kingtranslate ราชานักเเปล: True Martial World บทที่ 81 คุณชายสาม

เบฮาโมทวิ่งด้วยความเร็วสูง ในช่วงเวลาสั้นๆ หมู่บ้านเหลียนและเหล่าผู้คนที่ออกมาส่งพวกเขาก็หายลับตาไป อี้หยุนได้แต่ส่ายศีรษะแสดงความสลดใจ ผู้คนในดินแดนรอบนอกนั้นถูกหลอกลวงได้ง่ายดาย พวกเขาเรียบง่ายแต่ไร้เมตตา หากมีความขัดแย้งพวกเขาจะแสดงออกถึงความชั่วร้ายและความร้ายกาจทั้งหมดที่มีบางทีนั่นอาจเป็นธรรมชาติของมนุษย์… อี้หยุนหยุดคิดเรื่องนั้น แล้วมองทัศนียภาพที่กำลังเหวี่ยงผ่านเขาไป ความรู้สึกของลมที่ปะทะจากการควบตะบึงไปข้างหน้าของเบฮาโมท มันช่วยไม่ได้ที่ทำให้เขาอยากจะพูดออกมาว่า“ดินแดนรอบนอกข้ามาแล้ว!” นี่เป็นครั้งแรกที่อี้หยุนก้าวออกมานอกเผ่าเหลียน สู่ดินแดนรอบนอกอันกว้างใหญ่ไพศาลเขาจะได้รู้จักดินแดนรอบนอกจริงๆ ที่อยู่นอกเขตป้องกันของเผ่าเหลียนสักที!เบฮาโมทอันรวดเร็วทิ้งรอยเท้าขนาดใหญ่ไว้เบื้องหลัง ในแต่ละวันมันสามารถเดินทางได้นับพันไมล์ พวกเขารู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนรุนแรงในขณะที่นั่งอยู่บนหลังของมัน หากไร้ซึ่งความแข็งแกร่งมันก็ยากจะทนได้ กระดูกของผู้คนสามารถแตกหักได้แค่นั่งอยู่บนหลังของมันเพียงวันเดียว แม้แต่สมาชิกค่ายฝึกยุทธเองก็พบว่ามันยากที่จะทน สำหรับอี้หยุน เขากำลังยืนอยู่บนเบ-ฮาโมทถือบังเหียนและเพลิดเพลินไปกับทัศนียภาพที่ผ่านไป เมื่อเบฮาโมทวิ่งออกจากเขตป้องกันของเผ่าเหลียน ในที่สุดอี้หยุนก็ได้เห็นดินแดนรอบนอกอันกว้างใหญ่จริงๆแล้ว!ดินแดนเมฆาเลือนเร้นกว้างใหญ่ไพศาลมากไร้ซึ่งร่องรอยของมนุษย์ มีแต่ป่าทุกๆที่ ภูมิทัศน์ราวกับยุคดึกดำบรรพ์ ที่จริงแล้ว อี้หยุนไม่รู้ว่าทำไมมันจึงถูกเรียกว่าป่า ป่าเหล่านี้มีความแตกต่างจากป่าในโลกยุคดึกดำบรรพ์ป่าในโลกยุคดึกดำบรรพ์นั้นร้อนและชื้น พื้นป่าจะถูกปกคลุมด้วยใบไม้และกิ่งไม้ที่ตายแล้ว มีความหนาแน่นสูงและใต้ต้นไม้จะเป็นพุ่มไม้ ดังนั้นป่าจึงเป็นเรื่องยากมากสำหรับผู้คนที่จะเดินทางผ่านไป SpoilThai ไม่แม้กระทั่งเบฮาโมทขนาดใหญ่แต่ในดินแดนรอบนอก ต้นไม้อยู่ห่างไกลกัน ช่วยให้เบฮาโมทวิ่งผ่านป่าได้ด้วยความเร็วเต็มที่ต้นไม้สูงอย่างน่าขัน ไม่ต่ำกว่าร้อยเมตร หลายร้อยเมตร หรือสูงเลยเมฆ! ต้นไม้ดังกล่าวเติบโตขึ้นในดินแดนที่แห้งแล้งมาก ทุกๆที่ในดินแดนรอบนอกอันกว้างใหญ่เต็มไปด้วยหิน