เมื่อเรากลับถึงโบสถ์ ท้องฟ้าย้อมไปด้วยความมืดมิดแล้ว
น้ำแร่ยังคงพุ่งขึ้นมาจากหลุมที่ผมขุดไว้
น้ำแร่ที่เก็บไว้ในบ่อน้ำเล็กๆก็ใกล้จะเต็มพอดี
ผมติดตั้งหินเวทธาตุแสงทั่วทั้งลานกว้าง
อย่างที่ทีน่าบอกหินเวทเริ่มเปล่งแสงหลังจากผมสอดใส่พลังเวทเข้าไป
มันไม่ได้สว่างเหมือนกับแสงจากหลอด LED แต่แค่นี้ก็สว่างพอแล้วล่ะ
(TL : ออนเซ็นกลางแจ้งตอนมืดค่ำหากสว่างมากไปบรรยากาศก็ไม่โรแมนติกสินะ)
หินเวทราคา 500 เอล มีอายุใช้งานประมาณ1เดือน
และประสิทธิภาพของหินเวทก็ขึ้นอยู่กับราคาของมัน
[โยช มาสร้างออนเซ็นกันเถอะ]
ก่อนอื่น ผมต้องจัดการกับน้ำพุนี่ก่อน
ผมเอาท่อน้ำออกมาและเริ่มทำงาน
[อืม...เริ่มจาก....ทีน่าได้โปรดช่วยถือท่อนี้ทีนะ]
[รับทราบเจ้าค่ะ]
เพราะได้ทีน่าช่วย ผมจึงแทงท่อลงไปที่รูได้ง่ายขึ้น
(TL: อย่างคิดลึก ทีน่าช่วยหมีแทงท่อเข้าไปในรูเฉยๆ )
ทั้งท่อและรูต่างมีเส้นผ่าศูนย์กลางเท่ากันคือ50cm
น้ำพุในตอนนี้พุ่งออกทางปากท่ออีกทางแล้ว แทงเข้าไปได้พอดีเลยสินะ
บางครั้งการทำของใช้ด้วยตัวเองนี่ก็สนุกดีนะ
ทำให้ผมนึกถึงความทรงจำตอนต่อตัวต่อสมัยยังเป็นเด็กขึ้นมาเลยล่ะ
[โยช ต่อไปก็]
ผมต่อท่อเข้ากับประตูน้ำ
แค่นี้ผมก็ควบคุมการไหลของน้ำได้อย่างอิสระ เป็นไงล่ะ555
[โยช ท่อของผมได้รับการประแต่งมาให้ทนแรงดันได้เพราะนั้นผมยืนยันว่ามันไม่แตกง่ายๆแน่นอน]
(TL: ย้ำอีกครั้งว่าอย่าคิดลึกส่วนท่อของผมก็ทนแรงดันได้เช่นกันนะครับคุณผู้อ่าน)
[สุดยอดไปเลยเจ้าค่ะ...หรือว่าท่านทาคุมะจะเป็นอัจฉริยะข้ามคืน....]
ทีน่าเฝ้าดูผมทำงานด้วยสายตาที่เปลี่ยงประกาย
[ไม่หรอกผมไม่คิดว่าผมดีพอและคู่ควรที่จะถูกเรียกว่าอัจฉริยะหรอกนะ…]
ผมแค่ใช้ความรู้ด้านวิทยาศาตร์และเทคโนโลยี ที่ประเทศญี่ปุ่นได้สั่งสมมาหลายยุคหลายสมัยแค่นั้นเอง
อาจเพราะโลกนี้วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีพัฒนาไปได้ประมาณยุคกลางของยุโรปล่ะมั้ง
ส่วนตัวแล้วผมต้องคิดให้ครบทุกวิธีที่จะสร้างสุดยอดออนเซ็นขึ้นมาให้ได้
[โยช เสร็จเรียบร้อย] (TL: เสร็จเร็วไปแล้วเจ้าหมี)
ผมทดลองเปิดปิดประตูน้ำดูมันทำงานได้เพอร์เฟ็ก
หุหุ ผมสามารถสร้างระบบเดินน้ำแร่ต่อจากประตูน้ำนี่และประยุคใช้งานได้อีกมากมาย
ส่วนน้ำที่ใช้แล้วมันก็ช่วยไม่ได้น้าผมคงต้องต่อท่อไปทิ้งลงแม่น้ำใกล้ๆนี่แหละ
อย่างไรก็ตาม ออนเซ็นส่วนตัว ที่ผมใฝ่ฝันถึงก็เสร็จสมบูรณ์
**************************************
อย่างที่คาดไว้น้ำแร่ในบ่อเล็กๆเริ่มจะล้นออกมากแล้วผมเลยรีบกลับไปยังเมืองและซื้อถัง 200 ลิตร
และเพราะว่ามันหนักมากจนผมยังคนเดียวไม่ไหวผมจึงขอยืมแรงงานจากที่ร้านของถัง
พวกเขาดูมีความสุขเมื่อผมแบ่งหัวใช้เท้าให้พวกเขาเป็นการขอบคุณ
[เอาล่ะ มาทำอาหารกันเถอะ]
ผมเตรียมอุปกรณ์ทำอาหารและวัตถุดิบไว้ในห้องครัว
[คุณจะทำอาหารอะไรหรือเจ้าคะ ?]
