เมื่อเห็นอี้หยุนทำตามคำแนะนำของเขาตั้งแต่ครั้งแรก จางอวี๋เซียน พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ แต่คนอื่นๆไม่ได้คิดเช่นนั้น
จ้าวเทียจู่มองไปที่อี้หยุนที่กำลังกินต้นไม้ แล้วยิ้มเยาะ กินไม้มันไม่ใช่เรื่องง่าย เจ้าพยายามจะทำตัวเป็นวีรบุรุษ แต่ข้าเห็นว่าวิธีนี้จะทำให้เจ้าตายทีหลัง
คนที่ต้องพบกับความอดอยาก ก็ต้องกินรากหญ้าและเปลือกไม้ แต่ก็ไม่มีใครพยายามกิน โดยเฉพาะเมื่อมันเป็นไม้เนื้อแข็ง นอกจากปลวกหรือหนอนเจาะ และสัตว์ไม่กี่อย่างในโลกที่กินไม้ เส้นใยไม้ไม่ใช่สิ่งที่กระเพาะสามารถย่อยได้
“ไป! ไปขุดกวนอิมดินมา” จางอวี๋เซียนออกคำสั่ง
กวนอิมดินความจริงก็คือ แมกนีเซียมซิลิเกต ไม่มีใครรู้ว่าทำไมมันจึงถูกเรียกว่ากวนอิมดิน บางทีอาจเป็นเพราะในช่วงระยะเวลาอดอยาก ผู้คนก็จะอ้อนวอนเจ้าแม่กวนอิม เพื่อขอความช่วยเหลือ ดินนี้สามารถที่จะเติมเต็มท้องได้ ดังนั้นมันจึงได้ชื่อเช่นนั้น
แต่ความจริงแล้ว กวนอิมดินมีพิษ มันจะไม่เป็นอันตราย หากกินในปริมาณน้อย แต่หากกินมากไปเพียงเล็กน้อยก็จะทำให้แน่นท้องเป็นไปไม่ได้ที่จะขับถ่ายออกมา และจะทำให้ตายในที่สุดด้วยอาการท้องอืด
ด้วยความบังเอิญ เผ่าเหลียน มีวัตถุดิบนี้ บางคนอาจสงสัยว่าทำไมคนถึงจะต้องกินกวนอิมดิน หากพวกเขารู้ว่ามันสามารถฆ่าคนได้? นี่เป็นเพราะความไม่รู้ของผู้คนในชนบท พวกเขาเชื่อว่าหากพวกเขามีจิตศรัทธา เจ้าแม่กวนอิมจะทำให้เขารอดชีวิต เหตุผลที่สองก็คือ กวนอิมดินมีรสชาติดีกว่า เปลือกไม้และรากหญ้า มันมีรสชาติและลักษณะคล้ายแป้ง
ภายใต้ความหิวโหย บางคนไม่อาจต้านความหิวได้กินมากเกินไปจนถึงแก่ความตาย
กวนอิมดินถูกขุดและนำมาให้กลุ่มฝึก กวนอิมดินนี้ถูกนำมาให้โดยมวลชน มวลชนของเผ่าเหลียนกลายมาเป็นผู้ชม เมื่อเห็นว่าคนของเหล่าผู้ฝึกวิทยายุทธต้องกินกวนอิมดิน ผู้ชมต่างแสดงความเป็นห่วง
มันก็ไม่มีปัญหาอะไรในการกินกวนอิมดินเล็กน้อย แต่จะส่งผลร้าย หากพวกเขากินมันเป็นจำนวนมาก
“เริ่มได้” จางอวี๋เซียนพูดขึ้นเบาๆ
อี้หยุนไม่ได้ลังเลและเริ่มกินกวนอิมดินในปริมาณมาก มันไม่มีรสชาติใดเป็นพิเศษ แต่มีรสมันเล็กน้อย กวนอิมดินกลืนง่ายกว่าไม้
เมื่อเห็นการกระทำของอี้หยุน ผู้คนจากเหล่าผู้ฝึกวิทยายุทธ ไม่อาจยอมลงให้ และเริ่มกินอย่างรวดเร็ว พวกเขาเชื่อว่าจางอวี๋เซียนไม่ได้ต้องการทำอันตรายต่อพวกเขา แม้ว่ามันจะเป็นการกินที่น่ากลัว แต่มันคือการฝึกทักษะ พวกเขาก็ต้องทนมัน!
