“ส่งมอบสมุนไพร! ส่งมอบสมุนไพร!”
เมื่อความมืดย่างกราย จ้าวเทียจู่เริ่มตะโกนที่ปากทางเข้าหมู่บ้าน
สมาชิกเหล่าผู้ฝึกวิทยายุทธ 5 คน ตั้งโต๊ะยาว บนโต๊ะ มีถาดแบนกลม(กระด้ง) อยู่ 5 ใบ ถาดเหล่านี้สานจากไม้ไผ่ ใช้สำหรับตากสมุนไพร 3 ใน 5 ใบ เต็มแล้ว ผู้คนเข้าแถวส่งมอบสมุนไพรที่เก็บได้
ผู้อาวุโสเครายาวคนหนึ่งคอยระบุอายุและความหายากของสมุนไพรแต่ละชนิด เขาใช้ตาชั่งเล็กๆ ชั่งน้ำหนัก ก่อนจะบันทึกรายการ
เมื่ออี้หยุนกับเจียงเเสี่ยวโหรวกลับมา อี้หยุนส่งมอบสมุนไพรที่เก็บได้อย่างเชื่องช้า ผู้อาวุโสเครายาว ดวงตาเปล่งประกายเมื่อได้เห็น
“ตังกวอ!,เห็ดดำ!,รากชะเอม!,โสมป่า! นี่มันสมุนไพรชั้นดี!”
เขามองสมุนไพรมีค่าเหล่านั้น ราวกับเป็นทารก และเริ่มลูบไล้พวกมัน ขณะหยิบมันขึ้นมาไว้ในมือ
อี้หยุนที่ยืนอยู่ด้านข้าง ถอนหายใจอย่างโล่งอก อาวุโสผู้นี้อาจเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านสมุนไพร แต่เขาก็ไม่สามารถบอกได้ว่า แก่นพลังของสมุนไพรถูกผลึกม่วงดูดซับจนเหือดแห้งไปหมดแล้ว นี่เป็นที่เข้าใจได้ สมุนไพรที่โดนผลึกม่วงดูดซับจนเหือดแห้ง ไม่ได้มีลักษณะแตกต่างใดๆ กับสมุนไพรที่เพิ่งเก็บได้เลย
“ฮี่ ฮี่ เด็กน้อยเจ้าช่างมีโชคนัก ที่สามารถรักษาของปันส่วนไว้ได้ในวันนี้!”
จ้าวเทียจู่ยินดียิ่งที่เห็นสมุนไพรเหล่านั้น พวกเขาดูแลการเก็บรวบรวมสมุนไพร และจะได้รับผลตอบแทนจากเหลียนเฉิงอยู่ หากได้สมุนไพรคุณภาพสูง!
เมื่อเหลียนเฉิงอยู่ พลังยุทธเพิ่มพูนขึ้นในอนาคต ลูกสมุนอย่างเขา ต้องได้อะไรเป็นการตอบแทนแน่ เขาอาจจะเข้าสู่เมืองใหญ่และยังอาจได้ทำงานในเมือง!
“ข้าจำได้ว่าเจ้าเป็นเด็กที่มีพรสวรรค์ในการเก็บสมุนไพร ด้วย สายตาอันยาวไกลของข้าจึงส่งเจ้าไปเก็บสมุนไพร ซึ่งตรงกับความสามารถที่ดีที่สุดของเจ้า!”
“ครั้งก่อนเจ้าไม่ได้ตาย ทักษะการเก็บสมุนไพรก็ได้รับการพัฒนา ตามมาตรฐานในวันนี้ พรุ่งนี้ก็ต้องได้เช่นนี้อีก!”
จ้าวเทียจู่พูดแล้วก็ฉีกยิ้ม
“อะไรนะ!?”
