หลังจากที่ชิคิซังออกไปแล้ว ผมก็งีบหลับ
ตราบใดที่ไม่มีMP ก็ไม่สามารถทำอะไรได้
ตอนที่สามารถพักได้ก็ต้องพัก นี่ก็เป็นเรื่องที่สำคัญเหมือนกัน
หากลองคิดดู วันนี้ตั้งแต่พระอาทิตย์ขึ้น ก็ต่อสู้อย่างหนักหน่วงมาโดยตลอด
ผมพ่ายแพ้ต่อความง่วงภายในชั่วพริบตาเท่านั้น
จิตสำนึกดับวูบไปในความมืดมิด
※
ใครสักคนเขย่าปลุกผม
พอลืมตาขึ้นมา ก็พบกับใบหน้าของอริส
「กี่โมงแล้ว」
「3โมงครึ่งค่ะ」
บ่าย3โมงครึ่ง
MPของผมน่าจะเต็มหลอดแล้วล่ะนะ
「ชิคิเซมไปบอกให้มาปลุก แล้วก็ อาโน」
หลังจากอริสเอานิ้วมือมาจิ้มๆกัน เธอก็ประทับริมฝีปากเข้ามาบนริมฝีปากของผมที่กำลังเหม่อเนื่องจากเพิ่งตื่นนอน
เอาลิ้นเข้ามาด้วยล่ะ
พวกผม แลกลิ้นดูดน้ำลายกันและกันไปเรื่อยๆ ตราบเท่าที่ยังมีหายใจไหว
หลังจากแยกออกจากกัน ใบหน้าของอริสก็เปลี่ยนเป็นสีแดงเนื่องจากขาดออกซิเจน และหายใจถี่แรง
「ทำให้คาซึซังแข็งแรงขึ้นมาซะ น่ะค่ะ」
ครับ ส่วนอื่นก็แข็งแรงขึ้นมาแล้วครับผม
อยากจะปล่อยตัวไปตามความหื่นที่มีเหมือนกัน แต่ก็ต้องอดกลั้นไว้แล้วลุกขึ้น
บางที ต่อให้ใช้เวลาหรรษาไปกับอริสที่นี่ ผลสุดท้ายก็คงแค่โดนคนอื่นมองแบบเคืองๆเท่านั้นล่ะ
ให้ตายสิ ช่วยไม่ได้น๊า ผมยิ้มแห้งๆ
แต่ว่า MPของผมในตอนนี้เต็มแล้ว
หากปล่อยให้เวลาเสียไปตรงนี้ MPที่ฟื้นมาจะไม่มีประโยชน์เลย
การร่วมสนุกกับอริส เอาไว้หลังจากที่MPของผมหมดไปก็ได้
「ต้องไปที่ไหนล่ะ」
「ลงมาที่ล็อบบี้หน่อย ว่างั้นน่ะค่ะ」
ผมเดินตามหลังอริสออกไปจากห้อง
ที่ด้านหน้ามีกลุ่มผู้หญิงเดินสวนมา
เป็นเหล่าหญิงสาวที่ยืนต่อสู้แบบไหล่ชนไหล่กันเมื่อกี้น่ะ
ในกลุ่มนั้นมีคนหนึ่ง ที่ทักทายด้วยสีหน้าเฉยเมย
ผมเองก็ ทักทายกลับไป
จริงๆแล้วต้องให้ดูเป็นธรรมชาติมากกว่านี้น่ะแหละ แต่ไม่ว่ายังไง ก็ไม่สามารถลืมเรื่องของชิโมยามาดะ อาคาเนะไปได้
ผมเกิดความลังเล ที่จะเข้าไปลดช่องว่างกับพวกเธอ
「พยายามเข้านะคะ คาซึเซมไป พวกเราเอง ก็เตรียมพร้อมสำหรับออกไปต่อสู้ทุกเมื่ออยู่แล้ว」
ผู้หญิงคนนั้น พูดออกมา แถมยังชูกำปั้นขึ้นมาเชียร์ด้วย
ดูท่าแล้ว ที่ทำให้ผมอึดอัดใจขึ้นมา คงจะเป็นเพราะว่า ฝ่ายนู้นประเมินค่าผมเอาไว้ซะสูงน่ะ
ในใจของเธอนั้น ผมเป็นวีรบุรุษแบบไหนกันนะ
แล้วก็ ดูท่าชิคิซังจะช่วยอธิบายสถานการณ์ให้ทุกคนไปเรียบร้อยแล้ว
