ใกล้ๆกับอาคารเรียน บนถนนยางมะตอย
ที่ด้านหน้าของผม มีสุนัขสีดำยืนอยู่
ถึงจะเรียกว่าสุนัขก็เถอะ ขนาดตัวของมันใหญ่กว่าหมาป่าสีเทาซะอีก
ขนาดตัวประมาณ3เมตร
เดี๋ยวสิเฮ้ย มันตัวใหญ่ขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย เจ้าตัวนี้……
ตอนที่ผมใช้อีกามาสำรวจ มันคุ้มตัวเป็นวงกลม ก็เลยไม่ทันได้สังเกต
ตอนนี้มันยืนตระหง่าน ยืดตัวเต็มที่
ดวงตาสีรูบี้นั่น จ้องมาทางผม
ซวย
ถูกLock Onแล้ว
มันเล็งเป้ามาที่ผม
เจ้านี่ หากชื่อของมันคือHellhoundตามเทพนิยายล่ะก็
แล้วหาก เอาข้อมูลที่ได้รับมาจนถึงตอนนี้มารวมกันดูล่ะก็……
Hellhoundอ้าปากออก
ด้านในลิ้นสีดำแดงของมัน มีเปลวเพลิงกำลังลุกไหม้อยู่ ……
ซู้ด มันสูดลมหายใจเข้า
สิ่งที่คล้ายกับถุงที่อยู่ด้านล่างคอของมัน พองตัวขึ้นราวกับเป็นลูกโป่ง
เป็นอวัยวะพิเศษ ที่ไม่ใช่ของสุนัขธรรมดาๆ
เข้าใจแล้ว
สิ่งนั้นนั่นเอง……
「คาซึซัง！」
อริสทะยานเข้ามาทางผม
แต่ว่าตัวเธอในตอนนี้ เพิ่งจะลงมาถึงพื้นทำให้บาลานซ์ของร่างกายยังไม่ดี
ทามากิก็เช่นกัน
อสูรรับใช้หมาป่าของผมก็ด้วย
เพราะฉะนั้นตอนนี้ จึงไม่มีใครสักคนที่จะช่วยปกป้องผม
ไม่เป็นไร
การโจมตีนี้เท่านั้น ที่อยากจะให้มาทางผมในตอนนี้
「Resist・Element：Fire」
ผมร่ายเวทมนตร์ใส่ตัวเอง
ทันใดนั้น
เปลวเพลิงสีแดงฉานที่พุ่งออกมาจากปากของHellhoundก็เข้ามาเผาไหม้ร่างของผม
ร้อน
ผมกรีดร้อง ทรมาน
ขนาดใส่เวทป้องกันไปแล้ว ยังรุนแรงขนาดนี้อีกงั้นเหรอ
ผิวหนังกำลังไหม้
ได้ยินเสียงลุกไหม้ของเส้นผมด้วย
ผมยกมือขึ้นมาปกป้องดวงตาไว้
ลำคอแห้งผาก
ราวกับปอดของผมถูกเผาไปแล้ว
ผมถอยหลังไป1ก้าว 2ก้าว……
「Air・Blast」
เสียงของมิอะ
อากาศสดใหม่ พัดลอยเข้ามาสัมผัสกับผิวของผม
เงยหน้าขึ้น สูดเข้าไปเต็มปอด
แล้ว มองไปด้านข้าง
เปลวเพลิงที่Hellhoundพ่นออกมา ถูกสายลมอันรุนแรงพัดไป และกำลังผเต้นไม้ที่อยู่ใกล้นั้นอยู่
Hellhoundมองไปทางมิอะด้วยความเกลียดชัง
มันเลื่อนสายตาออกไปจากผม ย่อตัวลง คิดจะพุ่งเข้าไปขย้ำมิอะ
แต่ว่า ก่อนที่มันจะได้ทำอย่างที่คิด
「บัดซบเอ๊ย！」
ทามากิพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว
กวัดแกว่งขวานยักษ์ เข้าไปเผชิญหน้ากับ Hellhound
ร่างกายของเธอ ยังมีออร่าสีแดงห่อหุ้มอยู่
หญิงสาวที่มีบัฟHasteเคลือบอยู่ที่ตัว กระชับช่องว่างระหว่างตนเองกับHellhoundอย่างรวดเร็ว
