kingtranslate ราชานักเเปล: True Martial World บทที่ 49 ข้าต้องการสิ่งหนึ่ง

อี้หยุนไม่รอช้า ราดน้ำปรุงรสที่เตรียมไว้แล้ว ฉีกขาไก่ฟ้าและกัดลงไป ผิวกรอบเนื้อฉ่ำ นุ่ม และน้ำมันเยิ้มออกมาในแต่ละคำที่กัด ทำให้ปากของเต็มไปด้วยกลิ่นหอม อาจพูดได้ว่า ผู้อาวุโสร่างอ้วนไม่รู้จักความอร่อยแบบนี้แน่นอน มันก็ไม่น่าแปลกใจ ขนาดไก่ฟ้าย่างน่าอนาถ เขาก็ยังกินได้อย่างมีความสุข นอกจากนี้เนื้อของไก่ฟ้าเต็มไปด้วยพลังงานบริสุทธิ์ ในขณะที่มันเข้าไปอยู่ในกระเพาะ พลังงานนี้แพร่กระจายไปทั่วร่างกายของอี้หยุน ทำให้เขารู้สึกอุ่นสบายอย่างสุดจะพรรณา เหล้าของชายชราก็ยังมีความพิเศษมาก หลังจากอบเกลือแล้วรสชาติของเหล้าก็ไม่ได้ระเหยไป มันซึมเข้าไปในเนื้อไก่ฟ้าทำให้มีกลิ่นหอมน่ามึนเมา เหล้ายังมีพลังงานที่บริสุทธิ์มาก ความสดชื่นแผ่ซ่านทั่วร่างกายไปจนทุกรูขุมขน หลินซินถงมองอย่างอยากรู้อยากเห็นไปที่อี้หยุน จากกลิ่นและลักษณะการกิน ทำให้ง่ายต่อการคาดเดารสชาติเป็นเลิศของมัน เด็กคนนี้มีอายุอย่างมากก็สิบสองปี แล้วเขายังมีทักษะเช่นนี้? “พี่นางฟ้า ท่านต้องการกินบ้างไหม?” อี้หยุนพูดอย่างรื่นหู เขารู้ว่าหญิงสาวผู้นี้มีสถานภาพพิเศษ ชายชราเอาใจใส่ต่อนางอย่างผู้ที่ได้รับความโปรดปรานเป็นพิเศษ ถึงแม้ว่าเขาจะไม่รู้ชื่อของนาง มันก็ไม่มีอันตรายอันใดที่จะเรียกนางว่า “พี่นางฟ้า” “เอ๋...” หลินซินถงลังเลใจ แต่เมื่อเห็นอี้หยุนฉีกน่องไก่ฟ้าที่ยังไม่ได้แตะมาให้นาง นางไม่แน่ใจว่าจะทำอย่างไรดี หลังจากลังเลอยู่อึดใจ นางจึงรับมันมากัดคำเล็กๆ แน่นอนว่ามันอร่อย! ถ้าให้เปรียบเทียบกับที่อาจารย์ของนางปรุงแล้ว “ไก่ฟ้าดำเกรียม” นั้น ไม่น่ากินเลย หญิงสาวหยิบผ้าเช็ดหน้าเช็ดปากและยิ้มให้อย่างขอบคุณ นางไม่เคยเห็นการปรุงอาหารที่มีลักษณะและรสชาติที่เป็นเอกลักษณ์มากเช่นนี้ ถึงแม้ว่าหลินซินถงจะใช้ชีวิตอย่างเรียบง่ายไม่หมกมุ่นอยู่กับเรื่องอาหาร แต่การออกมาสู่ดินแดนรอบนอกเพื่อฝึกฝนและต้องกินอาหารที่มีรสขม เช่น “ไก่ฟ้าดำเกรียม” ทุกๆวัน นางก็ได้มาถึงขีดจำกัดของความอดทนแล้ว แม้ว่านางจะซาบซึ้ง นางก็ไม่ได้ชื่นชมเกินจริง แต่กับผู้อาวุโสร่างอ้วนมีท่าทีที่แตกต่าง เขาเป็นคนเห็นแก่กิน แม้นสภาพร่างกายของเขาสามารถหลีกเลี่ยงการกินอาหารได้มาหลายปีแล้ว เขาก็ไม่ยินยอมที่จะทำเช่นนั้น เขาทำให้แน่ใจว่าต้องมีอาหารครบสี่มื้อต่อวัน เช้า กลางวัน เย็นและค่ำ โดยปกติ เขาจะกินอาหารพร้อมเครื่องดื่มที่บ้าน มันต้องเป็นอาหารเลิศรส และก็เพียงพอที่จะปรนเปรอความสุขในการกินของเขา