เช้าแล้ว
ก่อนอื่น เพื่อเป็นการฝึกซ้อมสำหรับการทำหลุมกับดัก เราจะไปขุดหลุมฝังศพที่ด้านหลังอาคารเรียนศิลปะก่อน
เห็นผมแบบนี้ก็เถอะ ผมค่อนข้างเชี่ยวชาญการขุดหลุมกับดักนะ
แล้วก็ เรื่องมากด้วย
ผลจากการสะสมประสบการณ์ ทำให้ผมสามารถเข้าถึงแก่นแท้ของการขุดหลุมกับดักลึกๆได้ในเวลาอันสั้น
อยากจะให้เรียกว่าหลุมกับดักไมสเตอร์อยู่นะ
ทุกคน เปลี่ยนไปใส่ชุดที่ทำให้สามารถเคลื่อนไหวได้คล่องตัว
เอาเสื้อเชิ้ตแล้วก็เสื้อพละมาจากโรงเก็บของของอาคารเรียนศิลปะน่ะ
ส่วนหนึ่งเป็นดีไซน์แบบเก่า ถ้าเอาตามจริงก็น่าจะถูกทิ้งไปหมดแล้ว แต่ไม่รู้มีอะไรผิดพลาดรึเปล่า มันถึงถูกเก็บเอาไว้ที่ส่วนลึกของโรงเก็บของ
「ถ้าพระอาทิตย์ขึ้นก็คงจะร้อนขึ้นกว่าเดิมอยู่ แต่ถ้าเป็นไปได้อยากให้ใส่ชุดที่ปิดแขนขาเอาไว้ เพื่อป้องกันบาดแผลล่ะนะ」
ผมให้คำแนะนำเรื่องชุดไปแบบนี้ แต่ไม่รู้ทำไม มีเพียงอริสคนเดียวที่ใส่ชุดพละ
แล้วส่วนล่างยังไม่ใช่กางเกงแต่เป็นบลูมเมอร์ด้วย
ไปหาบลูมเมอร์มาจากไหนล่ะเนี่ย
จากโรงเก็บของใต้ดินงั้นเหรอ？
อริสซึ่งมีท่าทีเขินอาย กระสับกระส่าย ค่อยๆเงยหน้ามองขึ้นมาช้าๆ
「อาโน……ถ้าใส่แบบนี้แล้วคาซึซังจะมีความสุขน่ะค่ะ」
「ใครบอก」
「ทามากิจัง ค่ะ」
พอหันไปดู ทามากิหนีไปด้วยความเร็วแสงเรียบร้อยแล้ว
ยัยนี่ ฝากไว้ก่อนเถอะ
เด็กสาวคนอื่นที่มองมาทางพวกเรา ต่างยิ้มอย่างมีเลศนัยกัน พวกบ้าเอ๊ย
「เอตโต มีความสุขไหมคะ」
「อยากจะแปลงร่างเป็นคุณหมาป่าแล้วครับ ช่วยเปลี่ยนชุดได้ไหมครับ」
เสียงกระซิบดังขึ้นใกล้หู
อริสไอค่อกแค่ก พร้อมกับใบหน้าที่แดงเป็นลูกสตรอเบอร์รี่
ชิคิซังหลังจากแกล้งเสร็จก็รีบวิ่งไปรวมตัวกับพวกผู้หญิงคนอื่นๆ
หลังจากผมมองส่งอริสที่วิ่งไปเปลี่ยนชุดเสร็จแล้ว ผมก็หันไปหาพวกสาวๆ จ้องพวกเธอ「เดี๋ยวจะให้เห็นนรกจากการขุดหลุมกับดัก ระวังไว้เถอะ」
「คายะคุงเนี่ย ไม่เหมาะจะเป็นสิบเอกเลยน๊า」
ชิคิซังที่เอามือเท้าสะโพกไว้ ถอนหายใจพูดออกมา
เอ๊ะ อาเร๊ะ ไม่กลัวเหรอ？
「พูดด้วยตาหงิมๆแบบนั้น ดูงี่เง่ามากกว่า」
ผมนี่จิตตกเลย
※
ร่ายMighty・Armให้ทุกคน เพิ่มพลังแขน
ตัวผมที่ในตอนนี้เลเวล5แล้ว ถึงจะร่ายMighty・Armให้คน10คน ขอแค่พักสัก20นาทีMPก็ฟื้นฟูกลับมาทั้งหมดแล้ว
