Boku wa Isekai de Fuyo Mahou บทที่ 20 เอสปาร์ตี้

พวกผม กลับไปที่อาคารเรียนศิลปะก่อน  ขีดเส้นที่พื้นดินด้านหน้าอาคารด้วยชอล์ก ฝากให้พวกผู้หญิงช่วยขุดหลุมกับดักตามตำแหน่งที่ระบุเอาไว้  เป็นหลุมที่อยู่ในจุดห่างจากประตูด้านหน้ามาประมาณ1เมตร แนวนอนอีก1เมตร โดยมีความลึก2เมตร ระยะซ้ายขวา5เมตร  รู้สึกเหมือนเป็นคูน้ำแบบง่ายๆเลยแฮะ  ไม่อำพรางเจ้านี่หรอก  บริเวณประตูหน้านี่แต่เดิมแล้วก็เป็นทุ่งหญ้า เป็นพื้นที่โล่งน่ะ  ยิ่งไปอำพรางยิ่งไม่แนบเนียนน่ะ  เป็นหลุมเปล่าๆธรรมดาๆ  ใช้เพื่อสกัดกั้นการเคลื่อนไหวของออร์ค เพื่อให้สามารถปกป้องอาคารได้ง่ายขึ้นเท่านั้นเอง 「ต่อให้รวมพลปกป้องประตูหน้าไป ถ้าออร์คมาเป็นฝูงก็ย่ำแย่อยู่ดี ถ้าเป็นเจ้านี่ล่ะก็ จะทำให้ออร์คสามารถเข้ามาจากด้านซ้ายและขวาได้ทีละตัวเดียวเท่านั้น ถ้ามีจำนวนน้อยล่ะก็ การป้องกันน่าจะทำได้ง่ายขึ้นแน่ๆ」 「ถ้าทำอะไรให้มันโดดเด่นเกินไปที่หน้าอาคารเรียนศิลปะล่ะก็ เรื่องที่พวกเราใช้ที่นี่เป็นจุดยุทธศาสตร์ก็แตกพอดีน่ะสิ」 「ไม่ช้าก็เร็ว ยังไงก็ต้องแตกอยู่แล้ว ถ้าเป็นแบบนั้นล่ะก็ให้ความสำคัญกับการเสริมความแข็งแกร่งของการป้องกันดีกว่า」  ชิคิซังพยักหน้ารับทราบให้กับคำอธิบายของผม 「ถ้าโยนอะไรลงมาจากชั้น2 ชั้น3 ก็จะทำให้เข้าเป้าได้ง่ายขึ้นด้วยสินะ」 「อ้าー、นั่นสินะ สำหรับคนที่มีสกิลขว้างแล้วก็เหมาะเลยล่ะ」 「ไม่ดีเหรอ? เอาล่ะ ทุกคน มาพยายามขุดหลุมกันอีกครั้งนะ!」  เธอหันไปให้กำลังใจเหล่าเด็กสาวมัธยมต้นที่เริ่มมีอาการเหนื่อยล้าให้เห็น จากนั้นชิคิซังก็หยิบพลั่วขึ้นมา  เริ่มทำการขุดหลุมเป็นคนแรก  อืม เป็นวิธีการใช้แขนที่ดี  ถ้าฝึกฝนให้เชี่ยวชาญล่ะก็ คงจะกลายเป็นหลุมกับดักไมสเตอร์ได้แน่ๆ  เอาล่ะ ปล่อยเหล่าหญิงสาวที่รับหน้าที่ขุดหลุมเอาไว้ ต่อไปเป็นการรวมกลุ่มกันของเอสปาร์ตี้ในอนาคต  สมาชิกก็คือผม อริส ทามากิ มิอะ 4คนอย่างที่คิดเอาไว้  ที่นิ้วก้อยข้างขวาของทามากิและมิอะ ปรากฏแหวนสีแดงขึ้นมา 「ก่อนอื่นไปอัพเลเวลกันก่อน จากนั้นก็ไปปรึกษากันที่ห้องสีขาว」 「Sirー、Yes Sirー」  ทามากิตอบรับด้วยท่าทีราวกับอยู่ในหนัง  ส่วนมิอะแค่พยักหน้าเท่านั้น 「นี่ นี่ คาซึซัง」 「……ว่าไงล่ะ ทามากิ มีอะไรจะของั้นเหรอ?」 