kingtranslate ราชานักเเปล: World Customize Creator บทที่ 1 เทพมาร

ปิ๊ง เสียงเหมือนกระดิ่ง​ ​ดังขึ้นเบาๆในหัวชายหนุ่ม ชื่อของชายหนุ่มคือ​ <​ทาคามิ​ ​ยูสุเกะ>​ "หนาวจริงวุ้ย" แน่นอนว่าต้องหนาว​ ​เพราะขณะนี้ร่างกายของเขาอยู่ในสภาพเปลือยเปล่า​ ​ซึ่งก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงเปลือยอยู่​ ​แถมการที่เขายังนั่งพิงอยู่บนแท่นหิน​ ​โดยที่หินมันก็ดูดซับอุณหภูมิบริเวณรอบๆ​ ​ทำให้หนาวหลังไปกว่าเดิมอีก ทั้งๆที่เมื่อครู่เหมือนกำลังอยู่ในอวกาศแท้ๆ​ ​แต่ตอนนี้เขากลับมาอยู่ในสถานที่แปลกๆ​ ​เป็นห้องที่ทำด้วยหิน​ ​แต่อย่างน้อยห้องนี้​ ​ก็ยังมีแสงสว่างจากคบไฟที่จุดไว้ "อะไรวะเนี่ย​ ​ห้องประกอบพิธีกรรมอะไรรึไง" เมื่อมองจากสภาพของห้อง​ ​ก็อดไม่ได้ที่จะนำไปสู่ข้อสรุปแบบนี้​ ​ก็ในเมื่อห้องนี้มันมีรูปร่างแปลกๆชวนให้นึกเช่นนั้นจริงๆ แทนที่เขาจะหวาดกลัวหรือตื่นตูมจากความไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง​ ​เขากลับใจเย็นพอดูทีเดียว สิ่งที่เขาต้องการในตอนนี้คือข้อมูล​ ​จึงเริ่มสังเกตมองสิ่งรอบๆข้าง​ ​เพื่อเก็บข้อมูล ห่างไปราวหนึ่งเมตร​ ​มีหินรูปทรงกล่อง​ ​ซึ่งมีส้มและผลไม้อื่นๆ​ ​รวมทั้งดอกไม้จัดวางอยู่ ยูสุเกะ​ ​พอจะคาดเดาได้ว่ามันเหมือนกับเป็นของเซ่นไหว้เลยแฮะ ข้างๆกันนั้นมีเสื้อผ้าบางๆวางอยู่​ ​แน่นอนว่ามันไม่ใช่ของๆเขา พอแค่แตะเท่านั้นแหล่ะ​ ​ก็ได้ยินเสียง​ ​ปิ๊ง​ ​ดังขึ้นในหัวอีกแล้ว "อึก" เขาเอามือถอยห่างทันที​ ​เพราะตกใจกับเสียงที่เกิดขึ้น​ ​มันเป็นเสียงเดียวกันที่ได้ยินเมื่อตะกี้ หลังจากผ่านไปซักพัก​ ​เขาก็ตัดสินใจค่อยๆแตะเนื้อผ้าอีกครั้ง​ ​คราวนี้ไม่ได้มีอะไรผิดปกติเกิดขึ้นแต่อย่างใด พอลองเช็คเสื้อผ้า​ ​ปรากฏว่ามันเป็นชุดวันพีชสำหรับผู้หญิง ที่กำแพงมีการเขียนภาพโลกเอาไว้​ ​เป็นโลกแบบแปลกๆที่มีรูปร่างเหมือนแผ่นดิสก์​ ​อืม​ ​เหมือนเคยเห็นมาก่อนแฮะ ใช่แล้ว​ ​จากความทรงจำเมื่อไม่นานมานี้​ ​ที่ได้ยินเสียงแปลกๆ​ ​แล้วร่างกายก็ลอยขึ้น​ ​เห็นภาพหลอนอีกโลกหนึ่งที่ พิลึกๆนั่นไงล่ะ เขาถอนหายใจซะทีหนึ่ง​ ​แล้วมองไปยังทางออกจากห้องที่ทำด้วยหิน​ ​ซึ่งอยู่ด้านหลังของเขา ทางออกนั้นเป็นทางแคบๆที่ตรงดิ่งไปเลย​ ​ไม่ได้มีประตูแต่อย่างใด ทางเดินด้านขวาของห้องหินดูพังทลายแตกหัก​ ​ไม่รู้ว่ามันเคยเกิดอะไรขึ้นที่นี่มาก่อนหรือเปล่านะ เอาเป็นว่าหยิบคบไฟมาก่อนละกัน พอแตะไอ้เศษไม้ที่ทำคบไฟนี้​ ​ก็มีเสียง​ ​ปิ๊ง​ ​ดังขึ้นอีกแล้ว​ ​แต่ตอนนี้ยูสุเกะตกลงใจว่าปล่อยไอ้เสียงนั่นไว้ก่อน​ ​อย่าไปคิดมากจะดีกว่า ส่วนหนึ่งในใจของยูสุเกะเริ่มมีความกลัวและกังวล​ ​เนื่องจากขณะนี้ไม่มีข้อมูลอะไรเลยว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับตัวเขากันแน่ สาวน้อยผมขาว​ ​ขณะกำลังเตรียมตัวจะเดินออกจากหมู่บ้านไปตามทางตัดผ่านป่า​ ​เพื่อมุ่งหน้าสู่วิหาร "ซุน ​ไปที่วิหารเหรอ" "ค่ะ​ ​อาจารย์เซชาร์ด"​สาวน้อยตอบชายชราที่เป็นหมอประจำหมู่บ้าน​ ​ในมือเธอมีดอกไม้ที่สวยงาม​ ​และผลไม้ ชายชราผู้นั้นเป็นผู้ใช้ศาสตร์เทพ​สามารถใช้เวทในการรักษาผู้คนได้อย่างชำนาญ ที่โลกแห่งนี้​ ​มนุษย์ส่วนมากจะได้รับพรจากเทพทั้งสี่​ ​ไม่องค์ใดก็องค์หนึ่ง​ ​ทำให้สามารถใช้เวทมนตร์ได้​ ​ซึ่งจะมีทั้งเวท ไฟ​ ​น้ำ​ ​ดิน​ ​และลม ผู้ได้รับพรจากเทพเหล่านี้​ ​จะมีสีผมและสีตาเป็นเครื่องบ่งชี้​ ​อย่างชายชราที่ชื่อ​ ​เซชาร์ด​ ​นี้​ ​ได้รับพรจากเทพวารี​ ​ทำให้ สามารถใช้เวทมนตร์น้ำได้ ทั้งยังเป็นผู้ใช้เวทที่แข็งแกร่งและโด่งดังมากด้วย​ แม้ว่าจะสามารถใช้ชีวิตอย่างหรูหราสุขสบายได้​ ​ชายชรากลับไม่เลือกที่จะทำเช่นนั้น "อาจารย์​ ​หนังสือใหม่หรือคะ" "อืม​ ​เรื่องเกี่ยวกับวิหารเก่าๆนั่นล่ะ" "งั้นวิหารนั่นก็..." "ใช่แล้ว​ ​เท่าที่ค้นคว้าดู​ ​วิหารนั่นน่าจะเป็นวิหารของเทพมาร"

ตรวจสอบคำผิด: 99.9% by kingtranslate
ปรับคำเเละเเปล: by kingtranslate
โดเนท wallet: 0958635784

◀ บทที่เเล้ว	หน้าหลัก	บทต่อไป ▶