อุณหภูมิของน้ำแร่ออนเซ็นอยู่ที่ประมาณ40องศา
แม้ว่าจะมีโคลนผสมอยู่เล็กน้อยแต่มันก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรมากนัก
น้ำแร่ที่ออกมามีสีออกโทนแดงคงจะมาจากปฏิกิริยาออกซิเดชั่นของเหล็กอะไรแบบนั้นแหล่ะ
ไอ้นั้นสินะที่เรียกว่า{เฮียวโก} บ่อน้ำแร่สีแดงอันโด่งดังไง
(TL:งงได้นะครับเพราะ ผมก็ไม่รู้ว่า เฮียวโกคืออะไรเหมือนกันครับ แปลจากอิงค์มาแบบงงๆ)
[ว่าไปแล้ว ผมไม่สามารถปล่อยให้น้ำแร่มันเจิ่งนองเสียปล่าวแบบนี้ได้หรอก]
หากปล่อยไว้ระก็พื้นที่แถบนี้คงท่วมแฉะเป็นโคลนไปหมดแน่
มาขุดบ่อเล็กสำหรับเก็บน้ำแร่และให้น้ำแร่ไหลมารวมกันในบ่อนี้ก่อนดีกว่า
คงจะได้น้ำไว้อาบเพียงพอสำหรับคืนนี้ล่ะนะ
[นี่คือ {อ่างอาบน้ำ} ทาคุมะ ซามะ พูดถึงหรือเจ้าคะ]
[ไม่ใช่จ๊ะ นี่คือจุดสุดยอดของความหรูหราที่เหนื่อยกว่าอ่างอาบน้ำมันคือ {ออนเซ็น} ไงล่ะ]
[ออนเซ็น]
ทีน่ามองไปยังออนเซ็นด้วยสายตาที่เปล่งประกายอยากรู้อยากเห็น
[มันคือสิ่งที่ชาวญี่ปุ่นทุกคนต่างหลงรักและใฝ่ฝันถึง ถ้าอ่างอาบน้ำลดความเหนื่อยล้าได้10แต้ม งั้นออนเซ็นลดได้ถึง10,000แต้มเลยล่ะ]
[หนูก็ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่แต่...มันฟังดูสุดยอดไปเลยนะเจ้าคะ]
โยชโยช ผมจะสร้างออกเซ็นที่จับหัวใจของทีน่าเดี๋ยวนี้แหล่ะหึหึ..
ขณะที่ว่างแผนให้หัว ท้องของทีน่าก็ร้องเสียงสุดน่ารักออกมา
[ขอโทษค่ะ...ท้องหนูว่างเพราะเหลื่อนไหวเยอะอะค่ะ]
[พอดีเลยมาทำอาหารกันเถอะ]
เพราะที่โบสถ์นี้มีห้องครัวด้วยดังนั้นผมและทีน่าเดินทางเข้าเมืองเพื่อหาซื้อวัตถุดิบทำอาหารและอุปกรณ์ของสำหรับสร้างออนเซ็น
ใช้เวลาเดินทางประมาณ10นาทีจากโบสถ์ลงเนินเขา
ที่เมืองหลวงนั้นมีผู้คนอยู่มากมาย
ผมและทีน่าเดินเคียงคู่กันไปบนถนน2เลนที่แสนจะสกปรก
ผมไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อนทำให้ผมสนใจมองไปรอบๆ
ภาษาที่ได้ยินทั้งหมดคือภาษาญี่ปุ่น
ผมมีความรู้สึกว่าพ๊ะอัญเชิญนั้นให้ความสามารถในการเข้าใจภาษาเป็นภาษาญี่ปุ่น
เวทมนต์ต่างโลกบันไซ
เมื่อผมเดินไปรอบๆเมืองผมสามารถเห็นเด็กสาวที่มีหูหมาและชายหนุ่มที่มีผิวกิ่งก่าสีเขียวทั่วทั้งร่างกายเขา
สิ่งเหล่านี้ยืนกันกับผมว่าที่นี่ไม่ใช่ญี่ปุ่นแน่นอน
ที่นี่ไม่มีป้ายไฟLED
2ข้างถนนรายร้อมด้วยตึก2ถึงสามชั้น
[เริ่มแรกเราตั้งเช็คค่าของหน่วยเงินที่โลกนี้ใช้กันก่อน]
มาลองคิดดูแล้ว ผมได้รับเงินจากราชามานิดหน่อย ผมไม่ชั่วว่าเหรียญเงินกับเหรียญทองมีค่าแตกต่างกันยังไง
