ประมาณ20นาทีหลังจากนั้น
ผมกำลังวิ่งหนีออร์คตัวที่4ของวัน
หลอกล่ออร์คไปยังหลุมกับดักที่อริสรออยู่
บนท้องฟ้านั้น อสูรรับใช้ อีกา ส่งเสียงร้อง ก๊า ช่วยสนับสนุนผม
ออร์คในครั้งนี้ ไม่เหมือนกับที่แล้วๆมาเพราะถือหอก
เป็นหอกที่ปลายขึ้นสนิมแล้วล่ะ แต่ยังไงก็คิดว่าแข็งแรงกว่าหอกไม้ไผ่แน่ๆ
หลังจากมันตกหลุมกับดักไปแล้ว คงต้องหาทางทำอะไรสักอย่างกับหอกนี้แล้วสิ ผมคิดในใจ
วิธีการในการเอาชนะที่ง่ายที่สุด ยังไงก็เป็นการต่อสู้ที่ได้โจมตีฝ่ายเดียวอยู่แล้ว
จะให้หามอนสเตอร์ที่โต้ตอบได้มาเป็นคู่มือน่ะเหรอ ขอผ่านละกัน
ในส่วนของวิธีการนั้น เอาไว้ทีหลังก่อน
เพื่อไม่ให้ออร์คไล่ตามทันและไม่ให้ระยะห่างมากเกินไป ผมต้องรักษาระยะห่างและความเร็วให้อยู่ในระดับที่เหมาะสมขณะวิ่งหนี
เนื่องจากสมรรถภาพที่ได้จากฟิสิคัล・อัพรู้สึกจะเพิ่มมากกว่าเดิมประมาณ20%ได้
ผลของการเพิ่มเวทซัพพอร์ทเป็นแรงค์2 เห็นได้ชัดเจนเลยว่านอกจากจะได้รับเวทมนตร์ใหม่ๆมาไว้ในครอบครองแล้ว เวทมนตร์ที่เคยมีอยู่แล้วก็พาวเวอร์อัพไปด้วย
นอกจากนี้เมื่อเลเวลกลายเป็น2 MPก็เพิ่มขึ้น
จากการถามคำถามซ้ำไปซ้ำมาที่ห้องสีขาว ทำให้รู้ว่าจำนวนครั้งที่สามารถใช้เวทมนตร์แรงค์1ได้นั้นเพิ่มขึ้นอีกเท่าตัว
เลเวล1 สามารถใช้เวทมนตร์แรงค์1ได้10ครั้ง
เมื่อเป็นเลเวล2 ก็จะใช้ได้20ครั้งนั่นเอง
พอดีว่ามันยุ่งยากไปหน่อย ผมก็เลยคิดว่าหลังจากนี้ การใช้เวทมนตร์แรงค์1 1ครั้งจะเรียกว่า1MP
สรุปก็คือMP Maxของผมในตอนนี้คือ20
ในส่วนของHP รู้แค่มันเพิ่มขึ้นเท่านั้นเอง
เพื่อที่จะตรวจสอบHP Maxจำเป็นต้องรับการโจมตีของออร์คน่ะ โทษทีเหอะ ผมขอบาย
มาถึงบริเวณใกล้ๆหลุมกับดัก
ชำเลืองมองไปที่พุ่มไม้
อย่างที่ได้คุยกันไว้ อริสซ่อนตัวอยู่หลังต้นไม้ใหญ่
ตัวเธอในตอนนี้ได้เอาเสื้อเชิ้ตที่ผมเตรียมไว้เป็นตัวสำรองมาใส่
ถึงเธอจะอายุน้อยกว่า แต่ถ้าเป็นชุดก่อนหน้าที่ฉีกขาดเละเทะล่ะก็ มันเปิดเผยส่วนที่ไม่สมควรดูออกมามากเกินไป
ทำไมผมถึงต้องเตรียมชุดสำรองไว้น่ะเหรอ ก็เพราะเวลาขุดหลุมน่ะ เหงื่อจะออกจนตัวเปียกตัวเหม็นเลยน่ะสิ
ทำไมถึงรู้สึว่าโชคดีขนาดนี้นะ ที่เตรียมมา
ดีล่ะ
ผมกระโดดข้ามหลุมกับดัก ลงบนพื้นที่ฝั่งตรงข้าม
ครั้งที่3แล้ว
ชินแล้ว
หันกลับหลัง
ออร์คที่ไล่ตามผมมา วิ่งมาพร้อมกับเสียงเหยียบเท้าที่ดังกระหึ่ม ไล่ตามผมเข้ามาเรื่อยๆตามทางที่ผมผ่านแล้วก็……
เหยียบเข้าที่ใบไม้แห้งซึ่งผมเอาไว้พรางตาเต็มๆ
ออร์คหายไปจากสายตา จังหวะต่อมา เสียงโหยหวนก็ดังขึ้นมาจากด้านล่าง
พอชะเง้อดูในหลุม แท่งไม้ไผ่ที่ใต้หลุมน่ะ ทิ่มแทงเข้าที่ร่างของออร์คอย่างสวยงาม
ครั้งนี้รู้สึกว่าแท่งไม้ไผ่จะแหลมคมกว่าทุกที
