ในป่าผมยืนอยู่ ข้างหน้าหลุมกับดักสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ราวกับเป็นเรื่องโกหก แต่ว่า หลุมกับดักก็ว่างเปล่าอยู่จริงๆ แถมยังมีกลิ่นเนื้อไหม้ฟุ้งกระจายอยู่ด้วย
บางทีนะ ต่อจากนี้ไปผมอาจจะไม่อยากกินเนื้ออีกเลยก็เป็นได้ ร่างของออร์คได้หายไปแล้ว แต่ที่ปลายหอกไม้ไผ่นั้น ยังคงมีคราบเลือดสีน้ำเงินติดอยู่
คิดอยู่เเล้วว่านั้นคือความจริงอย่างเเน่นอน
ออร์ค สัตว์ประหลาดที่มีหน้าคล้ายหมู มันมีอยู่อยู่จริงๆ และผมก็ได้……ฆ่ามันไปแล้ว
ช่างมัน ก็นะ เอาเป็นว่าช่างมันแล้วกัน ผมเองก็ไม่ได้ช็อคเท่าไหร่ ยังไงตัวผม ก็ตั้งใจจะฆ่าคนอยู่แล้ว ที่ผมฆ่าไปก็คือ มอนสเตอร์ชั่วร้ายที่มักจะพบได้เสมอๆ ในเกมแฟนตาซี RPG ดังนั้นปัญหาจึงไม่ใช่ว่าอยากจะฆ่าหรือฆ่าไปแล้ว
ปัญหาน่ะ ไม่ได้อยู่ตรงนั้น ออร์คนั่นมีเพียงตัวเดียวรึเปล่า ถ้าหากไม่ละก็...จากการถามตอบที่ห้องสีขาวเองก็ได้คำบอกใบ้มาแล้ว สกิลของผม จำเป็นต้องมีไว้เพื่ออะไร คอมพิวเตอร์ที่มีตัวตนอยู่ในฝั่วนู้นให้คำตอบมาว่าแบบนี้
「เพื่อตัวของคุณนับจากนี้」
ว่างั้นน่ะหลังจากนี้ สิ่งที่เรียกว่าสกิล จะเป็นสิ่งที่จำเป็นสำหรับผม ก่อนอื่น ใช่ ต้องทำความเข้าใจกับสกิลไงล่ะ
พลังพิเศษที่มอบให้กับผม พลังที่ใช้สำหรับปกป้องผม ผมลองทดสอบใช้สกิลดูเริ่มจากเวทซัพพอร์ทจากการสอบถาม เวทสนับสนุนแรงค์ 1 นั้น สามารถใช้เวทมนตร์ได้ 4 อัน การใช้เวทมนตร์จะต้องสูญเสีย MP ปกติเเล้ว ใช้ประมาณ 10 ครั้ง MP ก็จะหมด
การฟื้นฟู MP ให้กลับมาดูเหมือนว่ามีเพียงแค่การพักผ่อนเท่านั้นหากพักประมาณ10นาที จะสามารถฟื้นฟู MP สำหรับใช้ 1 ครั้ง
ทดลองล่ะ ผมมองไปที่มือขวาของตัวเอง แล้วขับขาน
「เเสงสักสิทธิ์จงป้องเเขน」
การใช้เวทมนตร์จำเป็นที่จะต้องใช้สมาธิอย่างแรงกล้า จากการสอบถามเเล้ว ผมได้รับคำแนะนำมา เซตตีย์เวิร์ดเอาไว้แล้วขับขานออกมาก็ได้แล้วจ้า ว่างั้นน่ะ
อย่างนี้นี่เอง ผมลองทำตามคำแนะนำดู ระหว่างที่สัมผัสได้ว่าพลังหลั่งไหลออกมาจากทั้งร่างกาย ที่มือขวาของผมก็ปรากฏแสงสว่างขึ้นมา ผมใช้มือขวาที่มีแสงปรากฏออกมาหยิบพลั่วขึ้นมา เบากว่าเมื่อกี้ พลั่วเบากว่าเดิมอย่างเห็นได้ชัด