「ขวานยักษ์นั่นน่ะ ขอใช้ได้มั้ย」  ทามากิชี้ไปยังขวานยักษ์ที่หมอบอยู่ตรงมุมด้านหนึ่งของล็อบบี้อาคารเรียนศิลปะ  อาวุธที่Elite・Orcใช้เมื่อวานน่ะ 「อยากใช้ขนาดนั้นเลยเหรอ? นั่นน่ะ」 「เมื่อก่อน คนที่มีแข็งแกร่งเคยพูดเอาไว้! พลังก็คือPower!」 「เธอ ไม่ถนัดภาษาอังกฤษใช่มั้ย」  อืーม เอาเถอะ ถ้าสามารถหวดขวานนั้นได้ล่ะก็ คงจะใช้เก็บพวกออร์คลูกกระจ๊อกได้ล่ะ  อยากให้ทามากิไปเรียนรู้เรื่องความระมัดระวังอีกสักนิดเหมือนกัน อต่ถ้ารวมกลุ่มกับมิอะล่ะก็ คงทำอะไรไร้สาระไม่ได้มากหรอก 「เธอน่ะ จะต้องคอยปกป้องมิอะที่อยู่แนวหลังนะ」 「ไว้ใจได้เล้ย! ชั้นเป็นผู้หญิงที่เก่งอยู่แล้ว!」  ดูจากท่าทางก็พอจะฝากฝังไว้ได้ด้วยสิ เอาเป็นว่า จะเชื่อในคำพูดนั่นก็แล้วกัน  พวกผม4คน เดินเข้าไปในป่า ไปยังอคร์ทเทนนิสที่อริสพูดถึง  ไม่นาน ก็ได้ยินเสียงดังขึ้นมาจากตำแหน่งที่อริสพูดถึง 「ทามากิ มิอะ ทั้ง2คนรอที่นี่ มิอะ ถ้ามีออร์คหนีมาล่ะก็」 「ใช้Earth・Bindหยุดขา?」 「อ้า ฝากด้วย」  มิอะเข้าใจได้เร็วแบบนี้ก็ช่วยได้มากเลย  ผมใช้อีกาบินเข้าไปสำรวจก่อน 「ออร์ค4ตัว กำลังหลับอยู่」  อีกาส่งเสียงที่มีเฉพาะผมเท่านั้นที่ได้ยินมา 「มนุษย์ล่ะ」 「ไม่มี」  ผมส่งสัญญาณให้อริส  อริสตั้งหอกขึ้นมา พุ่งเข้าไปด้วยตัวคนเดียว  หลังจากนั้น30วินาที  อริสกลับมาเหมือนกับไม่มีอะไร 「เอ๊ะ จัดการไปแล้วเหรอ? สุโก้ย」  ทามากิตกใจ  อริสหยิบคริสตัลสีแดง4ก้อนที่จะออกมาเมื่ออร์คตายโชว์ออกมาให้ดูเป็นหลักฐาน 「อาโน ในนั้นมีศพอยู่……」 「ตอนนี้ปล่อยไว้ก่อน โอเคนะ」  อริสพยักหน้าอย่างฝืนใจ  รู้สึกผิดกับคนตายเหมือนกัน แต่ตอนนี้ไม่มีเวลาจะมาฝังศพทีละคนๆหรอกนะ 「กว่าทามากิกับมิอะจะเลเวลอัพ ขาดอีก4ตัวงั้นเหรอ」  เพราะกลายเป็นปาร์ตี้4คนแล้ว จำนวนออร์คที่จำเป็นต่อการเลเวลอัพก็เลยเพิ่มขึ้นตามไปด้วย  ถึงอย่างนั้น หากคิดถึงอนาคตแล้วล่ะก็ นับว่าคุ้มค่าต่อการลงทุนล่ะ 「ต่อไป ทีไหนดี?」 「ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่ใกล้ๆค่ะ แต่ไม่รู้ว่าจะมีออร์คอยู่รึเปล่า ……」  พูดจากข้อสรุป ที่ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าก็มีออร์ค  แล้วยัง 4ตัวพอดีด้วย  ออร์คฝั่งนี้ตื่นนอนกันแล้ว ดังนั้นผมจึงให้Puppet・Golem 2ตัวตามหลังเข้าไปช่วยซัพพอร์ท  ออร์คตัวหนึ่งที่คิดจะวิ่งหนี ถูกมิอะใช้Earth・Bindรัดเอาไว้ แล้วทามากิเป็นคนปิดฉาก 「อะ เลเวลอัพ」  มิอะพึมพำออกมา  ผม อริส ทามากิ มิอะ 4คนวาร์ปไปยังห้องสีขาว         ※  ที่ห้องสีขาว  สิ่งที่ทามากิทำเป็นอย่างแรกก็คือ การแอบดูหน้าจอPCของอริส 「โฮะโหー、นี่คือทั้งหมดของอริสสิน๊า! อุหวา อริสเลเวล5จริงๆด้วย! แกร่งมากー」  อริสมองมาทางผมเหมือนอยากจะพูดอะไรสักอย่าง  ครับ รู้สึกรังเกียจเหมือนกับที่ผมทำกับเธอเมื่อวานสินะ  อยากจะพูดว่าผมกับทามากิอยู่ในเลเวลเดียวกันเลยสินะครับ  เข้าใจแล้วครับ  ขอโทษครับ 「ต่อไปก็คาซึซัง โอ๊ะ อุหวาー、ทางนี้ก็เลเวล5ล่ะ!」  ก็นะ ในความเป็นจริง ไม่มีLOGการถามตอบในอดีตด้วยสิ ถึงจะโดนเห็นอะไรไป ก็ไม่ลำบากใจเท่าไหร่หรอก  ต่อจากนั้นทามากิก็กวาดตามองไปรอบๆห้อง 「จะว่าไป ขนาดมากันตั้ง4คน ยังไม่มีอะไรเลยนะเนี่ย มีแค่โต๊ะเพิ่มขึ้นมาเท่านั้นเอง」 「ก็นะ」 「ทำเรื่องลามกในที่ที่มีแสงสว่างจ้าแบบนี้เนี่ย เป็นยังไงเหรอ?」  ผมกับอริสแทบจะสำลัก 「ขอโทษ……สถานการณ์มันพาไปน่ะ คือ」  อริสหน้าแดง ตัวลีบลงราวกับทำอะไรผิดไป  ผมชำเลืองมองไปทางมิอะ 「ได้รับความรู้ใหม่แล้ว」 「ลืมๆมันไปได้มั้ย」 「เป็นไปได้อยากเรียนรู้จากการปฏิบัติจริง」  มิอะจ้องมาทางผมด้วยสีหน้านิ่งเฉย 「อยากสะสมประสบการณ์」 「ค่าประสบการณ์นั่นไม่ต้องมีก็ได้ไม่ใช่รึไง」 「สาวซิงลามกเนี่ย คิดว่าไง?」  ผมกลืนน้ำลายลงไปคำใหญ่โดยไม่ตั้งใจ  อริสจ้องมาทางผมพร้อมน้ำตาริ้นๆบนดวงตา  ผมยกมือ2ข้างขึ้นมาโพสท์ท่าในท่ายอมแพ้ 「คาซึซังจะแอบไปมีความสัมพันธ์กับผู้หญิงคนอื่นก็เป็นเรื่องช่วยไม่ได้หรอกนะ มันเป็นธรรมชาติของผู้ชายสุขภาพดีน่ะ ยอมแพ้ซะเถอะ」  ทามากิให้คำแนะนำที่มันค่อนข้างจะสัปดนแก่อริส  ฮะฮะ ยัยนี่  ผมกำมัดขึ้นมา กะว่าจะเขกกบาลของทามากิ  ทามากิรีบใช้ความเร็วแสงวิ่งหลบไปอยู่หลังอริส  แต่ว่าอริสน่ะ จับไหล่ของทามากิเอาไว้ แล้วส่งตัวมาให้ผมราวกับเป็นเครื่องบรรณาการ 「จัดเลยค่ะ คาซึซัง」 「หวา อริสคนทรยศー」  「ทำได้ดีมาก!」