kingtranslate ราชานักเเปล: True Martial World บทที่ 47 กินอาหารกิน

อี้หยุนรู้เขาเป็นคนปกติ แม้ว่าสองเดือนก่อนจะมีร่างกายอ่อนแอไม่มีเรี่ยวแรงแม้จะยึดจับไก่ ผู้อาวุโสร่างอ้วนได้กล่าวอย่างสุภาพว่า “ปกติมาก” ทำให้อี้หยุนเป็นกังวล หากผู้อาวุโสร่างอ้วนเป็นผู้เปิดจักษุสวรรค์ แล้วทำไมไม่สามารถมองเห็นสิ่งที่อยู่ในหัวใจของเขา…. “สภาพร่างกายปกติ,เกิดมายากไร้,เลย...” ผู้อาวุโสร่างอ้วนครุ่นคิด เขามองไปที่แอ่งน้ำที่อยู่ด้านหลังของอี้หยุน และความคิดก็จุดประกายขึ้นในใจ เขาจับร่างกายของอี้หยุนไปทั่ว อี้หยุนขนลุก ชายชราคนนี้ทำอะไร เขาไม่รู้หรือว่าไม่ควรสัมผัสแบบนี้ระหว่างผู้ชายด้วยกัน! “ข้าเข้าใจแล้ว เจ้าหนู เจ้าต้องกินอาหารล้ำค่าบางอย่าง และมาทำการฝึกร่างกายในสระลึกนี้ พลังงานอันรุนแรงจากอาหารล้ำค่าถูกทำให้เป็นกลางด้วยน้ำเย็นในสระ ดังนั้นเจ้าจึงเข้าสู่สภาพร่างกายแสดงอารมณ์ได้โดยบังเอิญ” คำพูดของชายชราทำเอาอี้หยุนพูดไม่ออก ชายชราคนนี้เก่งเกินไป แม้จะคาดเดาไม่ได้ถูกต้องนัก แต่ก็ใกล้เคียงกับความเป็นจริง “สามารถได้รับความสำเร็จเช่นนี้ในช่วงอายุยังน้อย มันไม่ใช่เรื่องง่าย แม้ว่าจะเป็นโชคดีที่ได้กินอาหารล้ำค่าบางอย่าง แต่สำหรับในอนาคต….ข้า สงสัยว่ามันคงจะมีอีก แต่ก็คงจะไม่ใช่เรื่องง่าย” คำพูดของผู้อาวุโสร่างอ้วนทำเอาอี้หยุนถึงกับกลอกตา แบบนี้ชมเชยหรือดูหมิ่น! “เฮ้เจ้าหนู ข้าคิดว่ามันต้องเป็นโชคชะตาทำให้เจ้าได้มาพบข้า...” ในขณะที่พูดผู้อาวุโสร่างอ้วนก็เอื้อมมือเข้าไปที่อกเสื้อ แล้วหยิบบางอย่าง ตาของอี้หยุนเป็นประกาย นี่บ่งชี้เหตุการณ์ก่อนส้มหล่นจากท้องฟ้า? อาจเป็นว่าชายชราชื่นชมเขา และวางแผนจะให้คัมภีร์วิชาบางอย่างหรือแก่นพลังกระดูกเดียวดาย? หรือเป็นยาวิเศษ! มือหนาและเต็มไปด้วยไขมันของผู้อาวุโสร่างอ้วน เขาสวมแหวนหยกฉูดฉาดที่นิ้วหัวแม่มือ มันไม่ดูจืดชืดเหมือนที่ผู้สูงอายุปกติชอบใช้มีบางสิ่งอยู่ในกำมือที่กำแน่นเหมือนซาลาเปาสีขาวของเขา เขามือลงบนฝ่ามือของอี้หยุนแล้วคลายออกมาเบาๆ เย้! เย้! แต่มีเพียงเหรียญทองแดงไม่กี่เหรียญตกอยู่ในมือของอี้หยุน เหรียญทองแดงยังคงอุ่นจากความร้อนของร่างกายผู้อาวุโสร่างอ้วน เหรียญทองแดง? ใจของอี้หยุนเต็มไปด้วยความอายและผิดหวัง “เอานี่ไปซื้อขนม” ผู้อาวุโสร่างอ้วนยิ้มและโบกมือไปมาอย่างมีน้ำใจ หญิงสาวชุดลินินที่อยู่ข้างๆยิ้มอย่างอ่อนโยน พวกเขาปฏิบัติกับอี้หยุนราวกับเด็กน้อย “มันบ้าอะไรกัน!” อี้หยุนมองเหรียญทองแดงยี่สิบอันในมือ พร้อมกับคำก่นด่าบรรพบุรุษเป็นพันๆที่วิ่งผ่านหัว ในโลกใบนี้ คนปกติจะใช้ทองคำ เงินและทองแดงในการแลกเปลี่ยน แต่ในดินแดนรกร้างเมฆา ทองและเงินเป็นเพียงสิ่งเสริมของการชำระค่าตอบแทน