ผมอึ้ง จ้องมองอริสที่อยู่ตรงหน้า
ทำไมเธอถึงหนีไม่ทันล่ะ หลังจากนี้จะทำยังไงดี พยายามใช้ความคิดสุดชีวิต
「คาซึซังไม่ได้ทำอะไรผิด หรอกค่ะ」
อริสส่ายหน้า พูดให้ตัวผมที่ติดสตันท์อยู่สบายใจ
ขณะที่มือข้างหนึ่งใช้เวทรักษากับสีข้าง อีกมือหนึ่งก็ลูบๆที่ศีรษะด้านหลัง
ต่อให้มาใช้เวทรักษาในตอนนี้ พอกลับไปที่นั่นก็จะกลับไปอยู่ในสภาพก่อนรักษาอยู่ดี เธอคงจะเจ็บสุดๆในระดับที่ไม่รักษาก็ไม่ไหวสินะ
「พอคิดว่าจะต้องทอดทิ้งรุ่นพี่ชิคิไปทั้งๆแบบนี้……ขามันก็ไม่ขยับเลยค่ะ」
นั่นน่ะไม่สมเหตุสมผลเลย
ภายในสมองของผม คิดแบบนั้น
ชิคิ ยูคาริโกะไม่ใช่คนรู้จักของอริส เพียงแค่บังเอิญอยู่ในอาคารนั่นพอดีเท่านั้นเอง
ไม่เคยพูดคุยกันมาก่อนหน้านี้ใช่มั้ยล่ะ
ไม่มีหน้าที่ที่จะต้องช่วยเลยใช่มั้ยล่ะ
สำหรับผมเอง ก็ใช่เหมือนกัน
เธอน่ะ ทอดทิ้งผมมาตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้ว
ทั้งๆที่มองเห็นว่าผมถูกรังแกในคลาสอยู่เสมอ แต่ก็มองดูเฉยๆไม่ได้ทำอะไร
การทอดทิ้งคนแบบนั้นไป มีอะไรไม่ดี
ก็แค่มอบสิ่งที่เคยทำมาก่อนคืนเจ้าตัวไปเท่านั้นไม่ใช่เหรอ
ตอนนี้ศัตรูที่พวกผมไม่สามารถเอาชนะได้มาแล้ว การหนีไปก่อนน่ะเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องไม่ผิดแน่
ที่สำคัญ สถานการณ์นั้นนอกจากหนีแล้วก็ไม่สามารถทำอะไรได้แล้ว
ไม่สิ
จู่ๆผมก็รู้ตัว。
ลองมองจากมุมมองของอีกฝ่ายดู
หากมองจากมุมของอริสล่ะก็ เธอคือเพื่อนร่วมชั้นของผม
ชิคิ ยูคาริโกะคือคนรู้จักของผม ดังนั้นสำหรับผมแล้วเธอก็คือคนสำคัญคนหนึ่งไม่ใช่เหรอ
ผมปิดบังความรู้สึกที่ตัวเองมีต่อชิคิ ยูคาริโกะไม่ให้อริสรู้เรื่อยมา
นั่นน่ะเป็นผลมาจากการอยากสร้างภาพลักษณ์ที่ดีต่อหน้าอริสไงล่ะ
ผมไม่อยากให้อริสรู้ถึงจิตใจอันเลวทรามของตนเอง
ไม่อยากให้เธอรู้ถึงตัวผมที่น่าสมเพช
ผลก็คือ อริสน่ะ……
แค่การลังเลชั่วครู่เท่านั้น
การลังเลชั่วพริบตานั่น ทำให้โชคชะตาของเธอเปลี่ยนไป
「ชั้น ไม่ดีเองค่ะ」
ทั้งๆอย่างนั้นอริสก็ยัง ยิ้มอย่างดูถูกตัวเอง
「ถึงยังไงตัวคนเดียวก็สามารถช่วยทุกคนได้……ชั้นหลงคิดแบบนั้นค่ะ ทั้งๆที่จริงๆแล้ว……จนกว่าจะช่วยทามากิจังได้ชั้นจะตายไม่ได้โดยเด็ดขาดแท้ๆ」
「ทามากิซังน่ะ……ซ่อนตัวอยู่ที่ชั้น3 ปลอดภัยดี เมื่อกี้ น่าจะล็อคประตู แล้วก็ซ่อนตัวอยู่แล้วล่ะ」
「เหรอคะ……ค่อยยังชั่ว สบายใจแล้วค่ะ」
เอะ เหะ เหะ อริสหัวเราะ
「สบายใจน่ะ……มันอะไรกัน」
「อ๊ะ จะ จริงด้วยนะคะ ขอโทษค่ะ คาซึซัง……ขอฝากทามากิจังด้วยนะคะ ช่วยเหลือเธอด้วย นี่คือคำขอสุดท้าย……ของชั้น」
「สุดท้ายน่ะ……มันอะไรกัน！」
「ชั้น คิดว่าคงไม่สามารถช่วยได้แล้วล่ะค่ะ ชั้นฝืนตัวเองจนสามารถฆ่าออร์คลูกกระจ๊อกตัวสุดท้ายได้แล้ว แต่เมื่อกี้ ถูกบอสออร์คไล่มาจนจนมุมที่ประตูทางเข้าของล็อบบี้……ในสภาพอ่อนแรงแบบนี้ คิดว่าคงจะฝ่าออกมาไม่ได้ค่ะ」