ระยะเวลาแสดงผลประมาณ1ชั่วโมงถึง1ชั่วโมงครึ่ง ถ้าเป็นแบบนี้ล่ะก็สามารถเข้าลูปแสดงผลต่อเนื่องได้สบายๆ
ทุกคนถือพลั่ว
พลั่วเองก็ดูเหมือนว่าจะเจอที่ห้องใต้ดินของอาคารเรียนศิลปะเหมือนกัน
ผมทำหลุมกับดักแบบที่คิดเอาไว้ให้พวกเธอดูก่อน จากนั้นพวกเธอก็ทำตามในรูปแบบเดียวกันในรูปแบบเดยวกนใน
ผมเองก็คอยให้คำชี้แนะอยู่ตลอด เพื่อให้ได้วิธีการที่มีประสิทธิภาพที่ดีที่สุด
หลุมแรกสุดที่ได้มา สภาพดูไม่ได้เลย
เอาเถอะ นี่มันการฝึกซ้อม ได้หลุมศพระดับนี้ก็ดีถมถืด
ใช่ มันคือหลุมศพ
หลุมศพสำหรับเด็ก5คนที่ถูกออร์คฆ่าตายที่อาคารเรียนศิลปะเมื่อวาน
วางศพลงไป กลบฝัง
ใช้ดินกลบฝัง แล้วปักป้ายไม้ไว้
พนมมือเข้าหากันเบาๆ
เคยคิดเหมือนกันว่าอาจจะต้องขุดหลุมสำหรับใช้ขับถ่ายของเสีย แต่ที่โรงเก็บของมีห้องน้ำฉุกเฉินแบบติดตั้งขั่วคราวถูกเก็บเอาไว้ และสามารถเอามาติดตั้งไว้ที่ล็อบบี้ได้ด้วย
ที่ไม่เอาติดตั้งไว้ข้างนอกก็เป็นเพราะว่า อันตรายไงล่ะ
ไม่รู้เลยว่าออร์คจะเข้ามาจู่โจมเมื่อไหร่
จนถึงตรงนี้ ใช้เวลาไปชั่วโมงครึ่ง
ปัจจุบัน 7.30น.
หลังจากนี้คือการเอาจริงแล้ว
เข้าไปในป่าเล็กน้อย ในจุดนั้นแหละที่เริ่มทำการขุดหลุมกับดักของจริง
เนื่องจากเป็นการทำงานร่วมกัน และคุ้นชินในระดับหนึ่งแล้ว ทำให้สามารถขุดได้ด้วยความเร็วที่เร็วกว่าที่คิดเอาไว้
คนที่คอยช่วยดูยามให้ในระหว่างนั้นคือ Puppet・Golemที่ผมอัญเชิญมา
อีกาเองก็เรียกมา1ตัว
อีกาตัวนี้นี่ ดูสง่างามกว่าเมื่อวานอีกแฮะ
ไม่สิ เจ้านี้ต่างกับตัวเมื่อวานแน่นอน
จงอยปากแหลมมาก ดวงตาแวววาวแหลมคม ลักษณะราวกับราชา ……ถึงจะไม่ถึงระดับนั้น แต่ว่ามันแข็งแกร่งกว่าอีกาตัวเมื่อวานไม่ผิดแน่
……ทำไมล่ะ？
อ๊ะ จริงด้วย！ ผมสังเกตเห็นจุดผิดสังเกต
เหมือนกับที่เวทซัพพอร์ทเวลาแรงค์อัพจะทำให้ประสิทธิภาพดีขึ้น เวทอัญเชิญเวลาแรงค์อัพเองก็เหมือนกันอย่างนั้นสินะ
อสูรรับใช้ที่ถูกอัญเชิญมา จะพาวเวอร์อัพเมื่อเวทมนตร์แรงค์อัพนั่นเอง
ก็นะ ถึงจะไม่ได้แข็งแกร่งขึ้นมากมายขนาดนั้นก็เถอะ……
จำไว้ดีกว่า หลังจากนี้ ตอนที่คิดว่าจะอัพแรงค์ของเวทซัพพอร์ทดีหรือเวทอัญเชิญดี ได้เกณฑ์การตัดสินเพิ่มมาอีกอย่างหนึ่งแล้ว
นอกจากนี้ก็ให้อริสออกไปสำรวจบ้างนิดหน่อย
โดยให้อสูรรับใช้อีกาของผมไปด้วย จะได้เป็นคู่
