การโจมตีจากก้อนกรอดที่ออกมาจากมือซ้ายของGeneral・Orc เมื่อสะท้อนกลับไปก็ทำให้กระดูกนอ้วโป้งของมือซ้ายของมันหักลงได้สำเร็จ
แต่ว่า ค่าตอบแทนนั้น
พวกผม สูญเสียแขนซ้ายของมิอะไป
ไม่สิ ไม่ได้หมายความว่าจะสูญเสียแขนซ้ายของมิอะไปแบบถาวรเลยซะหน่อย
พวกผมน่ะ ยังมีเวทรักษาอยู่
Healโดยทั่วไป ไม่สามารถเชื่อมต่อส่วนที่ขาดออกไปจากร่างกายแล้วได้
แต่ว่า เวทรักษาแรงค์4 Cure・Deficitล่ะก็ สามารถฟื้นฟูส่วนที่ขาดหายไปได้
แต่ทว่า เวทรักษาของอริสในตอนนี้อยู่ที่แรงค์3 จำเป็นจะต้องอัพเป็นแรงค์4ซะก่อน……
ถึงจะไม่สามารถใช้Cure・Deficitได้ในเร็วๆนี้ แต่เวทรักษาแรงค์1ยังมีเวทที่ชื่อStasisอยู่
นี่คือเวทมนตร์ที่จะหยุดเวลาของสสารที่มีรูปร่างจับต้องได้น่ะ
ถ้าในกรณีของอาหารล่ะก็ สามารถป้องกันการเน่าบูดได้นั่นเอง
หากร่ายเวทนี้ให้แขนของมิอะเอาไว้ล่ะก็ จนกว่าที่อริสจะเลเวลอัพขึ้นมา ก็สามารถเก็บรักษาเอาไว้ได้โดยไม่มีปัญหาใดๆ
ที่สำคัญยิ่งกว่านั้น ปัญหาตอนนี้ก็คือ จะพลิกสถานการณ์ยังไง
อริสกับทามากิกำลังสั่นกลัว
Generalยืนอยู่ตรงหน้าแท้ๆ ทั้งสองคนกลับตัวสั่นอย่างรุนแรง
เวลาแสดงผลของHasteน่ะหมดไปก่อนหน้านี้แล้ว
เวทซัพพอร์ทอื่นๆยังคงแสดงผลอยู่ก็จริง แต่ว่าทั้ง2คนในตอนนี้น่ะ จะให้ไปรับมือGeneralก็ดูจะโหดร้ายไปหน่อย
อีกทั้ง อีกไม่นานHellhoundก็จะเข้ามาร่วมด้วยแล้ว
เข้าตาจนของจริง
ในเวลาแบบนี้ ต้องทำยังไงถึงจะ……
「คาซึคุง ไปหามิอะจังเถอะ」
ชิคิซังที่อยู่ด้านหลังของผมพูดขึ้นมา
「ทางด้านนี้ ชั้นจะหาทางทำอะไรสักอย่างเอง」
พูดจบ ชิคิซังก็ก้าวออกมาข้างหน้าผม
พร้อมส่งเสียงแหลมสูงสั่งงานอริสกับทามากิ
ทั้งสองคนได้สติกลับมาด้วยเสียงของชิคิซัง ถอยห่างออกมาจากGeneral
「เอาล่ะ ตอนนี้แหละ」
「อะ อ้า」
ผมใช้Hasteทีถูกขยายขอบเขตออกด้วยDeflection・Spell
ร่างของอริสกับทามากิถูกแสงสีแดงห่อหุ้ม การเคลื่อนไหวรวดเร็วขึ้น
เสียดายＭＰเหมือนกัน แต่ในตอนนี้งกเกินไปจะทำให้เป็นภัย
แบบนี้แหละดีแล้ว
หลังจากนั้น ผมก็เข้าไปหามิอะที่กระเด็นไปเมื่อกี้
มิอะล้มกลิ้งอยู่บนพื้นโดยที่ใช้มืออีกข้างกดหัวไหล่ซ้ายที่มีเลือดไหลออกมาไม่หยุดเอาไว้
ผมเข้าไปประคองเธอ
