ใกล้จะมืดแล้ว
ระหว่างที่เคลื่อนี่กันในป่าที่ถูกย้อมไปด้วยแสงสีส้ม ทามากิก็ปะทะกับGeneralอย่างรุนแรง
ดาบสีเงินที่ทามากิใช้สองมือในการฟัน กับขวานยักษ์ที่Generalถือเอาไว้ด้วยมือซ้ายที่ได้รับบาดเจ็บ ปะทะกันนับครั้งไม่ถ้วน
กำลังน่ะสูสีกันมาก
ในการปะทะแต่ละครั้ง ร่างของทั้งคู่ก็จะถอยไปข้างหลังด้วยกัน
เกิดประกายไฟขึ้นมาตรงอาวุธด้วย
ไปได้แน่ สู้ได้แน่
ผมกำหมัดแน่น เฝ้ามองการต่อสู้ของทั้งคู่
ร่ายเวทซัพพอร์ทไปให้เต็มที่ รวมถึงHasteด้วย จนสามารถต่อสู้กับGeneralได้อย่างสูสี
นั่นคือ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตอนที่Hasteจะหายไป
จู่ๆ ทามากิก็ร้อง「อ๊ะ」ขึ้นมา
「เลเว……」
ผมเข้าใจความหมายทันที
พวกผมวาร์ปไปยังห้องสีขาว
ที่ห้องสีขาว อริสกับมิอะก็อยู่ด้วย
มิอะเองก็ถูกปลดปล่อยออกมาจากRepulsion・Sphereชั่วขณะหนึ่ง
อย่างนี้นี่เอง ถึงจะเป็นเวทซัพพอร์ท แต่ถ้ามาอยู่ในห้องสีขาว ก็จะถูกลอกออกอย่างนั้นสินะ
หลังจากที่ล้มลงไปที่นั่น อริสก็รีบวิ่งเข้าไปฮีลมิอะโดยไม่รอช้า
ใบหน้าของมิอะเริ่มมีสีเลือดฝากขึ้นมาแล้ว
การฟื้นฟูที่ได้จากRepulsion・Sphereดูท่าจะแสดงผลออกมานิดหน่อยแล้ว สภาพของเธอตอนนี้ดูดีกว่าเมื่อตอนที่แยกกันซะอีก
「อริสจิน ขอบคุณ」
「มิอะจัง ค่อยยังชั่วหน่อยที่ปลอดภัย โล่งใจขึ้นมากเลย」
เอาล่ะ สกิลพอยท์ของมิอะในตอนนี้น่าจะมีอยู่4แต้ม
จะเพิ่มแรงค์ของเวทลมเลยมั้ย หรือจะเก็บไว้รออัพเวทดิน
ไม่สิ ก่อนหน้านั้น มีเรื่องที่จะต้องเช็คก่อน
「อริส จัดการออร์คไปกี่ตัว？」
「เอโต Elite2ตัว ออร์คปกติ2ตัวค่ะ ลำดับก็ ปกติ Elite Elite ปกติค่ะ」
ห๊ะ เวลาสั้นๆแค่นั้นจัดการEliteไปได้ตั้ง2ตัวเลยเรอะ！
สะ สุดยอดไปแล้วนะนั่น
พอเห็นผมตะลึง อริสก็รีบอธิบาย
「ไม่ใช่ชั้นคนเดียว หรอกค่ะ ชิคิซังกับซากุระซังก็ช่วยด้วย……ซากุระซังช่วยดึงความสนใจของEliteไปได้ดีมากๆ ก็เลยฆ่าได้ง่ายค่ะ」
อุหวา นากาสึคิ ซากุระ ตอนที่เจอกับHellhoundเมื่อกี้ก็ด้วย เลเวลแค่1แต่สามารถดึงEliteไปได้เนี่ย ฝืนตัวเองเกินไปรึเปล่า
ราวกับว่าเธออยากจะรีบตายให้เร็วที่สุดอย่างนั้นแหละ
ไม่สิ……ในความเป็นจริง อาจจะหาทางระบายความเกลียดชังที่มีต่อออร์คออกไปเท่านั้นก็เป็นได้
น่ากลัวจังนะ
รู้สึกราวกับว่าสักวัน เธอจะต้องฝืนตัวเองจนตัวเองดับสูญไป