ทำไมถึงยิ้มอยู่ล่ะ
ผมกัดฟันกรอด
ทำไมเธอมองผม แล้วยังร่าเริงอยู่ได้ล่ะ
ผมกำหมัดแน่น
เธอน่ะ กำลังจะตายนะ
อีกทั้ง ยังเป็นการตายที่น่ากลัวที่สุด ทรมานที่สุดสำหรับผู้หญิงด้วยนะ
「ขอโทษค่ะ คาซึซัง ที่แบ่งค่าประสบการณ์ให้ชั้น ก็เพราะคิดว่าตัวชั้นจะมีประโยชน์ อย่างนั้นสินะคะ」
「อ้า……ใช่แล้ว」
「ทำประโยชน์ให้ไม่ได้เลยค่ะ ทำให้ค่าประสบการณ์ของคาซึซังเสียไปอย่างสูญเปล่า」
ไม่ใช่แบบนั้นซะหน่อย ไม่ได้ไม่มีประโยชน์ซะหน่อย
การต่อสู้ร่วมกันมาน่ะ ไม่ใช่ค่าประสบการณ์ที่สูญเปล่าซะหน่อย
อีกอย่าง ที่สำคัญ……
ผมเดินเข้าไปหาเธอ
ในระหว่างที่ไม่รู้ตัว ผมก็คว้าเธอเข้ามากอดแล้ว
「ห้ามพูดอะไรแบบนั้นนะ」
「ก็มัน」
ตอนนี้ คือช่วงเวลาที่ผมรู้ว่ากำลังจะสูญเสียเธอไป
ความเจ็บปวดแสนทรมานแล่นไปทั่วหน้าอกของผม
ในขณะที่ส่วนลึกของหัวใจนั้น มีความรู้สึกหนึ่งกำลังลุกโชนบ้าคลั่ง
อยากโอบกอดเธอ อยากจะได้เธอมาเป็นของตัวเอง
แต่ในตอนนี้ สิ้นหวังเหลือเกิน ความต้องนั่นกำลังจะหายไปยังที่ๆเอื้อมไม่ถึงแล้ว
「เจ็บ นะคะ」
อริสขัดขืนเล็กน้อย
ผมเอาแก้มของตัวเองไปถูกับแก้มของอริส
ใบหน้าของเธอเปียกชุ่ม
เปียกชุ่มไปด้วยน้ำตา
「ไม่เอาค่ะ」
อริสพึมพำ
「ไม่อยากตาย ไม่อยากโดนข่มขืน ไม่อยากโดนฆ่าโดยตัวประหลาดนั่น ไม่เอาค่ะ」
เธอพึมพำด้วยเสียงสั่นเครือ
「ชั้นมัน โง่มาก คาซึซังอุตส่าห์หาทามากิจังเจอแล้วแท้ๆ ยังทำอะไรแบบนั้น……ตามใจตัวเองอีก」
ผมไม่สามารถพูดอะไรได้เลย
ทำได้เพียงโอบกอดอริสไว้ด้วยทุกอย่างที่มีเท่านั้น
「อยากจะ ทำแบบนี้มาโดยตลอดค่ะ อุตส่าห์ ในที่สุด คาซึซังก็โอบกอดชั้นแล้ว ต้องมาแยกจากอะไรนั่น ไม่เอานะ」
「อริส เธอ……」
ผมขยับตัวออกมานิดเดียวเท่านั้น มองหน้าของอริส
น้ำตาไหลลงมามากมาย ใบหน้าของเธอดูแย่เหลือเกิน
ในสภาพที่ใบหน้าดูแย่มากนั้นอริสขยับริมฝีปากช้าๆ「ชอบที่สุดเลยค่ะ」เบาราวเสียงกระซิบ (ฟินนนนนนน\(^_^)/ )
ผมกดริมฝีปากของตนเอง ลงบนริมฝีปากสีชมพูอวบอิ่มของเธอ
ฟันกับฟันกระทบกัน เป็นจูบอันร้อนแรงล่ะ
อริสดูดริมฝีปากของผมเอาไว้ราวกับว่ามันยังไม่พอ
ตวัดลิ้นมาพันกัน น้ำลายของผมและเธอผสมกันเป็นหนึ่งเดียว
พวกเรา แลกจูบกันอย่างดูดดื่มราวกับอยู่ในความฝัน
จูบกันจนกว่าลมหายใจเกือบจะหมดลง แค่เกือบๆเท่านั้น
คิดว่านี่คงจะเป็นผลจากการตกอยู่ในสถานการณ์ที่ไร้ทางออกน่ะ
ในสถานการณ์ที่น่าหวาดหวั่น นอกจากผมแล้วเธอก็ไม่มีใครอีก
ผมเองก็เหมือนกัน ทั้งต่างโลก ทั้งออร์ค ทั้งสถานการณ์ที่ไร้ทางออก เพราะว่ามีเธออยู่ ผมจึงสามารถประคองสติเอาไว้ได้
แล้วยังไงล่ะ
ตอนนี้ผมน่ะ ต้องการเธอมากจนหยุดไม่อยู่
ต่อให้เป็นแรงกระตุ้นชั่วขณะ แต่มันก็ไม่ได้ทำให้คุณค่าของการสารภาพรักอันร้อนแรงของเธอจางลงไปได้เลย
ริมฝีปากของสองเรา แยกออกจากกัน
แต่ยังเชื่อมกันด้วยเส้นน้ำลาย
ผมมองดูใบหน้าสีตำลึงของอริส
