หลังจากกลับมายังที่เดิม มิอะที่อยู่ห่างกันก็เดินเข้ามาหาทันที
「ฮึบ」
ผมแบกมิอะขึ้นบนไหล่
มิอะใช้ไหล่ผมต่างที่รองเท้า เหยียบขึ้นไปแล้วปีนขึ้นไปบนต้นไม้
ถึงมิอะจะไม่ค่อยถนัดการออกกำลังกาย แต่ด้วยผลของ Physical・Upก็ทำให้เธอสามารถปีนขึ้นไปได้อบ่างคล่องแคล่ว
ในจังหวะที่มิอะจับกิ่งไม้ที่ดูแข็งแรงได้แล้วเธอก็หยุดนิ่ง
แล้วก้มลงมองมาทางผมที่อยู่ด้านล่าง
「ชอบแอบมองกกน.จากกระโปรงมากกว่าดูก้นจากกางเกงเหรอ？」
「ช่างมันเถอะน่า ปีนขึ้นไปได้แล้ว」
ให้ตายสิยัยนี่ ไม่รู้จักความเครียดเลยรึไงนะ
ไม่สิ เอาเถอะ คิดซะว่าเธอสุดยอดเลยก็แล้วกัน
กรณีของเธอ ผมว่าเธอเป็นคนจิตแข็งในระดับหนึ่งเลย
เจอElite・Orcคำรามใส่จนท้องไส้ปั่นป่วน ไม่มีทางที่จะไม่กลัวอยู่แล้ว
ทั้งๆอย่างนั้นก็ยังหันมาคุยเล่นกันได้
นั่นแหละคือความแข็งแกร่ง อย่างน้อยที่สุดสำหรับตอนนี้ผมก็อยากจะคิดแบบนี้
「คาซึซัง ขอโทษที่ให้รอค่ะ」
「ถึงーแล้ว！」
อริสกับทามากิ เข้ามาหาผมพร้อมกับหมาป่าคนละตัว
โย้ช เท่านี้การเตรียมการก็โอเคแล้ว。
มิอะลุกขึ้นยืนบนกิ่งไม้ที่แข็งแรง กวาดตามองฝูงออร์ค
「ให้ร่ายเวทใส่ ตรงไหน？」
「จัดใส่ตรงกลางเลย」
「ฮืม Earth・Pit แถมให้อีกที Earth Pit」
เวทมนตร์ขุดหลุมของมิอะ ทำให้พื้นดินตรงศูนย์กลางของพวกออร์คและใกล้ๆนั้นทรุดตัวลง
พวกออร์คที่กำลังแตกตื่น แยกย้ายกันวิ่งเข้าป่าทางซ้ายขวา……。
「Rampage・Plant」
ในจุดนั้น เวทดินแรงค์3ของมิอะ Rampage・Plantก็ถูกร่ายออกมา
ต้นไม้บริเวณที่ออร์คอยู่นั้น ผุดขึ้นส่ายไปมาเป็นวงกว้าง
กิ่งก้านของต้นไม้สะบัดไปมาฟาดฟันราวกับอาวุธอันแหลมคม เชือดหัว ท้องของพวกออร์ค
เลือดสดๆสีน้ำเงินสาดกระจายไปทั่ว
ใบไม้แห้งที่ร่วงลงมาในจังหวะนั้น พริ้วเข้าไปเชือดเฉือนพวกออร์คราวกับเป็นชูริเคน
「อีกที Rampage・Plant」
ป่าฝั่งตรงข้ามเองก็ มีเสียงกรีดร้องของพวกออร์คดังขึ้น
Rampage・Plantคือเวทมนตร์ที่จะทำให้ต้นไม้ทั้งหลายเปลี่ยนเป็นดุร้ายราวสัตว์กินเนื้อ และจัดการโจมตีทุกสิ่งทุกอย่างในบริเวณนั้นโดยไม่มีการแบ่งแยกใดๆทั้งสิ้น