ก่อนที่จะเป็นแบบนั้น คงต้องให้ชิคิซังช่วยฟอลโล่หน่อยล่ะมั้ง
「อาโน แล้วก็ ซากุระซังได้รับบาดแผลฉกรรจ์ด้วยค่ะ เพราะงั้นหลังจากที่เก็บกวาดพวกออร์คเรียบร้อยแล้ว ขอใช้เวทรักษา……ได้ไหมคะ」
「อ้า อืม ช่วยรักษาเธอให้หน่อยแล้วกัน」
ยังไม่สามารถเข้ามาช่วยสนับสนุนผมกับทามากิได้ นั่นเอง
ไม่ว่ายังไง ระยะห่างระหว่างพวกผมกับอริสน่ะ ก็อยู่ห่างกันมากพอดูแหละ
ต่อให้อยู่ในปาร์ตี้เดียวกัน แต่คนที่อยู่ในจุดที่ห่างกันน่ะ จะไม่ได้รับค่าประสบการณ์ ก่อนหน้านี้เคยถามในＱ＆Ａมาแล้ว แต่เมื่อเป็นแบบนี้มันก็พลันทำให้คิดขึ้นมาว่าเงื่อนไขนั้นจริงรึเปล่า
ยังไงก็ช่าง พวกผมจะไม่ได้รับการสนับสนุนจากพวกอริสแล้ว
ถึงอย่างนั้น Generalกับทามากิในตอนนี้ สูสี
โชคดี ที่อริสจัดการกองหนุนของศัตรูไปเรียบร้อยแล้ว
ในสภาพการณ์นี้ยังพอมีหวังที่จะเอาชนะอยู่
นั่นแหละคือหน้าที่ของผมล่ะ
เท่านี้ก็รู้แล้วว่าค่าประสบการณ์ของHellhoundเป็นเท่าไหร่
เท่ากับออร์ค12ตัวน่ะ
เลเวล12อย่างนั้นเหรอ
ถ้าคำนวณอย่างง่ายๆล่ะก็ ก็จะกลายเป็นสุนัขปีศาจแรงค์6 อย่างนั้นล่ะมั้ง……
แต่ก็ยังเหลือพอยท์อยู่อีกนิดหน่อยนา
Hellhoundน่ะ ผมไม่รู้สึกว่ามันจะแข็งแกร่งในการต่อสู้ประชิดตัวเท่าไหร่
อริสที่ในตอนนั้นสกิลการใช้หอกอยู่ที่แรงค์4 สามารรถรับมือกับมันได้สบายๆหากมันไม่ใช้Breath
กรณีของทามากิที่มีสกิลการใช้ดาบแรงค์5 เธอค่อนข้างกลัวBreathของมันทำให้ฝีมือทื่อลง ดังนั้นคงจะใช้อ้างอิงอะไรไม่ได้
อืーม อาจจะมีสูตรคำรวณอย่างอื่นอยู่ด้วยก็เป็นได้
หรือว่า พวกมันมีสกิลซิสเต็มในรูปแบบที่แตกต่างไปจากพวกผมกันล่ะ
เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน ตัดเรื่องน่ากังวลออกไปก่อน
ที่เหลือก็……
「ไว้ใจได้เลย อริส！ ชั้นจะอาชนะให้ดูเอง」
ทามากิชูมือขึ้นอย่างร่าเริง มองมาทางผม
「คาซึซัง คอยดูดีๆนะ ครั้งนี้แหละ ชั้น จะทำประโยชน์ให้ดูเอง」
งั้นเหรอ ทามากิ ถึงขั้นนี้แล้ว เธอยังกังวลว่าตนเองจะเป็นคนไม่มีประโยชน์ จะถูกผมทิ้งอยู่อย่างนั้นเหรอ
ไม่สินี่นะ คือสิ่งที่ติดอยู่ในใจของเธอต่างหาก
ผมนึกถึงบทสนทนากับชิคิซัง ในช่วงพักกลางวัน
ชิบะ บาดแผลในใจของผม
ความหวาดกลัวต่อผู้ขายของชิคิซัง
เช่นเดียวกันกับสิ่งนั้น หัวใจของทามากิเอง ก็มีอะไรสักอย่างคอยผูกมัดเอาไว้อย่างรุนแรงอยู่