จ้องมองไปยังดวงตาของเธอที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำตา จ้องมองไปยังตัวเธอที่ดูอ่อนแรง
ตัดสินใจแล้ว
ผมติดสินใจได้แล้ว
ปกป้องเธอ จะต้องปกป้องเธอ ให้ได้
อันตรายงั้นเหรอ ช่างหัวมันสิ
ตัวผมในตอนนี้ ค้นพบสิ่งที่อยากจะปกป้องแล้ว
「อริส」
「ขะ ค่ะ」
「อยากปกป้องเธอ」
อริสตะลึง จนเผยอปากขึ้นมา
ท่าทางที่เกิดขึ้นมาเพียงชั่วครู่นั้น น่ารักสุดๆ
ผมกอดเธอเข้ามาอีก หน้าอกแนบติดมากกว่าเดิม
อยากจะกอดต่อไป แต่ว่า ไม่ใช่ตอนนี้ก็ได้
หลังจากที่ช่วยเธอได้ ค่อยกอดเธอเท่าที่ต้องการก็ได้
「ตอนนี้ตัดสินใจแล้ว ผมจะไปช่วยเธอ ดังนั้น เธอก็ต้องเอาชนะให้ได้เพื่อผม」
「เอ๊ะ、อะ、อาโน？」
「แผนการน่ะเดี๋ยวจะคิดหลังจากนี้ คิดว่า คงจะเป็นแผนการที่บ้าดีเดือดมากๆ แต่ว่า เธอจะต้องชนะ」
「……เอโต」
「ต้องชนะเท่านั้น เธอกับผมจะตายก็ต้องตายด้วยกัน」
「ไม่จริง！ จะให้เอาคาซึซังมาพวัพันด้วยมัน……」
「ถ้าไม่ชอบแบบนั้นล่ะก็ ทำตามคำสั่งของผม แล้วชนะให้ได้ซะ」
อริสจ้องมองมาทางผมอย่างกล้าๆกลัวๆ
แต่นั่นมันก็แค่แป๊บเดียวเท่านั้น หลังจากนั้น ก็เป็นสายตาสงสัยว่า ไอ้หมอนี่มันกำลังคิดอะไรของมัน ประมาณนั้น
โธ่ー、ริมฝีปากของเธอเปลี่ยนรูป
ดูท่า หลังจากได้มองสีหน้าเอาจริงเอาจังของผมแล้ว ก็เลยล้มเลิกความคิดที่จะขัดขืนน่ะ
「ชั้นไม่ดีเองนะคะ คาซึซังไม่มีความจำเป็นที่จะต้องเข้ามาพัวพันกับความผิดพลาดของชั้นเลย」
「มีสิ ผมน่ะ ชอบเธอ」
「เอะ เอโต อาโน」
แก้มของอริสถูกฉาบด้วยสีแดงเรื่อๆ ทำตาโตเท่าไข่ห่านมองมาทางผม……
และยิ้มอย่างอ่อนโยนให้
「……ค่ะ」
「ชอบไปซะแล้วล่ะ ช่วยไม่ได้หรอก ผมต้องการเธอ ไม่ต้องการให้แปดเปื้อนด้วยมือของออร์คเวรตะไลนั่น ผมตัดสินใจแล้ว เพราะงั้นผมจะทุ่มเทสุดชีวิต มีปัญหาอะไรมั้ย！」 (หล่อมากคาซึ เราจะเอาใจช่วยนายนะ)
「ระ รู้สึกมันจะไปกันใหญ่แล้วค่ะ！ ใจเย็นๆด้วยค่ะ！」
「นี่มันสถานการณ์ที่คนที่ชอบเกือบจะโดนเรปอยู่แล้วนะ จะให้ใจเย็นอยู่ได้ไงเล่า！」
「หวา เวลาพูดอะไรแบบนั้นอย่าพูดเสียงดังสิค้า！」
อริสมือไม้ปั่นป่วนปัดไปปัดมา
ฮ่าฮ่าฮ่า บ้าจริงๆเลย ที่นี่น่ะมีแค่ผมกับเธอเท่านั้นแหละ
「ว่ากันตามตรง ผมอยากจะกดเธอที่นี่ตอนนี้เลย」
「เฮี๊ยะ กรี๊ด」
「แต่ว่านั่นน่ะ ไม่ทำหรอก แบบนั้นไม่ทำให้ผมพอใจได้แม้แต่เศษเสี้ยวแน่นอน ผมจะอาศัยแรงหื่น มุ่งหน้าไปช่วยเธอ」
「……ยังไงดีล่ะ รู้สึกว่าความโรแมนติกมันหายไปแล้วค่ะ」
อริส เริ่มลนลาน
แต่อริสที่มองมาทางนี้ด้วยสายตางอนๆน่ะ น่ารักโคตรเลยขอบอก
「โดนผมจับกดเนี่ย รังเกียจเหรอ」
「ไม่ได้รังเกียจหรอกค่ะ แต่ช่วยเลือกคำพูดด้วยสิคะ！」
หลังจากอริสคัดค้านเสร็จ ก็เพิ่งจะรู้ตัวว่าที่ตนเองพูดไปมีความหมายยังไง จนต้องร้อง「กรี๊ด」อีกครั้ง พลางกระสับกระส่ายไปมา
「เอ เอตโต คือว่า เอ่อ」
「ถ้างั้นก็ หลังจากนี้จะไปช่วยนะ！ เพราะงั้น สิ่งที่เธอกต้องทำเป็นอันดับแรกก็คือ ห้ามตายก่อนที่ผมจะไปช่วยโดยเด็ดขาด！ โอเคนะ」