「มิอะ ผมเอง ยังมีสติอยู่รึเปล่า」
「อืม……」
มิอะพยายามเงยหน้าขึ้นมามองผม ใบหน้าของเธอดูเจ็บปวดมาก
ริมฝีปากกลายเป็นสีม่วง สั่นไหว เอ่ยคำว่า「คาซึจิ」ออกมาด้วยเสียงอันแผ่วเบา
「เป็น ยังไง แล้ว ทุกคน น่ะ」
「กำลังต่อสู้อยู่ แต่ว่า ยังต้องใช้เวลาอีกหน่อย」
「สนับสนุน ต้องไป ช่วย」
บ้าจริงๆเลยน๊า ผมคิดในใจ
แต่ว่าในทันใดนั้น ผมก็เข้าใจว่าทำไมชิคิซังถึงบอกให้ผมมาหาเธอ
เพื่อให้ผมเข้ามาปลุกความรู้สึกที่ต้องการจะสู้ของมิอะขึ้นมาไงล่ะ
หากผมสั่งออกไปล่ะก็ มิอะจะต้องใช้แรงทั้งหมดที่มีเข้าร่วมการต่อสู้ด้วยแน่ๆ
ด้วยเวลา1วันเต็มๆนี้ ทำให้ความเชื่อใจระหว่างผมกับเธอ พุ่งขึ้นมาถึงขีดสุด
ใช้ประโยชน์จากจุดนั้น ใช้งานมิอะอย่างเต็มที่แต่ไม่ให้เธอถึงกับตายสินะ ชิคิซังน่ะ
อ้า ชิคิซังเนี่ย เป็นเสนาธิการทหารที่เยี่ยมยอดจริงๆนะ
ช่วยเสริมจุดที่ผมขาดหายไป เป็นเสนาธิการทหารที่เยี่ยมยอดจริงๆ
บัดซบเอ๊ย
ในตอนนี้มิอะ พยายามอดทนต่อความเจ็บปวด ยืมมือผมประคองตัวเองขึ้นมา
ถึงเลือดจะยังไหลอยู่ แต่เธอก็เอามือขวากดปากแผลเอาไว้ มุ่งหน้าสู่สนามรบ
อริสกับทามากิ กำลังต่อสู้กับGeneralอย่างยากลำบาก
ทั้งขนาด พาวเวอร์ ฝีมือ มีความแตกต่างราวผู้ใหญ่กับเด็ก
จังหวะที่ดาบสีเงินของGeneralเหวี่ยงมาโดน ร่างของทั้ง2ก็ปลิวไปบนอากาศ
ทั้งสองคน ร่วงลงกระแทกพื้น
ถึงอย่างนั้นก็ยังกัดฟันลุกขึ้นมา พุ่งเข้าไปหาGeneralอีก
วิธีการต่อสู้บ้าบิ่นมาก
แต่ว่าตอนนี้ สิ่งที่พวกเธอทั้ง2คนทำได้ มีเพียงแค่นั้นเอง
ทำได้เพียงแค่ยื้อเวลาเอาไว้
และ ทั้ง2คนก็กำลังรออยู่
รอเวทมนตร์ของมิอะ
「Heat・Metal」
มิอะกล่าวคำนั้นออกมา ด้วยเสียงอันสั่นเครือ
ฝ่ามือที่กางออก ชี้ไปทางGeneralโดยตรง
ลำแสงสีดำแดงพุ่งออกจากฝ่ามือของมิอะ เข้าไปหาดาบของGeneral
Generalร้องครวญคราง หยุดเคลื่อนไหว
ในที่สุด ดาบก็หลุดจากมือของมัน……
「ตอนนี้แหละ」
ชิคิซังตะโกน
อริสกับทามากิ พุ่งเข้าไปหาGeneral・Orcพร้อมกันทันที
จังหวะนั้นเอง
General・Orcก็ส่งเสียงคำรามออกมา
เสียงอันน่ากลัวที่ราวกับจะแช่แข็งร่างกายและหัวใจ
เสียงนั้นแผ่กระจายไปทุกทิศทาง เป่าอริสกับทามากิจนกระเด็น