ทำอะไรโดยพลการอีกแล้วสินะ ในใจก็มีคิดแบบนี้บ้างเหมือนกัน แต่ว่า หากสามารถช่วยเบาแรงผมลงไปได้ล่ะก็ ยอมให้ก็ได้มั้ง
อีกอย่าง จริงๆแล้วคนที่พยายามมากที่สุดก็คือ อริส ทามากิ มิอะ แล้วก็อสูรรับใช้ของผม
ผมเพียงแค่ยืนอยู่ข้างหลังแล้วออกคำสั่งเท่านั้น
แล้วก็ ใช้เวทซัพพอร์ทช่วยเสริมอีกนิดหน่อยเท่านั้นเอง
ที่ล็อบบี้ ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่มีเก้าอี้และโต๊ะของห้องประชุมวางเอาไว้
ในจุดหนึ่งถูกเปลี่ยนเป็นที่วางสัมภาระ เป้สะพายหลังที่มีสิ่งของหลายอย่างบรรจุอยู่มีทั้งหมด4ใบ วางเรียงรายอยู่ที่นั่น
ชิคิซัง ยืนกอดอกอยู่ที่นั่นมองมาทางผม
ข้างๆเธอคือทามากิและมิอะ
ทำไมทั้ง3คน ถึงได้ยิ้มอย่างมีเลศนัยแบบนั้นล่ะ
「อรุณสวัสดิ์ กับอริสจังน่ะ ไปถึงขั้นไหนกันล่ะหืม」
「แค่ช่วยปลุกเท่านั้นเอง」
อริสก้มหน้า หน้าเปลี่ยนเป็นสีแดง
แบบนี้ที่ผมตอบเรียบๆไปเมื่อกี้ก็ไม่มีความหมายเลยน่ะสิ
เอาเถอะ อริสที่กำลังเขินๆก็คาวาอี้ด้วยล่ะนะ
ผมเดินลงบันไดมา มองเข้าไปในเป้สะพายหลัง
กระติกน้ำ แคลอรีเมท ไฟฉาย แล้วก็อะไรสักอย่างที่คล้ายกล่องเครื่องมือ
ผ้าพันแผลกับยาก็มี
「เรื่องที่เวทรักษาของอริสจังทำไม่ได้ก็มีอยู่ สถานการณ์ที่ไม่อยากใช้MPก็น่าจะมีเหมือนกัน ถ้าคิดว่าหนักเกินไปล่ะก็ ทิ้งได้เลยตามสะดวก」
「ไม่ล่ะ แค่ร่ายMigthy・Armใส่ ก็น่าจะสามารถแบกได้สบายๆแล้ว ขอบคุณมาก」
หลังจากขอบคุณชิคิซัง ผมก็หันไปหาอีก3คนที่เหลือ
เอา ล่ะ
「คิดว่าคงจะได้ฟังเรื่องราวมาจากชิคิซังแล้ว」
ผมมองไปยังทั้ง3คน ประกาศออกไป
「หลังจากนี้ผมคิดว่าจะไปโจมตีอาคารเรียนหลัก」
พวกอริสพยักหน้าด้วยความตึงเครียด
※
เสื้อผ้าของสมาชิกในเอสปาร์ตี้ ถูกผมใช้Hard・Armorบัฟใส่ทั้งหมด
กรณีของอริสและทามากิ ผมให้ใส่ถุงมือ แล้วก็สวมหมวกด้วย แน่นอนว่าบัฟHard・Armorใส่ให้เรียบร้อยแล้วด้วย
อีกทั้งยังร่ายเวทซัพพอร์ทเสริมเข้าไปอีก
รวมผมด้วย พวกเรา4คนมีบัฟPhysical・Up, Migthy・Arm, Clear・Mind
ที่อาวุธของอริสกับทามากิก็เสริมบัฟ Keen・Weaponเข้าไปด้วย
ถึงจะร่ายบัฟไปขนาดนี้ แต่MPที่เสียไปก็แค่16
แค่มีเวลาสัก20นาทีก็ฟื้นคืนกลับมาแล้ว
ตั้งแต่ที่เวทซัพพอร์ทอัพเป็นแรงค์4 ระยะเวลาแสดงผลก็เพิ่มจาก80นาทีเป็น120นาที