ประสิทธิภาพของมันจะเกิดขึ้นเฉพาะพื้นที่ที่มีต้นไม้ขึ้นหนาแน่นเท่านั้น นี่คือเงื่อนไขจำกัดที่ค่อนข้างยุ่งยาก แต่สำหรับในป่าแบบนี้ จะสามารถแสดงประสิทธิภาพของเวทนี้ได้ในระดับสูง
เพียงแต่ว่า ขอบเขตการทำงานที่กว้างก็จะทำให้ปัญหาอย่างอื่นเกิดขึ้น
นั่นก็คือมันจะทำร้ายพวกพ้องนั่นเอง
ไม่เหมือนกับเกม ที่จะมีFriendly・Fire ที่มีผลธรรมดาๆ
เพราะฉะนั้น จึงต้องให้อริสกับทามากิถอยมาที่นี่ก่อนสักครั้ง
แต่ว่าเวทมนตร์นี้น่ะ ไม่ใช่ว่าจะเพอร์เฟคท์หรอก
ออร์คที่มีเลือดเต็มตัวแต่ก็กระเสือกกระสนหลบออกมาจากการโจมตีของต้นไม้ได้ พุ่งเข้ามาจากทางซ้ายทางขวารวมทั้งหมด3ตัว
พวกมันกำลังโกรธเกรี้ยว จดจ้องมาที่ใบหน้าของผมที่เป็นคนออกคำสั่ง พุ่งตัวเข้ามาหมายจะโจมตี แต่ว่า ……
「อริส ทามากิ！」
2คนที่เปลี่ยนหน้าที่มาเป็นบอดี้การ์ดของผมเคลื่อนไหวแล้ว
การโจมตีแบบทะลุทะลวงจากหอกและการสับอย่างรุนแรงจากขวานยักษ์ คร่าชีวิตออร์ค2ตัวแรกไปอย่างรวดเร็ว
แต่ว่า อีกตัวหนึ่งที่เหลืออยู่ยังเข้ามาหาผมต่อ แต่ว่า……
หอกที่ถูกขว้างมาจากหลังต้นไม้ใกล้ๆนั้น เสียบเข้าที่หัวใจของออร์คอย่างแม่นยำ。
「เลเวลอัพ ซะแล้วสิ」
ชิคิซังออกมาจากป่า
「คาซึซังโดนเล็งเอาชีวิตนี่นะ เพื่อความชั่วร์ล่ะ เนอะ」
「อ้า ช่วยได้พอดี ก็นะ ยังไงก็ดูเหมือนจะไม่มีความจำเป็นต้องเก็บโควตาไปห้องสีขาวไว้ด้วยสิ ดีแล้วไม่ใช่เหรอ」
「นั่นสินะ แต่จริงๆแล้วชั้นเองก็ไม่มีความจำเป็นต้องเพิ่มเลเวลเหมือนกันนะ เพราะตั้งใจจะไม่ออกมาแนวหน้าอยู่แล้วล่ะ」
ก็นะ ต่อให้เธอไม่โจมตี พวกหมาป่าก็จะเข้ามาเป็นโล่ให้ผมอยู่ดีล่ะ
แต่ชิคิซังที่เคลื่อนไหวปกป้องผมเพื่อความชัวร์นั้น ตามปกติแล้วก็น่าจะเป็นพวกขี้กังวล และเป็นคนดีที่คอยดูแลคนอื่นๆอยู่เสมอจริงมั้ย
「อยากจะพูดอะไรรึเปล่า」
แต่ว่าชิคิซังน่ะสามารถอ่านใจผมได้เพียงแค่ดูจากท่าทีของผมเท่านั้นเอง เธอมองมาอย่างระแวงเชียว
ผมกำลังจะเถียงเธอ แต่ในจังหวะนั้น……
ข้อความว่าเลเวลอัพ ดังก้องขึ้นภายในหัว
