ในทั้งหมด11คน มี9คนที่ออกมาข้างนอก ก็หมายความว่าคนที่ยังหลงเหลืออยู่ที่อาคารเรียนศิลปะ มีเพียง2คนเท่านั้น
ก่อนที่ผมจะเดินทางออกจากอาคารเรียนศิลปะผมได้ออกคำสั่งเอาไว้แล้ว ดังนั้นบริเวณรอบๆประตูหน้าจึงมีหลุมกับดักถูกขุดเอาไว้เตรียมพร้อม
ต้องขอบคุณหลุมกับดักเหล่านั้น ที่ทำให้เส้นทางบุกรุกของศัตรูถูกบังคับไปในตัว
ถึงอย่างนั้นก็เถอะ แค่2คน
พลังที่มีอย่างจำกัดนั่น จะยื้อเวลาจากการโจมตีของออร์คได้แค่ไหน
ไม่มีเวลาให้โอ้เอ้แล้ว
「อริส ทามากิ มิอะ ตามผมมา การสั่งการคนที่เหลือ ให้ชิคิซังรับหน้าทีไป」
พูดไว้เพียงเท่านั้น ผมก็ร่ายPhysical・Upให้กับปาร์ตี้ผม4คน แล้ววิ่งไปอาคารเรียนศิลปะ
เสียงคัดค้านจากชิคิซังน่ะเหรอ เมินไปซะ
ตอนนี้น่ะ 1นาที หรือ1วินาทีก็เสียไปไม่ได้
การมอบหมายหน้าที่ออกคำสั่งให้ชิคิซังแบบนี้ จะส่งผลยังไงต่ออนาคตนั้น อย่าเพิ่งไปสนใจเลยตอนนี้
ไอ้เรื่องไม่เป็นเรื่องแบบนั้น ค่อยคิดหลังจบการต่อสู้ก็ได้
หัวแถวคือผม และอสูรรับใช้หมาป่าของผม
เสียงฝีเท้าที่ได้ยินจากข้างหลัง บ่งบอกให้รู้ว่าอริสตามหลังผมมาอยู่
ผมตัดสินใจให้หมาป่าออกนำหน้า
หากรับรู้ว่าพวกผู้หญิงที่ปกป้องอาคารเรียนศิลปะมีอันตรายล่ะก็ ให้ไปช่วยเหลือได้ทันที
หมาป่าขนเทา เพิ่มความเร็วขึ้นในชั่วอึดใจ
ภาพของพวกมันหายไปในดงต้นไม้ทันที
ผมเองก็ต้อง วิ่งให้เร็วขึ้น
ไม่นาน ผมก็ได้ยินเสียงดาบปะทะกัน
สกิลที่ผู้หญิงที่เหลืออยู่ที่นั่น ถ้าจำไม่ผิด การใช้ดาบ１／เวทซัพพอร์ท１กับการใช้หอก１／เวทไฟ１
การที่มีหลายคนเลือกสกิลการใช้หอก ก็เป็นเพราะผมให้คำแนะนำไปว่าใช้อาวุธต่อสู้ระยะไกลหน่อยดีกว่านั่นเอง
การประลองระหว่างผู้หญิงที่ใช้ดาบยาวกับผู้ชายนักเคนโด้น่ะ ผมเคยดูในข่าวมาก่อน
ความแตกต่างด้านพลังของหญิงและชายน่ะมันเยอะ
ถึงอย่างนั้นแชมเปี้ยนฝ่ายดาบยาวก็สามารถประลองกับแชมเปี้ยนเคนโด้ได้อย่างสี น่าจะเป็นข่าวประมาณนี้นะ
ระยะการโมตีของอาวุธน่ะ เป็นจุดสำคัญขนาดนั้นเลยทีเดียว
อริสเมื่อวานนี้ ก็ใช้ประโยชน์จากระยะของหอก ต่อสู้กับออร์คโดยสามารถชิงลงมือก่อนได่ สุดท้าย ก็สามารถต่อสู้ได้โดยตนเองเป็นฝ่ายเหนือกว่า