แต่ตอนนี้เขาออกมาภายนอกพร้อมลูกศิษย์ มันจึงเป็นเรื่องที่จำต้องทน เขาเอียนกับอาหารดำเกรียมที่ต้องกินติดต่อกันมานาน ความอยากทำให้เขาน้ำลายสอ แต่ก็ไม่อาจลดตัวลงไปถามอี้หยุน โดยที่อี้หยุนไม่มีท่าทีใดๆที่จะให้เขามีส่วนในไก่ฟ้าอบเกลือนั้น ผู้อาวุโสร่างอ้วนไม่ความสุข เจ้าเด็กเนรคุณ บังอาจลืมว่าใคร? เป็นคนให้ไก่ฟ้าแล้วก็เหล้า “ข้าไม่คาดว่าเจ้าสามารถปรุงอาหารได้ ข้าชิมอาหารมาแล้วทั่วโลก ข้าเป็นต้นตำรับนักชิมอย่างแน่นอน ดังนั้นเอามาชิมหน่อยซิ! เอามา เจ้าหนู ข้าจะประเมินและดูว่าทักษะด้านการทำอาหารของเจ้าว่าเป็นอย่างไร จะได้ชี้แนะ และดูว่าควรปรับปรุงอะไรบ้าง” ขณะที่พูด มือเป็นมันย่องและเต็มไปด้วยเขม่า ก็ยืดมาออกมาเขายังไม่ได้เช็ดมือจากการกินไก่ฟ้าย่าง! อี้หยุนหลบโดยสัญชาตญาณ แต่ด้วยเหตุบางอย่างแม้ความเร็วของมืออวบอ้วนจะไม่รวดเร็วเขาก็ยังไม่อาจหลบมันพ้น ในตอนท้าย เหลือเพียงไก่ฟ้าชิ้นเล็กๆนอกนั้นถูกฉีกออกไป เหลือเพียงปีกไก่มันย่องทั้งคู่นอกนั้นหายไปแล้ว! อี้หยุนแช่งชักในใจ และในเวลานี้ผู้อาวุโสร่างอ้วนกัดมันลงไปแล้ว เขามองมาที่อี้หยุนอย่างเย้ยหยันซึ่งมันอ่านได้ว่า “เจ้าคิดว่าด้วยความสามารถอันน้อยนิดของเจ้าจะสามารถหลบข้าได้?” ในขณะที่เขากัดลงไป ไขมันไก่ก็กระจายกลิ่นหอมไปทั่วทั้งปากของเขา ดวงตาของเขาเบิกกว้างขึ้น! เนื้อนี่เป็นอาหารจานอร่อย และที่สำคัญที่สุดก็คือรสชาติของเหล้า ความจริงชายชราเคยกินอาหารอร่อยมามากมาย แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นวิธีปรุงแบบนี้ ที่เหล้าดูดซึมเข้าไปในเนื้อ ทำให้มันเลิศรส! เขาไม่เพียงเป็นคนเห็นแก่กิน แล้วยังเป็นปีศาจสุรา เขาไม่เคยคิดว่าเหล้าสามารถนำมาใช้แบบนี้ได้ เหล้าและไก่ฟ้า สองสิ่งที่แตกต่าง แต่เลิศรสเมื่อรวมกันได้อย่างไม่น่าเชื่อ! ในทางตรงกันข้าม ไก่ฟ้าย่างของเขาที่ทำก่อนหน้านี้ มันเหมาะสำหรับเป็นเพียงอาหารสุนัข! แม้ว่าชายชรากินไก่ฟ้าเสร็จไปแล้วตัวหนึ่งก่อนหน้านี้ และเจ้าตัวที่หน้าตาเหมือนไก่ฟ้า แต่ก็ไม่รู้ว่าเป็นไก่อะไรนั้น ก็มีขนาดใหญ่มากๆ แต่เมื่อรู้จักเคล็ดวิชากลืนกินคชสาร อี้หยุนก็รู้ว่า นี่เป็นเนื้อที่ย่อยยากมาก ในคนปกติสามารถอยู่รอดไปได้ทั้งวันโดยไม่หิวด้วยการกินเพียงน่องเดียว หรือเพียงครึ่งน่อง แต่เห็นได้ชัดว่าชายชรายังไม่อิ่ม แม้เขาจะกินอย่างสุภาพเรียบร้อย แต่มีความเร็วที่น่าทึ่ง เขากินหมดไปครึ่งหนึ่ง ในเวลาเพียงไม่กี่นาทีก็เหลืออยู่เพียงกองกระดูก กระดูกแม้แต่กระดูกซี่โครงอ่อนก็ถูกกินอย่างสะอาดหมดจด