ไม่สิ ผิดแล้ว แรงแขนของผมมากขึ้นต่างหาก นี่คือประสิทธิผลของเวทมนตร์ล่ะ
เพื่อเป็นการทดลอง ผมลองชกกำปั้นใส่ต้นไม้ใกล้ๆนั้นดูเจ็บ ต้นไม้ไม่มีรอยถลอกเลยด้วยซ้ำ ผิวหนังตรงมือของผมถึงกับลอกเลือดไหลออกมาซึมๆ
เลือดสีแดง สีเลือดคนละสีกับออร์ค น้ำตาเอ่อขึ้นมาบนดวงตาของผม
「เอาเถอะ ช่างมัน」
ผมสลัดความคิดฟุ้งซ่านออกไป ส่ายหัวไปมา เอาเป็นว่า รู้แล้วว่าเวทมนตร์มีตัวตนอยู่จริง ถึงเรื่องราวจะดำเนินมาถึงตอนนี้แล้วก็เถอะ
ได้เห็นออร์ค ได้เห็นห้องสีขาวนั่น เริ่มจะรู้สึกเชื่อในสิ่งที่เหนือปรากฏการณ์นิดหน่อยแล้ว ไม่สิ ไม่ใช่นิดหน่อยซะหน่อย ต่อไปก็ เวทอัญเชิญ
「จงออกมา อีกาดำ」
ด้านหน้าผมเกิดหลุมดำขึ้นมา ภายในหลุมดำที่บิดเบี้ยวนั่น มีกา1ตัวปรากฏออกมา เมื่อบินมาเกาะตรงต้นไม้ใกล้ๆผมแล้ว มันก็ร้อง ก๊า ออกมาทีนึง
「ค้นหาศัตรู」
หลังจากผมพูดจบ ผมก็ชี้ไปยังทางหนึ่งของถนน กาตัวนั้นยังคงร้อง ก๊า ก่อนจะบินออกไป ไม่นานก็หายไปจากขอบเขตการมองเห็นของผมหลายนาทีผ่านไปมันก็กลับมา ก๊า ก๊า ก๊า ก๊า ก๊า [ก๊าโว้ ก๊าโว้ ก๊าโว้ : สาระไม่มี]
「มอนสเตอร์1ตัว กำลังเดินอยู่บนถนนจ้า」
รู้สึกว่าจะได้ยินตามนี้ หูฝาดรึเปล่า จำเป็นจะต้องตรวจสอบให้แน่ชัด ผมตัดสินใจมุ่งหน้าไปยังถนน โดยพยายามระวังไม่ให้เสียงเท้าที่เหยียบใบไม้แห้งเกิดเสียงดังมากเกินไป การเดินเท้านั้นใช้เวลาเพียง5นาที แต่กลับดูเหมือนเนิ่นนานเหลือเกิน
ในที่สุดก็มาถึงจุดที่ใกล้กับถนน ถนนที่ตัดกับป่าไม้ซึ่งถูกปรับผิวโดยใช้แอสฟัลต์น่ะ ความกว้างถนนก็เพียงพอให้รถบรรทุก2คันขับผ่านแบบฉิวเฉียดนะ โดยริมขอบถนนจะเห็นได้ชัดว่ามีใบไม้แห้งกองทับถมกันอยู่ ตรงนั้นมีสิ่งมีชีวิตเดิน2ขา กำลังเดินป้วนเปี้ยนๆอยู่ ใบหน้าเหมือนหมู สิ่งมีชีวิตรูปร่างคล้ายมนุษย์และไม่ได้ใส่เสื้อผ้า
ผิวสีน้ำตาลแดง มีพุง และเหม็น ออร์คล่ะ ที่มือของออร์ค มีดาบขึ้นสนิมอยู่
ใช่ ดาบล่ะ ออร์คตัวเมื่อกี้ถือดาบมาด้วยรึเปล่านะ ไม่รู้สิ
ไม่ว่ายังไงตอนที่ผมเห็น ก็คือช่วงที่ออร์คกำลังจะสลายไป
หลังจากนี้คิดว่าคงต้องไปสำนวจหลุมกับดักหน่อยแล้ว
เอาล่ะ จะเอายังไงกับออร์คตรงหน้านี้
เมื่อกี้ไม่ได้สังเกต แต่เจ้านี่มันรูปร่างดีกว่าผมอีกนะเนี่ย
กล้ามบึกบึนสุดๆ
ช่วงขาเองก็ใหญ่