「อยากจะลดกำลังต่อสู้ของศัตรูที่อาคารเรียนหลักให้มากที่สุดเท่าที่ทำได้ ขอให้เรื่องนี้เป็นป้าหมายอันดับหนึ่ง การสร้างสถานการณ์ที่ศัตรูจะไม่สามารถยื่นมือเข้ามายังอาคารเรียนศิลปะได้นี่แหละ คือเรื่องที่มีความสำคัญมากที่สุด」
ผลลัพธ์ที่ได้จากการสำรวจของอีกา ผมรายงานออกไปให้ทุกคน รับรู้
แต่ว่า เรื่องราวของอาคารมัธยมปลายนั้นเก็บเงียบเอาไว้
สำหรับตอนนี้มันไม่มีส่วนเกี่ยวข้องยังไงล่ะ
ใช่ เหตุผลมีแค่นั้นเองแหละ
สำหรับพวกเธอในตอนนี้ ผมอยากให้มีสมาธิกับเรื่องของอาคารเรียนหลักของชั้นมัธยมต้นเพียงอย่างเดียว
แค่นั้นเท่านั้น……
อืม ช่วยไม่ได้หรอกที่ผมจะอยากปิดบังเอาไว้
ยอมรับซะเถอะ
ผมกลัวฝั่งมัธยมปลาย
ไม่สิ ผมกลัวมนุษย์ที่ชื่อชิบะ
กังวลว่าเจ้านั่นอาจจะกำลังซ่องสุมขุมกำลังขนาดใหญ่ แล้วจะเข้ามาทำร้ายพวกผม
แน่นอนว่า ความเป็นไปได้ที่จะไม่เป็นแบบนั้นมันก็มีอยู่
ยังเหลือความเป็นไปได้ที่เจ้านั่นจะต่อรองขอความร่วมมือ ในฐานะมนุษย์ผู้รอดชีวิตด้วยกันอยู่
แต่ว่า
ชิคิซังได้บอกผมว่า ให้คิดถึงสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุดเอาไว้ในสมองเสมอ
เลิกคิดอะไรในแง่ดีได้แล้ว เธอสั่งมา
และ บอกอีกว่าในตอนนี้ เป็นช่วงเวลาที่ต้องสะสมกองกำลัง
ผมเองก็ไม่มีอะไรจะไปคัดค้าน
เพราะฉะนั้น ก็เลยอยากจะโจมตีอาคารเรียนหลักของชั้นมัธยมต้นเป็นอันดับแรก
พวกอริสน่ะ กำลังตึงเครียดกับเรื่องของGeneral・Orcอยู่
ยิ่งได้ฟังว่าข้างๆของGeneralนั่นมีส่งมีชีวิตคล้ายสัตว์แต่ไม่สามารถบรรยายรูปลักษณ์ที่แท้จริงได้ ใบหน้ายิ่งดูปั้นยากมากขึ้นกว่าเดิม
อริสกับทามากิหันมามองหน้ากัน
คงจะกำลังคิดว่า จะทำยังไงถึงจะเอาชนะมันได้ล่ะไม่ผิดแน่……
「โดยพื้นฐานแล้ว จะไม่สู้กับ General・Orc」
ผมพูดออกไปอย่างชัดเจน
「ไม่สิ ไม่จำเป็นต้องสู้ การต่อสู้ที่ผ่านมา General・Orcไม่เคยปรากฏตัวออกมาเลยสักครั้ง เจ้านั่นน่ะไม่ใช่พวกที่มีนิสัยออกมาด้านหน้าชี้นำตัวอื่น ผมคิดว่าตัดสินแบบนี้เลยก็น่าจะได้ พวกเราเอง ถ้าคู่ต่อสู้มีเพียงGeneralตัวเดียวล่ะก็ ยังพอจะทำอะไรได้แน่ๆ ยกตัวอย่างเช่นล่อมันไปหลุมกับดักน่ะนะ」
「คาซึซัง ชอบหลุมกับดักจริงๆเลยนะ」
ทามากิแทรกเข้ามา
เสียมารยาทจริงนะ
สถิติชนะรวดของผมที่ผ่านมาน่ะ ส่วนใหญ่ก็เป็นเพราะหลุมกับดักเลยนะเฟ้ย
คนที่หัวเราะเยาะหลุมกับดัก เดี๋ยวปั๊ดให้ไปร้องไห้ในหลุมซะเลย
