“อาจารย์ ท่านบอกว่าเรากำลังไปดินแดนรอบนอกด้านตะวันตกเฉียงเหนือเพื่อสังหารสัตว์อสูรรกร้างไม่ใช่หรือ? แล้วทำไมเราถึงได้มาลงเอยที่ดินแดนรกร้างเมฆา? เมฆาเลือนเร้นเป็นดินแดนของต้นฮีธ ไร้ประโยชน์ เป็นไปได้มากที่จะไม่มีสัตว์อสูรรกร้างที่แข็งแกร่ง!”
หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงหวานและอ่อนโยน
“ดินแดนรอบนอกด้านตะวันตกเฉียงเหนือ…..เฮ้อ เจ้าเกิดมาพร้อมเส้นลมปราณหยินขาดความแข็งแรงทางกายภาพ ในบรรดาสัตว์อสูรรกร้างที่ตระเวนไปในดินแดนรอบนอกด้านตะวันตกเฉียงเหนือ มีสัตว์อสูรรกร้างระดับชั้นสูงอยู่บ้าง แต่เป็นเรื่องยากที่เจ้าจะจัดการกับพวกมันได้”
ผู้อาวุโสร่างอ้วนส่ายศีรษะ
“เอาล่ะ ซินถง ข้าให้เวลาเจ้าสิบห้านาที จัดการปรับแต่ง สัตว์อสูรดุร้ายระดับหกนี้ ให้เป็นธาตุกระดูก นี่จะให้ประสบการณ์เจ้า ข้าจะไม่เข้าไปยุ่ง เว้นแต่ชีวิตเจ้าจะตกอยู่ในอันตราย”
หลังจากผู้อาวุโสร่างอ้วนพูดจบเขาเลือกก้อนหินขนาดใหญ่ นั่งลงมองดูทัศนียภาพรอบๆตัว
หญิงสาวผงกศีรษะ นางม้วนแขนเสื้อ แล้วนำแผ่นจานทองสัมฤทธิ์ออกมา
แผ่นจานทองสัมฤทธิ์จารึกด้วยอักขระโบราณเต็มไปหมด
ขณะที่มันปรากฏ มันบินขึ้นสู่ท้องฟ้าและขยายใหญ่ขึ้น ในเวลาไม่นาน ก็ขยายใหญ่จนมีขนาดเท่าบ้าน ต่อจากนั้น สัตว์อสูรดุร้ายระดับหกก็ถูกดูดซับ กลายเป็นแสงสีขาวเจิดจ้า
ในแสงสีขาว ซากของสัตว์อสูรดุร้ายดูราวกับโดนเผาไหม้ เนื้อ หนังละลายรวมเข้ากับแก่นพลังจากเลือด ซึมเข้าไปในกระดูก
ภายในไม่กี่วินาทีสัตว์อสูรดุร้ายได้กลายสภาพเป็นโครงกระดูก และหลังจากนั้นอีกไม่กี่วินาที โครงกระดูกก็เริ่มละลายและหลอมรวม...
เมื่อเป็นเช่นนั้นแล้ว นิ้วมือของหญิงสาวก็เริ่มเชื่อมโยงกันในรูปแบบของสัญลักษณ์ นิ้วมือเรียวยาวเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วตามกระบวนท่าสัญลักษณ์ เงานิ้วที่เกิดมีแรงดึงดูดของสัญลักษณ์อันต่อเนื่องถูกส่งออกมาลอยเข้าไปสู่แผ่นจานทองสัมฤทธิ์ รวมเข้ากับกระดูกของสัตว์อสูร ในเวลาน้อยกว่า 15 นาที กระดูกสัตว์อสูรก็ละลายหมด จนเหลือธาตุกระดูกขนาดเพียงเท่าเมล็ดถั่วเขียว
หากเหลียนเฉิงอยู่เห็นฉากนี้ เขาคงครางหงิงๆออกมาด้วยความตื่นตะลึง
ปรมาจารย์สวรรค์เดียวดาย!
หญิงสาวนางนี้เป็น ปรมาจารย์สวรรค์เดียวดาย!
มันเป็นเรื่องเชื่อได้ยากที่จะมีหญิงสาวที่มีความสามารถน่ากลัวที่สามารถปรับแต่งสัตว์อสูรดุร้ายระดับหกในเวลาน้อยกว่า 15 นาที
หากหญิงสาวนางนี้ต้องการ ปรับแต่งกระดูกเดียวดายอสรพิษเยือกแข็งของเผ่าเหลียน ก็ง่ายเพียงเป่าลมออกไป!