ผมชมอริส จากนั้นก็จัดการเขกหัวทามากิที่ถูกส่งมอบมาให้อย่างเต็มใจ 「อุ、อูーแต่ว่าไม่เป็นไร เท่าที่ชั้นดู คาซึซังเป็นพวกชอบอปไปภูเขาไฟ ถ้าเป็นอริสล่ะก็ชนะได้แน่」 「ยังจะพูดอีก」 「อย่าใช้กำลังกับชั้นแบบไม่มีเหตุผลซี่!」  อีเย้ー、ทามากิชูนิ้วโป้งขึ้นมาเหมือนกับว่าตัวเองได้พูดคำคมอะไรสักอย่างออกมาแล้ว  เห็นอย่างนั้นผมก็ถอนหายใจเลย  ไม่สิ เอาเถอะ ยังไงก็ดีกว่าจิตตกเพราะเห็นศพมาก่อนล่ะ  ใช่ ที่ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าเมื่อกี้ ก็มีศพของผู้ชายอยู่  ถูกฟันบริเวณอก คอบิดไปในทิศทางแปลกๆ  ที่ทามากิดูคึกคักแปลกๆนี่ อาจจะเป็นเพราะเพื่อให้ลืมเรื่องนั้นไปก็เป็นได้  ถึงงั้นก็เถอะ 「อ่าーนี่ ทุกคน มาประชุมวางแผนกันมั้ย」  ผมตบมือ แปะ เรียกสติคนอื่นๆ  ได้เวลาเอาจริงเอาจังกันแล้ว  ผลลัพธ์ของการประชุมหลังจากนี้ จะเป็นตัวกำหนดทิศทางความเป็นความตายของพวกผมล่ะ 「ยังไงก็ตาม ตอนนี้ทั้ง2คน เป็นเลเวล2แล้วนะ」 「ถึงชั้นจะยังไม่ได้ทำอะไรเลยก็เถอะนะ」  ทามากิ ประชดนิดๆ 「พึ่งคาซึซังกับอริสล้วนๆเลย」 「หลังจากนี้ ผมจะเป็นฝ่ายพึ่งทามากิ เพราะงั้นอย่าใส่ใจเลยน่ะ」 「หืมー、ขอโทษนะ บ่นอะไรก็ไม่รู้ แล้ว ชั้นอัพการใช้ดาบเป็นแรงค์2ได้ใช่มั้ย」 「ชั้น จะอัพเวทดินเป็นแรงค์2」  ผมพยักหน้าเห็นด้วยให้ทามากิและมิอะ 「พวกเรา4คนจะบุกเข้าไปในหอพักหญิง โอเคนะ」  หญิงสาว3คน ขานรับพร้อมกัน「ค่ะ」 「แล้ว ประตูทางเข้าของหอพักหญิงเนี่ย มีประตูหน้า แล้วก็ประตูหลังที่อยู่ฝั่งตรงข้ามเท่านั้นใช่มั้ย」 「โอ๊ะ คาซึซัง รู้ละเอียดจังนะ เคยย่องเข้ามาขโมยพวกกกน.ด้วยเหรอ、?」 