นี่คือหนึ่งในหลักการของมนุษยชาติทั่วไป กฏพื้นฐานของนิยามชีวิตล่ะ
เอาล่ะ ปล่อยมันไว้ก่อน
「การต่อสู้ในครั้งนี้ เป้าหมายคือการลดจำนวนของออร์คลูกกระจ๊อกและElite・Orc ออร์คที่อาคารเรียนหลักน่ะไม่ได้รวมกันอยู่ในจุดเดียว มันอยู่แยกกันไปในแต่ละห้องเรียน เราจะเข้าไปโจมตีพวกมันทีละกลุ่ม วิธีการก็คือ……」
「Silent・Fieldของชั้น」
มิอะพูด
「ใช่แล้ว ชิคิซังอธิบายให้ฟังแล้วเหรอ？」
「อืม」
โย้ช ถ้าอธิบายจบไปแล้วล่ะก็ ค่อยคุยกันได้ง่ายหน่อย
「แต่ว่า คาซึจิ เจ้าสัตว์ตัวนั้นน่ะ อาจจะจมูกดีก็ได้」
「เจ้าตัวที่เหมือนสัตว์นั่นน่ะ อยู่ที่ห้องส่วนลึกสุดของชั้น3กับGeneral เราก็แค่ไปยืนเหนือลมเท่านั้นก็พอ อย่างน้อยที่สุด ตราบใดที่ยังต่อสู้อยู่ไม่เกินชั้น2 ก็ไม่น่าจะความแตกเพราะกลิ่นหรอก」
มิอะพึมพำ อย่างนี้นี่เอง พลางพยักหน้า
「ครั้งนี้ ถ้าสถานการณ์เริ่มไม่สู้ดีล่ะก็ หนีได้เลย ยังไงเรื่องที่พวกเราซุ่มอยู่ที่อาคารเรียนซิลปะก็แตกไปแล้ว หนีไปทางนั้นได้เลยไม่ต้องเกรงใจ ตอนที่จะอพยพออกจากที่นั่น จะยืมพลังของปาร์ตี้ชิคิซังอยู่แล้ว」
สำหรับครั้งนี้ ชิคิซังจะร่วมกับหญิงสาวอีก3คนที่จะสลับเปลี่ยนเวรกันไปเรื่อยๆเพื่อทำหน้าที่แบ็คอัพ
หน้าที่ของพวกเธอนั้น มี2อย่างหลักๆ
หนึ่งคือข่วยซัพพอร์ทในกรณีที่ปาร์ตี้หลักอย่างพวกผมต้องหนี
และอีกอย่างก็คือ การช่วยนำตัวผู้รอดชีวิตออกมาในกรณีที่พบตัว
「แล้ว เรื่องหลุมกับดักน่ะ……」
ผมมองมิอะ
「อืม ไหว้วานชิคิเซมไปไป หลุม ทำขึ้นมา ในป่า จากอาคารเรียนหลักประมาณ5นาทีถึง」
หากมีEarth・Pitของมิอะล่ะก็ ไม่มีความจำเป็นจะต้องเสี่ยงอันตรายเข้าไปขุดหลุมในจุดที่ใกล้กับฐานของศัตรูเลย
ใช้เวทมนตร์สร้างหลุมขึ้นมา แล้วปกปิดเอาไว้ดีๆก็พอ
ขอเพียงรู้ทฤษฎี ใช้เวลาไม่กี่นาทีก็สามารถทำได้แล้ว
「ตำแหน่งของหลุมน่ะ ชั้นจดจำไว้อย่างดีเลย สร้างเผื่อไว้หลายอันแล้วด้วย จะล่อไปตามสถานการณ์ก็แล้วกัน」
ชิคิซังพูด
ผมพยักหน้า
「แล้วการติดต่อ ล่ะ……」
ชิคิซัง หยิบอุปกรณ์ติดต่อไร้สายขึ้นมา
แบบใช้แบตเตอรี่ ใหญ่กว่าฝ่ามือเล็กน้อย รุ่นเก่าน่ะ
「ถูกทิ้งไว้ในส่วนลึกของห้องเก็บของที่ชั้นใต้ดินของอาคารเรียนศิลปะน่ะ บังเอิญหาเจอ โชคดีมี2เครื่องด้วย เครื่องนึงให้คาซึคุงถือไว้ ส่วนอีกเครื่อง ชั้นจะถือไว้เอง」