[ทีน่า ช่วยพาผมไปร้านค้าที่ขายวัตถุดิบทำอาหารแถวนี้ได้หรือปล่าว]
[วา ได้เลย เจ้าค่ะ]
เรามาถึงร้านที่เป็นที่นิยมในยุคของทาส
ต้องขอบที่คุณคุณลุงเจ้าของร้านเป็นคนอัทธยาศัยดี ผมจึงได้รู้ว่าโลกนี้ใช้หน่วยเงินที่เรียกว่า {เอล}
1 เอล ประมาณ 1 เยน และนี่คือ ค่าของเหรียญแต่ละแบบ
1 เหรียญ เหล็กประมาณ 10เอล
1 เหรียญทองแดง ประมาณ 100 เอล
1 เหรียญเงินประมาณ 1,000 เอล
1 เหรียญทองประมาณ 10,000 เอล
1 เหรียญทองคำขาว ประมาณ 100,000 เอล
(TL: ขอแปลข้ามอัตาการแลกเปลี่ยนของเหรียญแต่ละแบบไปนะครับมันก็แค่คิดเลขง่ายๆผู้อ่านทำได้อยู่แล้ว)
ทำให้ผมคำนวณได้ว่า เหรียญที่ได้จากราชามี
10 เหรียญทองคำขาว = 1,000,000 เอล
100 เหรียญทอง = 1,000,000 เอล
100 เหรียญเงิน = 100,000 เอล
รวมแล้วทั้งหมด 2,100,000 เอล
[สุดยอดเลยค่ะ ทาคุมะซามะเป็นเศรษฐีเจ้าค่ะ]
[ม่า ผมถูกบังคับให้มายังโลกนี้ดังนั้นเขาเลยมองเงินให้ผมมาเยอะหน่อยก็แค่นั้นเอง]
ถ้าเทียบกับแผลใจที่ผมได้รับหลังจากโดนเรียกมาโลกนี้ให้เงินแค่นี้มันยังจิ๊บๆ
[อ่า เห็นด้วยค่ะ]
มันมีบางสิ่งที่ผมต้องซื้อก่อนสั่งซื้อวัตถุดิบทำอาหาร
หลังจากออกจากร้านขายของชำผมจูงมือทีน่าไปที่ร้านขายเสื้อผ้า
[เอาล่ะเลือกเสื้อผ้าที่หนูชอบได้เลยนะ เดี๋ยวป๋าเลี้ยงเอง] (TL: ป๋าหมีช่าง แก่ ใจดี สปอด กทม.จริงๆ)
ทีน่ามองอย่างแปลกใจในคำพูดของผม (TL : ไม่เงิบก็แปลกแล้ว ป๋า )
[ซื้อ....ชุดให้ทาสอย่างหนู....]
[เอาน่า ผมบอกแล้วใช่ไหม ป๋ามีตังพอ สำหรับหนูอยู่แล้ว อีกอย่างถ้าหนูยังคงสวมเสื้อผ้าแบบนี้เดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอก]
ผมพยายามล่อลวงทีน่าให้ลองชุดหลายๆแบบ
[อู ..... เขินจังเลยเจ้าค่ะ ///>w//]
จบลงที่ ทีน่า สวมเสื้อสีชมพูพีชและกระโปรงสีเทา
พอเห็นทีน่าที่กำลังเขินหน้าแดง และเหล่ตามองขึ้นมา ทำให้ผมแทบลืมหายใจ
นั้นไงว่าแล้วว่าถ้าทีน่าเปลี่ยนไปใส่ชุดที่เหมาะสมแล้วจะยิ่งเพิ่มดีกรีความน่ารักเข้าไปอีก
ชุดน่ารักพวกนี้เข้ากับเสน่ห์โดยธรรมชาติและความอ่อนเยาว์ของทีน่ายิ่งนัก
การประกวดนางงามจักรวาลในอนาคต จะไม่ใช่แค่ความฝันอีกต่อไป
[โยช มาลองอีกหลายๆชุดกันเถอะ ]
หลังจากทีน่าลองชุดมาแล้วมากกว่า 10เช็ท ผมตัดสินใจซื้อมา 3 เซ็ท
(TL: โถ่เราก็คิดว่าจะเหมาหมดร้าน เป็นป๋าซะปล่าวกลับมายาจกดีกว่าแบบนี้)
แน่นอนว่าต้องมีชุดคุณเมท ผสมมาด้วยเพื่อให้ให้มันซ้ำซ้อน
(TL: สรุปเป้าหมายเอ๊งคือคุณเมทโลลิหูแมวสินะ 2ชุดไปรเวท ไว้กลบเกลื่อน 1ชุดเมทคือเป้าหมาย)