「เอーโต คือว่า เข้าใจ ……แล้วค่ะ พูดตามตรง มัน ยากพอตัว เลยค่ะ」
「ทำอะไรสักอย่างซะ」
อริสแสดงสีหน้าว่า ต่อให้พูดแบบนั้นก็เถอะ มาทางผม
ความรู้สึกของผู้จัดการทีมตอนว้ากลูกทีมน่ะ ถ้าเป็นตอนนี้ล่ะก็เข้าใจอยู่
แต่ว่าวิธีอื่นนอกจากนี้ไม่มีน่ะ นอกจากไว้ใจลูกทีมแล้วก็ไม่มีทางอื่นแล้ว
เอาล่ะ ผมเดินไปนั่งด้านหน้าNotebook ใช้ความคิด
มีวิธีไหนบ้างนะ สิ่งที่ผมในตอนนี้สามารถทำได้ ความเป็นไปได้ ทั้งหมดนั่น มีอยู่ในＰＣนี้
สเตตัสปัจจุบันของผมคือ……
คาซึฮิสะ：เลเวล５ เวทซัพพอร์ท２／เวทอัญเชิญ２ สกิลพอยท์４
จะเพิ่มระดับของสกิลที่มีในตอนนี้ก็ได้
ถ้าจะเอาสกิลอื่นมาล่ะก็ สามารถเพิ่มเป็นแรงค์2ได้เลยทันที
ถึงอย่างนั้นก็……
ออร์คผิวสีทองสัมฤทธิ์นั่น Elite・Orcน่ะ อยู่คนละระดับกับพวกออร์คที่เคยเจอมา
ร่างกายใหญ่โต มีพลังมหาศาลขนาดทำลายบันไดได้ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว การที่สามารถล่ออริสจนเธอจนตรอกได้ก็หมายความว่าฉลาดด้วย
เป็นศัตรูที่อริสซึ่งมีสกิลการใช้หอกแรงค์3ไม่สามารถออกมือออกเท้าได้เลย
ที่สำคัญ การเพิ่งแรงค์เพียงแรงค์เดียว ก็ทำให้พลังต่อสู้ของอริสเพิ่มขึ้นแบบก้าวกระโดดแล้ว
ถ้าลองคิดจากท่าทีของออร์คตัวนั้นแล้ว บางทีแรงค์อาจจะไม่ได้ต่างกันมากก็ได้
อืม อย่างน้อยที่สุด Puppet・Golemก็น่าจะพอหยุดขาของมันได้อยู่ เพราะงั้นมันคงจะไม่ได้แข็งแกร่งเกินไปหรอกมั้งเนอะ
ปัญหาใหญ่ที่สุดก็คือ เนื่องจากเป็นการโผล่มาแบบกะทันหัน ทำให้ฝ่ายผมไม่ได้เตรียมพร้อมให้ดี
ปัญหาต่อไปก็คือ พลังงานที่เสียไปอย่างมากจากการต่อสู้อย่างต่อเนื่อง โดยเฉพาะอย่างยิ่งMPของผมที่ใกล้จะหมดแล้ว
……MPของผม ฟื้นฟูไปได้ขนาดไหนแล้วนะ
ตรวจสอบห้องที่ชั้น1 ตรวจสอบชั้น2 ในระหว่างนั้นอย่างน้อยที่สุดก็น่าจะ10นาทีได้
ก็หมายความว่า MPในตอนนี้คือ11หรือ12โดยประมาณสินะ？
จะมาคำนวณผิดพลาดในตอนนี้ไม่ได้ เพื่อความแน่ใจ เอาเป็นว่าผมมีMPอยู่11แล้วกัน
อีก1ตัว ถ้าเรียกPuppet・Golemออกมาล่ะก็ จะเหลือMPอยู่7
อืม เข้มงวดจังแฮะ เข้มงวดสุดๆเลย
Puppet・Golem2ตัวที่ผมใช้งานมาจนถึงตอนนี้น่ะ โดนศัตรูเล่นงานไปหมดแล้ว ที่รู้ก็เพราะว่าแหวนขาดไปแล้วน่ะ
อสูรรับใช้ที่เหลืออยู่ของผม มีแค่อีกาเท่านั้น
ในสถานการณ์นี้ อีกาคงไม่มีประโยชน์
ถ้าคับขันจริงๆ อาจจะใช้เบนความสนใจของElite・Orcได้สักหลายวินาทีอยู่
ในตอนนี้ไม่กี่วินาทีก็มีประโยชน์ คงต้องให้อีกาพยายามหน่อยแล้ว
แล้วยังไงต่อ ผมคิดในใจ
จะเพิ่มแรงค์ของสกิลตอนนี้เหรอ
หรือว่าจะเอาสกิลใหม่อันไหนดี
ในตอนนี้ เรื่องในอนาคตน่ะเอาไว้ก่อนก็ได้
จะเป็นสกิลที่ไม่มีโอกาสได้ใช้หลังจากนี้แล้วก็ไม่เป็นไร
ประเด็นคือผมอยากจะปกป้องอริสในตอนนี้
ผมเริ่มพิมคำถามเกี่ยวกับสกิลลงไปในNotebook
บริเวณแผ่นหลัง รับรู้ได้ว่าอริสกำลังจ้องอยู่
