หนึ่งสัปดาห์ หลังจากที่ผมตัดสินใจว่าจะสร้างโรงแรมออนเซ็น ทุกๆวันผมใช้เวลาไปกับการเก็บเกี่ยวหินเวท
เงิน คือสิ่งที่ขาดไม่ได้หากคุณต้องการที่จะสร้างโรงแรม
ผมจึงจำเป็นที่จะต้องรู้ว่าผมมีรายรับจากการขุดหินเวทต่อสัปดาห์เท่าไหร่กันแน่
และแล้วก็ถึงวันส่งสินค้า
[ที่คือสินค้าขอบคุณที่อุดหนุนครับ]
[แน่นอน]
เวลาบ่ายโมงนิดๆ
ผมแบกถุงที่เต็มไปด้วยหินเวทให้กับนายทหารส่งของที่รับมอบหมายจากวังหลวง
ในถุงนี้คือหินเวทที่ผมเสียเวลาขุดมาตลอดทั้งสัปดาห์
[โอะโอ๋ แดง น้ำเงิน ขาว.....โอ้ เชรดมีแม้แต่สีทองด้วย]
ทหารส่งของ อุทานเสียงดังหลังจากตรวจสอบหินเวทที่อยู่ในถุง
ดูเหมือนว่า ผลที่ได้จะดีกว่าที่คิดนะ
ผมโพสท่าบักแสง{เป็นไปตามแผน}ไว้ในใจ
หลังจากเขียนบางอย่างลงบนกระดาษทหารก็ส่งถุงใส่เงินมาให้ผม
[นี่คือค่าตอบแทน]
30เหรียญทองคำขาว ถูกส่งมาให้ผมอีกนัยนึง 3,000,000 เอล
[ให้ผมเยอะแบบนี้มันจะดีเหรอ]
เชรดเข้ ด้วยเงินขนาดนี้ตูคงจะสร้างโรงแรมได้หนึ่งหรือสองหลังได้เร็วๆนี้เลยล่ะ
[ไม่หรอกนี่มันยังน้อยเกินไปด้วยซ้ำตั้งก็แต่เมื่อก่อนแล้วหินเวทคุณภาพสูงนั้น ถูกฝังไว้ในพื้นที่รกร้างแห่งนี้ใช่ไหมล่ะ ทั้งหมดนี้น่ะในตลาดซื้อขายกันไม่ต่ำกว่า30,000,000 เอลเลยล่ะ ]
คุณทหารเขามองผมด้วยสายตาบ่งบอกถึงความสงสาร
พอถูกสงสารเข้าผมก็ทำได้แค่ส่งยิ้มแหะๆกลับไป
ทำงานหนักอย่างกับหมาได้เหรียญมาแค่จึ๋งเดียวนี่แหล่ะคือนโยบายของอาณาจักรนี้
แต่ก็นะ ได้ขุดรูสบายๆกับหนูทีน่าแล้วได้ตังค่าขนม 3,000,000 ก็พอรับได้อะนะ
[มีอีกหนึ่งเรื่องนะทาคุมะโดโนะ]
[ครับผม]
[ที่นี่น่ะมีเรื่องอะไรแปลกๆเกิดขึ้นบ้างไหม]
ทหารถามผมขณะที่มองไปรอบๆ
ผมจึงตอบเขาไปตามตรงโดยไม่ได้สงสัยอะไร
{ ถ้าอยากรู้เรื่องราวให้กระจ่าง
พวกเราก็พร้อมที่จะแถลงไข
เพื่อปกป้องไม่ให้โลกถูกทำลาย
เพื่อปกป้องสันติภาพของโลก
เผยความชั่วแห่งสัจธรรมและความรัก
ตัวเอกผู้แสนน่ารักและมีเสน่ห์
ทาคุมะ
หนูทีน่า
เราสองคนคือแก๊งค์ GET ROCK (เก็บหิน) แห่งจักรวาล
แบล็กฮอล หลุมลึกที่สดใสรอเราอยู่
ส่วนฉัน ทหารไง }
(TL: ทหารก็เอากับเขาด้วย)
***เนื้อหาที่มีสีแดงนั้นมิได้มีในเนื้อเรื่องเป็นเพียงจินตนาการเพ้อพกของผู้แปลเท่านั้น***
***กลับสู่เนื้อหาหลัก***
[หลังจากสำรวจพื้นที่รอบๆนี้และขุดลึกลงไป 2000 m ผมขุดได้ออนเซ็น]
[ออนเซ็น เหยอ?]
คุณทหารเอียงคอมีเครื่องหมายคำถามผุดขึ้นบนหัว
(TL: ถ้าเด็กผู้หญิงทำท่านี้คงโคตรโมเอะแต่พอตาลุงนี่ทำแล้วมัน...)