เจียงเเสี่ยวโหรว พูดด้วยอารมณ์โกรธแค้น เก็บสมุนไพรจำนวน 16 ออนซ์เป็นงานที่ยากมากอยู่แล้ว แต่ จ้าวเทียจู่กลับเพิ่มความยากให้อีก
เจียงเเสี่ยวโหรวรู้ความเร็วในการเก็บสมุนไพรของอี้หยุนดี และ เรื่องแค่นี้ ไม่เป็นปัญหากับเขา แต่ก็รู้ว่า จ้าวเทียจู่ “ได้คืบจะเอาศอก” อุบัติเหตุจะเกิดขึ้นในที่สุด!
“นายท่านเจา เจ้าต้องล้อเล่นแน่ สมุนไพรเหล่านี้เก็บด้วยการทำงานหนักอย่างยากลำบากตลอดวันของข้า เป็นความพยายามทั้งหมดของข้า”
อี้หยุนพูดด้วยน้ำเสียงอันเชื่องช้า ขณะที่เขาขยับริมฝีปาก ดวงตาก็เบนไปทางถาดสามใบที่เต็มไปด้วยสมุนไพร ชั้นของจุดแสงเริ่มลอยอยู่บนพื้นผิวของถาดทั้งสาม
เห็นได้ชัดว่าผลึกม่วงดึงจุดแสงเหล่านี้ออกมา พวกมันเหมือนหิ่งห้อยยามค่ำคืน ลอยช้าๆมาหาอี้หยุน รอยยิ้มที่ไม่สะดุดตากระจายบนใบหน้าของเขา ผลึกม่วงต้องใช้เวลาสักพักในการดูดซับแก่นพลังสมุนไพร
จ้าวเทียจู่บ่นพล่าม ส่วนอี้หยุนมีความสุข
“ไอ้เด็กบ้า เจ้าคิดว่าข้าต่อรองกับเจ้าอยู่รึ!?”
จ้าวเทียจู่กระแทกโต๊ะ ทำให้อาวุโสเครายาวถึงกับสะดุ้งตกใจ
“เจ้าเด็กชั้นต่ำ รู้จักแต่กิน”
“พวกมันอาจหายาก แต่ก็เป็นถังขยะสำหรับให้เจ้าคุ้ยหาอาหารและที่นี่ไม่ต้องการข้อแก้ตัวใดๆ เผ่าเหลียนไม่เลี้ยงพวกไร้ประโยชน์ ผู้คนเป็นได้เพียงผู้ฝึกยุทธ หรือไม่ก็แรงงานอันซื่อสัตย์! ส่งมอบสมุนไพรเช่นนี้อีกในวันพรุ่งนี้..เฮอะ!”
ใบหน้าของจ้าวเทียจู่แสดงการตำหนิอย่างรุนแรง ใบหน้าของอี้หยุนตึงเรียบขึ้นและร่างกายของเขาเย็นราวแช่แข็ง
ผู้คนรอบๆต่างเข้าใจว่า เด็กอายุสิบสองปีที่โดนตำหนิอย่างรุนแรง ในที่สาธารณะ ต้องระเบิดออกมาเป็นแน่
จ้าวเทียจู่ เห็นใบหน้าของอี้หยุนเปลี่ยนเป็นสีขาว เขายังต้องการกวนโทสะต่อไป
เจียงเเสี่ยวโหรว ไม่สามารถทนรับได้อีก จึงดึงอี้หยุนออกไป แต่ทว่าเท้าของเขาราวกับถูกฝังในพื้นดิน และไม่ยอมเคลื่อนไหว ราวกับเขาแข็งเป็นหิน จากคำพูดที่รุนแรงของ จ้าวเทียจู่