ดังนั้นต่อให้ทั้ง2คนนั้นอยู่แค่เลเวล1 แต่ถ้าทำคอมโบกันดีๆ ก็น่าจะสามารถรับมือกับออร์คสัก2-3ตัวได้อยู่ มั้งนะ……
ผมอยากจะคิดว่าต้องเป็นแบบนั้นน่ะ
หลุดออกมาจากป่าแล้ว
ขอบเขตสายตากว้างขึ้น
บริเวณรอบๆอาคารเรียนศิลปะ มีออร์คมากกว่า20ตัวรวมตัวกันอยู่
เนื่องจากหน้าประตูหน้ามีหลุมกับดักขนาดใหญ่ขวางเอาไว้ ออกจึงถูกแบ่งแยกออกเป็น2กลุ่ม อ้อมเข้าประตูหน้าจกทางซ้ายและขวา
หญิงสาว2คนนั้น ยืนอยู่ที่ประตูทางเข้า หันหลังชนกัน พยายามป้องกันตัวเองจากออร์คที่อยู่ข้างหน้าสุดชีวิต
โชคยังดีที่ฝ่ายออร์คไม่มีตัวไหนถือหอกเลย
ตอนนี้จึงยังสามารถต้านทานเอาไว้ได้โดยมีระยะของอาวุธเป็นเหตุผลหลัก
แต่ว่านั่นน่ะ ไม่นานก็คงถึงขีดจำกัด
หญิงสาวคนหนึ่งทรุดลง สูญเสียสมดุลไป
ล้มกลิ้งลงไปแล้ว
ในจังหวะนั้น ออร์คที่ถือดาบอยู่รีบวิ่งเข้ามาปิดช่องว่างทันที……
ตอนนั้นเอง ที่อสูรรับใช้หมาป่าของผมเข้าไปร่วมวงด้วย
กระโดดเพียงครั้งเดียวก็ข้ามผ่านหลุมกับดักมาได้ มันเข้าไปขย้ำออร์คที่กำลังลุกไล่หญิงสาวคนนั้น
หมาป่ากับออร์ค ตกลงไปในหลุมกับดักด้วยกันทั้งๆอย่างนั้นเลย
โย้ช ทำได้ดีมาก！
ผมหยุดเท้าเอาไว้
「คาซึซัง！」
เสียงของอริส
ผมหันไปแตะไหล่ของอริสที่วิ่งตามผมมา……
「Haste」
ร่างกายของอริสถูกแสงสีเหลืองทองห่อหุ้ม
ความเร็วของเธอเพิ่มสูงขึ้น
ประคองหอกไว้ในมือ กระโจนเข้าไปในกลุ่มออร์คทางซ้ายมือ
แทงออร์คจากข้างหลังทะลุถึงหัวใจ
ออร์คที่โดนอริสโจมตีเข้าไป แผดเสียงร้องออกมา แล้วล้มลง
กลุ่มออร์คนั้น รู้สึกตัวแล้วว่ามีใครสักคนเข้ามาจู่โจมพวกตนอย่างโหดร้ายจากด้านหลัง พวกมันหันกลับมาอย่างพร้อมเพรียง
「คาซึซัง คาซึซัง ขอHasteให้ชั้นด้วย！」
「ไม่ล่ะ ทามากิรออยู่ที่นี่แหละ」
「เอ๋ー ทำไมล่ะ！」
「มีหน้าที่คุ้มครองผมกับมิอะยังไงล่ะ มิอะ！」
「อืม」
มิอะร่ายเวทลมแรงค์1 Sleeping・Song ใส่กลุ่มออร์คทางขวามืออย่างต่อเนื่อง
ออร์คกลุ่มหลังที่อืดอาดยืดยาดอยู่นั้น ทยอยกันล้มลงไปกองกับพื้น
ส่วนออร์คที่อยู่ด้านหน้า ทุ่มความสนใจไปที่หญิงสาว2คนที่มีใบหน้าหวาดกลัวปรากฏออกมายามขัดขืนพวกมัน