เพราะอย่างนั้นแหละออร์คจึงไม่สามารถขยับตัวได้ หอกในมือก็ตกลงสู่พื้น
ให้มันจบลงด้วยแท่งไม้ไผ่อย่างเดียวผมก็รู้สึกดีอยู่เหมือนกัน ……
แต่ถ้าแค่นี้ทำให้มันถึงตายล่ะก็ แย่แน่ๆไม่ใช่เหรอ？
ต้องรีบ ผมรีบไปคว้าแกลลอนน้ำมันมา เทลงในหลุมไปจนหมด
ร่างกายของออร์คชุ่มไปด้วยน้ำมัน
「ชิโมโซโนะซัง！」
「ค่ะ！」
อริสก้าวออกมาจากพุ่มไม้ จุดไฟใส่ม้วนกระดาษหนังสือพิมพ์ ขว้างมันลงไปในหลุม
ร่างกายของออร์คถูกไฟเผา
「หอกไม้ไผ่！」
「ระ รับทราบค่ะ！」
อริสคว้าหอกไม้ไผ่มา ดูเหมือนว่าเธอจะตื่นเต้นอยู่
ผมเดินเข้าไปหาเธอ จับมือที่กำลังสั่นอยู่เอาไว้
「Mighty・Arm」
มือทั้ง2ข้างของอริสเกิดประกายแสง
เพราะเลเวลอัพแล้วรึเปล่านะ รู้สึกว่าแสงมันแรงกว่าเมื่อกี้อีก
「ขอบคุณ……ค่ะ」
「อื้ม พยายามเข้า」
ผมเอื้อมมือไปจับไหล่ของอริสที่ลู่ลง
「รวบรวมสมาธิดีๆ！」
「ค่ะ！」
ที่ปลายของหอกนั้น ถูกเคลือบด้วยสีดำเนื่องจากผลของเวทมนตร์ที่ใส่เอาไว้ล่วงหน้าแล้ว
นั่นคือBlood・Attraction เวทมนตร์ใหม่ที่ได้มาตอนที่อัพเป็นแรงค์2
อริสส่งเสียงน่ารักๆขึ้นมาปลุกใจตัวเอง ก่อนจะระดมแทงหอกเข้าไปในหลุม
เสียงครวญครางของออร์ค ดังโหยหวนอยู่ในหลุม
พร้อมๆกันนั้น ร่างกายของอริสก็ถูกห่อหุ้มด้วยแสงสีขาว
บาดแผลบนตัวอริส ค่อยๆจางหายไป
เมื่ออาวุธที่ลงเวทBlood・Attractionเอาไว้สร้างบาดแผลให้ศัตรู อาการบาดเจ็บของผู้ใช้จะหายไปตามแผลของศัตรูที่เกิดขึ้น
ถ้าพูดกันในภาษาเกมRPG ก็คือการลดHPของศัตรู ฟื้นฟูHPของผู้ใช้ คุณสมบัติดูดเลือดนั่นเอง
อีกทั้ง ยังช่วยเพิ่มความแรงของการทำดาเมจขึ้นไปอีก สมแล้วที่เป็นเวทมนตร์แรงค์2
เสียงโหยหวนของออร์คดังขึ้นทุกครั้งที่อริสแทง
อริสทุ่มเทสมาธิแทงหอกไม้ไผ่ลงไปในหลุมโดยไม่สนใจสิ่งรอบข้างเลย
ไม่นาน เสียงกรีดร้องของออร์คก็หยุดลง
พอลองชะเง้อดูในหลุม ก็พบว่าร่างของออร์คที่เต็มไปด้วยบาดแผลฉกรรจ์ค่อยๆจางลงเรื่อยๆ
ส่วนร่างกายของอริส หยุดนิ่งไม่ไหวติงราวกับแข็งตัว
แต่ว่านั่นน่ะแค่ชั่วพริบตาเท่านั้นเอง ถึงอย่างนั้นผมก็รู้ได้ว่าบรรยากาศรอบตัวเธอได้เปลี่ยนไปแล้ว
ใช่ เธอกลายเป็นเลเวล1แล้ว
มีสถานะเหมือนกันกับผม ได้รับความสามารถมาจากห้องสีขาวนั่น
คิดว่า แค่ชั่วพริบตาที่ผ่านมานี้ เธอคงจะไปใช้เวลาอย่างยาวนานที่ห้องนั้นไม่ผิดแน่
ค้นหาหลายๆสิ่งหลายๆอย่างจากNotebook ผมแนะนำเธอไปล่วงหน้าแล้ว เพราะงั้นถ้าเธอทำตามล่ะก็ อย่างน้อยๆก็น่าจะใช้เวลาไป1-2ชั่วโมง
เพราะอย่างนั้น ตัวเธอในตอนนี้จึงดูสงบลงมาก
อริสสูดลมหายใจเข้าลึกๆ
แล้วเดินเข้ามาหาผม โดยที่ในมือยังถือหอกเอาไว้อยู่
รู้สึกว่าท่าทางของเธอตอนถือหอกนั้น เปลี่ยนเป็นดูธรรมชาติมากๆ