ถ้าอริสมีเรื่องอะไรที่อยากจะแจ้งล่ะก็ ให้กระดาษโน๊ตแก่อีกา แทนการใช้เมล์น่ะ
นกพิราบสื่อสารที่ไม่ใช่นกพิราบสื่อสารนั่นเอง
นอกจากอาคารเรียนหลักของมัธยมต้นแล้ว หอพักชายหญิง อาคารเจ้าหน้าที่ อาคารพลศึกษา สนาม คอร์ทเทนนิส ฯลฯ ผมให้เธอสำรวจอาคารเหล่านี้จากในป่า
ไม่มีความจำเป็นจะต้องเข้าไปใกล้ๆหรอก
แค่สามารถสำรวจได้โดยปลอดภัยจากในป่า แค่นั้นก็พอแล้ว
มีเรื่องเดียวเท่านั้น ที่ไม่ว่ายังไงก็ต้องกำชับอริสเอาไว้
「ต่อให้เจอคนที่อยู่ในสภาพน่าสงสารแค่ไหน ก็ห้ามเข้าไปช่วยโดยเด็ดขาดนะ」
「แต่ แต่ว่า」
「ถ้าหากเธอตายไปล่ะก็ ตัวผมในตอนนี้จะสูญเสียความหวังในการมีชีวิตไป ถ้าเธอตายไปล่ะก็ ผมอาจจะตายตามไปด้วยนะ」
คำสั่งที่ดูน่าสมเพชและดูขี้โกง ……เป็นคำสั่งที่ผมมอบหมายให้เธอ
ถ้าไม่ทำแบบนี้ล่ะก็ อริสต้องออกไปช่วยแน่นอนเพราะเธอเป็นคนดี ผมคิดว่างั้น
เพื่อให้เธอสามารถควบคุมตัวเองได้ จะต้องใช้โซ่ตรวจที่เหมาะสม
ถ้าผมสามารถเป็นโซ่ตรวนนั้นได้ล่ะก็ ด้วยความยินดีเลย ผมยอม
ผมไม่อยากสูญเสียอริสไป
เมื่อวาน อริสบอกกับผมว่า หากตนเองตายไปขอฝากทามากิด้วย
หมายความว่าต่อให้ตัวเองต้องตายไป ก็ยังมีคนทำหน้าที่แทน
อ่อนหัดเกินไป
ความอ่อนหัดนั่น จะเป็นตัวนำอันตรายมา
เธอในตอนนี้ ถ้าเพื่อผมแล้วไม่ลังเลเลยหากจะเอาชีวิตเข้าสี่ยง
ดังนั้นผมจึงต้องประกาศออกไป「ถ้าเธอตาย ผมก็จะตายด้วย」ดักเธอไว้ก่อน
อย่างที่คิดจริงๆ อริสน่ะ
อริสถลึงตาโต จ้องมองผม
「เอโต……บางที ชั้นอาจจะเปลี่ยนใจ ทรยศคาซึซังก็ได้นะคะ？」
ผมหัวเราะ
พูดอะไรบ้าๆออกมาน่ะ หยุดหัวเราะไม่ได้เลย
คนที่มีนิสัยตรงไปตรงมาอย่างเธอน่ะ ผมเช้าใจเป็นอย่างดี
เป็นไปไม่ได้เลย
ขนาดตัวผมที่เป็นคนขี้ระแวง ยังเชื่อมั่นในตัวเธอ
「ในตอนนั้น จะฆ่าตัวตายให้เธอเจ็บแค้นเล่นๆดีมั้ยนะ เอาทามากิไปเป็นเพื่อนร่วมทางด้วยก็ดีเหมือนกันนะเนี่ยจะว่าไป」
「เอ๋ คะ คาซึซัง」
「อิย๊า โทษที ล้อเล่นน่ะ」
「ตะ เตรียมใจเอาไว้ถึงขนาดนั้นเพื่อรับมือกรณีถูกหักหลัง สินะคะ」
「เปล่าๆ อย่าหักหลังผมเลย」
เธอพยักหน้าอย่างแข็งขัน
คงจะไม่เป็นไรแล้วล่ะมั้ง
……อยากจะ คิดว่าคงไม่เป็นไรแล้วจริงๆ
เพราะเป็นช่วงเช้าตรู่รึเปล่านะ ไม่เห็นร่องรอยของพวกออร์คเลย
พวกมันยังนอนกันอยู่รึเปล่าหนอ
ถ้าเป็นแบบนั้นก็เข้าทางเลย