ผมกับมิอะที่อยู่ห่างออกมา ก็ต้องหมอบตัวลงเพื่อต้านรับแรงลมนั้น
หลังจากคำรามจบ Generalก็ยื่นมือไปจับด้ามดาบอีกครั้ง
มันถือขึ้นมาสบายๆ ราวกับไม่รู้สึกถึงความร้อนเลย
ไม่สิ มันรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ
ผมสังหรณ์ใจ
เหมือนกับตอนที่Silent・Fieldถูกทำลายไปเมื่อกี้
การคำรามของGeneral・Orcมีผลทำให้เวทมนตร์ถูกสลาย
「อะไรวะเนี่ย เชี่ยนี่ ต้องจัดการมันยังไงเล่า แม่มเอ๊ย」
「จิ คาซึจิ」
มิอะเงยหน้ามองผม พูดออกมาด้วยเสียงที่เบาราวกระซิบ
「ห้าม อ่อนแอนะ」
「โอ้」
ถูกมิอะที่บาดเจ็บหนักที่สุดว่าเอาซะแล้ว
ผมอายในความไม่เอาไหนของตัวเองเหลือเกิน
ไม่มีวิธีไหนเลยรึไง ผมจ้องGeneral
สถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุดมาถึง สุนัขสีดำขนาดใหญ่ปรากฏตัวออกมาที่ด้านหลังGeneral
Hellhoundวิ่งเข้ามาด้วยความเร็วที่น่าเหลือเชื่อ
อ๋า เวรเอ๊ย มาทำไมตอนนี้！
แต่ว่า
มีหอกเล่มหนึ่งแทงเข้าที่Hellhoundตัวนั้นจากด้านข้าง
หญิงสาวคนหนึ่ง เข้าโจมตีHellhound
ถึงการโจมตีนั้นจะไม่ได้ผล แต่ก็สามารถทำให้Hellhoundหันมาสนใจได้
สุนัขสีดำขนาดใหญ่ตัวนั้น หันไปทางหญิงสาวที่เข้ามาจู่โจมตัวเอง
คนที่ออกมาสกัดHellhoundอย่างไม่คิดชีวิตก็คือ เอสของชมรมกรีฑา มัธยมต้นปี2 นากาสึคิ ซากุระ
「ไม่ได้ เธอกับเจ้านั่นน่ะ！」
ผมตะโกนออกไป
ซากุระ ไม่สนใจคำพูดของผม เธอกระโจนเข้าไปหาสุนัขยักษ์นั่น
Hellhoundก็โผเข้าไปหาซากุระด้วยเช่นกัน……
แต่ว่าซากุระนั้น ฉลาดหลักแหลมมาก เธอพลิกตัว กระโดด
ใช้มือซ้ายคว้าเอากิ่งไม้ของต้นไม้ใหญ่ใกล้ๆ
จับด้วยสองมือ เพิ่มแรงเข้าไป พลิกตัวลอยขึ้น
สูงขึ้น สูงขึ้น ลอยขึ้นไปบนอากาศ
จนขึ้นไปอยู่บนกิ่งไม้ที่ดูแล้วไม่น่าจะมีอันตรายไปถึง
สุดยอดเลยนะยัยนี่
บอกว่าอยู่ชมรมกรีฑาสินะ
การเคลื่อนไหวเมื่อกี้อย่างกับพวกนักกีฬายิมนาสติกเลยนา
สุโก้ย
มองดูซะเพลินเลย
นี่คือพลังของสกิลการเคลื่อนไหวงั้นเหรอ
หรือเป็นเพราะว่าแต่เดิมแล้วร่างกายของเธอก็เชี่ยวชาญพวกการละเล่นโลดโผนอยู่แล้ว
ไว้เหตุการณ์สงบลง ค่อยไปลองถามดูดีกว่า
ตอนนี้ไม่มีเวลาว่างขนาดนั้น
「ทางนี้ ไอ้หมาบ้า」
ซากุระยั่วยุHellhound