สิ่งที่ใช้ในการแลกเปลี่ยนจริงๆคือ อาหาร อาวุธ และ ชุดเกราะ ชายชราผู้นี้เห็นได้ชัดว่าเป็นผู้เยี่ยมยุทธ แต่เขาก็ยังเลือกที่จะนำสิ่งแลกเปลี่ยนแบบนี้ท่องไปในโลกใบนี้ เงินแท่งเป็นหน่วยเงินตราขนาดใหญ่ในโลกนี้ แต่เหรียญทองแดง เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับโรงเตี้ยมหรือร้านขายอาหาร จึงไม่แปลกใจที่ชายชราจะมีเหรียญทองแดง แต่ผู้เยี่ยมยุทธ คงไม่มีเพียงเหรียญทองแดง แม้แต่ทองหรือเงิน ก็มีค่าน้อยไปสำหรับพวกเขา หากเจ้าอยากจะให้ ก็น่าจะเป็นทองแท่ง สักหน่อย! อี้หยุนพูดไม่ออก ความจริงความคิดที่จะเรียกร้องบางสิ่ง เป็นอะไรที่น่าอาย มันก็เป็นไปตามคำพูดที่ว่า “ผู้ยากไร้เป็นเพื่อนแปลกหน้า(ขอทาน)” ด้วยการที่ทรัพยากรสำหรับการฝึกของเขาหมดลง และเขายังติดอยู่ในขอบเขต ชีพจรสัมพันธ์ ถึงแม้ว่าการมีร่างกายแสดงอารมณ์จะยอดเยี่ยม แต่มันก็ไม่ได้อยู่ในขอบเขตโลหิตม่วง เขาไม่กล้าพอที่จะไปล่าสัตว์ในดินแดนรอบนอกอันกว้างใหญ่ หากไม่ล่า แล้วเขาจะกินอะไร? ข้าควรกินแค่โจ๊กข้าว? แม้กระทั่งโจ๊กข้าว เจียงเเสี่ยวโหรวยังนำเนื้อไว้ให้เขา ส่วนนางดื่มแต่เพียงน้ำเท่านั้น หากอี้หยุนต้องอดอาหารตาย เขาก็ยังเป็นสาเหตุให้เจียงเเสี่ยวโหรว อดอาหารตายด้วย อี้หยุนรู้สึกเย้ยหยันตนเอง แต่เขาก็ยังเก็บเหรียญทองแดงไว้ เขาจะนำมันไปให้เจียงเเสี่ยวโหรว นางอาจใช้แลกเปลี่ยนกับเผ่า หรือซื้ออาหารจากคนอื่นๆ อันที่จริง ก็ไม่มีส้มหล่นมาจากท้องฟ้า นอกจากนี้ ผู้อาวุโสร่างอ้วนก็คิดว่าเขาเป็นเด็กเท่านั้น ด้วยเหตุนี้เขาจึงมอบเหรียญทองแดงให้ซื้อขนมที่ชอบ ถึงแม้ว่าเขาจะมีร่างกายแสดงอารมณ์ แต่สภาพร่างกายโดยเฉลี่ยแล้วก็ไม่มีอะไรพิเศษ เขาก็ยังตัวเล็ก ยากไร้ และขาดความแข็งแกร่งและเขาก็ยังเป็นคนแปลกหน้าของชายชราผู้นี้ แล้วชายชราจะให้ผลประโยชน์ดีๆแก่เขาทำไม? เขาก็แค่พบว่ามันสนุกที่จะเล่นและหยอกเย้า “ผู้อาวุโสกำลังจะไปที่ไหน?” อี้หยุนพยายามเริ่มต้นบทสนทนา มันไม่มีอันตรายที่จะทำความรู้จักชายชราคนนี้ “พวกเรากำลังจะไปเผ่าเทา” ผู้อาวุโสร่างอ้วนไม่ได้ปิดบัง “ชนเผ่าเทา...” อี้หยุนรู้จักชนเผ่าเทา เผ่าใหญ่ที่อยู่ใกล้กับเผ่าเหลียน และเป็นเจ้าของเผ่าเหลียน! การผลิตอาวุธและชุดเกราะของเผ่าเหลียนก็เป็นการจัดหาให้กับเผ่าเทา ผู้ชราและเยาว์วัยคู่นี้เห็นได้ชัดว่าเป็นบุคคลที่มีความสามารถสูง พวกเขาสามารถเดินทางข้ามมาที่ดินแดนรกร้างเมฆาได้โดยปราศจากความลังเล มันน่าเลื่อมใส จู่ๆอี้หยุนถึงคำของจางอวี๋เซียนที่เคยพูดไว้ว่า มีบางสิ่งเกิดขึ้นในดินแดนรกร้างเมฆา นอกจากนี้เขายังบอกว่าจะมีบุคคลสำคัญ หลายคนเดินทางผ่านมาที่เผ่าเหลียน เตือนไม่ให้หัวหน้าเผ่ากระทำการใดๆที่ไม่สมควร ดูจากลักษณะแล้ว