“อะ…อะไร เจ้าต้องการทำอะไร?”
เมื่อเห็นอี้หยุนเดินเข้ามาหา เหลียนชุยฮวาก็แผดเสียงขึ้น
“ไอ้สารเลวน้อย เจ้าติดโรคระบาด นี่เจ้าวางแผนจะแพร่เชื้อให้คนอื่นอยู่ใช่ไหม?”
เหลียนชุยฮวาไม่ใช่บางคนที่จะทำเป็นเล่นด้วยได้ เมื่อเห็นว่าอี้หยุนจู่ๆกลายเป็นที่น่า
สพึงกลัว นางก็คิดถึงเรื่องที่อี้หยุนติดโรคระบาดขึ้นได้อย่างรวดเร็ว และเริ่มตะโกนขึ้น ด้วยหวังจะได้รับแรงเสริมจากฝูงชน
“พ่อแม่พี่น้อง ไอ้สารเลวน้อยนี่ต้องถูกสิงหลังจากตายแล้วเป็นแน่ ไม่งั้นเขาจะมี
พละกำลังแบบนี้ได้ยังไง พวกเจ้าคงไม่ลืมว่าเขาถูกสิง!ใช่ไหม?”
เหลียนชุยฮวาจู่ๆ ก็คิดถึงบางสิ่งได้และวิ่งฝ่าฝูงชนออกไปอย่างรวดเร็ว
“หลีก หลีกทาง บัดซบ หลีกทางไป!”
เมื่อวิ่งออกไปแล้ว และกลับเข้ามาพร้อมถังไม้ในมือ นางมองไปที่อี้หยุน ด้วยรอยยิ้มซ่อนเล่ห์ร้ายกาจเป็นประกายอยู่บนใบหน้า
“ไอ้สารเลวน้อยที่เจ้ายังสบายใจอยู่ได้เพราะข้าปล่อยให้หรอก แค่เพราะว่าถูกสิงด้วยสิ่งโสโครกนั่น มันจะทำให้ไม่สามารถเอาชนะเจ้าได้งั้นรึ? คอยดูว่าข้าจะฆ่าเจ้ายังไง?!”
ขณะที่พูด เหลียนชุยฮวาก็สาดสิ่งที่อยู่ในถังไม้ใส่อี้หยุน!
ภายในถังไม้เป็นของเหลวสีแดงของเลือดและมีกลิ่นเหม็นเล็ดลอดออกมา มันคือเลือดสุนัข!
ก่อนการแข่ง สมาชิกในค่ายฝึกยุทธได้ฆ่าสุนัขล่าเนื้อสองตัว เพื่อเตรียมไว้ฉลองหลังการแข่งขัน หลังจากฆ่ามันก็รองเลือดเก็บไว้ในถังไม้ ในนั้นยังมีทั้งลำไส้ ขน หัวใจและปอด ลอยปะปนอยู่และของทั้งหมดก็ถูกสาดใส่อี้หยุน!