「ก็นะ ไม่ใช่เรื่องที่ดีเท่าไหร่หรอก」
ตราบใดที่เธอยังทนทานได้อยู่ ภาระในใจของผมก็จะเหลือเพียงครึ่งเดียว
เพราะงั้น จึงสามารถออกไปเสี่ยงได้
ที่ห้องสีขาว
เดินเข้าไปจับไหล่พวกอริสที่ยังงๆกันอยู่
「นับจากนี้ไป อริส ทามากิ ขอฝากทุกอย่างไว้ที่พวกเธอ2คน」
「ค่ะ จะทำตามความคาดหวังให้ได้เลยค่ะ」
「อุ อื้ม จะพยายามนะ」
「……ทามากิ ยังใจป็อดอยู่งั้นเหรอ？ ฉี่ราดแล้วรึไง？」
「โธ่ー ทำไมถึงพูดแบบนั้นล่ะ！ คาซึซัง ไม่รู้จักใส่ใจคนอื่นเลยจริงๆ！」
ผมแอบยิ้มอย่างพึงพอใจเมื่อเห็นทามากิโกรธจนหน้าแดง
「ทามากิ ผมบอกไปแล้วใช่มั้ย ว่าเชื่อในตัวเธอ」
「อะ เอโต อื้ม！ รู้แล้วน่า ครั้งนี้แหละ จะทำให้ดูเอง」
ทามากิกำหมัดแน่น
หลังจากนั้น ก็มองมาทางผมด้วยสายตาที่คาดหวังอะไรสักอย่าง……
「อะไรล่ะ」
「อะ อาโนเนะ อยากให้กุชิกุชิให้หน่อยน่ะ」
「กุชิกุชิ？」
「เอโต ผม……อ่ะ？」
อ๋า ผมพยักหน้า
ยกมือไปวางบนเส้นผมสีบรอนด์ของทามากิ ลูบๆ
เธอที่ปกติจะเป็นคนที่สดใสร่าเริง ตอนนี้ห่อไหล่ลง เหลือบมองผม ยิ้มเขินๆ
「ดีขึ้น มั้ย」
「อื้อ ไว้ใจได้เลย ชั้น จะเอาชัยชนะกลับมา！」
ดีมาก ผมพยักหน้าให้เธอ……
หลังจากที่ยืนยันแผนการกันอีกครั้ง
ผมก็เพิ่มเวทซัพพอร์ทไปเป็นแรงค์4
คาซึฮิสะ：เลเวล８ เวทซัพพอร์ท３→４／เวทอัญเชิญ３ สกิลพอยท์４→０
การเพิ่มเวทซัพพอร์ทขึ้นไปเป็นแรงค์4นั้น คือเป้าหมายอย่างหนึ่งของผม
หากมีเวลามากพอล่ะก็ จะสามารถคว้าเอาสิ่งที่คาดหวังมาไว้ในมือได้
หลังจากเกิดแผ่นดินไหวเมื่อวาน พวกผมก็ได้รับพลังที่ชื่อว่าสกิลมา
สามารถต่อสู้กับออร์คได้ยิ่งกว่าคำว่าสูสี
ราวกับComputer・Game RPG ยื่งต่อสู้เท่าไหร่ก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น
แต่ว่า ถ้าเป็นสื่งที่มีแน่นอนในComputer・Gameนั้น พวกผมไม่มี
นั่นก็คืออาวุธและเครื่องป้องกันที่เหมาะสมกับเลเวล
Hard・Weapon
Hard・Armor
ผลของเวทมนตร์ทั้ง2อย่างที่มีตัวตนอยู่ในเวทซัพพอร์ทแรงค์4 คือการเพิ่มความแข็งแกร่งของอาวุธและเครื่องป้องกันให้เหมาะสมกับเลเวลของเป้าหมาย