ทามากิจะต้องเผชิญหน้ากับห่วงนั้น เช่นเดียวกับผมและชิคิซัง
หลังจากนี้ไป เพื่อที่พวกผมจะสามารถมีชีวิตรอดต่อไปได้ จะต้องให้เธอสลัดโซ่ตรวนนั้นให้หลุดให้ได้
ถ้าอย่างนั้น หน้าที่ของพวกผมที่เป็นเพื่อนพ้องของเธอ ก็คือการคอยซัพพอร์ทเธออย่างนั้นสินะ
「ไม่ต้องห่วงหรอก ผมน่ะ ไม่ทอดทิ้งเธออยู่แล้ว」
พูดพลาง ลูบผมสีบรอนด์ของทามากิ
ทามากิยิ้มนิดๆ ดูเหมือนจะจักจี้
มิอะที่เห็นดังนั้น ก็เดินเข้ามา ยื่นหัวเข้ามาหาผม「อืม」
「โอ้ย เธอนี่」
「หนูก็ พยายาม รางวัล」
「อยากได้รางวัลกี่อย่างกันเนี่ย……」
ถึงจะพูดแบบนั้น แต่ผมก็ยื่นมือไปลูบเส้นผมของเธออยู่ดี
「อะไรอ่ะ ไม่เหมือนกับของทามากิจินเลย」
「คิดไปเองรึเปล่า」
「ใช้เท่าที่ใช้ได้ พอหมดคุณค่าแล้วก็ทิ้ง？」
「อย่าพูดอะไรที่มันดูไม่ดีแบบนั้นสิ」
พอชำเลืองไปทางอริส ก็เห็นว่าเธอกำลังมองมาทางผมด้วยใบหน้าเหงาๆ จากตำแหน่งที่อยู่ห่างออกไปเล็กน้อย
มาทางนี้สิ ผมกวักมือเรียกเธอ จากนั้นก็ลูบหัวอริสต่อจากมิอะ
อริสหรี่ตาลง ราวกับว่ารู้สึกดีมากๆ
ในระหว่างนั้นน่ะ มืออีกข้างหนึ่ง วางอยู่บนหัวของทามากิตลอด
ตอนนี้จิตใจของทามากิ คือสิ่งที่จะต้องเฝ้าระวังมากที่สุด
เมื่อชำเลืองมองดูมิอะ ก็พบว่าเธอพยักหน้าให้ผม
ยังไงล่ะ มิอะนี่ เป็นคนที่เข้าใจสถานการณ์ได้ดีที่สุดเลยนะ
อืーม มันก็ ช่วยผมได้มากน่ะแหละ
ช่วยได้อยู่แหละเนอะ
「ขอโทษนะ คาซึซัง」
ทามากิพูดออกมาเบาๆ
「ชั้น ทำให้คาซึซังต้องเป็นห่วงอีกแล้วสินะ」
ไม่เลยๆ ให้พูดแบบนี้น่ะมันง่าย
แต่ถึงพูดออกไป ก็คงไม่ได้ช่วยปลอบเธอได้ดีเท่าไรนัก
ผมรู้ดี
ตัวผมที่ได้พูดคุยเกี่ยวกับบาดแผลในใจกับชิคิซังมาแล้วน่ะ เข้าใจความขมขื่นของเธอ
ถึงในตอนนี้ ผมจะยังไม่ได้พูดเกี่ยวกับสิ่งที่อัดอั้นอยู่ในตัวผมให้เธอฟังก็ตาม……
แต่ว่า สามารถแสดงออกด้วยการกระทำได้นี่จริงมั้ย
ผมสามารถยื่นมืออกไปเพื่อช่วยเหลือเธอได้อยู่แล้วจริงมั้ย
จนกว่าจะถึงตอนนั้น วิธีการที่ดีที่สุดก็คือ เชื่อใจเธอ ปล่อยให้เธอเป็นคนจัดการ
เธอจะต้องเอนะการต่อสู้ที่รออยู่ตรงหน้าได้แน่
「อะ อาโน คาซึซัง ชั้น หลังจากนี้จะต้องเอาพอยท์ไปใช้กับสกิลอะไร……」
「เรื่องนั้น เมื่อกี้พูดคุยกันไปแล้วนิ」
ทามากิในตอนนี้ มีสกิลพอยท์ที่ยังไม่ได้ใช้อยู่4แต้ม
หากทุ่มลงไปหมดหน้าตักล่ะก็ จะสามารถอัพสกิลแรงค์0ให้เป็นแรงค์2ได้