ไม่สิ ในความเป็นจริงมันเปลี่ยนไปแล้วต่างหาก
「เลือกการใข้หอกกับเวทรักษามาค่ะ」
อริสพูดออกมา
※
「Heal」
อริสร่ายเวทรักษาลงที่มือของผม
ผิวหนังค่อยๆเชื่อมต่อกัน มือที่รู้สึกเจ็บปวดแปล๊บๆตั้งแต่เมื่อกี้ ถูกแสงอันบริสุทธิ์ห่อหุ้มไว้
ความเจ็บปวดค่อยๆหายไป ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่บาดแผลทั้งหมดหายไป
「อย่างนี้นี่เอง สะดวกจริงๆนะ」
「ค่ะ」
อริสพยักหน้าให้ ก่อนจะหันไปรักษาบาดแผลของตัวเองบ้าง
ทั้งๆที่ตัวเองก็อ่อนเปลี้ยจนแทบจะยืนไม่ไหวอยู่แล้ว ยังบอกว่าเวทรักษาครั้งแรกอยากจะใช้รักษาให้ผมอีก
「ห้องสีขาว มีอยุ่จริงๆด้วยนะคะ」
「ไม่เชื่อเหรอ」
「ไม่ใช่แบบนั้นซะหน่อยค่ะ……」
ผมยิ้มแห้งๆ
「ก็เป็นสิ่งที่ไม่น่าเชื่อว่าจะมีจริงๆนี่เนอะ」
「ค่ะ」
ในความเป็นจริง ต่อให้เป็นตัวผม ถ้าเป็นจุดยืนกันล่ะก็……
อื้ม คงจะหัวเราะขำขันเลยล่ะมั้ง
「แต่ว่า ก็ได้เลือกสกิลมาอย่างดีแล้วค่ะ ต้องขอบคุณ คายะซังเลย」
「คาซ฿ชึฮิสะ ไม่ก็คาซึ เรียกแบบนี้ได้มั้ย พวกเราเป็น พวกพ้องกันแล้วน่ะ」
「ค่ะ คาซึฮิสะซัง……คาซึซัง อาโน」
อริสยิ้มหวานพลางแหงนหน้าขึ้นมามองผม
「ช่วยเรียกชั้นว่า อริส ได้ไหมคะ ทุกคก็เรียกแบบนั้นเหมือนกัน แล้วก็ ชั้นน่ะ เป็นรุ่นน้องค่ะ ช่วยเรียกห้วนๆด้วยนะคะ」
「เข้าใจแล้ว อริส」
「ค่า！」
อริสยิ้มอย่างมีความสุข
พอเห็นอย่างนั้น ผมก็รู้สึกมีความสุขไปด้วย จนเผลอยิ้มออกมาด้วยเลย
「ชอบหอกมากกว่าเหรอ」
「ค่ะ」
เธอเดินไปหยิบหอกชึ้นสนิมของที่ออร์คตัวที่ตายไปถืออยู่เมื่อกี้มา
ถึงปลายหอกจะขึ้นสนิมไปแล้ว แต่ยังไงก็น่าจะใช้ได้ดีกว่าหอกไม้ไผ่ที่ผมทำขึ้นมาเองอยู่แล้ว
จะว่าไป เวทซัพพอร์ทนี่พอจะทำอะไรกับหอกนี้ได้รึเปล่าหว่า
เวทซัพพอร์ทอันหนึ่งของแรงค์2ปิ๊งขึ้นมาในหัว ผมเอื้อมมือไปจับปลายหอกที่ขึ้นสนิม
「Repair・Metal」
แสงสีฟ้าปรากฏขึ้นมาที่ปลายเหล็ก สนิมค่อยๆแตกตัวออกไปทีละนิดๆ
ประมาณ10วินาที ส่วนโลหะของปลายหอก ก็กลับมาเงางามเหมือนกับของใหม่
「หวา」
อริสร้องออกมาด้วยความตกตะลึง
「สุโก้ยเลยค่ะ คาซึซัง」
「อ้า สุโก้ยเลยเนอะ」
เรื่องที่ทำเองกับมือแท้ๆ แต่ผมกลับพูดเหมือนเป็นเรื่องของคนอื่น
เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นน่ะ มันเป็นปรากฏการณ์ที่ไม่ใช่ธรรมดาน่ะสิ
ไม่สิ ความรู้สึกว่านี่คือความเป็นจริงน่ะ มันหายไปจากห้วงความคิดของผมนานแล้ว
「แต่ว่า เท่านี้ ชั้นเองก็……สามารถต่อสู้ได้แล้วค่ะ」
อริสกัดฟัน พูดออกมาด้วยใบหน้าเรียบเฉย
「ตัวชั้น ไม่ใช่คนที่ไร้พลังอีกต่อไปแล้ว」
ไฟล์เสียหรือถูกลบบอกด้วยนะครับ เดียวจะเเก้ให้ สวนมีความเห็นอะไรหรืออย่าดูเรื่องไรก็โพทย์บอกได้