อย่างนี้นี่เอง แบบนี้ล่ะก็สามารถสื่อสารกันได้ทันที ไม่เหมือนกับอีกาสินะ
น่าจะหาเจอเร็วกว่านี้นา……
「ถ้างั้นก็ ไปกันแบบนี้เลยแล้วกัน มีคำถามอะไรมั้ย」
ไม่มีคำถาม
พวกผมแบกเป้สะพายหลังขึ้นมา ออกจากอาคารเรียนศิลปะ
「อริส ทามากิ ถ้ารู้สึกว่าหนักล่ะก็……」
「ตอนต่อสู้จะโยนทิ้งไปค่ะ ไม่มีปัญหาค่ะ」
「ใช่แล้วใช่แล้ว คาซึซังคิดซะว่าตัวเองเป็นกัปตันเรือ แล้วก็คอยมองดูผลงานของพวกชั้นก็พอแล้ว ー」
ทามากิเป็นคนพูดนี่มันทำให้กังวลมากเลยนา……
ไม่สิ จริงๆแล้วก็ต้องฝากให้พวกเธอเป็นคนลงมือนั่นแหละ
ไม่ว่าเลือกทางไหน ตัวผมก็ไม่มีความสามารถในการต่อสู้อยู่แล้ว
การต่อสู้ที่ต้องเอาเลือดเนื้อเข้าแลกน่ะ ต้องฝากให้อริส ทามากิ แล้วก็หมาป่าเท่านั้น
ผมใช้Summon・Grey Wolf
เรียกหมาป่าขนเทาตัวใหม่ออกมา
ตอนนี้มีหมาป่า2ตัวแล้ว
พื้นฐานคือการเคลื่อนที่แบบลับๆ ก็เลยไม่อยากจะเพิ่มจำนวนให้มากจนเกินไป
ผมร่ายบัฟKeen・Weapon, Physical・Up, Migthy・Armให้หมาป่า2ตัวนี้ด้วย
ส่วนอีกาตัวเดียวมีเท่านั้น
ใช้สำหรับสอดแนม
ตราบใดที่ยังมีอุปกรณ์ติดต่อไร้สาย แค่นี้ก็พอแล้ว
ระหว่างที่พูดกันอยู่นี่ MPของผมที่ฟื้นฟูมาหมดแล้ว มีค่าสูงสุดอยู่ที่71
ครั้งนี้เป็นการลงมืออย่างรวดเร็ว ดังนั้นคงจะจบโดยที่ ใช้Hasteในตอนที่จำเป็นเท่านั้น……
การต่อสู้ครั้งนี้ จะมีอะไรรออยู่ก็ไม่รู้
ต้องเก็บＭＰเผื่อไว้ด้วย
ด้านหลังพวกผม4คน มีชิคิซังกับผู้หญิงอีก3คนเดินตามมา
ถือหอก2คน ส่วนอีกคนถือดาบ
1ในคนที่ถือหอก คือหญิงสาวผมทรงโพนี่เทลที่เคยคุยด้วยมาก่อน
แล้ว เธอก็เป็นเด็กที่ช่วยเอาไว้ที่หอพักหญิงน่ะ
ผมเหลียวไปมองเธอแวบหนึ่ง ดูเหมือนว่าร่างกายจะไม่เป็นไรแล้ว
เธอสังเกตเห็นว่าผมมองอยู่ จึงพูดออกมาด้วยเสียงเรียบๆไม่ต่ำไม่สูง「ฝากเนื้อฝากตัวด้วยค่ะ」
「อะ อ้า ฝากตัวด้วย」
「ยังไงๆ ก็นอนไม่หลับอยู่แล้ว ร่างกายเองก็ได้รับการรักษาจากเวทรักษามาแล้ว ก็เลยอยากจะทำประโยชน์ให้ได้ แค่นิดเดียวก็ยังดี」
「งั้นเหรอ ถ้าไม่ทำอะไรฝืนๆ ก็โอเค」」
「ค่ะ ช่วยฆ่า ออร์คให้เยอะๆเลยนะคะ」
อิย๊า ก็นะ จริงๆก็คิดว่าจะทำแบบนั้นอยู่เหมือนกันล่ะ
แต่พูดด้วยเสียงเรียบๆ สีหน้าก็ไม่เปลี่ยนเลยแบบนี้น่ะ มันน่ากลัวยังไงไม่รู้สิ
ไม่สิ ผมพอเข้าใจความเกลียดชังออร์ค หากมองในมุมของเธออยู่
ระหว่างที่ผมไม่รู้จะตอบอะไรกลับไปดี ทามากิแทรกเข้ามา