ทีน่า ที่เพิ่งจะทำความสะอาดห้องเสร็จแดชอย่างว่องมาหาผม
[ผมคิดว่าจะทำไก่กระเทียมผัดเนย(Garibatachikin)ล่ะ]
[ไก่กระเทียม...ผัดเนย?]
ทีน่าเอียงคอและ ทำท่าทางประมาณว่า...ฉันอดสงสัยไม่ได้เลยค่ะ
(TL:ผู้อ่านที่เคยอ่านนิยายหรือดูอนิเมะเรื่องเฮียวกะคงเข้าใจมุขนี้นะ)
[อืม...แม้ว่ามันจะดูง่ายแต่อูมามิมากเลยนะ]
Garibatachikin = Garlic Butter Chicken
(TL: คำแปลคือ กระเทียม เนย ไก่)
อย่างที่ชื่อบอกไว้
ผมตัดสินใจที่จะปรุงมันขึ้นมาเพราะว่ากระเทียมมีสรรพคุณขจัดความเหนื่อล้า และเนื้อไก่ก็ดีต่อกระดูกและกล้ามเนื้อ
เป็นอาหารที่เหมาะสมกับทีน่าที่กำลังอยู่ในสถานะขาดสารอาหาร
ผมหวังเป็นอย่างยิ่งให้เธอกินเยอะๆและแข็งแรงขึ้นเร็วๆ
เริ่มจากใส่กระหล่ำปลีหั่น , เห็ด , เมล็ดพริกไทย ลงในกระทะทอดและนำไปตั้งบนเตาที่ติดตั้งหินเวทธาตุไฟไว้
ผมให้ทีน่าสอดใส่พลังเวทลงไปเพื่อจุดเตาไฟของผมให้ลุกโชน (TL: อีกครั้งอย่า...คิด...ลึก)
ผมทอดพวกมันจนกระทั่งเริ่มมีรอยไหม้ปรากฏขึ้น
ในเวลาเดียวกันผมหั่นเนื้อไก่และปรุงรสมันด้วยการโรยเกลือและพริกไทย
จากนั้นผมใส่ไก่ลงในกระทะทอดและพัดมันประมาณ5นาที
[ในขณะเดียวกันมาทำซอสกันเถอะ]
ผมผสมผสาน ซอสถั่วเหลือง เนย สาเก และเหล้ามิริน เข้าด้วยกัน
ผมเติงกระเทียมหั่นฝอย และน้ำตาลนิดหน่อยและซอสก็เสร็จสมบูรณ์
ผมแบ่งกระหล่ำปลีผัดไว้บนจาน2จาน
ทีน่ามองดูผมทำอาหารด้วยความสนอกสนใจ
[สุดยอดเลยเจ้าค่ะ...คุณมีทักษะของคุณกุ๊กด้วยเจ้าคะ]
[อืม...ผมเป็นคนรักการทำอาหารน่ะนะ]
สำหรับผม ที่ไม่ได้เข้าทำกิจกรรมชมรม การทำอาหารคือส่วนหนึ่งของชีวิตประจำวัน
แน่นอนว่าผมมีความมั่นใจในเสน่ห์ปลายจวักของผมมากอยู่แล้ว
(TL:ด้วยไก่กระเทียมผัดเนยจานนี้ผมจะล่อลวงโลลิมาเข้าฮาเร็มให้ได้5555 ทาคุมะมิได้กล่าวไว้)
[เมื่อเริ่มมีรอยไหม้ปรากฏบนเนื้อไก่ด้านที่ติดพื้นกระทะก็ให้เทซอสตามลงไปในกระทะเลย]
กลิ่นหอมตลบอบอวนมาพร้อมกับเสียงเนยที่เดือดและละลายในกระทะ
ในตอนนี้มีเพียงผมเท่านั้นที่รู้สึกถึงแรงกดดันที่พุ่งสูงขึ้น
ผักและซอสถูกผัดเข้ากับเนื้อไก่
[กลิ่นหอมน่าอร่อยสุดๆไปเลยเจ้าค่ะ]