「เท่าที่มองดูจากข้างนอก มันก็เห็นๆอยู่ว่าน่าจะสร้างขึ้นมาด้วยแบบแปลนเหมือนกับหอชายต่างหาก」 「อ๊ะ นั่นมันก็ใช่นะ」  ถ้าให้เพิ่มเติมหน่อยล่ะก็ เมื่อกี้ใช้อีกาเข้าไปสำรวจข้างในมาแล้ว ซึ่งภายในก็เหมือนกับหอพักชายที่2ของชั้นมัธยมปลายเป๊ะๆ  ตัวผมที่เป็นคนนอกเพียงคนเดียวในกลุ่มนี้ ถึงจะบุกรุกเจ้าไปในหอพักหญิงก็ไม่ต้องกลัวว่าจะหลง  สะดวกมากจริงๆ  บุกเข้าไปภายในหอพักหญิงแล้วก็ ……  ไม่ได้แล้ว ความรู้สึกว่าเย้ายวนนี่มันอะไรกัน  ผมส่ายหัวไล่ความคิดเพี้ยนออกไป 「คิดอะไรลามกๆอีกแล้ว สินะนั่นー」  ทามากิมองมาด้วยสายตาราวกับจะจับพิรุธ 「โธ่ ช่วยไม่ได้น๊าー」 「ทำไมเธอถึงได้ดูยินดีขนาดนั้น」  เอาเถอะ ช่างมัน  ผมห่อไหล่ หันกลับมาคุยเรื่องเดิมต่อ 「แผนการขอเอาแบบง่ายๆไม่ซับซ้อน ผมกับอริสจะสร้างความวุ่นวายขึ้นที่ประตูหน้า ทามากิกับมิอะอ้อมไปประตูหลัง ถ้ามีออร์คโผล่มาล่ะก็ให้รุมจัดการทีละตัว ก่อนที่จะทะลวงเข้าไปในตึก อยากจะลดจำนวนของศัตรูให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ถ้าออร์คมีท่าทีจะหนีล่ะก็ ถ้าทำได้ก็อยากจะให้หยุดมันเอาไว้」  ถึงแม้ว่าหากลองคิดจากประสบการณ์ที่ผ่านมา ไม่เคยมีการต่อสู้ครั้งไหนเลยที่ออร์คจะหนีก็เถอะนะ…… 「ถ้าElite・Orcออกมาล่ะ?」  ทามากิถาม 「ถ้าออกมาจากด้านหน้าล่ะก็ ผมกับอริสจะเป็นคู่มือให้เอง ในตอนนั้นจะเรียกทั้ง2คนด้วย อยากให้มาหาเร็วๆด้วยนะ ถ้าออกมาจากด้านหลังล่ะก็ ไม่ต้องลังเลเลย หนีซะ」 「ให้ชั้นใช้ Earth・Bindหยุดขามันไว้มั้ย?」 「ไม่เอาดีกว่า ผมเองก็ไม่ค่อยรู้รายละเอียดเกี่ยวกับเวทมนตร์ที่ฉาบอยู่กับศัตรูหรอกนะ แต่ถ้าเป็นในเกมล่ะก็ ศัตรูที่แข็งแกร่งในระดับหนึ่งมักจะมีResistอะไรพวกนี้ติดตัวอยู่แล้วใช่มั้ยล่ะ」 「Resist?」  อ๋าー ศัพท์เกมเหรอเนี่ย 「ความเป็นไปได้ในการได้รับความต้านทาน ประมาณนี้」 「……งั้นเหรอ」  เธอพยักหน้าหงึกๆเหมือนจะเข้าใจแล้ว 「มันมี เวทที่ช่วยเพิ่มความต้านทานอะไรพวกนั้น ด้วยเหรอ?」 「อ้าー、นั่นสินะ เวทซัพพอร์ทแรง๕1 มีเวทที่ชื่อClear・Mindอยู่น่ะ」 「หืม Clear・Mind……Synchrotuner?」 