อยากจะให้พวกมันนอนต่อไปสักพัก จนกว่าทางนี้จะเตรียมตัวเสร็จ
ในระหว่างนี้ ผมก็ไปเอาอาวุธที่พวกออร์คที่สู้ด้วยเมื่อวานหลงเหลือไว้มาใส่Repair・Metal ขจัดสนิมออกไป
มีหอก ขวานและดาบ แต่โดยพื้นฐานแล้วผมคิดว่าจะให้ทุกคนใช้หอก
การใช้อาวุธยาวๆโจมตีจากที่ไกลๆย่อมปลอดภัยกว่าแน่นอน ยังไงทุกคนก็มีความกลัวกันอยู่แล้วจริงมั้ย
ไม่นาน อีกาที่ออกไปกับอริสก็กลับมา
ที่จงอยปากมีกระดาษโน้ตติดมาด้วย
ข้อความจากอริสน่ะ
ที่กระดาษโน้ตเขียนไว้ว่า「พาออร์คไปได้ไหมคะ 1ตัว」
OK ผมเขียนต่อเข้าไปในกระดาษโน้ต ให้อีกาคาบ แล้วสั่งให้กลับไปหาอริส
「อีกไม่นานออร์คจะมาแล้ว ครั้งนี้จะไม่ใช้หลุม ถอยไปข้างหลังหน่อย ซ่อนตัวที่ต้นไม้ซะ」
ผมเรียกPuppet・Golemออกมาอีกตัวหนึ่ง แล้วร่าวเวทKeen・Weapon、Physical・Up、Mighty・Arm 3อย่างเข้าไปให้ทั้ง2ตัว
ระหว่างต้นไม้แต่ละต้นนั้นเห็นเงาคนกำลังวิ่งอยู่ อริสน่ะ
ที่ด้านหลัง คืออร์คถือขวานที่กำลังไล่ตามมาทั้งหมด2ตัว
เดี๋ยวสิ ไม่ใช่ที่ตกลงกันไว้นี่
อ๊ะ อริสหันกลับไปหาศัตรูแล้ว
แทงหอกออกไปอย่างแม่นยำ
ออร์คตัวหนึ่งถูกแทงจนคอทะลุ และล้มลงไป
ร่างกายของมันจางลง หายไป
หลังจากที่ออร์คหายไป ก้อนคริสตัลก็ปรากฏขึ้นมา
ออร์คอีกตัวหนึ่งยังไล่ตามอริส เงื้อขวานไล่สับ
อริสหลบหลีกการโจมตีนั้นอย่างสวยงาม ก่อนจะหันหลังวิ่งหนีต่อ
……อย่างนี้นี่เอง อย่างที่บอกเอาไว้เลย เหลือตัวเดียวแล้ว
「ขอโทษค่ะ เหลืออีกตัวหนึ่ง……เอาไงดีคะ คาซึซัง！」
อริสถามเข้ามาระหว่างที่เคลื่อนที่เข้าใกล้ทางนี้เรื่อยๆ
「อะ อ้า อยากให้มันขยับไม่ได้น่ะ」
「ขานะคะ เข้าใจแล้วค่ะ」
อริสกลิ้งกลับไปในทิศทางตรงข้ามกับผม ตั้งหอกรอรับออร์คตัวที่2
ออร์คตัวนั้นไม่สนใจเลยว่าเพื่อนพ้องโดนจัดการไปแล้ว มันยังวิ่งเข้ามากระชับระยะห่าง
อริสตั้งหลักอย่างมั่นคง เล็งไปที่หัวเข้าของออร์คแล้วแทงหอกออกไป
การโจมตีนั้น ตามเป้าหมายเป๊ะ ทำลายหัวเข่าของออร์คไป
มนุษย์หมูทรุดล้มลง
อริสไม่รอช้า แทงหอกต่อเนื่องทำลายเข่าอีกข้างหนึ่งของมัน
จากนั้นก็แทงออกไปอีก 2ครั้ง
เสียงกระดูกไหล่ซ้ายขวาแตกดังขึ้น
「แบบนี้ ได้ไหมคะ」
「โอะ โอ้……สุโก้ยๆ」
ออร์คหมดสภาพไปแล้ว
ผมสั่งPuppet・Golem 2ตัว ให้ไปยึดแขนของออร์คเอาไว้
ผมหันไปข้างหลัง