ขนาดต้องอายที่จะเอาไปให้เป็นอาหารสุนัข ชายชราไม่ใส่ใจในสายตาประหลาดใจของอี้หยุน เขาเช็ดน้ำมันที่ปากอย่างใจเย็นแล้วพูดว่า “รสชาติพอใช้ได้ หากแต่ต้องปรับปรุงอีกสักหน่อย ถึงจะเทียบชั้นไก่ฟ้าย่างของข้าได้” อี้หยุนเกือบสำลักเมื่อได้ยินคำพูดไร้ยางอายของชายชรา เขาเป็นคนประเภทไหนกัน? มีสถานภาพสูงส่งเป็นพิเศษ แต่ทำไมทำตัวน่าอับอาย? ชายชราแกล้งทำไม่เห็นสายตาดูหมิ่นของอี้หยุน และมองไปที่ไก่ฟ้าอบเกลือในมือของอี้หยุนแล้วพูดว่า “ทำไมไม่กิน อิ่มแล้ว?” อี้หยุนตื่นตระหนก เขาส่ายศีรษะอย่างรวดเร็ว และจัดการกับไก่ฟ้าอบเกลือในมือ มันเรื่องตลกอะไรนี่ หากเขาช้าสักวินาที หรือเพียงแค่กระพริบตา ไก่ฟ้าที่อยู่ ในมืออาจกลายเป็นกองกระดูก นอกจากความอร่อย เนื้อนี่ก็มีสารอาหารที่ดีสำหรับร่างกาย อี้หยุนรู้สึกร่างกายที่แต่เดิมว่างเปล่า ถูกเติมเต็มด้วยพลังงานในระยะเวลาสั้นๆ ทำให้โลหิตถูกปลุกเร้า และทำให้เขาแข็งแรงขึ้น ไก่ฟ้านี้อาจสืบสายพันธุ์มาจากสัตว์อสูรรกร้างดึกดำบรรพ์ จำพวกนก? อี้หยุนจึงเชื่อแล้วว่าคนร่ำรวยที่กินอาหารจำพวกนี้ทุกวัน ความแข็งแกร่งของพวกเขาจึงเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ในตอนแรกเขามีความสุขจากการที่ร่างกายของเขา สามารถแสดงอารมณ์ แต่ตอนนี้เขาสงบลงแล้ว จุดเริ่มของเขายังอยู่ในระดับต่ำ แม้ว่าเขาจะประสบความสำเร็จอย่างรวดเร็วในเผ่าเล็กๆ แต่สำหรับในเผ่าใหญ่ ความสำเร็จระดับนี้ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้น เส้นทางของเขายังอีกยาวไกล “เฮ้ จากที่ข้าเห็น เจ้าก็พอจะมีทักษะการปรุงอาหารอยู่บ้าง และจากโชคชะตาที่ทำให้เรารู้จักกัน...” ขณะที่พูด ผู้อาวุโสร่างอ้วนก็สัมผัสแหวน นี่เป็นครั้งที่สองที่อี้หยุน ได้ยินถ้อยคำเช่นนี้ จึงมีภูมิคุ้มกันมันแล้ว เขาเช็ดปากอย่างใจเย็นรอสิ่งที่ ผู้อาวุโสร่างอ้วนจะนำออกมา “อิอิ เจ้าหนู นี่เอาไว้ซื้อขนม” ขณะที่พูด ผู้อาวุโสร่างอ้วนก็ส่งทองแท่งสองแท่งที่นำออกมาจากแหวนให้ ดูแล้วมันน่าจะมีน้ำหนักประมาณครึ่งจิน นี่เป็นครั้งแรกที่อี้หยุนเห็นทองแท่ง ในโลกที่จากมา เขาเคยเห็นเพียงแผ่นทองที่แสดงอยู่ในตู้นิรภัยของธนาคาร พวกมันไม่ได้ใหญ่เท่านี้ อี้หยุนอึ้งไปชั่วขณะ “เอาไป ข้ายังมีไก่อีกมากกว่ายี่สิบตัว ข้าจะให้ทองสองแท่งนี้ หากเจ้าปรุงมัน เจ้าจะสามารถซื้อขนมได้มากมาย” ชายชรากล่าวอย่างมีความสุข แม้ว่าเขาจะไม่ยอมรับด้วยวาจาเขาก็รู้ว่าทักษะการทำอาหารของเขาไม่มีอะไรเทียบอี้หยุนได้ ไก่ฟ้าอบเกลือของอี้หยุน โดยเฉพาะการรวมกันของกลิ่นเนื้อกับเหล้า ทำเอาผู้อาวุโสร่างอ้วน