ท้องของทีน่าคำรามเนื่องจากหอมน่าดึงดูดใจของกระเทียม
[มันใกล้จะเสร็จแล้วทีน่าช่วยเตรียมข้าวสวยทีนะ]
[ว้า รับทราบเจ้าค่ะ]
หลังจากนั้นพักนึง
[เชรด...เสร็จแว้ว]
[ว้าวๆๆๆๆ]
เนื้อไก่ กระหล่ำปลี และเห็ด ดูน่ากินเมื่อถูกราดด้วยซอสสีน้ำตาล
กลิ่นของกระเทียมและเนยช่างหอมหวนชวนน้ำลายสอ
[โยช ได้เวลาแหล่กแล้ว]
[เย้ ได้เวลาแหล่ก นาโนเดสสุ]
(TL:ผมหิวแล้วขอไปหาอะไรแหล่กก่อนนะครับคุณผู้อ่าน)
ผมเสริฟ ไก่กระเทียมผัดเนย ลงบนจานและพวกเราก็เริ่มการแหล่ก
ทีน่าค่อยๆชิมรสชาติของอาหารที่เธอเพิ่งเคยชิมเป็นครั้งแรก
[แช๊บบ่?]
เมื่อผมถาม
[แช่บอีหลี นาโนเดสสุ ! มันอร่อยสุดยอดไปเลยเจ้าค่ะ หนูไม่เคยแหล่กอะไรที่มันแซ๊บขนาดนี้มาก่อนเลยเจ้าค่ะ]
จริงอย่างว่า ตะเกียบของทีน่าขยับโซ้ยอาหารเข้าปากเธออย่างต่อเนื่องด้วยความเร็วระดับสายฟ้าเลยตอนนี้
แก้มทั้งสองข้างของเธอบวมป่องเหมือนแฮมเตอร์ที่กำลังเคียวบิสกิต มุคิว ๆ ทีน่าเติมเต็มปากของเธอด้วย ไก่กระเทียมผัดเนย
พอได้เห็นเธอทานอาหารอย่างมีความสุขผมรู้สึกภูมิใจดีจริงๆที่ได้ทำอาหาร
มื้ออาหารที่ปรุงโดยคนไม่สำคัญอย่างผม กลายเป็นเหมือนมื้ออาหารที่ทำโดยเชฟกระทะเหล็ก สำหรับทีน่าที่เป็นทาส
[อู หนูกินหมดซะแล้วอ่ะ]
[ไวอย่าง ว่องอ่ะ]
จานผมอย่างเหลืออยู่ครึ่งนึง แต่ของทีน่าหมดเกลี้ยง
[หนูขอโทษนะคะทาคุมะซามะ อาหารจานนี้อร่อยมาก หนูควรจะค่อยๆลิ้มรสชาติไปอย่างช้าๆแต่ว่า....]
ทีน่ามองไปยังจานอันว่างปล่าวด้วยความรู้สึกเสียดาย
อ่าโม่! ถ้าเธอพูดแบบนั้นและด้วยสายตาแบบนี้
[เอ้านี่]
[…..เอ๋?]
ผมไม่มีทางเลือกนอกจากวางไก่กระเทียมพัดเนยของผมลงบนจานของทีน่า
[แบบนี้…มันไม่ดีหรอกเจ้าค่ะหนูจะรู้สึกแย่นะเจ้าคะ]
[ไม่เป็นไรหรอกน่า มันจะดีกว่านะถ้าทีน่าจะกินมากกว่าผมนะทีน่าเป็นเด็กที่กำลังเจริญเติบโตนี่นา]
มันเป็นไปได้ที่ อมนุษย์ แบบทีน่าต้องการสารอาหารมากกว่ามนุษย์
[ขอบพระคุณมากเจ้าค่ะ]
ทีน่า กล่าวขอบคุณด้วยเสียงเบาๆและเริ่มต้น แหล่ก ต่อไปอีกครั้ง
ไฟล์เสียหรือถูกลบบอกด้วยนะครับ เดียวจะเเก้ให้ สวนมีความเห็นอะไรหรืออย่าดูเรื่องไรก็โพทย์บอกได้