แต่นั่นก็เป็นเพียงความคิดที่จุดประกายอยู่ในหัวของพวกเขา
จางอวี๋เซียนก็ทำลายความคิดเหล่านั้น เมื่อเขาพูดขึ้นว่า
“เคล็ดวิชากลืนกินคชสารไม่ง่ายที่จะเรียนรู้ บางคนที่กินกวนอิมดินเข้าไป เพื่อฝึกเคล็ดวิชากลืนกินคชสารแล้วไม่อาจเรียนรู้มัน ก็จะตายด้วยอาการท้องอืด”
“อะไรนะ!?”
เมื่อได้ยินคำพูดของจางอวี๋เซียน ความกล้าที่พวกเขารวบรวมไว้หดหายลงทันที หากไม่สามารถฝีกเคล็ดวิชากลืนกินคชสาร ไม้ทั้งหมด และกวนอิมดินที่กินลงไป จะทำให้ตาย!
การเรียนรู้เคล็ดวิชานี้มีผลทำให้ตาย ความคิดนี้ทำให้พวกเขาตกอยู่ในความทุกข์ทรมาน
มันไม่ใช่การข่มขู่เอาชีวิต แต่เป็นความจริงที่พิสูจน์ให้เห็นว่าพวกเขาคิดผิด!
เมื่อเห็นจ้าวเทียจู่และสมัครพรรคพวกมีท่าทีเช่นนั้น จางอวี๋เซียน มองกราดอย่างดูหมิ่น
“เจ้าคิดว่าการฝึกวิชายุทธคือ การเชิญผู้คนไปกินอาหารเย็นแล้วมีช่วงเวลาดีๆ? และจากนั้นก็จะเรียนรู้ทักษะที่หาอะไรเปรียบไม่ได้?”
“เมื่อเป็นผู้ฝึกยุทธ เขาจะต้องเข้าใจว่า ต้องเผชิญหน้ากับความตายอย่างต่อเนื่อง! การเสียชีวิตเป็นเรื่องปกติในการฝึกของสมาชิกจินลองเหว่ย! หากไม่มีการผลักดันให้ร่างกายถึงขีดจำกัด แล้วจะหวังความก้าวหน้าได้อย่างไร!?”
“เส้นทางของวิชายุทธ คือการเข้าสู่ดินแดนลึกลับ,ความอาฆาตพยาบาท,การช่วงชิงสมบัติ,ทำลายล้างปีศาจ,การหนีตาย,ทางรอดจากโศกนาฏกรรม! หนึ่งในนั้นไม่มีผู้เสียชีวิต? เจ้าแค่เป็นเพียงระยะเริ่มต้น หากไม่มีความกล้าพอที่จะกินกวนอิมดิน ก็ไม่ต้องฝึกวิชายุทธ อยู่เพียงแค่ตายในดินแดนรอบนอกอันกว้างใหญ่นี้!”
จางอวี๋เซียนไม่ได้ต้องการให้คนเหล่านี้ชอบมากขึ้น นอกจากนี้เขาก็ไม่ได้บอกว่า กวนอิมดินกับไม้พวกนั้น เป็นสิ่งที่ผู้เริ่มต้นฝึกเคล็ดวิชากลืนกินคชสาร สมควรกิน มันขึ้นอยู่กับความกล้าและความมุ่งมั่นของแต่ละคน ว่าจะกินมากแค่ไหน
สมาชิกเหล่าผู้ฝึกวิทยายุทธมองหน้ากัน พวกเขาเริ่มชะลอความเร็วในการกินโดยไม่รู้ตัว
สำหรับอี้หยุน เขาชะงักไปชั่วขณะแล้วก็เริ่มกินอีกครั้งด้วย ความเร็วคงที่ ไม่มีผลกระทบใดๆจากคำพูดเหล่านั้น
จางอวี๋เซียนสังเกตเห็นแล้วพยักหน้า ความกล้าหาญนี้เป็นสิ่งที่น่าชื่นชม
สำหรับจ้าวเทียจู่และสมัครพรรคพวกเมื่อสังเกตเห็นว่าอี้หยุนไม่ได้ หยุดกินไม้ และกวนอิมดิน
จ้าวเทียจู่กระซิบอย่างมุ่งร้าย
“ไอ้เลวน้อยนั่น กำลังแสดงโอ้อวดอยู่แล้วมันก็จะท้องแตกตาย!”
“อย่าคิดโง่ๆ พี่เจา พวกเราเป็นแค่ผู้เริ่มต้น อย่ากินมากเกินไปแค่ครึ่งจิน ไม่….แค่ 4-5 ออนซ์ ก็พอ...”