เป็นสายตาที่ผสมกันระหว่างความคาดหวังและกังวล
ความรู้สึกว่าไม่ไหวจริงๆด้วย และ ความคาดหวังว่าในที่สุดผมก็จะสามารถคิดหาวิธีการแก้ไขปัญหาขึ้นมาได้
สัมผัสได้ถึงความกดดัน ผมทำเป็นไม่สนใจแรงกดดันนั่น ก้มหน้าก้มตาถามคำถามต่อไป……
ผลก็คือ
「เจอแล้ว」
พึมพำเบาๆ
เส้นด้ายบางๆ
เส้นด้ายที่ใกล้จะขาดจริงๆ
แต่ว่า ถ้าเป็นวิธีนี้ล่ะก็
อาจจะชนะก็เป็นได้
ทั้งผมทั้งอริส อาจจะรอดชีวิตก็เป็นได้
ผมหันหลังกลับไปหาอริส เริ่มอธิบายแผนการ
「จังหวะเวลาคือทุกอย่าง」
「แต่ว่านี่น่ะ ถ้าล้มเหลวล่ะก็……」
「ตาย ทั้งคู่」
อริสกลืนน้ำลายดังเอื๊อก
กำหมัดแน่น ครั้งนี้ คนที่รับรู้ถึงแรงกดดันคือตัวเธอบ้าง
「กลัวค่ะ」
「ผมกลัวสูญเสียเธอไปมากกว่าอีกนะ อริส」
「ขะ ค่ะ」
「ชนะสิ」
「……ค่ะ！」
ใช่ ตอบรับแบบนั้นแหละดี
ผมพยักหน้าอย่างแรงให้อริส แล้วหันไปเลือกสกิล
จากนั้นก็กดEnterที่จะเป็นตัวตัดสินโชคชะตาของผมเอาไว้
ร่างกายของผมและอริส กลับมายังสถานที่เดิม
สู่สนามรบ
คาซึฮิสะ：เลเวล５ เวทซัพพอร์ท２→３／เวทอัญเชิญ２ สกิลพอยท์４→１
※
ผมย้อนกลับไปด้านหลังของอาคารเรียนศิลปะ
สภาพของผมตอนนี้คือกำลังจะก้าวเท้าเข้าสู่พุ่มหญ้าใกล้ๆ
หันหลังกลับ ท้องฟ้ายามพระอาทิตย์ใกล้ตกทำให้ผนังของอาคารเปลี่ยนเป็นสีส้ม
จนถึงเมื่อกี้ ยังหวาดกลัวอยู่เลยว่ามีออร์คไล่ตามมารึเปล่า แต่ว่าตอนนี้ รู้ล้วว่าไม่มี
ออร์คตัวเล็กทั้งหมดน่ะ ถูกอริสจัดการไปแล้วไงล่ะ
เธอเอาตัวเองเข้าแลก เป็นดั่งโล่ให้กับผม
อสูรรับใช้อีกาบินลงมาเกาะไหล่ของผม
ผมออกวิ่งไปพร้อมกับอสูรรับใช้เพียงหนึ่งเดียวของผม วิ่งอ้อมอาคารเรียนศิลปะ กลับไปยังด้านหน้านั่นเอง ต้องรีบ ต้องวิ่งด้วยพลังทั้งหมดที่มี
「Physical・Up」
ร่ายเวทเพิ่มความเร็วที่ขาของตนเองอีกครั้ง เนื่องจากเวทซัพพอร์ทเปลี่ยนเป็นแรงค์3แล้ว ดังนั้นจึงน่าจะวิ่งได้เร็วขึ้นกว่าเมื่อกี้แน่ๆ แม้จะนิดดียวก็ตาม
สำหรับตอนนี้ แค่นิดเดียวก็ถือว่าสำคัญแล้ว
รีบเข้า
ขาข้างที่น่าจะหักนั้นเจ็บมาก
แต่ว่า มันใช่เรื่องที่ต้องสนใจตอนนี้ซะที่ไหน ผมน่ะ ต้องผลักดันตัวเองไปข้างหน้าให้ได้ไม่ว่ายังไงก็ตาม
อริสในตอนนี้น่ะ กำลังสู้กับไอ้ตัวใหญ่นั่นด้วยตัวคนเดียวอยู่
กำลังต่อสู้กับกำแพงที่น่าสิ้นหวังนั่น อย่างกล้าหาญ
กำลังรอการช่วยเหลือจากผม
อยากช่วยเธอ
อยากกอดเธออีกครั้ง
ผมภาวนา จากก้นบึ้งของหัวใจ
ไม่สิ ไม่ใช่การภาวนา
ต้องชนะ
ด้วยมือคู่นี้
ด้วยขาคู่นี้
ด้วยสกิลที่ได้มา
ด้วยพลังของผมกับอริส
วิ่งผ่านมุม ถึงจะโซเซไปบ้าง แต่สายตาของผมยังมุ่งไปข้างหน้าเหมือนเดิม
ได้ยินเสียงต่อสู้กัน
เสียงการต่อสู้ระหว่างอริสกับElite・Orcล่ะ
ยังสู้กันอยู่ อริสยังพยายามอยู่
ผมได้รับความกล้ามาแล้ว
เค้นแรงเฮือกสุดท้ายออกมา พุ่งตัวอีกครั้ง
เห็นประตูหน้าที่เปิดทิ้งไว้แล้ว
ทุ่มพลังที่เหลือทั้งหมเออกมา มุ่งไปยังหน้าประตู