ผู้คนในดินแดนเมฆาเลือนเร้นเชื่อว่า เลือดสุนัขสามารถขับไล่ภูติผี วิญญาณชั่วช้าจะไม่สามารถต้านทานเลือดสุนัขได้หากถูกสาดด้วยเลือดสุนัขพวกมันก็จะละลายหายไปวลีจีนที่ว่า “เลือดสุนัขเปื้อนหน้า” มีความหมายถึงการสาปแช่งคนไปถึงจุดที่มี “เลือดสุนัขเปื้อนหน้า” ก็เหมือนกันคนถูกผีสิง โดนเลือดสุนัขสาดใส่ไปทั่ว ต้องยืนนิ่ง ไร้คำพูดโต้ตอบ
เหลียนชุยฮวา เชื่อจริงๆว่าอี้หยุนถูกสิง จนสามารถทำให้จ้าวเทียจู่ได้รับบาดเจ็บสาหัสได้ดังนั้นตราบใดที่เลือดสุนัขสาดโดนเขาวิญญาณชั่วร้ายก็จะถูกเผาหายไป เมื่อมันออกไป เจ้าลูกไก่เล็กๆอย่างอี้หยุนจะมาทำอะไรนางได้ นางจะทำให้มันตาย
อย่างช้าๆ ตัดแขนตัดขา แล้วเอามันไปเผา
ตราบเท่าที่นางกล่าวหาว่ามันถูกสิง ก็เป็นเรื่องง่ายที่จะยุยงให้ผู้คนมัดมันกับหลักแล้ว
เผาไฟผู้คนต่างร้องอุทานเมื่อเห็นเลือดในถังถูกสาดออกมา
ตอนนี้ดวงตาของอี้หยุนเต็มไปด้วยประกายสังหาร
สำหรับผู้หญิงอย่างเหลียนชุยฮวาที่ไม่มีวิชายุทธใดๆ อี้หยุนไม่ได้ใส่ใจกับนาง แต่ก่อน
หน้านี้นางได้ทำร้ายเจียงเสี่ยวโหรว มากไปกว่านั้น ตอนนี้เขายังรู้ว่า ผู้หญิงชั่วช้านางนี้ เป็นคนที่เต็มไปด้วยความชั่วร้ายจนเข้ากระดูก ไม่ว่าจะรู้วิชายุทธหรือไม่ก็ตาม ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงหรือไม่ก็ตาม คนจำพวกนี้เป็นอันตรายต่อโลก
“ปัง!” เสียงแตกระเบิดดังฟังชัด
ไม่มีใครเห็นอี้หยุนเคลื่อนไหว แต่ถังไม้ใส่เลือดสุนัขได้แตกระเบิดออก ต่อหน้าต่อตาของอี้หยุน!
ถึงแม้ว่าเลือดที่ถูกสาดจะกระเด็นไปทั่ว แต่ก็ไม่มีสักหยดถูกร่างกายของอี้หยุน ในทาง
ตรงข้าม เหลียนชุยฮวากลับเปียกโชกไปด้วยเลือดสุนัข!
“อ๊า!”
เหลียนชุยฮวากรีดร้องออกมาด้วยความหวาดกลัว นางไม่เหลือความกล้าอีกแล้ว แต่นางยังคงแผดเสียง
“ไอ้ปีศาจ ไอ้เดรัจฉานน้อย ไอ้สารเลว! แค๊ก แค๊ก แค๊ก…”
เป็นเพราะอี้หยุนได้บีบคอเหลียนชุยฮวาไว้นางจึงไม่สามารถพูดอะไรต่อไปได้อีก ลิ้นของนางจุกปาก ดวงตาเป็นสีขาว แขนขากระตุก
“ช่วย… ช่วยข้าด้วย…”
ขีดความสามารถในการเอาชีวิตรอด กระตุ้นให้เหลียนชุยฮวาพูดออกมาแทบไม่เป็นคำในเวลานี้ผู้คนรอบข้างต่างหวาดกลัวถอยห่างออกไป พวกเขาไม่กล้าจู่โจมอี้หยุน พวกชาวบ้านในดินแดนรอบนอก เป็นคนประเภทรังแกผู้อ่อนแอ เกรงกลัวผู้แข็งแกร่ง และมีความโน้มเอียงที่จะสยบยอมต่อความแข็งแกร่ง ต่อหน้าผู้เยี่ยมยุทธ พวกเขาจะทำตามคำสั่งอย่างไม่รู้ตัว แต่ขณะที่อยู่ตรงหน้าผู้อ่อนแอ พวกเขาจะแสดงความน่ารังเกียจออกมา พวกเขาจะกลายเป็นปีศาจร้าย