คนจากเหล่าผู้ฝึกวิทยายุทธเริ่มระมัดระวังเรื่องน้ำหนักที่พวกเขากิน พวกเขากินเท่าที่จำเป็นเหมือนเด็กตะกละที่ไม่เต็มใจจะกินขนมให้หมด
“พี่เจา ไม่อาจกัดคำโตเกินกว่าจะเคี้ยวได้ ทำทีละขั้น เราจะต้องทำได้ เราจะทำให้นายท่านจางเห็นความสามารถในวิชายุทธของพวกเรา! เจ้าเด็กน้อยนั่นไม่อาจเทียบกับพวกเรา!”
คนจากเหล่าผู้ฝึกวิทยายุทธข่มความโกรธของพวกเขา
จากที่จางอวี๋เซียนมองดูพวกเขาและจากคำพูดของเขา แสดงให้เห็นว่า ที่เขาเลือกพวกเขาเป็นเพียงแค่เติมตัวเลขให้ครบตามจำนวน พวกเขายอมรับ แต่ก็ไม่เห็นพ้อง
และจากการที่จางอวี๋เซียนประเมินค่าของเด็กอ่อนแอเหมือนอี้หยุนอย่างสูง!
พวกเขาคิดว่าพวกเขาสามารถยกลูกกลิ้งหิน ในขณะฝึกวิชายุทธกับจางอวี๋เซียน เป็นความถนัดที่พวกเขาสามารถแสดงมันได้อย่างสบายและทำให้อี้หยุนเป็นคนขี้แพ้ มันเป็นเรื่องสนุก
แต่พวกเขาไม่เคยคาดคิดว่า พวกเขาจะต้องกินต้นไม้สำหรับการบ่มเพาะของพวกเขา!
มันจึงเป็นสายฟ้าแห่งความเศร้า!
“แค่กินไม้กับกวนอิมดิน มีอะไรต้องกลัว? พี่ชาย กิน! เราต้องทำได้เกินอี้หยุน เจ้าลูกไก่น้อยมาที่นี่เพื่อเล่นสนุกแค่นั้น”
ความคิดของจ้าวเทียจู่ บ้าขึ้น และบ้ามากยิ่งขึ้น หากคนอื่นๆไม่กล้ากิน เขาก็จะกินให้มากขึ้น เขาไม่เชื่อว่าเขาจะไม่สามารถที่จะเรียนรู้ เคล็ดวิชากลืนกินคชสาร
ตอนนี้อี้หยุนกินกวนอิมดินไปแล้ว ประมาณ 1 กิโลกรัม ด้วยความเร็วสบายๆไม่เร่งรีบ กวนอิมดินก็เริ่มจะขยายตัวในท้องของเขา เขารู้สึกอึดอัด ไม่สามารถจะกินลงไปได้อีก และกระเพาะของเขาเริ่มเจ็บปวด
ความเจ็บปวดนี้เห็นได้ไม่ชัดในตอนเริ่มต้นแต่แย่ลงเมื่อเวลาผ่านไป จนถึงจุดที่ผู้คนทนไม่ไหวต้องตายเพราะความเจ็บปวด
ทันใดนั้น อี้หยุนก็ได้ยินคำพูดว่า
“ทำตามข้า กับ 12 เคลื่อนย้าย นี้”
อี้หยุนเงยศีรษะ มองไปที่จางอวี๋เซียน ที่อยู่ตรงหน้าของทุกคน ดวงตาของจางอวี๋เซียนมองมาที่เขาด้วยรอยยิ้มให้กำลังใจ แล้ว จางอวี๋เซียนก็เริ่ม เคลื่อนไหว
มันอธิบายการเคลื่อนไหวของจางอวี๋เซียนได้ลำบาก การเคลื่อนไหวของเขาเป็นเงาเลือนราง ดูราวกับว่าเขากำลังยืนอยู่ในอีกมิติหนึ่งที่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับโลกภายนอก
เขาแสดงแต่ละการเคลื่อนย้าย การย้ายแต่ละครั้งประหลาดมาก เป็นการกระทำที่เชื่อมต่อกันให้ความรู้สึกเป็นธรรมชาติที่สอดคล้องกัน
จางอวี๋เซียนเคลื่อนย้ายด้วยความเร็วที่แตกต่างกัน มันอธิบายความมีเสน่ห์นี้ได้ยาก
การกระทำเหล่านี้ปรากฏแก่สายตาอันเป็นประกายของผู้คน แต่ที่เห็นก็เป็นเพียงเงาที่ไม่ได้มีอยู่จริง มันเหมือนเป็นภาพลวงตา
ฝัน ...