[ครับเป็นน้ำร้อนจากใต้พิภพซึ่งผมจะเก็บมันไว้ในอ่างทุกๆวันมันช่วยผ่อนคลายความเหนื่อยล้าได้ดีมากเลยครับ]
[ข้าไม่ค่อยเข้าใจที่ท่านพูดนักหรอกแต่ นอกจากออนเซ็นแล้วไม่มีอะไรอย่างอื่นเกิดขึ้นเลยเหรอ]
[อย่างอื่นหรือครับ]
[ไม่ไม่ ไม่มีอะไรหรอก ไม่มีอะไรเกิดขึ้นก็ดีแล้วล่ะนะ]
(มันคงเป็นเพียงแค่ข่าวลือละมั้ง เฮ้อ) คุณทหารพูดกับตัวเองและถอนหายใจ
ขณะที่ผมกำลังจะถามเขาว่าเมื่อกี้เอ็งบ่นไรแว้
[งั้นข้าขอตัวกลับก่อนล่ะ สัปดาห์หน้า ข้าจะมาอีก I will be back]
(TL: ทัมทัม ทัม ทัมทัม ลองนึกภาพทหารเป็นคนเหล็กอาโนว์ดูสิ)
ทหารแบกถุงใส่หินเวทพาดไหล่คล้ายซานต้าครอส และเดินออกจากโบสถ์ไป
[อ้า จบซะที]
[เหนื่อยหน่อยนะเจ้าคะ ทาคุมะซามะ]
ผมมองไปเห็นทีน่าถือแก้วใส่น้ำขณะที่หูแมวของเธอกระดุ๊กกระดิ๊ก
[อ้า ผมกำลังกระหายน้ำอยู่เลย อ้า ขอบคุณนะ อ้า]
[สำหรับคุณแล้วได้เสมอเจ้าค่ะ]
อาการเจ็บปวดและซึมเศร้าที่ทีน่ามีตอนที่เราพบกันครั้งแรกนั้นได้ถูกทาทับด้วยรอยยิ้ม
ยิ่งเวลาผ่านไปเธอยิ่งร่าเริงมากและมากยิ่งขึ้น
บางทีตัวจริงของเธออาจเป็นเด็กร่าเริงแบบนี้อยู่แล้วล่ะแต่สิ่งแวดล้อมที่โหดร้ายทำให้เธอซึมเศร้า
(ที่เธอร่าเริงแบบนี้นี่ต้องเป็นผลลัพธ์จากการแช่ออนเซ็นนั่นแน่แน่)
(TL: ผลลัพธ์จากอ้อมกอดเจ้าหมีมากกว่า)
คืนนั้น เมื่อทีน่าลงอ่างออนเซ็นเป็นครั้งแรกบาดแผลทั้งหมดบนร่างกายเธอก็หายไป
แม้แต่แผลแส้เฆียนที่โหดร้ายนั้นก็หายไม่เหลือร่องรอย
เพราะเวทพันธะสัญญาต่างโลกงั้นเหรอ
ปรากฏการณ์เหนือธรรมชาติงั้นเหรอ
ถึงแม้จะลองถามทีน่าดูเธอก็ไม่เคยได้ยินมาก่อนว่าการแช่ออนเซ็นช่วยรักษาแผลได้ด้วย
ผมลองเนียนถามคนที่เมืองดูแต่ก็ไม่ได้คำถามที่น่าพอใจเลยอ่ะ
[คงไม่ดีแน่ถ้าเรื่องนี้ถูกแพร่พรายออกไป]
[อะไรหรือคะ]
ทีน่าส่งสายตาอยากรู้อยากเห็นมาให้ 1 ea
[ถ้าเราป่าวประกาศว่าเราขุดออนเซ็น ที่สามารถเยียวยาบาดแผลได้ออกไป
จะดึงดูดให้พวกในวังหลวงเข้ามาทำความยุ่งยากให้กับเรานะสิ]
แน่นอนว่ามันมีประโยชน์ทางการแพทย์ และมีประโยชน์อย่างยิ่งหากให้ในทางการทหาร
ถ้าผมเป็นราชาล่ะก็ ผมจะต้องทำทุกวิถีทางที่จะทำให้สถานที่แห่งนี้อยู่ภายใต่การควบคุมของผมให้ได้
และทำให้เป็นสถานที่สำหรับรักษาทหารในสงครามอะไรประมาณนั้นแหล่ะ
[ไว้เราค่อยคิดเรื่องแบบนั้นเมื่อเวลานั้นมาถึงดีกว่าเจ้าค่ะ เราอุตส่าห์ค้นพบของสนุกๆแบบนี้หนูคิดว่าการยอมแพ้ไปน่ะน่าเสียดายมากเลยเจ้าค่ะ]
ความกังวลของผมถูกเป่ากระจุยด้วยรอยยิ้มของทีน่า