หรือไม่อย่างนั้น หากอัพสกิลร่างกายเป็นแรงค์2 ก็น่าจะทำให้สามารถต่อสู้กับGeneralได้ด้วยความรู้สึกว่าปลอดภัยกว่าเดิม
แต่ว่าพวกเราจะไม่ทำแบบนั้น การพูดคุยก่อนหน้านี้ก็ได้ข้อสรุปมาแบบนี้
ผมน่ะ เชื่อมั่นในพลังของทามากิในตอนนี้
เชื่อมั่นในพลังของทามากิและผม
「ไม่ต้องใช้หรอก」
เพราะฉะนั้นผมจึง ประกาศออกไป อีกครั้งหนึ่ง
「ถ้าเป็นเธอล่ะก็ ชนะได้แน่ เก็บพอยท์เอาไว้ดีกว่า เธอน่ะ ไม่จำเป็นต้องมาพะวงกับอีแค่Generalเลย ตั้งเป้าไปที่การอัพสกิลแรงค์6ให้เร็วที่สุดซะ」
ในความเป็นจริง Generalน่ะไม่ใช่ศัตรูที่จะใช้คำว่า「อีแค่นั้น」เหมือนกับพวกออร์คลูกกระจ๊อกได้เลย
แม้แต่ขณะนี้ ก็ยังเป็นคู่ต่อสู่ที่ทำให้ฝ่ายผมแทบจะเสียท่าอยู่แล้ว
ถึงอย่างนั้น ผมก็ยังอยากที่จะอดทนกัดฟันผ่านสถานการณ์นี้ไปให้ได้
เพื่อทามากิ
เพื่ออนาคตของพวกผมทุกคน
จุดนี้ จะต้องเอาชนะให้ได้ด้วยพลังที่มีในตอนนี้
「คาซึซัง……」
「ไม่เป็นไรหรอก เธอน่ะแข็งแกร่ง ผมรู้ดี」
เพราะงั้นผมจึงพยักหน้าด้วยความมั่นใจเต็มเปี่ยมให้เธอดู
เผยรอยยิ้มที่จะช่วยบอกว่า ในใจของผมนั้น ไม่ได้เก็บซ่อนความกังเวลเอาไว้เลย
หลังจากนั้น ก็มาพิจารณาสกิลของมิอะ
สุดท้าย ก็เลือกที่จะให้ความสำคัญกับการอัพเวทดินเป็นแรงค์5
จากการต่อสู้กับHellhound ทำให้ผมต้องพิจารณาความสำคัญของวทโจมตีระยะไกลใหม่อีกครั้ง
เวทดินแรงค์5 Rock・Fall คือเวทมนตร์ที่จะเสกโขดหินขนาดยักษ์ให้ร่วงลงมาด้านล่าง
เรียกได้ว่าเป็นเวอร์ชันอัพเกรดของเวทดินแรงค์4 Stone・Blast
ไม่ว่าHellhoundจะแข็งแกร่งแค่ไหน ขอแค่โจมตีทางกายภาพจนมันหมดสภาพได้ก็พอแล้ว
「อัพแรงค์ โจมตีทางกายภาพ」
มิอะพูดขึ้นมา
เอาน่า ที่เธอพูดก็ถูกต้องแล้วแหละ ถึงในความเป็นจริง เวทไฟจะสคัญเหมือนกันก็เถอะ
หลังจากนั้น พวกผมก็ให้คำสัญญาแก่กัน
จะต้องเอาชนะการต่อสู้นี้ และมารวมตัวกันอีกครั้งให้ได้
「รอก่อนนะอริส มิอะ ชั้นจะกลับไปหาพร้อมกับคาซึซังแน่นอน」
ทามากิกลับมาร่าเริงแล้ว อืม เธอยกกำปั้นขึ้นมาทุบหน้าอกของตัวเองตุบตับๆ
ในการทุบแต่ละครั้ง ผมทวินเทลของเธอก็จะเต้นตามไปด้วย
พวกผมออกจากห้องสีขาว
กลับไปยังจุดที่Generalรออยู่
※
และ การต่อสู้ตัดสิน ที่คาดว่าน่าจะเป็นครั้งสุดท้ายของวันก็เริ่มต้นขึ้น