สรุปก็คือ หอกเหล็กที่อริสใช้อยู่ในตอนนี้ จะเปลี่ยนไปเป็นหอก+1นั่นเอง
ในส่วนของอาวุธช่างมันไปก่อน
หอกเหล็กเปลี่ยนเป็นหอกเหล็ก+1เนี่ย จะแข็งแกร่งขึ้นขนาดไหน ผมค่อยเข้าใจหรอก
จากการถามตอบในNotebook ได้รับคำตอบมาแค่ความแหลมเพิ่มมากขึ้น เป็นคำตอบที่ค่อนข้างกำกวม
ปัญหาคือเครื่องป้องกัน
ที่พวกอริสใส่อยู่ในตอนนี้ ก็แค่เสื้อผ้าที่โรงเรียนกำหนดเท่านั้นเอง
ถ้าเทียบค่าป้องกันแบบเกมล่ะก็ มันคือ0 ให้มากสุดก็แค่1นั่นแหละ
เกราะผ้าที่ดีกว่าเกราะกระดาษแค่นั้น
ดังนั้นผมจึงได้ถามคำถามลงไปในNotebookว่า หากร่ายHard・Armorใส่ชุดนักเรียนแล้ว จะได้พลังป้องกันมาเท่าไหร่
・Ｑ：ชุดที่ร่ายHard・Armorใส่จะมีพลังป้องกันเท่าไหร่
・Ａ：ไม่แน่นอน
・Ｑ：อริสที่สวมชุดที่ร่ายเวทซัพพอร์ทระดับ4 Hard・Armorเข้าไปได้รับการโจมตีจากหอกสนิมของออร์คเข้าที่ส่วนอก อริสจะได้รับบาดเจ็บประมาณไหน
・Ａ：หอกของออร์คไม่สามารถแทงทะลุเสื้อผ้าได้ แรงโจมตีส่วนหนึ่งจะถูกสลายไป ในบางกรณีอาจจะกลายเป็นการกระแทกอย่างแรงไปแทน
จังหวะที่ได้รับคำตอบมา แบบนั้นกระดูกจะไม่หักเรอะไง！ ผมสบถออกมาอย่างไม่ตั้งใจ
ผลจากการถามคำถามแบบละเอียดซ้ำไปซ้ำมา ผลของเวทมนตร์อะไรสักอย่างจะช่วยดูดซับดาเมจ ประมาณนั้นแหละ
พลังป้องกันตามแบบเกมจริงๆ
ว่ากันตามตรง ผมให้ความสำคัญกับการอัพเวทซัพพอร์ทแรงค์4มากกว่าอัพเวทอัญเชิญจากแรงค์3ขึ้นมาอีก
ถ้าร่ายใส่ชุดของ ผมเองก็ปลอดภัยขึ้นจริงมั้ยล่ะ
ถึงแม้ว่า ถ้าหากในท้ายที่สุดเกิดเรื่องที่เหนือความคาดหมายขึ้นมา เวทอัญเชิญน่าจะใช้แก้ไขสถานการณ์ได้มากกว่าก็เถอะ……
ก็อย่างที่ว่ามา Hard・Armorคือเวทมนตร์ที่ทำให้ผมสามารถหาเครื่องป้องกันที่ถวิลหามานานมาได้นั่นเอง
อีกทั้ง แค่ร่ายครั้งเดียวผลของมันก็จะอยู่ตลอดไปด้วย
ออกมาจากห้องสีขาวกลับมายังจุดเดิม ผมเรียกอริสกับทามากิทันที
ร่าย Hard・Armorให้กับเสื้อของชุดพละของพวกเธอ และ Hard・Weaponให้กับอาวุธของพวกเธอ
ที่จริงแล้วผมเองก็อยากจะร่าย Hard・Armorใส่กางเกงของพวกเธอด้วยเหมือนกัน แต่ว่าMPที่ลดจากการร่ายเมื่อกี้คือ16น่ะ MPของผมในตอนนี้จึงเรียกได้ว่าแทบจะเกลี้ยง