เห็นข้างในแล้ว
อริสที่กำลังหลบหลีกการโจมตีด้วยขวานอันรุนแรงของElite・Orcถูกคลื่นกระแทกซัดใส่จนปลิวไป
ยังโชคดี ที่ไม่ถูกไล่ตามมาโจมตีต่อ
「อริส！」
อริสมองมาทางผม ทั้งๆที่กำลังกลิ้งอยู่
สีหน้าของเธอ ดูสดใสขึ้นมา
ผมสั่งอสูรรับใช้อีกาให้บินออกไปทันที
สั่งให้เล็งเป้าไปที่ใบหน้าของElite・Orc แค่ก่อกวนเท่านั้นแหละ ขอแค่ซื้อเวลาให้ได้ไม่กี่วินาทีก็ยังดี
Elite・Orcที่ไม่ทันตั้งตัว หันความสนใจไปยังอีกาที่จู่ๆก็โผล่เข้ามาหา ฟาดเข้าไปเต็มๆ
ร่างของอีกาปลิวลอยไป กระแทกกับกำแพง
รู้สึกได้ว่าแหวนขาดไปแล้ว ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียวนั่น
แต่ว่า แค่นั้นก็พอแล้ว
「Summon・Puppet・Golem」
ผมเรียกPuppet・Golemออกมา สั่งให้เข้าไปโจมตีElite・Orc
นี่ก็แค่การก่อกวนเท่านั้น
ผมวิ่งตามหลังPuppet・Golemไป
เข้าใกล้ร่างกายอันใหญ่โตของElite・Orc รู้สึกได้ถึงแรงกดดันอันหนักหน่วง อยากจะหยุดเท้าไว้ ไม่อยากจะไปต่อแล้ว
ผมพยายามสุดชีวิตข่มกลั้นความหวาดกลัวเอาไว้ ย้ายปลายสายตาไปยังอริสที่นอนกองอยู่กับพื้น
ประสานสายตากับอริส
แค่ได้มองใบหน้าที่แสดงความดีใจของเธอเท่านั้น ความกล้าในตัวก็พรั่งพรูออกมาแล้ว
ถ้าเป็นตอนนี้ล่ะก็ ผมมั่นใจว่าต่อให้มีElite・Orc100ตัว ผมก็สามารถยืนเผชิญหน้าได้สบายๆ
Puppet・Golemเองก็เข้าไปทุบตีElite・Orcอย่างกล้าหาญ
การโจมตีเบาๆจากไม้ตะบองนั่น ฟาดเข้าไปที่หน้าอกของElite・Orc
ไม่ได้ผลเลยสักนิด
ผลสุดท้าย ถ้าไม่มีเวทซัพพอร์ทช่วยล่ะก็คงไม่ไหว แค่Puppet・Golemเพียวๆคงไม่ไหวสินะ
ถึงจะตั้งใจเรียกมาใช้แล้วทิ้งตั้งแค่แรกก็เถอะ ……
ต้องขอบคุณซะหน่อยแหละ เพราะทำให้ผมได้เวลาไม่กี่วินาทีที่สำคัญมากๆมา
ผมเข้าไปหาอริสโดยไม่รอช้า
สัมผัสไหล่บอบบางของเธอ
「Haste」
ร่างของอริสถูกห่อหุ้มด้วยแสงสีเหลือง
อริสสะดุ้งเล็กน้อย มองดูมือและขาของตนเอง
ร่างกายที่อ่อนเปลี้ย เสื้อผ้าขาดวิ่น
กระโปรงที่ขาดจนแทบจะไม่เหลือแล้ว เผยให้เห็นกกน.อยู่แวบๆ
แต่ว่าตัวเธอในตอนนี้ เต็มไปด้วยพลัง
ผมเป็นคนให้พลังนั่นเองแหละ
「ไหวมั้ย」
「ค่ะ！」
อริสพยักหน้า ลุกขึ้นมาอย่างรวดเร็ว
พอดีกับช่วงจังหวะที่Elite・Orcใช้ขวานฟาดเข้าไปที่อกของPuppet・Golemจนทำให้ร่างนั้นแตกเป็นชิ้นๆ
ออร์คผิวสีทองสัมฤทธิ์มองมาทางนี้
มองดูผมกับอริส แล้วแสยะยิ้มอย่างน่าเกลียด
ถึงอย่างัน้นผมกับอริสก็ยังสามารถจ้องมองมอนสเตอร์ชั่วๆนั่นกลับไปได้
พวกเราทั้งคู่ แสยะยิ้มที่ชั่วร้ายกว่ากลับไป
「ช่วงแรกให้สู้ไปตามปกติ ที่เหลือก็รอสัญญาณ โอเคนะ」
「ค่ะ！」
มาประชุมรายละเอียดปลีกย่อยกันตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์ การวางแผนน่ะจบไปตั้งแต่ที่ห้องสีขาวแล้ว
อริสถือหอกขึ้นมาเตรียมพร้อม ถีบเท้ากับพื้น วิ่งเข้าไปหาElite・Orc
Elite・Orcตั้งท่าเตรียมรับมืออริส
เงื้อขวานยักษ์ ตั้งใจจะผ่าลงมาจากศีรษะเลยสินะ