ราวกับนักกีฬาขว้างฆ้อนของที่ไหนสักที่เลย
นักกีฬาขว้างฆ้อนของที่ไหนสักที่ที่ผมหมายถึงคือ นักกีฬาชั้นเลิศที่ได้เหรียญทองโอลิมปิกนะ ออร์คที่อยู่ตรงหน้าผม ก็มีรูปร่างไม่ต่างไปจากออร์คตัวเมื่อกี้ที่ผมได้เห็นเพียงแวบเดียว
สรุปก็คือ ร่างกายของนักกีฬาระดับโอลิมปิกของมนุษย์ สำหรับออร์คแล้วก็คือร่างกายมาตรฐานเท่านั้นนั่นเอง
เวรกรรมจริงๆ
จะให้ไปปะทะกับเจ้านี่ซึ่งๆหน้าน่ะนะ ขอโทษทีผมคงตายแน่ๆอ่ะ
แต่ว่า ถ้าไม่ฆ่าเจ้านี่ล่ะก็ จะไม่สามารถเลเวลอัพได้
จะไม่สามารถไปยังห้องสีขาวนั่นได้อีกเป็นครั้งที่สอง
ตอนนี้พอลองทบทวนดูแล้ว คนที่อยู่อีกฝั่งหนึ่งของคอมพิวเตอร์นั่น ใจดีมาก
อดทนตอบคำถามของผม
แน่นอนว่า มีเหมือนกันที่ไม่ยอมบอก
มีเยอะเลยต่างหาก
แต่ถึงอย่างนั้น ระหว่างที่วนอยู่กับการถามคำถาม ผมก็ได้รู้อะไรมากขึ้น
ยิ่งพอได้ลองใช้เวทมตร์ไปครั้งหนึ่งแล้ว คำถามยิ่งออกมามากมายเท่าภูเขา
เพราะฉะนั้น ผมจึงต้องกลับไปที่ห้องนั้นอีกครั้งหนึ่งให้ได้
เพื่อการนั้นจำเป็นจะต้องเลเวลอัพให้ได้
เพื่อการนั้นจำเป็นจะต้องจัดการออร์คให้ได้ ก่อนอื่นก็ต้องฆ่าออร์คตัวนั้นให้ได้
「มีแต่ต้องทำ」
ผมพึมพำเบาๆ กำหมัดเอาไว้แน่น
รวบรวมสมาธิไว้ที่เท้าของตัวเอง
「Pysical・Up」
เท้าของผมทั้ง2ข้าง มีแสงปรากฏออกมา
นี่คือเวทมนตร์เสริมความแข็งแกร่งของร่างกาย โดยครั้งนี้เน้นไปที่การเสริมพลังให้กับเท้าน่ะ
ในจังหวะที่ออร์คหันหลังให้กับทางนี้พอดี ผมตัดสินใจพุ่งตัวออกไปยังถนนสุดชีวิต
ระยะห่างกับออร์คในตอนนี้ประมาณ20เมตร
ออร์คหันมามองทางนี้ บุโมー、คำราม
ยกดาบขึ้นสนิมขึ้นมา แล้วกวัดแกว่งไปมา
ตั้งใจจะฆ่าผมน่ะ
ถ้าโดนดาบนั่นฟันเข้าล่ะก็ คิดว่าคงเจ็บโคตรๆไม่ผิดแน่
แบบนั้นน่ะ โทษทีผมขอบายแล้วกัน
ผมพลิกตัวทันที พุ่งตัวเข้าไปในพุ่มหญ้า ที่เพิ่งจะกระโจนออกมาเมื่อกี้
ออร์คที่จั่วลมไปนั้น คำรามบุโมーพลางวิ่งตามผมมา
ผมหันหลังวิ่งหนีสุดชีวิต พลางแสยะยิ้มที่ริมปาก ดีล่ะ
บุโมー、เสียงร้องของมันห่างไกลไปเรื่อยๆ
อาเร๊ะ ผมคิดในใจ
จริงด้วย ตอนนี้ตัวผม ใช้เวทมนตร์เสริมความแข็งแกร่งของเท้านี่นา
เพราะงั้นก็เลยสามารถหนีออร์คได้
เพราะแบบนี้ไงผมถึงเลือกเวทซัพพอร์ท