เหลือแค่ใช้Reflectionได้อีกครั้งเท่านั้นเอง
อยากจะเก็บไว้เป็นไพ่ตายน่ะ
「ครั้งนี้ลุยแบบไม่มีHasteนะ ก่อนอื่นให้จัดการออร์คลูกกระจ๊อกให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้」
จัดการออร์คอีก10ตัว อริสกับทามากิก็จะเลเวลอัพ
ทั้ง2คนเมื่อก้าวสู่เลเวลถัดไป จะมาสามารถอัพแรงค์สกิลอาวุธเป็น4ได้
เมื่อรวมกับHard・Armor、Hard・Weaponแล้วล่ะก็ น่าจะสามารถสู้กับElite・Orcได้มากกว่าคำว่าสูสี……
เป็นไปได้ก็ดีสินะ
ไม่สิ จะมาทำตัวอ่อนแอตอนนี้ไม่ได้ ไม่ได้เด็ดขาด
ผมปั้นสีหน้าเชื่อมั่นเต็มเปี่ยม พูดกับพวกเธอ「ห้ามฝืนนะ ฝากด้วยล่ะ」
ทั้งสองคน พยักหน้ารับแบบเต็มปากเต็มคำ
「ลุยเลย！」
ลูบบหัวของทามากิกับก้นของอริสเป็นสัญญาณส่งตัว
อริสนั้น 「อาโน」เงยหน้ามองผมด้วยสีหน้าลำบากใจ แต่ก็ยิ้มเขินๆ
「โธ่ー คาซึซังล่ะก็ เดี๋นวต้องอบรมกันหน่อยแล้วค่ะ！」
「คาซึซังเป็นพวกลามกจริงๆด้วยนะ」
อริสงอนตุ๊บป่อง ส่วนทามากิขำนิดๆ จากนั้นก็แยกกันเข้าไปทางซ้ายและขวาของป่า
「ลามก」
มิอะที่กระโดดลงมาจากต้นไม้ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้เดินมายืนข้างผมพลางจ้องมองอย่างเย็นชา
ขอโทษครับ
เอาล่ะ
เท่านี้ สิ่งที่ผมต้องทำ ก็ทำไปแล้ว
เทหมดหน้าตักและเฝ้ารอโชคชะตา
ที่เหลือก็มีแค่ต้องเชื่อทุกคนเท่านั้น
「มิอะ ผลของRampage・Plantล่ะ……」
「หมดแล้ว จะให้คุ้มกันต่อ เหรอ？」
「ไม่หรอก เก็บMPสำหรับHeat・Metal 3ครั้งเอาไว้ด้วยก็พอแล้ว」
「อืม」มิอะพยักหน้า แล้วยื่นมือออกมา
「อะไรล่ะ」
「ที่นี่ มองอะไรไม่เห็น จะปีนต้นไม้ ช่วยหน่อย」
「……ถ้างั้นก็อย่าตกแล้วกัน」
ผมให้เธอยืมไหล่อีกครั้ง ช่วยเธอปีนต้นไม้ขึ้นไป
「ก้นของชั้น ถ้าเป็นตอนนี้ล่ะก็ จะยอมให้จับเท่าที่ต้องการ」
「คร้าบคร้าบ」
「เนื้อหนัง ไม่แพ้อริสแน่」
「เธอเป็นพวกตูดใหญ่รึไง！」
ก้นของอริสน่ะนะ เนื้อแน่นมาก นุ่มนิ่มสุดๆ เสียงตอนลูบๆก็……
「อะ」
สายตาของมิอะมองไปทางพวกออร์คขณะที่กำลังปีนต้นไม้ จดจ่ออยู่กับที่