Hellhoundฟังไม่เข้าใจหรอก แต่มันก็พอจะเข้าใจจากท่าทางที่เธอแสดงออก มันเลยปล่อยลมหายใจเปลวเพลิงเข้าไปที่ต้นไม้ที่ซากุระอยู่
ต้นไม้ทั้งต้นถูกเปลวไฟสีแดงฉานเผาไหม้
แต่ว่าในตอนนั้น ซากุระก็ได้กระโดดย้ายไปยังต้นไม้อีกต้นแล้ว
งี่เง่า อืดอาด ฟายจริงๆ เธอด่าทอมันพร้อมๆกับกระโดดไปยังต้นไม้ต้นถัดไปเรื่อยๆ
Hellhoundไล่ตามเธออย่างไม่คิดชีวิต
สุดยอด
เธอ เลเวล1แท้ๆ แต่กลับสามารถหลอกล่อHellhoundที่เล่นซะทามากิลำบากได้
แต่ว่า แค่นี้น่ะไม่พอหรอก
ผมพยายามใช้ความคิด
ต้องหาวิธีการที่จะช่วยให้หลุดออกจากสภาพจนตรอกในตอนนี้ให้ได้
「คาซึจิ」
มิอะพูดขึ้นมาทั้งๆที่ร่างกายกำลังสั่น
「ชั้นจะ ทำ」
「ทำ งั้นเหรอ……」
「Hellhound จัดการ ต่อให้ต้องแลกกันก็ตาม」
จริงอยู่ หากประเคนเวทมนตร์ของเธอเข้าไปโดยไม่เสียดายล่ะก็ อาจจะเอาชนะHellhoundได้ก็เป็นได้
แต่ว่า หากให้ตัวเธอที่อยุ่ในสภาพปากแผลเปิดอยู่แบบนี้ ไปลงมือล่ะก็……
「เวทมนตร์ของชั้น ใช้กับGeneral ไม่ได้ผล」
เพราะงั้น ต่อให้เธอต้องล้มลงตรงนี้ ตอนนี้ก็ไม่มีปัญหา อย่างนั้นสินะ
ก็จริงอยู่
ใช่แหละ แต่ว่า ตอนนี้เธอมีบาดแผลฉกรรจ์อยู่……
แต่ว่ามิอะน่ะ เข้ามาเกาะผม
เงยหน้ามองผม ขอร้องผมอย่างจริงจัง
มองตาเธอ แล้วผม ก็ตัดสินใจได้
「เข้าใจแล้ว ห้ามหมดสติไประหว่างทางนา」
「อืม」
ระหว่างสู้เลือดต้องไหลออกมาอีกแน่
ตอนนี้ แค่ประคองสติให้ยังอยู่ได้แบบนี้ ก็เก่งมากๆแล้ว
ไม่สิ เธอเลเวล9แล้วนะ
ถ้าตามทฤษฎีของผมล่ะก็ HPจะต้องเพิ่มขึ้นมากกว่าเดิมเยอะแล้วแน่ๆ
ก็ดูเธอสิ แข็งแกร่งขึ้นเยอะเลยจริงมั้ย
ไม่เป็นไร
ถ้าเป็นมิอะในตอนนี้ล่ะก็ทำได้แน่
ผมพูดพึมพำในใจซ้ำไปซ้ำมา ราวกับจะกล่อมตัวเอง
「ซากุระซัง ช่วยฟังหน่อย！」
ผมตะโกนเรียกนากาสึคิ ซากุระที่กำลังเล่นวิ่งไล่จับกับHellhoundอยู่
ยังไงสุนัขก็ฟังภาษาของพวกผมไม่ออกอยู่แล้ว อธิบายแผนการออกไปตรงนี้ก็ไม่มีปัญหาอะไร
「เข้าใจแล้ว」
เธอตอบกลับมาสั้นๆ
ดีล่ะ ผมพยักหน้าให้เธอ
อุ้มมิอะในท่าอุ้มเจ้าหญิง ลุกขึ้น
จากตรงนี้ไป คือช่วงเวลาของพวกผมล่ะ
เริ่มตอบโต้ได้
ไฟล์เสียหรือถูกลบบอกด้วยนะครับ เดียวจะเเก้ให้ สวนมีความเห็นอะไรหรืออย่าดูเรื่องไรก็โพทย์บอกได้