ส่งสัญญาณให้ทุกคนที่ซ่อนตัวอยู่หลังต้นไม้ออกมา
「นะ น่ารังเกียจที่สุด」
ชิคิซังพูดออกมาด้วยสีหน้ารังเกียจสุดชีวิต
ดูไม่ค่อยทุกข์ร้อนเลยนะ ผมพึมพำในใจ
เมื่อวาน เจอเรื่องโหดร้ายขนาดนั้น นึกว่าจะเป็นอะไรไปแล้วซะอีก
มองไปที่ออร์คซึ่งถูกจัดการไว้ในสภาพที่ดูน่าขำขัน
……อุหวา น่าเกลียดโคตร ใครทำมันว้าเนี่ย
อริสไง
อื้ม เลิกทำอะไรบ้าๆต่อหน้าเธอดีกว่า
ไม่งั้นล่ะก็ สภาพของผมอาจจะไม่ต่างจากมันก็เป็นได้
แต่ที่ต้องทำแบบนี้ ก็เพื่ออนาคต
เพื่อที่พวกผมจะสามารถมีชีวิตต่อไปได้
「โอเค ถ้างั้นก็ คนที่อยากจะเลเวลอัพเป็นคนแรกー」
คนที่ยกมือ มี2คน
ทามากิแล้วก็ นักเรียนมัธยมต้นปี1 มิอะ
แต่มิอะเร็วกว่าเล็กน้อย
อืーม เอาม.ต้นปี1ก่อนเหรอ ไม่สิ เอาเถอะ ตามนั้นก็ได้
「มิอะ ลงมือเลย」
「อืม」
ผมยื่นหอกไม้ไผ่ให้เธอซึ่งเป็นคนที่ตัวเล็กมากแม้จะเทียบกับผู้หญิงด้วยกัน
ปกติเป็นหญิงสาวที่ไม่ค่อยพูดและไม่ค่อยแสดงสีหน้า แต่ครั้งนี้น่าจะตื่นเต้นพอสมควร มือที่ถือหอกไม้ไผ่เอาไว้ของเธอสั่นอยู่
แถมหน่อย ที่ผมเลือกหอกไม้ไผ่แทนหอกเหล็กก็เป็นเพราะ หอกเหล็กมันหนัก ผู้หญิงร่างบางอย่างพวกเธอไม่น่าจะใช้ไหวน่ะ
「แทงเข้าไปที่คอจะให้ผลลัพธ์ที่ดีที่สุด แต่เอาเป็นว่าแทงใส่หลายๆทีจนกว่ามันจะตายแล้วกัน」
「ฮืม」
อริสร่ายFlower・Coat ซึ่งเป็นเวทรักษาแรงค์2ให้มิอะ
ทั้งร่างมีม่านหมอกสีซากุระจางๆปกคลุม เวทมนตร์สำหรับดูดซับแรงกระแทกน่ะ
เวทมนตร์นี้ จากการตรวจสอบ ทำให้รู้ว่าแค่อริสโจมตีด้วยหอกเบาทีเดียวก็แตกแล้ว
ถ้าพูดแบบเป็นเกมล่ะก็ คงจะเพิ่มHPมาประมาณ5ล่ะนะ
ไม่สิ ไม่รู้หรอกว่าHP5มันประมาณไหน ก็แค่กะเอาสุ่มๆเท่านั้นแหละ
แต่ถึงอย่างนั้น ก็พอจะเบาใจลงไปได้นิดหน่อยล่ะ
มิอะแทงออร์คเข้าไปหลายครั้งทีเดียว ตามที่ผมพูดเลยล่ะ
ระดมแทงออกไปไม่มียั้ง
ครั้งเดียวเท่านั้น ที่มิอะโดนออร์คเตะใส่ อุ๊ เธอร้อง แต่เพราะว่ามี Flower・Coatอยู่ทำให้ไม่มีปัญหาอะไร
ในการแทงประมาณครั้งที่30 บังเอิญแทงทะลุตาของออร์ค
ในที่สุดร่างของออร์คก็หายไป
ร่างของมิอะ หยุดชะงักไปชั่วพริบตา
「เลเวลอัพแล้ว」
เธอหันมาทางผม รายงานออกมา
「อย่างที่บอกไว้ เวทดินและเวทลม」
ไฟล์เสียหรือถูกลบบอกด้วยนะครับ เดียวจะเเก้ให้ สวนมีความเห็นอะไรหรืออย่าดูเรื่องไรก็โพทย์บอกได้