เกิดอะไรขึ้น ผมมองไปทางเดียวกัน……
พวกออร์คกำลังปั่นป่วน
เสียงกรีดร้องดังระงม
「ทั้ง2คน พุ่งเข้าไปตรงกลางแล้ว」
「โอ้ย เอาจริงดิ บอกแล้วแท้ๆนะว่าอย่าทำอะไรเกินตัว……」
ผมมีสีหน้าบูดบึ้งไม่พอใจ ขณะที่สองมือยังดันก้นของมิอะอยู่
「นี่ ปีนขึ้นไปได้แล้ว」
「ตรงนี้ กำลังดี รุ่นพี่ทามากิ ใช้ขวานใหญ่ หมุนตัว หวา เท่มาก」
อ๊ะ ยัยนื่ บ้าเอ๊ย แต่มันก็รู้สึกดีไม่บ่นก็ได้ฟะ
ผมดันมิอะขึ้นไปบนต้นไม้ได้สำเร็จ จากนั้นก็ปีนขึ้นไปบ้าง
พอมองลงมาจากบนต้นไม้แล้ว สภาพของกลุ่มออร์คในตอนนี้ดูวุ่นวายสุดๆ แตกกลุ่มไปทั้งทางซ้ายและขวา
อริสกับทามากิทำหน้าที่ได้อย่างยอดเยี่ยม พวกเธอไล่กดดันฝูงออร์คทางซ้ายและขวา ไล่ต้อนพวกมันจนไม่สามารถทำอะไรได้
ที่แนวหน้าก็ยังเหมือนเดิม ออร์คตัวหน้าถูกออร์คตัวหลังผลักมาจนตกลงไปในหลุม แล้วก็ถูกหญิงสาวพลหอก3คนแทงเอา
และ
ออร์คที่กำลังจะหนีไปทางด้านหลัง ก็จะถูกออร์คผิวสีทองสัมฤทธิ์เตะจนตัวปลิวกลับมา
พวกออร์คที่เห็นดังนั้นก็รีบกลับตัว วิ่งเข้าหาอริสกับทามากิอีกครั้ง
「อย่างนี้นี่เอง กำลังคิดอยู่เลยว่าเสียหายกันขนาดนี้แล้วทำไมยังไม่หนีอีก ที่แท้Elite・Orcกำลังทำหน้าที่เป็นเหมือนลีดเดอร์อยู่นี่เอง」
「เอ๊ะ อะไรนะคะ ลีดเดอร์？」
หญิงสาวที่อยู่บนกิ่งไม้ข้างๆ ได้ยินที่ผมพึมพำจึงถามกลับมา
ผมจึงอธิบายเรื่องราวคร่าวๆของกองทัพโซเวียตและจีนที่เคยอ่านจากหนังสือสักเล่มก่อนหน้านี้
จ่อปืนไว้ด้านหลังของทหารมือใหม่ เพื่อให้ลงมือสังหารได้อย่างโหดเหี้ยมน่ะ เนื้อหาไม่น่าอภิรมย์เท่าไหร่
「ยังไงล่ะ ออร์คดูน่าสงสารจัง」
「แล้วไงล่ะ ถ้าออมมือให้ล่ะก็ คนที่ตายจะเป็นฝั่งเรานะ」
「นั่นก็……ใช่อยู่หรอก」
สาวน้อยยิ้มแห้งๆ
ก็นะ ไม่ใช่ว่าจะไม่เข้าใจความรู้สึกของเธอหรอก
「โอ๊ะ」
มิอะร้องขึ้นมา อย่างนี้นี่เอง 10ตัวแล้วเหรอ
อย่างที่คาดการณ์ไว้ พริบตาต่อมาพวกผม ก็มาอยู่ที่ห้องสีขาว
ไฟล์เสียหรือถูกลบบอกด้วยนะครับ เดียวจะเเก้ให้ สวนมีความเห็นอะไรหรืออย่าดูเรื่องไรก็โพทย์บอกได้