ทันทีที่กลับออกมาจากห้องสีขาว ทามากิก็สะบัดดาบสีเงินเข้าต่อสู้ต่อทันที
การโจมตีที่รุนแรงนั้น ทำให้ฝ่ายรับอย่างGeneralหยุดชะงักไปชั่วขณะหนึ่ง
ดีล่ะ……ตอนนี้แหละ
「กลับมา ทามากิ」
「อื้ม คาซึซัง！」
ในจังหวะที่Generalชะงักไปด้านหลัง ทามากิก็กระโดดถอยออกมาทางผม
และจังหวะนั้นเอง ผมก็ได้ร่ายเวทมนตร์
「Extend・Spell」
เวทซัพพอร์ทแรงค์6 Extend・Spell คือเวทมนตร์ที่จะทำให้ระยะเวลาแสดงผลของเวทมนตร์ที่จะใช้ต่อไปมีระยะเวลามากขึ้นเป็นเท่าตัว
หลังจากเตรียมเสร็จแล้ว……
ผมก็จับไหล่ของทามากิ
「Haste」
Hasteครั้งก่อนยังไม่หมดไปก็จริงอยู่ นี่คือการเติมเข้าไปน่ะ
เวลาที่เพิ่มขึ้นมากกว่าเมื่อกี้อีกเท่าตัว ทำให้เธอสามารถต่อสู้ต่อไปได้อย่างไม่มีปัญหา
อย่างน้อยที่สุดก็ไม่มีทางแพ้เพราะว่าHasteหายไปจริงมั้ย
Generalกดดันเข้ามา
ทามากิเข้าไปปะทะครั้งหนึ่ง หลังจากนั้นก็ถอยออกมา รอจังหวะที่เหมาะสมแล้วจึงเข้าไปปะทะอีก
เดี๋ยวนะ โอ้ย ตรงนั้นน่ะไม่ดีแน่！
「ทามากิ ทางนั้นมันหน้าผานะ！」
「เอ๊ะ？」
เสียงร้องของทามากิที่กำลังตะลึง
จังหวะต่อมา การโจมตีอย่างรุนแรงของของGeneralก็เข้ามาประชิดถึงตัวเธอ
ชิส์ ยังเหลือพลังขนาดนั้นอยู่อีก
บริเวณขอบหน้าผา ร่างกายทามากิสูญเสียบาลานซ์ไป
ปัดโธ่เอ๊ย ในสถานการณ์นี้ยังจะสะเพร่าอีกนะ！
ผมรีบทะยานตัวเข้าไปยังจุดที่ทั้งสองสู้กัน……
「ทามากิ！」
ยื่นมือออกไป เพื่อช่วยเหลือทามากิที่สูญเสียการทรงตัวไปแล้ว
Generalฟาดขวานยักษ์มาทางผมที่โผเข้ามา
เฮ้ยๆ มันอ่านออกด้วยงั้นเหรอ！
ก็น่าจะเป็นอย่างนั้น หากมีคนกล้าบ้าบิ่นที่พ่งเข้ามาโดยไม่ได้ระวังตัวเลยล่ะก็ โอกาสดีเลยใช่มั้ยล่ะ！
เพราะงั้น ผมถึงได้ร่ายเวทนี้ไว้รออยู่แล้วไงล่ะ
「Reflection」
โดยผลลัพธ์แล้ว การเคลื่อนไหวของผมน่ะมีไว้เพื่อเชิญชวนการโจมตีของศัตรูเข้ามา
ซึ่งจะทำให้รู้จังหวะเวลาที่การโจมตีของศัตรูจะมาถึง
เมื่อเป็นเช่นนั้น การวางกับดักก็ง่ายมาก
บาเรียปรากฏขึ้นมาที่ด้านหน้าของผม สกัดกั้นการโจมตีจากขวานยักษ์เอาไว้
Generalเซไปมากกว่าทามากิ……
จุดยืนเปลี่ยนไปแล้ว
Generalกลิ้งตกลงไปจากหน้าผา
หน้าผา ถึงจะเรียกอย่างนั้นแต่ก็เป็นแค่ทางลาดชันของภูเขาสูงชันเท่านั้นแหละ
หากพยายามหน่อยล่ะก็ ไม่ใช่ว่าจะไม่สามารถปีนขึ้นมาได้หรอก
ยิ่งเป็นGeneralที่ถึกขนาดนั้นด้วยแล้ว อย่างน้อยที่สุดก็คงไม่ถึงกับตาย