「อะไรน่ะนั่น」  「ไม่มีอะไร」มิอะส่ายหน้าด้วยความเสียดาย  ไม่ค่อยรู้ละเอียดหรอกนะ แต่คิดว่าน่าจะเป็นศัพท์ที่เจอในเกม อนิเมะ หรือมังงะไม่ผิดแน่  เอาเถอะๆ 「รอแป๊บนึง ตรวจสอบก่อน」  หลังจากมิอะพูดจบ เธอก็เดินไปนั่งด้านหน้าNotebookของตัวเอง แล้วเริ่มกดคีย์บอร์ด  เริ่มถามคำถามทีละข้อๆ  เป็นการถามตอบที่รวดเร็วมาก  ในระหว่างนั้นพวกผม ก็พูดคุยสัพเพเหระฆ่าเวลากันไปพลางๆ 「หืม ส่วนใหญ่เข้าใจแล้ว แพทเทิร์นที่เวทมนตร์จะไม่แสดงผลมีเยอะเลย」  มิอะทำการสรุปSpecของเวทโจมตีที่มีอยู่ในSkill Systemซึ่งยังไม่ชัดเจนไว้ตามด้านล่าง ・เวทมนตร์สำหรับยิงใส่ศัตรูเป็นตัวๆ ผู้ใช้เวทมนตร์ต้องกำหนดให้อีกฝ่ายหนึ่งเป็นเป้าหมาย สรุปก็คือ ถ้าไม่เห็นเป้าหมายก็ไม่สามารถใช้ได้ ・กรณีเป็นเวทมนตร์ประเภทมิซไซล์ เวทมนตร์จะมุ่งหน้าเข้าหาศัตรูตรงๆ กรณีศัตรูเคลื่อนที่ด้วยความรวดเร็ว กรณีที่ศัตรูอยู่ห่าง มีความเป็นไปได้ที่เวทมนตร์จะไปชนกับสิ่งกีดขวาง ・กรณีเป็นเวทมนตร์ประเภทไดเร็ค เนื่องจากเป็นการใช้ในเสี่ยววินาทีซึ่งไม่เกี่ยวข้องกับระยะห่าง ศัตรูจึงไม่สามารถหลบหลีกได้  ประเภทมิซไซล์กับประเภทไดเร็ค เป็นเชื่อชั่วคราวที่ผมตั้งให้น่ะ  เอาล่ะ จนถึงตอนนี้คือกระบวนการตั้งแต่เวทมนตร์ทำงานจนถึงออกคำสั่งล่ะ  ต่อไปคือการตัดสินว่าศัตรูจะสามารถต้านทานได้หรือไม่ได้ ・ชนิดของเวทมนตร์ที่แตกต่างกัน จะมีต้นทุนสำหรับการต้านทานที่แตกต่างกันไป ยกตัวอย่างเช่นกรณีของEarth・Bindซึ่งเป็นเวทดินแรงค์1 ในจังหวะที่สั่งการให้พืชบริเวณเท้าของเป้าหมายเคลื่อนไหวด้วยเวทมนตร์ หากศัตรูดึงเท้าออกล่ะก็ จะไม่ถูกรัดเอาไว้ เมื่อได้รู้ว่ามีความไม่แน่นอนอยู่ด้วย มิอะก็มีสีหน้าไม่พอใจเท่าไหร่ปรากฏออกมา ・ในส่วนของClear・Mind เป็นเวทมนตร์ที่จะช่วยเพิ่มความต้านทานต่อเวทมนตร์ที่ส่งผลกระทบต่อจิตใจ เวทมนตร์ที่ส่งผลกระทบต่อจิตใจก็พวกเวทลมแรงค์1อย่างSleeping・Songนั่นแหละ นอกจากนี้ก็ดูเหมือนจะมีเวทมนตร์ที่ทำให้หลงใหลด้วย จะว่าไป มีพวกสัตว์ประหลาดที่ถือครองความสามารถพิเศษแบบนี้อยู่ด้วยงั้นเหรอ น่ากลัว น่ากลัว ・จากการใช้Clear・Mind จะเหมือนกับเป็นการเคลือบจิตใจที่หวาดกลัว ช่วยให้รู้สึกดีขึ้น จากที่มิอะบอกมา ตอนที่ได้ยินเสียงคำรามของElite・Orcเมื่อวาน