น้ำลายเต็มปาก เมื่อได้ยินดังนั้น อี้หยุนก็เม้มปากของเขา ในดินแดนรกร้างเมฆา ทองแท่งเป็นเพียงสิ่งต้องตา แต่หาประโยชน์ไม่ได้ บนโลกทองสองแท่งนี้เพียงพอที่จะซื้อช่วงเวลาดีๆสำหรับอาหารชั้นเลิศ แต่สำหรับบนโลกใบนี้ อาหารราคาแพงมากโดยเฉพาะอย่างยิ่งในดินแดนรกร้างเมฆา ถึงแม้จะมีทองแท่ง ก็อาจไม่สามารถใช้ซื้ออะไรได้เลย หากเขานำทองแท่งไปแลกกับอาหารของเหลียนเฉิงอยู่ นั่นหมายถึง เขาโยนตัวเองไปให้หมาป่าแทะ “ข้าไม่ต้องการทองคำ” อี้หยุนพูดอย่างสงบนิ่ง ชายชราคนนี้ตอนแรกก็ให้เหรียญทองแดง และตอนนี้ก็มาให้ทอง เป็นที่ชัดเจนว่าเขาปฏิบัติต่ออี้หยุนเหมือนเด็กบางคนที่มีโชคดี ไม่ใช่บางคนที่ฝึกวิชายุทธ “ผู้อาวุโส ท่านไม่รู้หรือว่ามันจะเป็นหายนะหากเด็กคนหนึ่งถือทองไปตามถนน?” “เอ๋?” ผู้อาวุโสร่างอ้วนถึงกับสำลัก ในความคิดของเขา เขาคิดว่าหากอี้หยุนไม่สามารถใช้ทองแท่งเขาก็อาจนำมันไปให้พ่อแม่ หลินซินถงที่อยู่ข้างๆผู้อาวุโสร่างอ้วนมองไปที่อี้หยุนด้วยความประหลาดใจ หลักการที่ว่า “คนไม่ผิด ผิดที่มีหยกติดตัว” นั้นเป็นเรื่องเข้าใจได้ง่าย แต่นี่เป็นแค่เด็กอายุสิบสองปี เขาไม่เพียงแต่จะสงบนิ่ง เมื่อเห็นทอง แต่เขายังพูดถึงหลักความจริง มันน่าประทับใจ “แล้วเจ้าต้องการอะไร?” ผู้อาวุโสร่างอ้วนพูดขึ้นขณะที่เขาเก็บทอง “ข้าต้องการเพียงสิ่งเดียวจากท่าน ผู้อาวุโส” อี้หยุนพูดอย่างเชื่องช้าและใจเย็น ขณะที่จ้องไปที่ตาของผู้อาวุโสร่างอ้วน ผู้อาวุโสร่างอ้วนพูดด้วยความสนใจ “ว่ามา” “ข้าน้อย บอกได้ว่าผู้อาวุโสเป็นบุคคลที่พิเศษ ท่านต้องเป็นคนที่มีสถานภาพสูงส่งและโดดเด่น...” “เอาล่ะ ไม่ต้องเยิ่นเย้อ” ผู้อาวุโสร่างอ้วนมองดูอี้หยุนด้วยความรังเกียจ เจ้าหนูนี่แปลกพิกล “โอ้...ข้าไม่ได้สอพลอท่าน ข้าเพียงแต่แสดงความชื่นชม ท่านสามารถมีทุกสิ่งและได้รับความยกย่องจากคนมากมาย รวมทั้งข้าด้วยเพราะว่า...ผู้อาวุโส ท่านแข็งแกร่ง!” “ในดินแดนรอบนอกผู้มีความแข็งแกร่งจะได้รับเกียรติจากคนอื่นๆ!” “ดังนั้นข้าน้อยจึงกล้าที่จะร้องขอสิ่งหนึ่ง สิ่งนั้นคือ-ความแข็งแกร่ง!” อี้หยุนพูดถ้อยคำเหล่านั้นด้วยความมั่นใจ แม้ว่าเขาจะพูดอย่างเชื่องช้า แต่เมื่อผู้อาวุโสร่างอ้วนได้ยินถึงกับตกตะลึง หลินซินถงกระพริบตาคู่งาม มองไปที่อี้หยุนด้วยความประหลาดใจ อี้หยุนสามารถขออะไรก็ได้อย่างง่ายดาย เมื่ออาจารย์ของนาง ถามถึงสิ่งที่เขาต้องการ แต่เขากับพูดว่าสิ่งที่เขาปรารถนาคือ การกลายเป็นผู้แข็งแกร่ง นี่ไม่เหมือนเด็กที่พูดอย่างไม่คิด คำพูดเหล่านี้แตกต่างจากคำพูดของเด็ก