สิ่งนี้บรรยายภาพ การที่พวกเขาไปจู่โจมเจียงเสี่ยวโหรว
เหลียนชุยฮวากลัวสุดขีด ขณะที่นางมองไปที่อี้หยุนดวงตาของนางเต็มไปด้วยความ
หวาดกลัว นางยังไม่เข้าใจว่าจู่ๆ อี้หยุนแข็งแกร่งขึ้นมาได้อย่างไร
มันดูไม่เหมือนว่าถูกสิง…เพราะ คนที่ถูกสิงไม่อาจหลบเลี่ยงเลือดสุนัขได้ เมื่อเห็นเลือดสุนัข คนที่ถูกสิงจะเหมือนหนูที่แข็งค้างเมื่อเจอแมว
“เจ้า… เจ้า… จะทำร้ายผู้หญิงรึ? แค๊ก แค๊ก แค๊ก… …”
เหลียนชุยฮวาพูดออกมาอย่างยากลำบาก เสียงของนางสั่นสะท้าน
“ข้าไม่เคยทำร้ายผู้หญิง”
ขณะที่พูดอี้หยุนคลายมือออกเล็กน้อย เหลียนชุยฮวาสามารถสูดลมหายใจและถอน
หายใจอย่างโล่งอก แล้วรวบรวมความกล้าพูดขึ้น
“งั้นปล่อยข้าเร็วๆ แล้วไปขอขมานายน้อยเหลียน เขาอาจปล่อยเจ้าไป แม้เจ้าจะ
แข็งแกร่งขึ้น แต่เจ้าจะสามารถเอาชนะนายน้อยเหลียนได้งั้นรึ?”
เหลียนเฉิงอยู่เป็นเทพเจ้าของเผ่าเหลียน เขามีอำนาจอย่างแท้จริง!
ภายใต้วันเวลาจากการโฆษณาชวนเชื่อของเหลียนเฉิงอยู่ ผู้คนรู้เกี่ยวกับระดับขั้นต่างๆก่อนที่จะถึงขอบเขตโลหิตม่วง ที่ผ่านมาเหลียนเฉิงอยู่อยู่ที่จุดสูงสุดของระดับที่ห้า ของขอบเขตโลหิตมนุษย์ และจ้าวเทียจู่อยู่ในระดับแรกของโลหิตมนุษย์ ช่องว่างระหว่างคนทั้งสองห่างกันราวกับสวรรค์กับพิภพ
แม้ว่าเหลียนชุยฮวาจะกลัวอี้หยุน นางก็ยังระลึกขึ้นได้ว่านางเคยรับใช้เหลียนเฉิงอยู่
ดังนั้นเขาน่าจะช่วยเหลือนาง แล้วนางต้องกลัวเจ้าเด็กนรกนี่ทำไม?
หากเหลียนเฉิงอยู่ขยับตัวก็จะบดขยี้อี้หยุนได้อย่างง่ายดาย ด้วยความคิดนี้
เหลียนชุยฮวาก็เปลี่ยนเป็นกล้าขึ้น นางรู้สึกว่า นางจะต้องทำให้อี้หยุนได้รู้ตัวซะบ้าง
“ไปคุกเข่าต่อหน้านายน้อยเหลียนยอมรับความผิดซะ หรือจะให้เขาเลาะหนังเจ้าออกมาเจ้าคิดว่าเจ้าทรงพลังเพียงเพราะเจ้าเอาชนะคนขี้แพ้อย่างจ้าวเทียจู่งั้นรึ?
จ้าวเทียจู่เมื่อเทียบกับนายน้อยเหลียน ก็เป็นแค่หนอน และเจ้ามันก็แค่หนอนตัวใหญ่กว่าเท่านั้น!”
เหลียนชุยฮวาตะโกน ด้วยคิดว่านางสามารถข่มขวัญอี้หยุนได้แล้ว อย่างไรก็ตามนางก็เชื่อทุกสิ่งที่นางกล่าวขึ้นอย่างแท้จริง ว่าเหลียนเฉิงอยู่เป็นยอดยุทธโลหิตม่วง ที่มีความแข็งแกร่งยากที่หยั่งถึง!