ส่วนสุนัขร่างใหญ่สีดำตัวนั้น เมื่อเผชิญกับการคุกคามจากทางด้านข้างของตนเอง ก็กระโดดถอยหลังไปก้าวหนึ่ง
แต่ว่า ช้าไป
ทามากิฟันขวานลงมาแล้ว
เฉือนเนื้อบริเวณขาหน้าของHellhoundไปทีหนึ่ง
เลือดสีน้ำเงินไหลออกมา
เลือดนั่น กลายเป็นเปลวเพลิงแล้วมอดไหม้ไป
ส่วนหนึ่งของเปลวเพลิงนั้นลุกลามมาถึงเสื้อของทามากิ
「อะ อะไรเนี่ย นี่น่ะ」
ทามากิรีบล้มตัวลงไปกลิ้งบนพื้น
เธอตั้งใจจะให้ชุดพละขัดกับพื้นยางมะตอย เพื่อดับไฟน่ะ
Hellhoundอาศัยช่องว่างนั่น ทิ้งระยะห่างออกไป……
กะจะสูดลมหายใจเข้าไปคำโต
「ไม่ยอมหรอกน่า」
ครั้งนี้เป็นอริสที่พุ่งเข้าไปหาHellhound
ดีล่ะ ตอนนี้แหละ
ผมขยับเข้าไปหาทามากิ วางมือบนไหล่ของเธอ
「Resist・Element：Fire ด้วยเจ้านี่น่าจะสามารถต้านทานได้ในระดับหนึ่ง」
หากมองดู ก็จะเห็นว่าไฟที่กำลังลุกไหม้ชุดของเธอ กำลังมอดลง
เพราะเวทมนตร์ของผมรึเปล่านะ
ผลลัพธ์ที่ได้ล่ะมั้ง
「ขะ ขอบคุณนะ คาซึซัง」
บริเวณส่วนคอของทามิที่อยู่นอกร่มผ้า มีรอยไหม้ปรากฏอยู่
ยังอยู่ในขอบเขตที่เวทรักษาสามารถช่วยฟื้นฟูให้ได้อยู่ แต่ก็รุนแรงพอดูเลย
บัดซบ มาทำแบบนี้กับเพื่อนพ้องของผม ได้ไงวะไอ้บ้านี่ (ใช่ครับลูกพี่คาซึ มาทำแบบนี้กับทามากิได้ไง \\doctornopชูป้ายไฟเชียร์)
ทามากิรีบสูดลมหายใจเข้า ลุกขึ้นยืน
ชำเลืองมองมาทางผม พยักหน้าให้
จากนั้นก็หันไปดูการต่อสู้ระหว่างHellhoundกับอริส
อริสใช้ความยาวของหอก จู่โจมจากระยะห่างที่จะไม่โดนเลือดเปลวเพลิงสาดมาโดน แทงซ้ำไปซ้ำมา
Hellhoundเอง ก็ดูท่าจะไม่ถนัดต่อสู้ในสถานการณ์ที่มีความยาวของหอกมาเกี่ยวข้องเหมือนกัน มันไม่สามารถจู่โจมตัดสินได้
ถึงอย่างนั้น การเคลือ่นไหวของHellhoundก็ยังว่องไวอยู่ดี
อย่างน้อยที่สุด หากอริสผ่อนตัวเองลงล่ะก็ ได้กลายเป็นฝ่ายถูกขย้ำแทนแน่นอน
อริสเองก็รู้ดีอยู่แล้ว จึงพยายามใช้ประโยชน์จากHasteให้ได้ในระดับสูงสุด จู่โจมด้วยอัตราเร็วเท่าๆกันอย่างต่อเนื่อง
ต่อให้ลมหายใจเปลวเพลิงถูกยิงออกมา ด้วยระยะห่างนั่น อาจจะสามารถหลบไปด้านข้างได้ทันก็เป็นได้
การปะทะกันนี้อยู่ในระดับที่ความเป็นความตายคั่นกันด้วยเส้นบางๆ
หากเป็นอริสที่มีความชำนาญในการต่อสู้ล่ะก็ น่าจะพอทำอะไรได้อยู่
เดี๋ยวนะ อริสเนี่ย เก่งการต่อสู้จริงๆนะ
ถึงจะล่วงเลยมาถึงตอนนี้แล้ว แต่ผมก็ยังอดชื่นชมไม่ได้อยู่ดี