ก่อนอื่น ผมคิดว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือการมีชีวิตรอด ดังนั้นผมจึงเลือกที่จะเมินสกิลที่เกี่ยวข้องกับอาวุธไป แล้วเลือกเวทซัพพอร์ทมา
แต่จะว่าไปทิ้งระยะมามากเกินไปรึเปล่าหว่า
พอมองหันกลับไปดูด้านหลัง ก็เห็นผิวสีน้ำตาลแดงอยู่ระหว่างต้นไม้อยู่
ระยะห่างน่าจะประมาณ15เมตรได้ล่ะมั้ง
「ทางนี้โว้ย ไอ้หมูอ้วน！」
ผมตะโกน พลางลดความเร็วลง
ออร์คดูเหมือนจะมองเห็นตัวผมอีกครั้งหนึ่งแล้ว
ร้องอย่างคลุ้มคลั่งแล้ววิ่งมาทางนี้ทันที
ผมรีบหนีต่อไป
การเล่นวิ่งไล่จับนั้น อีกไม่นานก็จบแล้ว
ในจุดๆหนึ่งที่มีใบไม้แห้งถูกปูเอาไว้อย่างแน่นหนา ผมกระโดดข้ามมันไปอย่างสวยงาม กระโดดข้ามกับดักน่ะ
อีกด้านหนึ่ง ออร์คกลับเหยียบเข้าไปที่กับดักโดยไม่ได้รู้อะไรเลย
หลุมกับดักล่ะ
หลุมกับดักที่ผมทำขึ้นมา3อัน
ในจำนวนนั้นมีหลุมหนึ่งที่ไม่สามารถใข้งานได้แล้วจากการต่อสู้เมื่อกี้ แต่ยังไงก็ยังเหลืออีกตั้ง2หลุม
เจ้านั่นมันวิ่งผ่านทางที่ผมผ่านมาตลอด สรุปก็คือผมได้คาดการณ์เส้นทางเอาไว้ล่วงหน้า
ตอนนี้ก็ไม่ต้องไปสนใจเจ้านั่นแล้ว ยังไงตอนนี้เรื่องราวมันก็ยุ่งเหยิงไปหมดเรียบร้อยแล้ว
แต่ว่า หลุมกับดักน่ะ ยังสามารถประยุกต์ใช้กับอย่างอื่นได้อีก
ฆ่าออร์ค เพื่อที่ผมจะได้กลับไปยังห้องนั้นอีกครั้ง ไม่ว่ายังไงกับดักนี้ก็เป็นสิ่งจำเป็น
ไม่สิ เอาจริงๆแล้ว
เพราะว่ามีหลุมกับดักนี่ ผมจึงได้เลือกสกิล2อันนั้น
ใช้เวทอัญเชิญเรียกอีกามา เพื่อคอยสังเกตการณ์ด้านบน
ใช้เวทซัพพอร์ทเพิ่มความแข็งแกร่งของเท้า เพื่อให้สามารถเล่นวิ่งไล่จับกันได้
สุดท้าย ก็ทำให้แน่ใจว่าออร์คจะตกลงไปในหลุมกับดัก
ในความเป็นจริง จนถึงขั้นตอนนี้ผมสามารถดำเนินการได้อย่างราบรื่น
ผมชะเง้อมองออร์คที่ตกลงไปในหลุมจากด้านบน ยืนยันว่ามนุษย์หมูนั่นถูกแท่งไม่ไผ่เสียบอยู่
ตัวออร์คนั้น มีเลือดสีน้ำเงินไหลออกมา จ้องมาทางผมอย่างโกรธแค้น
มันกวัดแกว่งดาบเปื้อนสนิมไปมาอยู่ภายในหลุม
แต่ว่าดาบนั้นน่ะ ไม่ว่ายังไงก็ฟันมาไม่ถึงผม
เช่นเดียวกับเมื่อกี้ ผมจัดการเทGasolineลงไปในหลุม แล้วก็โยนเชื้อไฟลงไป
ร่างของออร์คนั้นถูกไฟปกคลุม
มนุษย์หมูนั้น ดิ้นรนปวดร้าวอย่างรุนแรง
ที่เหลือก็ นัดสุดท้ายล่ะ ผมจัดการแทงหอกไม้ไผ่ออกไป