ไม่ได้สังเกตเห็นความผิดปกติที่เกิดขึ้นด้านหลังเลยแม้แต้นิดเดียว
Sleeping・Songคือเวทมนตร์ที่จะชักนำให้เป้าหมาย1ตนหลับลง แต่ไม่ได้หลับลึกหรอก
มีคำอธิบายด้วยว่า ถ้าใช้ได้ไม่ดีล่ะก็แรงกระแทกตอนล้มอาจจะทำให้ตื่นเลยด้วยซ้ำไป…………
แต่ดูท่าพวกออร์คจะเป็นพวกความรู้สึกช้าล่ะมั้ง ขนาดล้มหัวกระแทกพื้นยังไม่ยอมตื่นขึ้นมาเลย
「……ว่าไงล่ะ เวทมนตร์นี้ ไม่ได้แข็งแกร่งอะไรเลยไม่ใช่เหรอ？」
ผมพึมพำออกไปโดยไม่ตั้งใจ
มิอะห่อไหล่ลง
「อืม ออร์คน่ะ……ยิ่งกว่าที่คิดซะอีก」
「บากะสินะ」
「อืม」
แบบนี้ล่ะก็ พวกผมไม่ต้องมีคนคุ้มกันก็ได้มั้ง
「ทามากิ ไปจัดการพวกออร์คที่หลับอยู่ที」
「เข้าใจแล้ว ไว้ใจได้เลย！」
กลุ่มขวามือ
ทามากิวิ่งเข้าไปหาออร์คที่ล้มนอนอยู่ ใช้ขวานยักษ์นั่นสังหาร
ถ้าโดนเข้าล่ะก็ จะลำตัวหรือหัวก็ช่าง โดนฟันทีเดียวก็ตายกันหมด
พวกออร์คน่ะ ส่งเสียงสะอึกขึ้นมาเพียงครั้งเดียวก็ตายลง แล้วเปลี่ยนเป็นคริสตัล1ก้อนแทน
กลุ่มซ้ายมือ
ทางอริสน่ะ เป็นการต่อสู้ที่ยากเอาการ
รอบข้างเธอนั้นมีออร์ค6-7ตัวรวมกลุ่มกันอยู่ สภาพตอนนี้ อริสแค่สกัดกั้นการโจมตีก็เต็มที่แล้ว
ถ้าถูกเข้าล้อมล่ะก็ ต่อให้อริสเก่งแค่ไหนก็อันตรายเกินไป
อยากจะเรียกหมาป่าออกมาอีกตัว เพื่อให้เข้าไปช่วยเหมือนกันแต่ว่า……
ＭＰไม่พอล่ะ
พอเป็นแบบนี้แล้ว รู้สึกเสียใจเหมือนกันแฮะที่ใช้MPไปกับSummon・Clothesเมื่อกี้
「มิอะ MPของเธอเป็นไงบ้าง」
「ยังพอไหว จะช่วยอริสเซมไป」
มิอะใช้Heat・Metal อาวุธที่อยู่ในมือของออร์คที่ประจันหน้ากับอริสอยู่ร่วงลงสู่พื้น
จังหวะที่มันไร้การป้องกันตัว อริสก็แทงหอกอันแหลมคมออกไปทันที
ออร์คถูกแทงเข้าไปที่จุดสำคัญทั้งหัวใจและลำคอ ขาดใจตายทันที
อีกด้านหนึ่ง หญิงสาว2คนที่ต้านทานพวกออร์คอยู่ใกล้ๆประตูหน้านั้น เมื่อเห็นพวกผมเข้าร่วมการต่อสู้ กำลังใจก็ฟื้นคืนมาทันที
หญิงสาวที่สามารถใช้เวทไฟได้ มองไปข้างหน้า ใช้เวทไฟแรงค์1 Fire・Bulletยิงใส่ออร์คที่อยู่ด้านหน้าอย่างแรง
Fire・Bulletพุ่งเข้าไปที่หัวของออร์ค ส่วนหัวของมันลุกเป็นไฟ