ไอ้บ้านี่มัน ไม่ได้คิดจะใช้อริสในฐานะผู้หญิงแล้ว
ในส่วนนั้นมีทั้งโล่งใจ ทั้งเสียดายที่มันจะไม่ประมาทแล้ว ความคิดหลายอย่างปะปนกัน……
อริสคือผู้หญิงของผม
ใครจะไปมอบให้ไอ้ก้อนเนื้อนี่กันล่ะวะ
Elite・Orcหลบหอกเหล็กของอริสที่พุ่งเข้าไปเสียบไม่พ้น
ไม่สิ ไม่สามารถหลบได้ต่างหาก การพุ่งทะลวงของอริสนั้นเร็วกว่าที่Elite・Orcคาดการณ์เอาไว้ช่วงหนึ่ง
ผลจากเวทมนตร์ของผมน่ะ
จากการอัพเวทซัพพอร์ทเป็นแรงค์3 ทำให้ได้เวทมนตร์ใหม่มาไว้ในครอบครอง มันคือ Haste
ไม่เหมือนกับPhysical・Upที่ชวยเพิ่มความเร็วให้กับขาเท่านั้น Hasteจะทำให้ทั้งร่างของเป้าหมายว่องไวขึ้นอย่างมาก
รวมถึงความเร็วในการแทงหอกซึ่งเชื่อมต่อกับการเคลื่อนไหวของร่างกายด้วย
อริสซึ่งมีสกิลการใช้หอกแรงค์3เมื่อได้รับผลของHasteเข้าไป ก็จะทำให้มีความสามารถในการทะลวงทัดเทียมกับแรงค์4เลยทีเดียว
หน้าอกของElite・Orcได้แผลลึก เลือดสดๆสีน้ำเงินพุ่งกระจายออกมา
อริสถอนตัวออกมาจากElite・Orcทันที
ทั้งนี้ก็เพื่อหลบการโจมตีสวนกลับของศัตรูที่กำลังโกรธล่ะนะ เธอหลบหลีกออกมาด้วยความเร็วที่มากกว่าตอนพุ่งเข้าไปเสียอีก
ออร์คที่กำลังโกรธจัด เงื้อขวานยักษ์ขึ้นมา ไล่โจมตีอริส
อริสก็สเต็ปหลบอย่างใจเย็น ไม่มีแม้แต่ขวานเดียวที๋โดนเธอ
แถมยังมีแทงสวนเข้าไปจนเลือดสีน้ำเงินไหลออกมาอีก ครั้งนี้เป็นไหล่ซ้ายล่ะ
โย้ช ดีล่ะ
ไปได้แน่
ตามที่คาดไว้ทุกอย่าง
พูดซะเท่ แต่จริงแล้วก็เป็นแค่การคาดเดาจากสิ่งที่ได้รู้ตอนตรวจสอบเวทซัพพอร์ทเลเวล3เท่านั้นแหละ
ปัญหาคือหลังจากนี้ ต่อให้Hasteช่วยเพิ่มความว่องไวในการเคลื่อนที่ไปเท่าไหร่ก็ตาม พาวเวอร์ของอริสในตอนนี้น่ะไม่เพียงพอ
การโจมตีระดับนี้น่ะ ไม่สามารถสร้างบาดแผลอันรุนแรงได้หรอก
อริสในตอนนี้ เองก็เหนื่อยเต็มทีแล้ว
ตามร่างกาย มีบาดแผลเต็มไปหมด บริเวณสีข้างเองก็มีเลือดไหลออกมาตลอด เธอกำลังแข่งกับเวลาแล้ว
ปล่อยไว้แบบนี้ คงจะเป็นเธอแหละที่หมดพลังก่อน
แต่ว่า ไม่ให้ทำได้หรอก
ถึงจะเป็นElite・Orcแต่โครงสร้างร่างกายก็ไม่ต่างกับออร์คลูกกระจ๊อกหรอก
เพราะงั้น จุดอ่อนน่ะ ต้องเหมือนกันแน่นอน
คอไงล่ะ แค่แทงเข้าไปที่คอก็พอแล้ว
อริสใช้วิธีการนั้นจัดการออร์คมาหลายตัวแล้วจนถึงตอนนี้
เธอจะต้องรู้เรื่องนี้แน่ๆ
แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังไม่ได้เล็งไปยังจุดอ่อนเลย
ถ้า Elite・Orcรู้ถึงเป้าหมายของทางเราล่ะก็ ตัวมันที่มีฝีมือเหนือกว่าจะต้องหันไประวังแน่ๆ
แล้วถ้าเกิดสถานการณ์นั้นขึ้นมาล่ะก็ โอกาสชนะของพวกผมก็จะหลุดลอยไป
เพราะงั้นเธอจึงเชื่อในตัวผม เน้นการโจมตีไปที่ท้อง ไหล่ เท้า
รอสัญญาณจากผมอยู่
ไม่นาน อริสก็ถูกผลักออกมา
จากการเหนื่อยล้า ขาอ่อนลงไปเล็กน้อย
Elite・Orcไม่ปล่อยให้หลุดรอดสายตา
เงื้อขวานยักษ์ลงมาเต็มที่