“การดูดซับใกล้เสร็จสิ้นแล้ว….หากจะทำต่อไป เหลียนเฉิงอยู่ อาจสงสัยได้”
อี้หยุนไม่สะดุ้งสะเทือนอะไรกับคำพูดของจ้าวเทียจู่ เขาถือมันเป็นแค่เสียงสุนัขบ้าเห่าหอน เขาเพียงแค่มุ่งไปที่การดูดซับแก่นพลังสมุนไพร
“จะทำการดูดซับประมาณ 80% ข้าต้องเหลือน้ำแกงให้ เหลียนเฉิงอยู่ สักหน่อย”
ถึงจะโง่แค่ไหนก็ต้องเห็นสิ่งผิดปกติ ถ้าสมุนไพรจำนวนมาก ขาดคุณประโยชน์ใดๆ อี้หยุนไม่อาจก้าวไปสู่ความขัดแย้งกับเหล่าผู้อาวุโสในเผ่าเหลียน เขาอาจกำจัดจ้าวเทียจู่ได้ แต่ยังไม่อาจเทียบ กับคนเช่นหัวหน้าเผ่าหรือเหลียนเฉิงอยู่ได้
ผลึกม่วงดูดซับแก่นพลังสมุนไพรอย่างรวดเร็ว ป้อนเข้าสู่กระแสเลือดไหลเวียนไปทั่วร่างของอี้หยุน มันทำให้รู้สึกอบอุ่นไปทั่วร่าง ร่างกายของเขาร้อนขึ้น ใบหน้าเริ่มกลายเป็นสีชมพู อี้หยุนรู้สึกเป็นสุขอย่างมากกับแสงในร่างกาย
ลักษณะของอี้หยุนมองดูน่าสงสารในสายตาของฝูงชน ใบหน้าของเขาแดงและแขนขาอ่อนปวกเปียก ต้องเป็นผลจากการถูกตำหนิ
“เด็กน่าสงสาร เขายังเด็กมาก เขาโดนเล่นงาน คงเพราะขัดแย้งกับ จ้าวเทียจู่ เมื่อวันรับของปันส่วน”
“เด็กที่มีชีวิตที่ขมขื่น มารดาก็เสียชีวิตไม่นานหลังจากมาอยู่ที่เผ่าเหลียน เป็นเด็กอ่อนแอขี้โรค เขาไม่สามารถที่จะต้านทาน จ้าวเทียจู่ได้”
“แล้วจะเกิดอะไรขึ้นกับผู้คนของเหล่าผู้ฝึกวิทยายุทธ พวกเจ้าคิดว่านายน้อย เหลียนเฉิงอยู่ จะนำพวกเราเข้าเมืองจริงๆ?”
“ชู่ว….. อย่าได้พูดเรื่องไร้สาระ หากคนจากเหล่าผู้ฝึกวิทยายุทธได้ยิน เจ้าโชคร้ายแน่!”
“ข้าคิดว่าไอ้หนูนี่คงใกล้ตายแล้ว ไม่เร็วก็ช้า…..”
มันเป็นเรื่องธรรมดาที่ผู้คนตกเขาเสียชีวิตจากการเก็บสมุนไพร ยิ่งเป็นสมุนไพรหายากราคาแพง มันก็ยิ่งอยู่สูง อี้หยุนต้องปีนสูงขึ้นไป เสี่ยงชีวิตเพื่อส่งมอบสมุนไพรดังกล่าว วาระที่จะตกเขาลงมาตายใกล้เข้ามาอีกก้าว แต่จะนับเป็นอะไรได้ หากใครบางคนในเผ่าเหลียนต้องตาย? ชีวิตของคนที่นี่ก็ไร้ค่า...