ออร์คร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวด โซเซจนตกลงไปในหลุมกับดัก
หญิงสาวคนนั้นที่เห็นว่าตนสามารถไปต่อได้ ก็ยิงFire・Bulletออกไปอย่างต่อเนื่อง รวมแล้วจัดการออร์คไปได้3ตัว
ออร์คที่อยู่ด้านหลังนั้น รู้สึกกลัวขึ้นมา ถอยหลังไปก้าวหนึ่ง
ตอนนี้ล่ะ หญิงสาวที่เล็งเห็นว่าตอนนี้เป็นโอกาสอันดีและกำลังจะใช้Fire・Bulletอีกครั้ง แต่ว่า……
ออร์คตัวหนึ่ง ที่ตกลงไปในหลุมก่อนหน้านี้ ปีนขึ้นมาอีกครั้งด้วยความยากลำบาก ใช้ดาบเล็งจะฟันที่ขาของเธอ
แย่แล้ว ตัวผมที่เห็นดังนั้นรีบปล่อยอีกาที่ควบคุมอยู่ออกไปอย่างเร่งรีบ
ออร์คที่ใช้มือข้างหนึ่งเกาะขอบหลุมเอาไว้ และใช้อีกข้างหนึ่งเงื้อดาบนั้น ถุกจงอยปากของอีกาจิ้มเข้าที่หัว ส่งเสียงร้องดังลั่นก่อนจะตกลงไปในหลุมอีกครั้ง
「ระวังเท้าเอาไว้ด้วย！」
「ขะ ค่ะ！ ขอบคุณมากค่ะ คาซึเซมไป！」
อะ ผม ถูกเรียกว่าคาซึเซมไปด้วยล่ะ นิชิชิ
ก็นะ วิธีการเรียกน่ะ จะยังไงก็ได้แหละ
มิอะเองก็เรียกผมว่า「คาซึจิ」ด้วยสิ
เอาล่ะ พวกออร์คที่ยังเหลืออยู่ ตัวนึงถุกหญิงสาวอีกคนสอยไปเรียบร้อยแล้ว
ออร์คตัวอื่นนอกเหนือจากนั้นก็ถูกอริส ทามากิ และอสูรรับใช้ของผมไล่ต้อนอยู่ด้วย
กำลังใจของพวกออร์คถูกทำลายไปเรียบร้อยแล้ว
ออร์คที่รอดชีวิตอยู่อีก5-6ตัว พากันหนีเข้าไปในป่า
「ทามากิ อริส ไล่ตามไป！ แต่ว่า อย่าฝืนเกินไปล่ะ！」
เปลี่ยนไปเป็นการไล่ตามแทน แต่ครั้งนี้ ศัตรูกระจายไปทิศละตัว
หมาป่าของผมล่ะ ผมมองลงไปในหลุม ขาของมันสั่นเทา การจะออกมาจากหลุมนั้นดูท่าจะยากเกินไป
……งั้นเหรอ งั้นเหรอ
ช่วยไม่ได้ นายทำได้ดีแล้วล่ะ
ออร์คที่เพิ่งจะเข้าไปในป่าได้2-3ก้าว ถูกอริสไล่ตามมาใช้หอกแทงเต็มหลัง
มีเพียงเสียงตอนใกล้ตายของมันเท่านั้นที่หลงเหลืออยู่
จุดนี้เอง ทามากิกับมิอะเลเวลอัพ
※
พวกผม ปรึกษากันอยุ่ที่ห้องสีขาว
โดยผลลัพธ์ ผมให้ทามากิอัพการใช้ดาบเป็นแงค์3 ส่วนมิอะก็อัพเวทดินเป็นแรงค์3
เอาล่ะ ปัญหาน่ะต่อจากนี้แหละ
ยังเหลือออร์คอีกประมาณ3ตัว หนีเข้าไปในป่าไม่ผิดแน่
จะให้พวกเธอไล่ตามออร์คเหล่านี้ไปมั้ย
หรือว่า ให้ไล่ตามไปถึงจุดที่เหมาะสมก็พอ……