อริสกลิ้งหลบไปด้านข้าง จึงสามารถหลบการโจมตีในแนวเส้นตรงนั้นได้
Elite・Orcเสียหลักลงไป อริสใช้หอกทิ่มสกัดเข้าไปที่ส่วนขา แต่มันก็ไม่สามารถสร้างดาเมจได้มากพอ
บ้าเอ๊ย ผมอยากจะใช้ไพ่ตายออกไปซะตั้งแต่ตอนนี้ให้รู้แล้วรู้รอดเลย
แต่ว่า ไม่ได้หรอก ถ้ามาใช้ไปในตอนนี้ล่ะก็ โอกาสชนะไม่มีแน่ๆ
ผลสุดท้าย ก็จะไม่สามารถปกป้องอริสได้
เพราะงั้นในตอนนี้ จะต้องอดทนเอาไว้
เชื่อมั่นในตัวของอริส
ฝากด้วยนะ อริส！
คำอธิษฐานของผมถูกทำร้ายแทบจะทันที
อริสใช้ทั้งร่างรับการโจมตีในแนวขวางจากขวานยักษ์ จนถอยกรูดไปข้างหลัง แต่ยังยืนอยู่ได้
ได้ระยะห่าง มาแล้ว
Elite・Orcพุ่งเข้ามาหาอริสอย่างดุร้าย
อริสชำเลืองมองมาทางผม
ผมพยักหน้า ตอนนี้แหละ ต้องตอนนี้เท่านั้น
「ไปเลยยยยย！」
「ค่ะ」
อริสพุ่งเข้าไปหาElite・Orcอีกครั้ง
ด้วยประสิทธิผลจากHasteทำให้การเคลื่อนไหวว่องไวขึ้น เธอพุ่งเข้าไปราวกับลูกธนู
Elite・Orcหยุดวิ่ง เงื้อขวาน
ถ้าปล่อยไว้แบบนี้ล่ะก็ หัวของเธอได้รับประทานขวานเข้าไปเต็มๆแน่
แต่ว่า อริสก็ยังไม่ลังเลที่จะพุ่งเข้าไปเป็นเส้นตรง
Elite・Orcแสยะยิ้ม
มั่นใจว่าชนะแน่
จังหวะนั้นเอง
「Reflection」
ผมใช้เวทมนตร์
สำหรับเวทซัพพอร์ทแล้วนับว่าน่าแปลก เพราะเป็นเวทมนตร์ที่ไม่จำเป็นต้องสัมผัสร่างกายน่ะ
เป็นเวทมนตร์ที่จะใช้ได้กับปาร์ตี้เมมเบอร์ที่อยู่ใกล้ๆเท่านั้น
ได้มาตอนแรงค์3 เวทมนตร์ใหม่
ผลของมันก็คือ……
ที่ด้านหน้าของอริส ปรากฏม่านบางๆรูปพัดสีรุ้งขึ้นมาの
การโจมตีของElite・Orcถูกม่านบางๆนั้นกั้นเอาไว้……
การโจมตีนั้น ถูกตีกลับไปเป็นมุม180องศา
Elite・Orcที่การโจมตีโดนดีดกลับมานั้น เสียหลักไปตามแรงReaction ล้มตัวไปข้างหลัง
ร่างของมันน่ะ ชั่วขณะหนึ่ง อยู่ในสภาพไร้การป้องกัน
อริสไม่ปล่อยให้โอกาสนั้นหลุดรอด
อริสไม่ได้ชะงักเท้าเลยแม้จะมีขวานยักษ์กวาดมาถึงหน้าตนเอง
จนถึงท้ายที่สุด เธอก็ยังคงเชื่อผม
และ ตอนนี้
หอกเหล็ก พุ่งเสียบลำคอของ Elite・Orc
เลือดสดๆสีน้ำเงิน ไหลออกมาราวน้ำตก
เป็นการโจมตีทีเดียวเท่านั้นแต่ทุ่มเททั้งร่าง
ปลายแหลมของหอกทะลุผ่านเนื้อ จนผ่านไปถึงหลังคอ
Skill・Systemก็เหมือนกับComputer・Game แต่สิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้ ไม่ใช่เกมเลยจริงๆ
หากจุดสำคัญโดนทำลายล่ะก็ ไม่ว่าจะเป็นคนหรือมอนสเตอร์ ต่างก็ต้องตายด้วยกันทั้งนั้น
ในส่วนนี้ อริสได้ทดลองมาหลายครั้งจนแน่ใจแล้ว
สรุปก็คือElite・Orcน่ะ……
จากสถานการณ์ที่ได้เปรียบสุดๆ กลับต้องมาพ่ายแพ้ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว
ร่างกายอันใหญ่โตนั้น แผดเสียงร้องตอนใกล้ตายออกมาแล้วล้มลงไป
ร่างของมันค่อยๆจางลง
「อะ」
อริสพึมพำออกมา
「เลเวลอัพ……」
ชั่วพริบตาต่อมา ผมกับอริสก็วาร์ปไปยังห้องสีขาว
ไฟล์เสียหรือถูกลบบอกด้วยนะครับ เดียวจะเเก้ให้ สวนมีความเห็นอะไรหรืออย่าดูเรื่องไรก็โพทย์บอกได้