คำพูดที่ซื่อตรงของเธอมันโดนใจป๋าจริงๆ
[….ใช่แล้วหนูพูดถูกแล้วล่ะทีน่า 555 ถูกที่สุด]
จะกังวลทำไม ปล่อยมันไปแหล่ะสุขแท้
เรื่องร้ายไม่เคยมี ท่องไว้ดีๆ ฮาคุมน่ามะทาทา
ไม่มีอะไรต้องกังวล
เมื่อมีปัญหาก็แค่แก้มันไปแค่นั้นแหล่ะ
มาสู้จนกว่าจะถึงที่สุดกัน
และสร้างมันขึ้นมาให้ได้
โรงแรมออนเซ็นที่ดีที่สุด
[โยช ตัดสินใจแล้วอย่างแรกเราต้องการคนที่มีความสามารถมาช่วยเรา ไปในเมืองและหาสถาปนิก ที่จะช่วยเราสร้างออนเว็นกัน ]
[เย้ไปกันเลย เจ้าค่ะ]
ด้วยเหตุนี้เราสองคนจึงแดชไปที่เมือง
[ทำบ่ดั๊ย....ข่อยทำบ่ได้ดอก ข่อยบ่สามารถสร้างตึ๊กแบบฮีได้ดอก]
ทางที่ผมพบนั้นมีเจ้าของบริษัทชาเขียวที่เป็นเพื่อนกับพี่โน้ตอุดมอยู่ซะแล้ว(พบทางตัน)
ณ ประตูใกล้สลัม ผมที่กำลังค้นหาใครบางคนแบบงงๆเงิบๆอยู่
ผมได้ไปสอบถามสถาปนิกในเมืองเพื่อจ้างวานออกแบบโรงแรมออนเซ็นแต่ทุกๆที่ต่างปฏิเสธกันหมด
สาเหตุหลักที่ทำให้พวกเขาต่างปฏิเสธงานนี้ก็เพราะว่า
สาเหตุแรก แนวคิดพื้นฐานเกี่ยวกับโครงสร้างของออนเซ็นนั้นยังไม่เคยมีใครริเริ่มทำมาก่อน แม้ว่าจะมีเทคนิกการใช้งานท่อในการลำเลียงน้ำสู่อ่างอาบน้ำแต่ มันก็ยังไม่เป็นที่นิยมนักในอาณาจักรนี้ เนื่องจากแนวคิดพื้นฐานของอาณาจักรนี้ที่ว่าการต้มน้ำนั้นต้องอาศัยหินเวทธาตุไฟเท่านั้นดังนั้นทำให้แนวคิดที่ว่าการสร้างอ่างแช่น้ำร้อนเพื่อผ่อนคลายเป็นเรื่องง่ายๆกลายเป็นความคิดที่ผิดไปในทันที วิศวะกรและสถาปนิก ไม่มีเทคนิกที่สามารถขุดหลุมได้ลึกๆทำให้อาณาจักรนี้ไม่รู้จักออนเซ็นมาตั้งแต่แรกแล้ว ปัญหาอีกอย่างคือแม้ผมสามารถดึงน้ำร้อนจากตาน้ำมาใส่ในสระน้ำขนาดใหญ่ได้ก็ตาม แต่ผมก็ไม่มีวิธีการที่จะแยกสิ่งสกปรกออกจากน้ำได้เมื่อผมอธิบายเรื่องเหล่านี้ให้เหล่าสถาปนิกฟังพวกเขาต่างโยนผ้าขาวยอมแพ้กันหมด ไอ้ผมก็ใจแป๋วเลยชาตินี้ตูจะสร้างโรงแรมออนเซ็นสำเร็จไหมหว่า
สาเหตุที่สองคือ {มันนี่} ไอ้นี่แหล่ะที่มีปัญหา พวกนายช่างสถาปนิกวิศวกรไม่ค่อยอยากจะคุยกับเด็กม.ปลายหัวเกรียนดูยาจก(ผม)ที่มาเป็นแพ๊คคู่กับเด็กประถม(ทีน่า) ทำให้พวกเขาต่างตัดสินกันเองว่าพวกผมนั้นบ่จี้ มีแต่เผือกหนี้ไม่มีมันนี่นั่นเอง ซึ่งมันก็ช่วยไม่ได้ละนะ
( TL : KAI JAI DEE KO MANEY NOI ขอทานในเกมส์ออนไลน์บางเกมส์ได้กล่าวเอาไว้ )
[อืม....หรือว่าเราควรจะวางเงินสดให้พวกเขาเห็นก่อนเป็นการมัดจำดีไหมน้า]
ผมโพสค่าใช้ความคิดเอามือลูบเคราที่คางทั้งๆที่ไม่มีเคราขณะเดินไปบนถนนหลัก
[เพราะความคิดของหนูทำให้เสียเวลา...หนูขอโทษนะเจ้าคะ...]