「ทามากิ ไปเลย」
「อื้ม！」
พวกผมทั้ง2คน พุ่งตัวไปบริเวณหน้าผา
ไถลตัวลงไปตามทางลาดชัน
ต้องไล่ตามมันไปไงล่ะ
ต้องจัดการเชือดGeneralตรงนี้
จะไม่มีการลังเลอีกต่อไปแล้ว
อย่างที่คิด Generalน่ะใช้ขาเกี่ยวกับกิ่งไม้ระหว่างทางลาดเอาไว้ หยุดอยู่
ผมกับทามากิ ไถลตัวไล่ตามมา
Generalที่อยู่ในสภาพคุกเข่ามองมาทางนี้……
ใบหน้าของมัน บิดเบี้ยวและดูตกตะลึง
「คาซึซัง มันอันตราย……」
「ไม่ ไปแบบนี้เลย」
ผมจับมือของทามากิไถลตัวลงไปบนทางลาดด้วยกัน
ผมเป็นคนนำ ส่วนเธอเป็นคนตาม
「ไม่ต้องสนใจผม ฆ่ามันให้ตายในทีเดียว」
「แต่ว่า」
「ไปเลย」
Generalเงื้อขวานขึ้นจากท่าที่ยังยืนไม่มั่นนั่น
มาแล้วเหรอ
ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ครั้งนี้คงไม่สามารถจับจังหวะที่ถูกต้องได้
Reflectionน่ะ รวมกับตอนที่มันตกไปในหลุมแล้ว ก็แสดงให้เห็นไปแล้ว2ครั้ง
ครั้งต่อไปมันจึงต้องระวังตัวเองอยู่แล้วแน่นอน
ผมน่ะ ไม่มึความสามารถพอที่จะต่อสู้กับศัตรูตรงๆหรอก
ปล่อยไว้แบบนี้ล่ะก็ ผมจะถูกผ่าเป็น2ซีก
หรือไม่บางที อาจจะรุนแรงไปถึงด้านหลัง ทำให้ทั้งผมและทามากิกลายเป็น2ซีกพร้อมกัน
แต่ว่านั่นน่ะ คือกรณีที่ผมไม่ทำอะไรเลย
ผมแบกทามากิขึ้นมาไว้บนหลัง ในจังหวะที่อยู่ใกล้กับขอบเขตการโจมตีของGeneralมากๆ……
「Repulsion・Sphere」
ร่ายบาเรียใส่ตัวเอง
เสียงจากบริเวณรอบๆหายไป
Generalฟันขวานยักษ์ออกมาในแนวเฉียง
ทิศทางการฟันที่สามารถทำให้ผมกับทามากิกลายเป็น2ส่วนในทีเดียว
และเป็นทิศทางการฟันที่พวกผมซึ่งเร่งความเร็วมาไม่สามารถหลบได้
การโจมตีของGeneral ปะทะเข้ากับบาเรีย
ร่างยักษ์ของมันเซไป
ตอนนี้ล่ะ ลุยเลย！
คงไม่ได้ยินเสียงของผมหรอก
จะมองดูท่าทางของผมอยู่รึเปล่าก็ไม่รู้
แต่ว่าทามากิน่ะ ตอบสนอง
กระโดดออกไปจากหลังของผม พุ่งเข้าไปหาGeneral
ฟันดาบสีเงินออกไปแนวขวาง
การโจมตีนั่น ฟันเข้าไปที่คอของลีดเดอร์ของออร์ค
คอของGeneraขาด หัวลอยไปบนอากาศ
หัวของมัน กลิ้งกลุกๆไปบนทางลาด
ในขณะเดียว ร่างกายอันใหญ่โตนั้นก็ได้ล้มลง
หายไปช้าๆ
สิ่งที่หลงเหลืออยู่ก็คือ คริสตัลสีน้ำเงินจำนวน4ก้อน
แล้ว ภายในหัวของผมก็ปรากฏเสียงๆหนึ่งขึ้น
ผมเลเวลอัพแล้ว
ไฟล์เสียหรือถูกลบบอกด้วยนะครับ เดียวจะเเก้ให้ สวนมีความเห็นอะไรหรืออย่าดูเรื่องไรก็โพทย์บอกได้