ทันใดนั้น อี้หยุนก็คิดถึงบางอย่าง เขารู้สึกเหมือนฝันที่ได้เห็นการเคลื่อนไหวของจางอวี๋เซียน
ในความฝัน สิ่งที่เห็นคำพูดที่กล่าว ทุกสิ่งจริงแท้และชัดเจนมาก มันเป็นไปได้ที่จะมีความคิดสร้างสรรค์ ความฝันสูงสุด สร้างบทกวีที่สวยงาม มันเป็นความรู้สึกว่า ความสามารถในวรรณกรรมของเขาบรรเจิดในความฝัน
แต่ก็ไม่นับว่าเป็นอะไร เขาไม่เคยจำได้ว่าเคยเขียนหรือกล่าวอะไร เมื่อตื่นขึ้นมาทุกอย่างก็ถูกลืม
เมื่อเห็นการเคลื่อนไหวของจางอวี๋เซียน อี้หยุนเกิดมีความคิดแปลกประหลาด เคล็ดวิชากลืนกินคชสาร เป็นเพียงทักษะพื้นฐานแน่หรือ?
ทำไมข้าคิดว่ามันดีกว่า “หมัดซี่โครงมังกรกระดูกพยัคฆ์”? เขาไม่อยากจะเชื่อ
ถึงตอนนี้ จางอวี๋เซียนได้แสดงเสร็จสิ้นแล้ว แม้ว่าเขาจะจำการเคลื่อนย้ายไม่ได้มาก อี้หยุนก็รู้ว่า จางอวี๋เซียนได้ทำการเคลื่อนย้ายทั้งชุดไปแล้ว 3 ครั้ง!
“เอาล่ะ นี่คือ 12 เคลื่อนย้าย ของ เคล็ดวิชากลืนกินคชสาร จงทำตาม หากสามารถทำได้ เจ้าจะประสบความสำเร็จเล็กน้อย กับ เคล็ดวิชากลืนกินคชสาร และ การย่อยกวนอิมดินก็จะไม่เป็นเรื่องยาก”
อะ ... อะไรนะ?
เมื่อได้ยินคำพูดของจางอวี๋เซียน จ้าวเทียจู่และสมัครพรรคพวก ต่างจ้องตาค้าง! จางอวี๋เซียนเพิ่งทำอะไร?
พวกเขาเห็นเพียงภาพเลือนรางของร่างกายจางอวี๋เซียนที่ส่ายไปมา หลังจากภาพเหล่านั้น ก็เห็นเขากลับมายืนอยู่ที่เดิม
บางคนคิดว่าพวกเขากำลังเป็นลม จึงเห็นภาพซ้อน พวกเขาไม่เข้าใจในการกระทำนั้น
มันจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะให้พวกเขาปฏิบัติตามการเคลื่อนไหวของจางอวี๋เซียน!
“มีปัญหาอะไร?” จางอวี๋เซียน ถามขึ้นเมื่อเห็นการแสดงออกอันทึ่มเซ่อของสมาชิกของเหล่าผู้ฝึกวิทยายุทธ
“คะ..คำถาม...” จ้าวเทียจู่กลืนน้ำลาย แล้วกล่าวคำถามออกมาด้วยความยากลำบาก
“หาก...หากพวกเราไม่สามารถเรียนรู้...กะ...การเคลื่อนไหวแล้ว อะ...อะไรจะเกิดขึ้น กับกวนอิมดิน และไม้ที่กินลงไป?”
จ้าวเทียจู่รู้สึกสิ้นหวัง มันซับซ้อนเกินไป เขาไม่สามารถเข้าใจการเคลื่อนย้ายเหล่านั้น เป็นไปไม่ได้ที่จะเรียนรู้มันได้ในสามวัน!
“โอ้?” จางอวี๋เซียนขมวดคิ้ว เขาไม่อาจไม่ใส่ใจในคำถามปัญญาอ่อนของจ้าวเทียจู่ และพูดขึ้นว่า
“เมื่อเจ้าเข้าส้วมก็ใช้นิ้วมือ หรือ ที่ขุดช่วย เจ้าก็อาจรอดได้ และจำเอาไว้ว่า ห้ามดื่มน้ำ”
เมื่อได้ยินจางอวี๋เซียนพูดจบ จ้าวเทียจู่กับสมัครพรรคพวกรู้สึกเหมือนพวกเขากินอุจจาระชนิดที่หมักอยู่ในลำไส้แล้วเป็นวัน เข้าไปเป็นกิโล
นั่นเป็นสีหน้าอันสุดจะพรรณนาได้
ไฟล์เสียหรือถูกลบบอกด้วยนะครับ เดียวจะเเก้ให้ สวนมีความเห็นอะไรหรืออย่าดูเรื่องไรก็โพทย์บอกได้