พอลองถามดู ก็พบว่าเธอเป็นผู้หญิงที่รังเกียจการใช้ความรุนแรงเป็นอย่างมาก
เซนส์ทางด้านการต่อสู้ของเธอ ถูกทำให้หลับใหลอยู่จนถึงตอนนี้น่ะ
มันเพิ่งจะถูกเปิดผนึกโดยไม่คาดคิด และเบ่งบานเมื่อวานนี้เอง
ตอนนี้ อริสรับมือHellhoundในสภาพที่เจียนอยู่เจียนไป
ถึงอย่างนั้น ก็คงไม่สามารถรับมือได้นานเท่าไหร่หรอก
「ทามากิ！」
「อื้ม！ อริส เปลี่ยนตัว！」
ทามากิพุ่งเข้าไปหาHellhound
อริสถอยระยะห่างออกมาเพื่อเปลี่ยนตัวกัน กลับมาในจุดที่ห่างจากผมออกไปนิดหน่อย
「คะ คาซึซัง แผลไฟไหม้มัน！」
「อ้า ไม่ต้องใส่ใจหรอก ที่สำคัญกว่านั้น……Resist・Element：Fire」
ผมร่ายเวทต้านทานธาตุไฟไว้ให้อริสด้วย
ส่วนมิอะ อยู่ด้านหลังของผมไปอีก เธอมองดูพวกชิคิซังที่หลบหนีเข้าป่าไปแล้ว
จริงด้วย พวกชิคิซังที่แบกสัมภาระเยอะแยะน่ะ
เมื่อกี้ ไฟลุกลามเข้าไปในป่านี่……
ผมกวาดตามองบริเวณรอบๆ
โชคดี ลมหายใจเปลวเพลิงของHellhound ไปติดไฟอยู่ในจุดที่ห่างไกลจากจุดที่พวกชิคิซังอยู่พอสมควร
แต่ถึงอย่างนั้น ลุกไหม้แค่แป๊บเดียว ต้นไม้ก็กลายเป็นเถ้าถ่านแล้ว เป็นเปลวเพลิงที่ร้อนแรงเหลือเกิน
บางที Camp・Fireมนุษย์ที่สนามโรงเรียน ก็อาจจะเป็นเจ้านี่ทำขึ้นมาก็เป็นได้
ถ้าเป็นตอนนี้ล่ะก็รู้ชัดเลย
หากตอนนั้นไม่มัวแต่หวาดกลัวภาพของCamp・Fireล่ะก็ หากสังเกตการณ์ดีๆล่ะก็……
ไม่สิ มาพูดตอนนี้ก็ไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้นอยู่แล้ว
ที่สำคัญกว่านั้น ต้องสนใจการเอาชนะการต่อสู้ตรงหน้านี้ต่างหาก
ถ้ามัวแต่ชักช้าล่ะก็ พวกออร์คได้ตามกันลงมาแน่ๆ
ก่อนจะเป็นอย่างนั้น……
หืม เดี๋ยวสิ？
ผมนึกขึ้นได้
เจ้านี่น่ะถ้าจำไม่ผิด มันอยู่ข้างตัวGeneral・Orcไม่ใช่เหรอ
ถ้าอย่างนั้น เจ้านั่นก็
General・Orcที่ให้ความรู้สึกว่าเป็นบอสใหญ่ตัวนั้น……
「อะ ก่อนอื่น」
มิอะแหงนหน้ามองด้านบน
「คาซึซัง หนีเร็ว」
เมื่อได้ยินเสียงมิอะ ผมพุ่งเข้าไปในป่าทันที ไม่ได้เงยหน้ามองด้านบนตามหรอก
พุ่งตัวจากถนนยางมะตอยเข้าไปยังพื้นดินที่เปิดโล่ง
ขาสะดุดกับหินก้อนใหญ่ที่โผล่ขึ้นมาขัดขวาง กลิ้งล้มไม่เป็นท่า
กลิ้งไปอย่างนั้น โกโระโกโระ
ยังไงก็ตาม ทิ้งระยะห่างออกมาได้แล้ว
อย่างที่คิดไว้
พร้อมกับเสียงดังกึกก้อง พื้นถนนยางมะตอยที่ผมยืนอยู่เมื่อกี้ ถูกแยกออกเป็นสองส่วน
เศษหินก้อนเล็กๆกระเด็นกระดอน มีบางส่วนกระเด็นมาทางผมด้วย
พอเงยหน้าดู ก็พบกับออร์คที่มีร่างกายใหญ่โตเป็นพิเศษผิวสีดำ คุกเข่าข้างเดียวอยู่ตรงนั้น