「ซากุระจัง ก็เป็นแบบนี้มาตั้งแต่เมื่อก่อนแล้วล่ะ อาจจะดูเหมือนเด็กที่ไม่สุภาพ แต่ไม่ใช่คนไม่ดีหรอกนะ」
「อ้าー คนรู้จัก งั้นเหรอ」
「เปล่าหรอก ซากุระจังไม่น่าจะรู้จักชั้นหรอกใช่มั้ย」
หญิงสาวที่ถูกเรียกว่าซากุระ พยักหน้า「ค่ะ ไม่รู้จักมาก่อนค่ะ เซมไป」
เรียกทามากิว่าเซมไปแบบนี้ ก็หมายความว่า เธออยู่ปี2 หรือไม่ก็ปี1อย่างนั้นน่ะสิ？
「แต่ว่าเป็นคนที่มีชื่อเสียงมากเลยนะ นากาสึคิ ซากุระของปี2 อยู่ชมรมกรีฑา วิ่งเร็วมากๆด้วยนี่นา เคยเข้าร่วมการแข่งขันระดับประเทศด้วย」
อ้า อย่างนี้นี่เอง สรุปคือเป็นพวกประเภทมีพรสวรรค์
ทั้งๆอย่างนั้น ยังต้องมาเจอเรื่องร้ายๆ
แต่ที่เธอยังรอดชีวิตมาได้ก็คงต้องบอกว่าเธอโชคดี
ไม่สิ จะโชคดีรึเปล่า
อาจจะแค่เป็นการต่อฝันร้ายให้ยาวขึ้นอีกก็เป็นได้
แล้วการพยายามไม่ให้เกิดเรื่องแบบนั้นขึ้น คือหน้าที่ของพวกผม……
พูดเหมือนกับเรื่องของคนอื่นเลยนะ
จริงๆแล้วในตอนนี้ ถ้าผมพูดออกไปว่า「ผมจะสร้างอนาคตของพวกเธอ」ล่ะก็หล่อไปแล้ว
ก็นะ วิธีการพูดแบบนั้นไม่ใช่นิสัยของผมด้วยสิ
ผมทำได้แค่ จัดการสะสางเรื่องราวที่อยู่ตรงหน้าเท่านั้น
「ถ้าเรื่องความเร็วล่ะก็ ไว้ใจได้เลย ชั้น เลือกสกิลการใช้หอกกับการเคลื่อนไหว จะพยายามให้ดีที่สุดค่ะ」
「เข้าใจแล้ว ฝากด้วยแล้วกัน」
เธอมีสกิลการใช้หอก１／เคลื่อนไหว１เหรอ
ถ้าเป็นในป่าล่ะก็น่าจะช่วยให้ต่อสู้ได้ง่ายนะ ผมคิดว่า
ผมร่ายPhysical・Upให้ทุกคนในซัพพอร์ทปาร์ตี้รวมถึงเธอด้วย
และ พวกผมก็เข้าใกล้อาคารเรียกหลักมากขึ้นเรื่อยๆ
ซัพพอร์ท เมมเบอร์ซ่อนตัวอยู่ที่พุ่มไม้ที่หนาแน่น
พวกผมจัดการฆ่าออร์ค2ตัวที่มาเดินยามอย่างรวดเร็ว
เดินยามเหรอ น่าจะเรียกว่าเดินเล่นไปรอบๆอาคารเรียนหลักมากกว่า เอาเป็นว่าอริสกับทามากิฆ่ามันไปในชั่วพริบตาก็แล้วกัน
ย่องเข้าไปด้านหน้าห้องที่กระจกแก้วแตกอยู่
ใช้อีกา บินเข้าไปสำรวจด้านใน
「ออร์ค 3」
โย้ช
ผมส่งสัญญาณให้มิอะ
มิอะร่ายSilent・Fieldให้อริสและทามากิ
ในระหว่างนั้น ผมก็สั่งให้อีกาบินเข้าไปทางหน้าต่างอีกครั้ง
สั่งให้อีกายกปีกขึ้นมาข้างหนึ่ง หากออร์คทั้งหมดหันหลังไปจากทางนี้
ประมาณ10วินาทีผ่านไป
อีกา ยกปีกขึ้นมาข้างหนึ่ง
เริ่มแผนการ
ไฟล์เสียหรือถูกลบบอกด้วยนะครับ เดียวจะเเก้ให้ สวนมีความเห็นอะไรหรืออย่าดูเรื่องไรก็โพทย์บอกได้