ชุ่มไปด้วยเลือด เพราะรับขวานเข้าไปเต็มๆแหละจริงมั้ย
ออร์ควิ่งเข้ามา ผมรีบสั่งให้Puppet・Golem2ตัวเข้าไปรับมือทันที
อริสที่บาดเจ็บอยู่ ก็ตั้งหอกขึ้นมา เข้าไปร่วมต่อสู้ด้วย
ออร์คตัวนั้น ถูกหอกปีศาจแทงใส่จนตาย
อริสเลเวลอัพ
※
ที่ห้องสีขาว
「ทำไมถึงช่วยผมล่ะ อริส」
「ทำไมน่ะเหรอคะ……」
อริสซึ่งมีสีหน้าปั้นยากมองมาทางผม
นั่นมัน งั้นเหรอคงจะคิดว่า อุตส่าห์ช่วยแท้ๆมาคาดคั้นถามอะไรบ้าๆล่ะไอ้นี่ อยู่อย่างนั้นสินะ
「จู่ๆ ร่างกายก็ขยับไปเองค่ะ ต้องช่วยให้ได้ น่ะ」
「เพราะอย่างนั้นไง เธอเกือบจะตายเลยนะ……ไม่สิ ขอโทษนะ อุตส่าห์ช่วยแท้ๆ ยังมาพูดแบบนี้อีก ช่วยลืมๆมันไปได้มั้ย」
「ขะ ค่ะ」
ผมสูดลมหายใจเข้าลึกๆ
ลุกลี้ลุกลนอะไรกัน ทำไมถึงต้องไม่พอใจอริสด้วยล่ะ
บางที คงจะเป็นเพราะว่าอริสเข้ามาช่วยผมโดยไม่ได้สนใจตัวเองเลยล่ะมั้ง
การต่อสู้ที่อาคารเรียนศิลปะน่าจะเข้าสู่ช่วงสุดท้ายแล้ว ออร์คเมื่อกี้คงจะเป็นตัวสุดท้ายแล้วมั้ง
อริสเอง ต่อให้ไม่มีผมอยู่ด้วย ก็น่าจะสามารถต่อสู้ด้วยตัวคนเดียวได้แล้ว
ทั้งๆอย่างนั้นยังเอาตัวเองเข้ามาเสี่ยง ช่วยเหลือผม
หากพูดกันในด้านกำไรขาดทุนล่ะก็ มันคือขาดทุน
ทั้งๆอย่างนั้น ทำไมถึงสามารถเสียสละตนเองได้ถึงขนาดนั้นกันล่ะ？
รู้คำตอบอยู่แล้ว
การที่เธอช่วยเหลือผมน่ะ ไม่ได้เกี่ยวข้องกับกำไรขาดทุนหรือตรรกะเหตุผลอะไรเลย
มีเรื่องสงสัยเธออยู่เหมือนกัน
มีเรื่องที่ยังสงสัยว่าเธอแสดงให้ดูเป็นธรรมชาติที่สุด เพื่อหวังผลในภายหลังรึเปล่าอยู่เหมือนกัน
มีเรื่องที่ยังสงสัยว่าเธอคำนวณทุกอย่างไว้ล่วงหน้าแล้วจึงเคลื่อนไหวรึเปล่าอยู่เหมือนกัน
แต่ว่าเธอน่ะ ตั้งใจจะช่วยผมตั้งแต่แรกแล้ว
เธอเป็น คนประเภทนั้นน่ะ
มันทำให้ตัวผม คิดเลยว่าตัวเองช่างเป็นคนที่สกปรกโสมมซะเหลือเกิน
ไม่สิ ในความเป็นจริงแล้ว ผมเป็นคนสกปรก เป็นคนต่ำต้อย เป็นคนขี้โกง
เพราะยังไงผมก็ตัดสินใจตั้งแต่ตอนที่บอกตัวเองว่าจะต้องมีชีวิตรอดต่อไปให้ได้แล้ว
ทั้งๆอย่างนั้น พอได้มองดูอริสแล้ว ผมก็……
「เป็นอะไรเหรอคะ？」
สบตากับหญิงสาวที่มีสีหน้างุนงงไปซะแล้ว
ภายในอกของผม มันเจ็บปวดแปล๊บๆ
ทำไมตัวผม ถึงหลบสายตาเธอไปล่ะ
ผมรีบแก้ตัวกับอริสที่มีสีหน้าสงสัย
「ถ้าไม่เป็นอะไรล่ะก็ ถือว่าดีแล้วล่ะค่ะ」
「……อื้ม ไม่มีปัญหาหรอก」
บาดแผลที่ไหล่ของอริสน่ะ อยู่ในขอบเขตที่สามารถรักษาได้ด้วยเวทรักษา
ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องเพิ่มแรงค์ของเวทรักษาในตอนนี้
เพราะฉะนั้น ผมจึงบอกให้อริสเพิ่มสกิลการใช้หอกเป็นแรงค์3
เท่านี้ เธอก็ไม่จำเป็นต้องมีผมแล้ว
เป็นแบบนั้นแน่ๆ
อริส：เลเวล４ การใช้หอก２→３／เวทรักษา１ สกิลพอยท์４→１
ไฟล์เสียหรือถูกลบบอกด้วยนะครับ เดียวจะเเก้ให้ สวนมีความเห็นอะไรหรืออย่าดูเรื่องไรก็โพทย์บอกได้