ชายชรากับหญิงสาวก็คือบุคคลสำคัญพวกนั้น! ผู้อาวุโสร่างอ้วนวางแผนที่จะจากไป แต่ก่อนที่จะก้าวเท้าออกไป เขาก็รู้สึกหิวขึ้นมา เขามองไปที่ดวงอาทิตย์ ลูบไปที่ไขมันสองชั้นที่คางแล้วพูดว่า “ถึงเวลากินอะไรกันแล้ว ทัศนียภาพที่นี่ก็ไม่ได้เลวร้าย มีทั้งภูเขาและน้ำสะอาด กินกันที่นี่เถอะ” เมื่อได้ยินคำว่า “กิน” อี้หยุนก็รู้สึกขึ้นอย่างฉับพลัน... หิว....หิวมากๆ ต้องกินโจ๊กติดต่อกันมาเป็นเวลาสองเดือน แม้เขาใช้สมุนไพรและแก่นพลังกระดูกเดียวดายเป็นแหล่งพลังงาน แต่ก็ได้ย่อยสลายพลังงานที่ดูดซับมาทั้งหมด ในน้ำลึกคืนที่ผ่านมา มันทำให้อี้หยุนรู้สึกว่าภายในร่างกายว่างเปล่า “เฮ้ ศิษย์น้อย มากินกัน” ผู้อาวุโสร่างอ้วนเรียกหา หลินซินถง หลินซินถงพยักหน้า และมองมาที่อี้หยุนแล้วพูดว่า “น้องชาย ทำไมไม่มากินกับเรา?” “เอ๋?” อี้หยุนตะลึง ความสุขเกิดขึ้นอย่างปัจจุบันทันด่วน เขารู้สึกว่าเสียงของหญิงสาวน่าประทับใจมาก “นั่น...ท่านไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้น….” แม้ว่า อี้หยุนจะพูดแบบนั้น เขาก็หาที่นั่งลงเรียบร้อยแล้ว ชายชราและหญิงสาวคู่นี้ต้องเป็นผู้มีความสามารถสูง อาหารที่พวกเขากินก็ไม่น่าจะเลวร้าย? อาจจะเป็นจานที่เอื้อต่อการบ่มเพาะ! ผู้อาวุโสร่างอ้วนวางแผนจะจุดไฟ แต่เมื่อเห็นว่า อี้หยุนวางแผนที่จะปักหลัก เขามองดูอย่างดูหมิ่นด้วยความรังเกียจ แต่เมื่อลูกศิษย์เป็นผู้เชื้อเชิญ เขาจึงจำต้องยอมรับ เขาสัมผัสแหวนหยกที่มือขวาดึงไก่ฟ้าที่ถอนขนแล้วสามตัวออกมาราวกับนักมายากล เขาเอาไม้เสียบมันและวางไว้ข้างกองไฟ แหวนหยกของชายชราเหมือนกับกระเป๋าของโดเรม่อน ในระยะเวลาสั้นๆเขาหยิบเอาขวดและกระปุกเครื่องเทศออกมา อี้หยุนอิจฉายิ่ง การสัมผัสแหวนของชายชราราวกับเป็นเวทย์มนต์ แต่สิ่งนี้เป็นสมบัติ รายการใหญ่ที่สุดที่จะสามารถครอบครองเป็นเจ้าของ ดูราวกับว่ามันคือ “แหวนมิติ” ในตำนาน “ฮิฮิ นับว่าเจ้ามีดาวแห่งโชค เจ้าหนู มีคนไม่กี่คนที่มีโอกาสลิ้มรสทักษะการทำอาหารของข้า!” พูดแล้วชายชราถูมือแล้วเริ่มย่างไก่ฟ้า ตอนนี้อี้หยุนพบว่านี่ไม่ใช่ไก่ฟ้าธรรมดา มันดูเหมือนไก่ฟ้า แต่ภายในของมันมีพลังงานจำนวนมาก เพราะอี้หยุนมองเห็นจุดแสง ลอยออกมาจากไก่ฟ้า พลังงานนี้บริสุทธิ์อย่างมาก ได้มาอย่างง่ายดายน่าอิจฉา อี้หยุนรู้สึกน้ำลายสอ มันเป็นสิ่งดี! เขาไม่ได้กินเนื้อสัตว์มาเป็นเวลาสองเดือนแล้ว เมื่อเห็นไก่ฟ้าอวบอ้วนซึ่งเต็มไปด้วยพลังงานบริสุทธิ์ เขาจะไม่น้ำลายสอไปได้อย่างไร? เขาแทบไม่อาจรอการย่างไก่ฟ้าและกินมันลงท้องอย่างช้าๆ แต่มันจะต้องเป็นไปอย่างรวดเร็ว อี้หยุนรู้สึกรันทด เมื่อเห็นวิธีการย่างของชายชรา “ทักษะการทำอาหาร” ของชายชรา มัน…..น่ากลัวเกินไปที่จะดู!