ทีน่า โค้งคำนับอีกครั้งและอีกครั้งขณะกอดชุดที่ผมซื้อให้ไว้ที่หน้าอกของเธอ
ต่อไปก็ไปสั่งซื้อวัตถุดิบทำอาหารกันเถอะ
เหลือเชื่อที่วัตถุดิบทำอาหารของโลกนี้ไม่แตกต่างจากที่ของของผมเลย
แม้ว่าชื่อจะแตกต่างกัน ผัก ปลา เนื้อวัว เนื้อหมู ไส้กรอก เกลือ และ พริกไท กระเทียม ที่นี่มีครบ
ยิ่งไปกว่านั้นโลกนี้มีบริการจัดส่งสินค้าให้ด้วยทำเอาผมเวรี่แฮปปี้เลยทีเดียว
ที่นี่เป็นตลาดนัดขายอาหารของคนเมืองนี้ถึงแม้ว่าจะไม่มีเมนูอาหารญี่ปุ่นก็ตาม
ผมดีใจที่โลกนี้เป็นมิตรต่อคนญี่ปุ่น
เพราะไม่มีอุปกรณ์สะดวกๆแบบหม้อหุงข้าว ผมจึงซื้อข้าวที่หุงเสร็จแล้วจากร้านค้ามา
วันนี้มาทำกับข้าวที่เหมาะจะกินกับข้าวสวยร้อนๆดีกว่า
หลังจากซื้อวัตถุดิบเรียบร้อยผมซื้อ กระทะ มีดทำครัว และเครื่องครัวอื่นๆที่ใช้ในชีวิตประจำวัน
ราคาพวกมันพอๆกับที่ญี่ปุ่น
จากนั้นผมก็ไปซื้อหินเวท ที่น่าจะมีประโยชน์จากร้านที่เชี่ยวชาญด้านหินเวทมนต์
[โยช มันใกล้จะเป็นจริงแล้วสินะ]
ผมเข้าไปในร้านอุปกรณ์ก่อสร้าง ซื้ออุปกรณ์ต่างๆและท่อน้ำขนาดเส้นผ่านศูนย์กลาง50 cm
[อู....นึกไม่ถึงเลยว่าผมจะแบกทั้งหมดนี่ไม่ไหว]
ผมซื้อท่อมามากเกินไปและท่อมันสร้างมาจากเหล็ก ผมมีแรงไม่พอที่จะขนมันไป
[หน่ะ ให้หนูช่วยถือด้วยนะคะ]
ฟึบฟึบ ทีน่าช่วยถือกระทะและวัตถุดิบแทนผม
[โทษทีนะแต่ช่วยได้มากเลยขอบคุณ]
เมื่อผมลูบหัวทีน่า มีเสียงครางแห่งความสุขออกมาจากคอของเธอ
จะหาคนที่น่ารักกว่านี้แถวนี้ไม่มีอีกแล้ว
[ตอนนี้รีบกลับบ้านก่อนเอวผมจะหักดีกว่า >o<]
[เจ้าค่ะ ^w^]
ระหว่างทางกลับบ้าน
[จี่.....]
ทันใดนั้นใบหน้าของคนรู้จักก็ปรกฏขึ้นในสายตาผม
หนุ่มหล่อหัวทอง ท่าทางนิสัยไม่ดีห้อยดาบใหญ่ไว้บนหลัง-โทโก ไอจิ
และ สาวน้อยผมสีดำที่สวยติดอันดับหนึ่งของโรงเรียน หัวหน้าห้อง-นานาเสะ อิโอริ
ทั้งสองคนรายร้อมด้วยกลุ่มคนสามคนกำลังเดินมาทางพวกเราขณะหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน
ผมเคยโดนพวกนี้ทำให้อับอายมานับครั้งไม่ถ้วน
พูดอีกนัยนึงคือโดนรังแกนั่นแหล่ะ
เป็นศัตรูตามธรรมชาติของผม ไอ้พวกเรียวจู
สำหรับผมมันไม่มีปัญหาหรอกที่จะเผชิญหน้ากับพวกมัน แต่ผมไม่ชัวว่าพวกมันจะทำอะไรกับทีน่าบ้าง
ผมต้องหลีกเลี่ยงพวกมันก่อนในตอนนี้
[ทาคุมะ ซามะ มีอะไรเกิดขึ้นเหรอคะ]
[มานี่เร็วเข้า]
ผมกลับหลังหันและรับหนีอย่างรวดเร็ว
ผมจูงมือทีน่าที่มีเครื่องหมายคำถามอยู่รอบๆหัวเธอและแดชอย่างว่องไปที่โบสถ์
ไฟล์เสียหรือถูกลบบอกด้วยนะครับ เดียวจะเเก้ให้ สวนมีความเห็นอะไรหรืออย่าดูเรื่องไรก็โพทย์บอกได้