ธาตุกระดูกลดขนาดลงมาอยู่ในฝ่ามือของนาง
นางขมวดคิ้วเมื่อเห็นธาตุกระดูก และแสดงความไม่พอใจออกมาอย่างชัดเจน
“ยังขนาดเล็กไม่พอ” หญิงสาวส่ายศีรษะ
เป้าหมายของนางคือลดขนาดสัตว์อสูรดุร้ายระดับหกลงมาเท่าขนาดเมล็ดข้าวในเวลา 15 นาที จากผลที่ได้ยังห่างจากเป้าที่ตั้งใจไว้
“ซินถง ไม่ต้องรีบร้อนเกินไป เจ้าเป็นผู้มีความสามารถในการเป็นปรมาจารย์สวรรค์เดียวดายที่สุด ตั้งแต่ข้าเคยพบมาในการท่องไปในโลกอันเลวร้าย...”
ผู้อาวุโสร่างอ้วนพูดพร้อมกับถอนหายใจปรับแต่งสัตว์อสูรดุร้ายระดับหกให้เป็นธาตุกระดูกขนาดเมล็ดข้าว ภายใน 15 นาที ไม่ใช่สิ่งที่เขาทำได้เมื่อตอนอายุ 17
มันเป็นเรื่องน่าเสียดายที่หญิงสาวผู้มีชื่อว่า ซินถง มีเส้นลมปราณหยิน ผิวของนางซีดเซียวเป็นเพราะเส้นลมปราณหยิน การมีเส้นลมปราณหยินหาได้ยากมากเป็นความเจ็บป่วยที่เกิดกับเพศหญิงเท่านั้น
หญิงสาวที่มีเส้นลมปราณหยิน อ่อนแอกับความหนาวเย็น แม้แต่ในช่วงฤดูร้อนนางก็ยังต้องใส่เสื้อคลุม
ในคนปกติที่มีเส้นลมปราณหยินจะมีชีวิตได้ 18 ปีเป็นอย่างมาก ก่อนที่จะล้มลงนอนหลับเป็นเวลา 2-3 วัน เมื่อเวลาผ่านไป นางก็จะนอนหลับได้นานและบ่อยครั้งมากขึ้น จนไปถึงจุดที่การนอนหลับแต่ละครั้งนานเกือบเป็นปี เมื่อถึงเวลานั้น ความมีชีวิตชีวาของร่างกายจะค่อยๆเหี่ยวเฉาลงจนนำไปสู่ความตาย
แต่ซินถง เกิดในตระกูลหลินที่เป็นสายตระกูลเก่าแก่ ด้วยการดูแลจากตระกูลหลิน นางจึงสามารถกินธาตุกระดูกเดียวดาย ธาตุไฟหยางบริสุทธิ์ ทำให้สามารถต่อสู้กับความหนาวเย็นภายในร่างกายได้
แม้ว่าการมีชีวิตยืนยาวไม่ใช่ปัญหาอีก แต่กับการบ่มเพาะ เป็นเรื่องที่ต่างกัน คนที่เกิดมาพร้อมกับเส้นลมปราณหยิน จะไม่สามารถเปิดเส้นลมปราณได้อย่างสมบูรณ์ ในระหว่างการก้าวผ่านสู่ขอบเขตชีพจรสัมพันธ์ เป็นผลให้มีอันตรายแฝงเร้นอยู่ในขอบเขตนี้
นอกจากนั้นยังยากที่จะบ่มเพาะไปสู่ขอบเขตที่สูงขึ้น และสูงกว่านั้นก็ยิ่งยากขึ้น ในที่สุดก็จะมาถึงคอขวด!
แม้ว่าการมีเส้นลมปราณหยินจะเป็นคำสาป แต่มันก็มีข้อยกเว้นเสมอ ตำนานบอกว่าจักรพรรดิมนุษย์หญิงที่มีเส้นลมปราณหยิน ในสมัยโบราณ นางได้ใช้ความแข็งแกร่งของตนเองในการเชื่อมเส้นลมปราณของนาง เมื่อเส้นลมปราณเชื่อมต่อกันอีกครั้งมีการเปลี่ยนแปลงที่ไม่มีผู้ใดทราบเกิดขึ้น เหตุที่ไม่มีผู้ใดทราบเป็นเพราะสภาพไม่ดีของบันทึกประวัติศาสตร์
อาจารย์ของหลินซินถง คือผู้อาวุโสร่างอ้วน เขาได้พยายามเชื่อมต่อเส้นลมปราณที่เสียหายของหลินซินถง ด้วยวิธีโบราณที่ยังหลงเหลืออยู่ของปรมาจารย์สวรรค์เดียวดาย แต่พวกเขาไม่เคยทำได้สำเร็จ
วิธีการโบราณเหล่านั้น ลึกลับและไม่ชัดเจน ไม่ว่าจะเป็นส่วนผสมหรือเคล็ดวิธีการปรับแต่ง พวกมันสร้างความสับสนให้แก่ผู้อาวุโสร่างอ้วน ผลที่ได้รับจากวิธีการนั้นต่ำกว่าที่ต้องการมากๆ