ผมมองหน้าของอริสและทามากิ
ทั้งสองคน ดูเหนื่อยล้ากันพอดู
ถึงอย่างนั้น หากผมออกคำสั่งล่ะก็ พวกเธอไล่ตามออร์คไปสุดชีวิตแน่
ผลของคำสั่งนั้น จะเป็นยังไงกันนะ
หากพวกเธอ2คนไล่ตามจนลึกเกินไปล่ะก็
หากถูกออร์คกลุ่มอื่นพบเห็นล่ะก็
หากถูกล้อม จนหนีไม่ได้ขึ้นมาล่ะก็
หรือหากเจอกับกลุ่มที่มีElite・Orcอยู่ด้วยล่ะก็……
ดีล่ะ
ผมตัดสินใจแล้ว เงยหน้าขึ้น
「ทั้งสองคน ห้ามไล่ตามลึกเกินไปโดยเด็ดขาด ถ้าเห็นว่าออกห่างจากอาคารเรียนศิลปะมากเกินไปล่ะก็ ให้ตัดใจแล้วกลับมาซะ」
「จะดีเหรอคะ คาซึซัง」
「ความปลอดภัยของทั้ง2คนสำคัญกว่าน่ะ」
ผมพูดพลาง ยกมือขึ้นมาวางบนศีรษะของพวกเธอ ลูบเส้นผมเบาๆ
「ผมเชื่อพวกเธอนะ ห้ามฝืนเด็ดขาดล่ะ」
「ขะ เข้าใจแล้วน่า คาซึซัง」
ไม่รู้ทำไมทามากิถึงหน้าแดง เธอเหลือบตาขึ้นมามองผม แล้วพยักหน้าหงึกๆ
อืม ก็นะ ถ้าแบบนี้ล่ะก็ คงไม่หลับหูหลับตาไล่ตามไปโดยไม่สนใจคำสั่งของผมแล้วล่ะนะ
ทามากิ：เลเวล４ การใช้ดาบ２→３／ร่างกาย１ สกิลพอยท์４→１
มิอะ：เลเวล４ เวทดิน２→３／เวทลม１ สกิลพอยท์４→１
กลับออกมาจากห้องสีขาว
ได้ยินมาหลังจากนี้น่ะนะ อริสกับทามากิ จัดการออร์คนอกเหนือจากนั้นไปอีก2ตัวแน่ะ
ก็แค่นั้นแหละ
พวกเธอล้มเลิกที่จะไล่ตามจนลึกเกินไป แล้วกลับมาที่อาคารเรียนศิลปะน่ะ
ยังไงดีล่ะ ถึงจะเอาชนะมาได้ แต่ตัวตนของพวกผมก็ถูกอีกฝ่ายล่วงรู้ไปแล้ว
ผมยืนฟังการรายงานของพวกอริสอย่างเงียบๆ
ไม่นานจากนั้น พวกชิคิซังที่พาผู้รอดชีวิตมาด้วยก็มาถึง
「จบแล้ว……เหรอ？」
「อ้า ก็นะ ถึงจะไม่ใช่ผลลัพธ์ที่ดีที่สุดก็เถอะ แต่ว่าทุกคนก็พยายามกันเต็มที่แล้ว……แต่ว่า」
ผมอธิบายสถานการณ์ออกไปอย่างง่ายๆ
ชิคิซังที่ใบหน้าดูซีดขึ้นมาพยักหน้า
「ไม่เพิ่มความแข็งแกร่งให้กับการป้องกันดูท่าจะไม่ได้แล้วสินะเนี่ย」
ใช่แล้ว ออร์คน่ะดันหนีไปได้
พวกมันรู้แล้วว่าที่นี่มีคนที่ยังรอดชีวิตอยู่มารวมตัวกัน
เมื่อเป็นแบบนั้นจะต้องมาอีกครั้งไม่ผิดแน่
บางที คงจะมาเป็นโขยงเลย
การต่อสู้ครั้งหน้าต้องลำบากมากไม่ผิดแน่
ไฟล์เสียหรือถูกลบบอกด้วยนะครับ เดียวจะเเก้ให้ สวนมีความเห็นอะไรหรืออย่าดูเรื่องไรก็โพทย์บอกได้