เจ้าคนขี้แพ้จ้าวเทียจู่แพ้แม้นกระทั่งเด็ก ตายไปซะก็ดีเหลียนชุยฮวา ไม่ระลึกถึงความทรงจำเก่าก่อนกับผู้พิการ
เมื่อได้ยินภัยคุกคามที่เหลียนชุยฮวาพูด อี้หยุนก็หัวเราะออกมาแล้วตบนางโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า
“เพี๊ยะ!”
เพียงแค่นั้น ร่างของเหลียนชุยฮวาก็ลอยละลิ่วออกไป ตีลังกาสามตลบครึ่งกลางอากาศก่อนร่วงลงพื้นอย่างหนักหน่วง!
เหลียนชุยฮวาตกตะลึงจากการถูกทำร้าย เลือดไหลกลบปากราวกับปลาถูกทุบ นาง
พยายามเอามือที่สั่นเทาลูบไปที่แก้มซ้าย แล้วก็พบว่าแก้มซ้ายของนางบิดเบี้ยว และเต็มไปด้วยเลือด!
นางรู้สึกมีบางสิ่งอยู่ในปาก เมื่อคายออกมา มันคือฟันเปื้อนเลือดมากกว่าสิบซี่!
ฟันซีกซ้ายของนางถูกเลาะออกมาโดยอี้หยุน!
“เอ่อ…เอ่อ…”
เหลียนชุยฮวามองไปที่อี้หยุน ต้องการที่พูดอะไรบางอย่าง แต่ทั้งลิ้นและใบหน้าของนางพิการไปแล้ว นางไม่สามารถพูดได้แม้แต่คำเดียว
แม้กระทั่งตอนที่มองไปทางอี้หยุน ดวงตาของนางก็ไร้ซึ่งจุดรวมแสง นัยน์ตาดำขยาย
กว้าง นางขยับริมฝีปากด้วยความยากลำบาก เสียงที่ออกมาบิดเบี้ยวยืดยาน
แต่อี้หยุนยังคงสามารถเข้าใจได้ หากเขาเดาถูกต้อง เหลียนชุยฮวาถามว่าเขาไม่เคยทำร้ายผู้หญิงมาก่อนไม่ใช่หรือ?
“ข้าพูดอย่างนั้นรึ?” อี้หยุนตอบโต้เหลียนชุยฮวาจ้องตาแทบไม่กระพริบ
อี้หยุนลูบมือของเขาแล้วพูดว่า
“โอ้…สิ่งที่ข้าพูดคือ ในอดีตที่ผ่านมาข้าไม่เคยทำร้ายผู้หญิงและในอนาคตนับจากนี้ข้าก็จะไม่ทำอีกต่อไป แต่ตอนนี้เมื่อมีคนสมควรจะได้รับก็รับมันไป”
มันจะไม่เป็นไรหากเหลียนชุยฮวาจะดุด่าเขา แต่นางไม่ควรไปรังแกเจียงเสี่ยวโหรว
อี้หยุนพบว่ามันยากจะจินตนาการ ว่าเจียงเสี่ยวโหรวรอดจากวันนั้นมาได้อย่างไร เมื่อ
นางได้รับข่าวการหายตัวไปของเขา และโดนกลุ่มคนล้อมกรอบด้วยมูลวัว ในโลกประหลาดใบนี้เจียงเสี่ยวโหรวเป็นญาติสนิทเพียงผู้เดียวของเขา เขาจะไม่ยอมให้ใครทำร้ายนางได้เมื่ออี้หยุนพูดจบ เหลียนชุยฮวาก็กระอักเลือดออกมาจากปาก
ไฟล์เสียหรือถูกลบบอกด้วยนะครับ เดียวจะเเก้ให้ สวนมีความเห็นอะไรหรืออย่าดูเรื่องไรก็โพทย์บอกได้