ตกดึก ดวงจันทร์แขวนอยู่บนฟ้าราวตะขอเงิน ในห้องปรุงยาของหัวหน้าเผ่า คนไม่กี่คนกำลังพัดเปลวไฟที่เกิดจากฟืนกองใหญ่ ภายใต้หม้อน้ำใบใหญ่ ผู้อาวุโสไม่กี่คนจากห้องปรุงยากำลังจัดการปรุงสมุนไพรอย่างรอบคอบ
พวกเขาเริ่มต้มยาสมุนไพรหลายชนิดและตัวยาเสริมประสิทธิภาพ ตัวยาเสริมประสิทธิภาพและการใช้ปริมาณความร้อนเป็นความลับในตระกูลของเผ่าเหลียน ไม่อนุญาตให้คนสามัญได้ล่วงรู้ เพราะหากรู้พวกมันจะแอบไปเก็บสมุนไพร ต้มใช้เอง
ชนชั้นสูงในเผ่ารู้สึกว่า ให้คนสามัญใช้สมุนไพร ไม่ต่างอะไรกับ การนำไปเลี้ยงสุกร มันไร้ประโยชน์ แม้แต่สมาชิกในเหล่าผู้ฝึกวิทยายุทธก็ไม่มีโอกาสได้แช่สมุนไพร สมุนไพรถูกต้มเคี่ยวอย่างระมัดระวังเป็นพิเศษ สำหรับเหลียนเฉิงอยู่
“ดี! ดี! ทำดีมาก”
มีสมุนไพรอย่างดีหลายประการที่เก็บรวบรวมมาได้! หัวหน้าเผ่าแสดงความพอใจอย่างมาก หลังจากเห็นบัญชีรายชื่อสมุนไพร
“เป็นสิ่งที่คาดเอาไว้ ของผู้น้อย” จ้าวเทียจู่ พยักหน้าด้วยรอยยิ้มประจบประแจง
“ได้รับคำสั่งจากท่านผู้ดูแล กับความกังวลในอนาคตของนายน้อยเหลียน ผู้น้อยไม่กล้าไม่ปฏิบัติตาม ตอนที่ออกจากลานฝึกยุทธ ผู้น้อยวิ่งไปที่ภูเขาสมุนไพรทำการกำกับดูแลการเก็บสมุนไพร แม้คนขี้ขลาดก็ต้องปีนหน้าผา เช่นนี้เราจึงโชคดีหาเห็ดดำ กับตังกวอได้”
จ้าวเทียจู่พูดเอาความดีความชอบทั้งหมด
“ไม่เลว! เจ้าทำงานอย่างหนัก ไปที่คลัง เบิกเนื้อ 1 จิน”
หัวหน้าเผ่าตบไหล่ จ้าวเทียจู่
“ขอบคุณ ท่านผู้ดูแล” จ้าวเทียจู่ พูดอย่างมีความสุข
“ดีแล้ว เมื่อเฉิงอยู่ กลายเป็น ผู้ฝึกยุทธของอาณาจักร เขาคงต้องการคนวิ่งทำธุระให้ หากเจ้าฉลาดเจ้าจะได้รับความชี่นชม จากเฉิงอยู่ ได้อยู่ข้างกาย ตอนที่เฉิงอยู่ ประสบความสำเร็จ เจ้าจะได้รับประโยชน์แน่”
“ขอบคุณท่านผู้ดูแล สำหรับถ้อยคำเหล่านี้”
จ้าวเทียจู่คุกเข่าลง เอาหน้าผากโขกพื้น เขารู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก
เจ้าเด็กอี้หยุนนั่น เป็นดาวนำโชคของเขา ไม่ได้คาดหวังว่า ลูกสมุนตัวน้อย จะมีดีในการเก็บสมุนไพร
ในอนาคต เขาจะให้ผลประโยชน์ เช่น กากสมุนไพร หรือ ของปันส่วนเล็กน้อยแก่เจ้าหนูนั่น
เด็กยากไร้นั่นต้องซาบซึ้งบุญคุณที่ได้รับ และทำทุกอย่างไม่ต่างจากสุนัขรับใช้ของเขา!
จ้าวเทียจู่เดินออกไป ในขณะที่ฝันถึงอนาคตอันสดใสของเขา ผู้บังคับบัญชามวลชนในเมืองใหญ่
ไฟล์เสียหรือถูกลบบอกด้วยนะครับ เดียวจะเเก้ให้ สวนมีความเห็นอะไรหรืออย่าดูเรื่องไรก็โพทย์บอกได้