ผู้อาวุโสร่างอ้วนดูแลลูกศิษย์ของเขาและพยายามรักษาด้วยวิธีการทุกอย่างที่หาได้ ในการเดินทางอย่างไร้จุดหมายในดินแดนรอบนอกอันกว้างใหญ่แต่ก็ไม่มีประโยชน์อันใด
“อาจารย์ ไม่ต้องถอนหายใจ แม้ว่าข้าจะมีเส้นลมปราณหยิน ด้วยธาตุกระดูก ธาตุไฟ ข้าก็สามารถมีชีวิตได้อย่างน้อย 300 ปี ข้าก็ยังมีความสุขมากกว่าคนอื่นๆมากนัก”
หญิงสาวที่เกิดมาในตระกูลเก่าแก่ ไม่เคยกังวลเกี่ยวกับอาหารและเคยเห็นสมบัติมีค่ามาแล้วทุกอย่าง แต่ในช่วงหลายปีที่เดินทางอย่างไร้จุดหมายในดินแดนรอบนอก ประสบการณ์สอนให้นางได้รับรู้ความยากลำบากในโลก นางรู้ว่าคนอื่นๆบนโลกนี้ต้องดิ้นรนเพียงไร นั่นสร้างความเห็นอกเห็นใจให้กับนาง
อันที่จริงแล้ว แม้ว่านางจะมีเส้นลมปราณหยิน นางก็มีความสุขมากกว่าคนเหล่านั้นนับพันเท่า นางกลืนธาตุกระดูกที่เพิ่งปรับแต่งเสร็จลงไป ธาตุกระดูกที่ได้จากการปรับแต่งสัตว์อสูรดุร้ายมีคุณภาพด้อยกว่าธาตุกระดูกเดียวดาย แต่มีผู้ฝึกยุทธไม่มากที่ได้กินธาตุกระดูกเดียวดายจริงๆ
เมื่อคิดถึงเวลาอันยาวนานในการปรับแต่งธาตุกระดูกเดียวดาย การกินธาตุกระดูกของสัตว์อสูรดุร้าย ก็มากพอแล้ว
“ขึ้นไปข้างหน้า พวกเราก็จะเข้าสู่ดินแดนของเผ่าเหลียน อืม..เผ่าเหลียน เป็นเผ่าเล็กๆมีผู้คนประมาณหนึ่งพันครัวเรือน จริงๆ แล้วพวกเราไม่ต้องผ่านเข้าไป”
ผู้อาวุโสร่างอ้วนกล่าวขณะที่เขาหยิบแผนที่ที่ทำมาจากยาง กางออก แล้วมองไปที่มัน กล่าวอย่างมีความสุขว่า
“ต้องขอบคุณหลิงหลงเหว่ยของอาณาจักรไทอา สำหรับแผนที่นี้ ที่พวกเขาเขียนขึ้นใหม่ แผนที่ดินแดนรกร้างเมฆา ไม่ได้รับการปรับปรุงมาเป็นเวลาแปดร้อยปีแล้ว มีชนเผ่าเล็กๆมากมายเปลี่ยนแปลงตำแหน่งที่อยู่ แผนที่เก่าไม่อาจบ่งบอกทั้งหมดนี้ได้”
หลินซินถงมองดูแผนที่ของอาจารย์แล้วเกิดความสงสัยขึ้นว่า การทำแผนที่ดินแดนรกร้างเมฆาเป็นงานที่ไร้ค่าไร้จุดหมาย บรรดาเผ่าเล็กๆมีมากมายราวกับเม็ดทรายในลำน้ำห้าสาย ไม่มีใครรู้ว่า เผ่าใดถูกทำลายไปแล้ว หรือมีเผ่าใดกำเนิดขึ้นใหม่ มันเป็นรายละเอียดที่ต้องมีการจัดการที่ดีในการพยายามที่จะวาดแผนที่ แต่มันก็จะไร้ประโยชน์ใน 100 ปีต่อมา เป็นเช่นนั้นไปเรื่อยๆ ในดินแดนรกร้างเมฆาของอาณาจักรไทอา
หลินซินถงถามขึ้นว่า
“อาจารย์ ทำไมเราต้องเดินทางมาไกล จนถึงดินแดนรกร้างเมฆา? นอกจากนี้ข้าได้ยินว่าอาณาจักรไทอาได้ส่งหลินหลงเหว่ยมาที่นี่ เพื่อเตรียมความพร้อมสำหรับการคัดเลือกผู้ฝึกยุทธในดินแดนรกร้างเมฆาเร็วๆนี้ มันต้องใช้ความพยายามอย่างมากที่จะคัดเลือกตัวผู้ฝึกยุทธในดินแดนรอบนอกอันกว้างใหญ่ ทำไมอาณาจักรไทอาต้องทำแบบนั้น?”
“นี่คือเหตุผลว่าทำไมเราต้องมาที่ดินแดนรกร้างเมฆาใช่ไหม? มันเกี่ยวข้องกับการคัดเลือกของอาณาจักรไทอา”
ไฟล์เสียหรือถูกลบบอกด้วยนะครับ เดียวจะเเก้ให้ สวนมีความเห็นอะไรหรืออย่าดูเรื่องไรก็โพทย์บอกได้