เธอก็ถึงกับขาสั่นแล้ว จะว่าไป อาจจะเป็นแบบนั้นก็ได้นะ ที่ผมกับอริสสามารถเคลื่อนไหวต่อได้ทันที อาจจะเป็นเพราะโชคดีก็เป็นได้ หรือว่าจะเป็นเพราะอยู่ในสถานการณ์ตึงเครียดที่สนามต่อสู้ก็เลยไม่ทันได้ขาสั่นกันล่ะ ・ต่อให้มีผลของเวทมนตร์อยู่ก็ตาม ความเป็นไปได้ที่ศัตรูจะดึงดันหนีไปจากที่นั่นก็มีอยู่ ถ้าให้ยกEarth・Bindขึ้นมาเป็นตัวอย่างล่ะก็ เมื่อเจอกับศัตรูที่บ้าพลังมากๆ ก็มีความเป็นไปได้ที่ศัตรูจะกระชากสิ่งที่รัดตนเองเอาไว้จนขาดอยู่เหมือนกัน……เจอกับElite・Orcนี่ Earth・Bindคงไม่ไหวล่ะนะ  อืม อย่างนี้นี่เอง พอจะเข้าใจแล้ว  แต่ว่าพอยกกรณีที่โดนต้านทานขึ้นมาเป็นข้อๆแบบนี้แล้ว ความสุดยอดของHeat・Metalก็ชัดเจนขึ้นมาเลยนะเนี่ย  จากการถามตอบของมิอะ Heat・Metalที่เป็นเวทมนตร์ยิงใส่สิ่งของนั้น การต้านทานดูเหมือนจะทำได้ยาก  ถึงแม้จริงๆแล้ว Heat・Metalจะเป็นการยิงลำแสงในรูปแบบมิซไซล์ ซึ่งมีความเป็นไปได้ที่จะถูกหลบได้ก็เถอะ……  ต่อให้Elite・Orcภูมิใจในพลังของตัวเองมากแค่ไหนก็เถอะ จะให้ใช้ขวานที่ถูกความร้อนจนเป็นสีแดงแล้วต่อสู้ก็คงจะไม่ไหวหรอกจริงมั้ย  หรือต่อให้มีโอกาส1ในหมื่นที่จะไม่ทำขวานตกมือ แต่ยังไงก็พอจะคาดหวังได้ว่าการเคลื่อนที่ของมันจะทื่อลง  อ๊ะ แต่ว่า 「เพิ่งนึกขึ้นได้เมื่อกี้แหละ มิอะ กรณีที่ด้ามจับอาวุธเป็นไม้ล่ะ……」  ผมกับมิอะ หันมามองหน้ากันร้อง「อ๊ะ」  ขวานที่ทามากิใช้อยู่ หรือก็คือขวานของElite・Orcที่จัดการเมื่อวานมีด้ามเป็นโลหะล้วนๆทำให้ไม่ทันได้สังเกต …… 「ถ้าเป็นไม้ Heat・Metalจะไม่แสดงผล」  มิอะเศร้าจนไหล่ตก 「อธิษฐานให้ด้ามของอาวุธของElite・Orcเป็นโลหะ」  นั่นสินะ ผมกับเธอ ถอนหายใจด้วยกัน 「ชั้นน่าจะรู้สึกตัวเร็วกว่านี้」 「ไม่หรอก จริงๆแล้วผมต่างหากที่ต้องรู้สึกตัวก่อน……」  อ๋าโธ่ ผมไม่ได้โตขึ้นจากเมื่อวานเลยนี่นา ทามากิ:เลเวล2 การใช้ดาบ1→2/ร่างกาย1 สกิลพอยท์0  มิอะ:เลเวล2 เวทดิน1→2/เวทลม1 สกิลพอยท์0

ไฟล์เสียหรือถูกลบบอกด้วยนะครับ เดียวจะเเก้ให้ สวนมีความเห็นอะไรหรืออย่าดูเรื่องไรก็โพทย์บอกได้