ที่มือของมัน คือดาบสีเงิน
ออร์คร่างใหญ่ตัวนั้น ค่อยๆยันตัวลุกขึ้น
General・Orc
ของแท้เลย บอสของออร์คที่นี่ กวาดตามองไปรอบๆอย่างช้าๆ
สูดลมหายใจเข้าไปอย่างแรง……
ซวยแล้ว มาแล้ว
ผมรีบใช้เวทซัพพอร์ทใหม่ล่าสุดที่ได้มาเมื่อกี้ทันที
「Deflection・Spell」
เวทซัพพอร์ทแรงค์5 Deflection・Spellคือเวทมนตร์ที่จะร่ายใส่สมาชิกปาร์ตี้คนหนึ่งที่อยู่ใกล้ๆ
เป้าหมายของเวทนี้ เมื่อใช้เวทมนตร์ครั้งต่อไป ขอบเขตของการแสดงผลจะถูกขยายออก หากเวทมนตร์ที่ใช้เป็นเวทมนตร์ที่มีเป้าหมายต่อปาร์ตี้เดียวล่ะก็ จะกลายเป็นปาร์ตี้ทั้งหมดไปแทน
และในสถานการณ์นี้ เวทมนตร์ที่จำเป็นก็คือ……
「มิอะ！」
ขอร้องล่ะ รู้สึกตัวทีเถอะ！
อย่างที่คิดไว้
มิอะที่อยู่ห่างจากศัตรูมากกว่าผมแต่แรก ขานชื่อเวทมนตร์ด้วยน้ำเสียงสงบๆ
「Silent・Field」
General・Orc อ้าปากออกหมายจะส่งเสียงคำราม……
เพื่อป้องกันสิ่งนั้น ผมจึงขยายขอบเขตของเวทนี้
โย้ช！
มิอะ ทำได้ดีมาก！
ไม่สิ ตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้วล่ะที่ผมคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ใช้ได้
ถ้าเป็นโอตาคุล่ะก็ ในสถานการณ์แบบนี้ ต้องรู้อยู่แล้วว่ามอนสเตอร์จะลงมือทำอะไร
ด้วยเวทมนตร์ที่จะทำให้เสียงทั้งหมดหายไป เสียงคำรามของGeneral・Orcก็จะถูกปิดผนึก……
แน่ น่าจะเป็นอย่างนั้นแน่ๆ นี่นา
Generalยังอ้าปากกว้างอยู่อย่างนั้น
อากาศรอบๆ สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง
ผมงง
เป็นไปไม่ได้
ไม่มีทางเป็นแบบนั้น ได้หรอก
ก็มัน ตอนนี้บริเวณที่พวกผมทุกคนยืนอยู่ อยู่ในขอบเขตของเวทความเงียบแล้วนี่……
แต่ว่าเสียงคำรามGeneral・Orcกลับพุ่งออกมาราวกับไม่ได้เกี่ยวข้องกับเวทนั้นเลย
เสียงตะโกนที่ดังกึกก้อง ทำให้ทั่วบริเวณที่สั่นสะเทือน
มันคือเสียงกระแทกอันรุนแรง ราวกับจะดีดเอาวิญญาณออกไปตากร่างกาย……
ร่างของผมกับอริสที่อยู่ใกล้ที่สุด ปลิวไปตามแรงกระแทกนั้น
พวกผมสองคน ล้มกลิ้งไปบนพื้น
นี่มัน อะไรกัน
มันเป็นอะไรของมัน เจ้านี่
เวทมนตร์ใช้ไม่ได้ผลงั้นเหรอ？
ไม่สิ เวทมนตร์ถูกทำลาย？
เหลวไหลเกินไปแล้ว
ขี้โกงเกินไปแล้ว
ผมเงยหน้าขึ้น
General・Orc มองมาทางผม แสยะยิ้มอย่างชั่วร้าย
ไฟล์เสียหรือถูกลบบอกด้วยนะครับ เดียวจะเเก้ให้ สวนมีความเห็นอะไรหรืออย่าดูเรื่องไรก็โพทย์บอกได้