ประสิทธิภาพของMighty・Armยังคงมีอยู่
ผมใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดที่ผ่านการเสริมความแข็งแกร่งมาแล้ว ฮึ่ยย๊ะ ระดมแทงหอกไม้ไผ่ลงไปในหลุมอย่างไม่หยุดยั้ง
สัมผัสจากปลายหอกที่จิ้มเข้าเนื้อ น่าคลื่นไส้สุดๆ
แต่ถึงอย่างนั้น ผมก็ยังระดมแทงต่อไป
จากนั้นไม่นาน เสียงร้องของออร์คก็ค่อยเงียบไป
ชะเง้อมองลงไปในหลุม
ร่างของออร์คค่อยๆจางลง และสลายไป
เหมือนกับเมื่อกี้ไม่มีผิด
ผมฆ่าออร์คได้แล้ว ออร์คตัวที่2
จากนั้น ร่างของออร์คก็สลายไปโดยสมบูรณ์……
เพียงแค่นั้นเอง
ไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีก
ผมไม่สามารถไปยังห้องสีขาวนั่นได้อีกครั้ง
「เอาเถอะ ก็อยู่ในการคาดการณ์แหละนะ」
ผมพึมพำออกมาระหว่างที่หอบหายใจอยู่
ใช่ ถ้านี่เป็นคอมพิวเตอร์เกมส์ล่ะก็ ค่าประสบการณ์จากเลเวล0มาเลเวล1กับค่าประสบการณ์จากเลเวล1มาเลเวล2น่ะ ไม่มีทางที่จะเป็นค่าเดียวกันได้อยู่แล้ว
อย่างน้อยที่สุด ก็เท่าตัวใช่มั้ยล่ะ
ผมคิดว่าอย่างนั้นน่ะ
ถ้าแย่กว่านั้นหน่อย ก็อาจจะ3เท่า
ไม่ก็4เท่าเลยทีเดียว
อย่างไรก็ตาม หลุมกับดักเหลืออีกเพียงหลุมเดียว
ถ้าถึงคราวจำเป็นล่ะก็ แค่เอาหลุมที่ใช้ไปเมื่อกี้มาใช้ใหม่ก็ได้แล้ว
ในหลุมที่ออร์คหายตัวไปนั้น มีคริสตัลสีแดงขนาดประมาณนิ้วก้อย1ก้อนกลิ้งอยู่
อะไรล่ะนั่น
ดรอปไอเท็มเหมือนในเกมงั้นเหรอ
ยิ่งใช่คอมพิวเตอร์RPGเข้าไปเรื่อยๆ
ผมค่อยลงไปในหลุมครั้งหนึ่ง เพื่อเก็บเอาอัญมณีสีแดงนั่นมา
รูบี้？
ไม่สิ ผมไม่ได้มีความรู้เรื่องการแยกประเภทของอัญมณีซะหน่อย
เอาเป็นว่าเอาใส่ไว้ในกระเป๋าก่อนแล้วกัน
ลองมองดูหลุมที่ใช้ฆ่าออร์คตัวแรกไป เมื่อกี้ก็ลองดูไปรอบหนึ่งแล้วล่ะ จำได้ว่ามีคริสตัลเหมือนกันตกอยู่ด้วย
ลงไปเก็บคริสตัลขึ้นมา
หลังจากนั้น
ผมก็ให้อีกาบินออกไปสำรวจอีกครั้งหนึ่ง
ตัวที่อัญเชิญมาเมื่อกี้ ยังคงอยู่น่ะ
คิดว่าตอนที่ได้ไปห้องสีขาวนั่นอีกครั้ง คงจะต้องถามให้แน่ใจว่ากาสามารถมีตัวตนอยู่ได้นานแค่ไหน
จากนั้นไม่นาน อีกาก็บินกลับมา
「มอนสเตอร์1ตัว กำลังไล่ตามคนอยู่จ้า」
อีกาบอกผมว่าอย่างนี้
ไฟล์เสียหรือถูกลบบอกด้วยนะครับ เดียวจะเเก้ให้ สวนมีความเห็นอะไรหรืออย่าดูเรื่องไรก็โพทย์บอกได้