[ไม่จำเป็นต้องขอโทษหรอกการถูกปฏิเสธงานที่ทำไม่ได้มันเป็นเรื่องปกติอยู่แล้วล่ะ]
ผมลูบศรีษะของทีน่าที่ดูซึมๆจากนั้นผมก็ตบหน้าตัวเอง
[โยช ถึงจะสายไปแล้วก็เถอะมาลองที่ต่อไปเป็นที่สุดท้ายสำหรับวันนี้กันเลยดีกว่า]
[คะ...จะเจ้าค่ะ]
[โปรดอย่างพึ่งหมดกำลังใจไปสาวน้อย...แสงแห่งความหวังมักจะปรากฏขึ้นในสถานการณ์แบบนี้แหล่ะ]
ผมเห็นฉากจบแล้ว (เอามือกดแว่นอากาศตรงกล่างระหว่างคิ้ว)
แน่นอนว่าที่สุดท้ายนี้เราต้องได้คำตอบที่แตกต่างไปจากที่อื่นแน่ผมมั่นใจ พวกจึงแดชสู่ร้านสุดท้ายที่เป็นจุดหมาย
***********************************************
[อืม.....งานนี้มันยากแท้หลานเอ๊ย]
[แน่นอนอย่างที่คิด….เอ๋...ไม่ได้งั้นเหรอ]
เลือกรูทผิดซะแล้วสิตู โลกความเป็นจริงนั้นไม่ง่ายเลย อ่าอยากกลับบ้านเล่นเกมส์จัง
ผมถอนหายใจไหล่ตกอย่างหมดแรงพลังพี่เทพตกขิงไม่ได้ช่วยอะไรผมเลย
[ได้โปรดอย่างพึ่งหมดกำลังใจนะเจ้าคะ สักวันหนึ่งเราจะต้องหาคนที่จะช่วยเราได้แน่นอนเลยเจ้าค่ะ]
[ผมรู้สึกถึงเดจาวูได้จากประโยคเมื่อกี้อ่ะ]
ผมรู้สึกมีกำลังใจขึ้นมาบ้างเพราะทีน่าคอยสนับสนุนผมอยู่
แต่ว่านี่มันแย่มากเลยสถาปนิกและนายช่างที่เมืองนี้ไม่สามารถช่วยเราได้เลย
[คุณยายพอจะรู้จักคุณสถาปนิกที่พอจะช่วยเราได้ไหมครับ]
ผมลองตั้งคำถาม
คุณยายสถาปนิกกอดอกคิดแป๊ปนึงแล้วตอบมา
[ยายไม่เคยได้เห็นหรือได้ยินเรื่องแบบนี้จากพวกนายช่างมาก่อนแต่ยายเคยได้ยินเรื่องอะไรที่คล้ายๆออนเซ็นนี้จากเพื่อนสถาปนิกของยายล่ะนะ]
[เอ๋....]
ผมเงิบไปเลยเมื่อได้ฟังคำตอบที่ไม่คาดคิด
[สถาปนิกคนที่เล่าเรื่องนี้ให้ยายฟังมาจากประเทศตะวันออก เรื่องราวเกี่ยวกับการแช่น้ำร้อนที่ผุดขึ้นมาจากพื้นดินเพื่อที่จะผ่อนคลายความเหนื่อยล้าอะไรประมาณนี้แหละหลาน]
[นะนั่นแหละ....!!]
ออนเซ็นแน่นอนเลยยะฮู้
[นี่แหละแสงแห่งความหวัง ผมเห็นฉากจบอีกแล้ว...]
หลังจากนั้นไฟพลังคอสโม่ของผมก็ถูกเผาผลาญขึ้นจนถึงจุดสูงสุด
อ่าพี่เทพตกขิงรู้ทุกอย่างในโลกจริงๆ
ผมขอที่อยู่ของเพื่อนสถาปนิกของคุณยายจากนั้นก็แดชออกจากร้านไป
ไฟล์เสียหรือถูกลบบอกด้วยนะครับ เดียวจะเเก้ให้ สวนมีความเห็นอะไรหรืออย่าดูเรื่องไรก็โพทย์บอกได้