ภูเขาและทะเลทราย! มีแม้กระทั่งต้นไม้ที่หยั่งรากลึกลงไปในหินเหล็กดำ! หินก้อนใหญ่มีต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์นี้ เติบโต สูงขึ้นไปนับหลายร้อยเมตรเป็นภาพอันตระการตายิ่ง! แต่นี่ไม่นับว่าเป็นภาพที่หายาก เพราะมันเป็นแบบนี้ทุกหนทุกแห่ง! มีดินเพียงเล็กน้อยในดินแดนรอบนอก แต่เต็มไปด้วยพื้นผิวมันเลื่อมของก้อนหินถึงเก้าในสิบ ต้นไม้ไม่มีทางเลือก จำต้องเจริญเติบโตในหินเหล่านี้มีก้อนหินเกลื่อนกลาดไปทั่ว และมีหน้าผาสูงชันอยู่ทุกที่ สูงจนยากแม้แต่กับลิงที่จะปีนขึ้นไปได้! ยอดเขาโดดเดี่ยว หรือแนวทิวเขาสูงหลายพันเมตร นั้นถือว่าเตี้ย ที่นี่จะเห็นภูเขาสูงนับ หมื่นเมตรเป็นเรื่องธรรมดา บนยอดเขามีหิมะที่ไม่มีวันละลายปกคลุมอยู่มานานนับพันๆปี ทำให้พวกมันแข็งแกร่งราวกับ เหล็ก! ในระหว่างยอดเขานั้น ก็เต็มไปด้วยหน้าผาสูงตระหง่านที่มีหุบเขาลึก… นี่คือดินแดนรอบนอกอันกว้างใหญ่ที่เป็นที่ซ่อนตัวของสัตว์อสูรเดียวดาย ที่สามารถกลืนกินผู้ฝึกยุทธได้ในคำเดียวถึงแม้จะไม่มีพวกมันหรือสัตว์อสูรดุร้าย ผู้ฝึกยุทธปกติก็ไม่สามารถที่จะข้ามดินแดนรอบนอกอันกว้างใหญ่ได้เนื่องจากเส้นทางยากลำบากเกินไป ปีนหน้าผา กระโดดข้ามหุบเหว และต้องเผชิญหน้ากับพายุหิมะ หิมะถล่ม และถ้ำน้ำแข็ง ที่มองไม่เห็นบนภูเขาสูง… ที่แม้แต่ยอดยุทธโลหิตม่วงก็พบว่ามันยากที่จะผ่านดินแดนนี้ไป เบฮาโมทของจินหลงเหว่ยมีขนาดใหญ่ SpoilThai พวกมันวิ่งผ่านเส้นทางไม่ราบเรียบนี้ได้อย่างง่ายดายราวกับเป็นพื้นราบ เบฮาโมทวิ่งมาตามเส้นทางหุบเหว ซึ่งใช้ในการเดินทางระหว่างเผ่าเทากับเผ่าเหลียนการเดินทางผ่านมาได้ครึ่งทางแล้ว เบฮาโมทผ่านภูเขาใหญ่สองลูกไป และในที่สุดอี้หยุนก็ได้เห็นเผ่าเทา ที่เขาเคยได้ยินเรื่องราวมามากมาย สิ่งปลูกสร้างขึ้นเรียงรายราวกับเกล็ดปลา ถนนหนทางเต็มไปด้วย ผู้คนและเรียงรายไป ด้วยร้านค้าที่คึกคัก ช่วงกลางของเผ่าเทา มีตัวตึกสูงและหอคอย ในเผ่าเทานี้ผู้ที่สามารถอาศัยอยู่ในหอคอยได้นั้น ทั้งหมดเป็นยอดยุทธโลหิตม่วง เนื่อง จากพวกเขาคือผู้ปกป้องชนเผ่า “พวกเจ้าจะอยู่ที่นี่” เผ่าเทาได้จัดเตรียมที่พัก สำหรับผู้เข้าร่วมที่มาจากชนเผ่าเล็กๆหลายสิบเผ่าที่อยู่รอบๆ เผ่าเทา คนสิบคนจากแต่ละเผ่าเหล่านั้นจะมาที่เผ่าเทา SpoilThai จำนวนของผู้เข้าร่วมจากเผ่าเล็กๆนั้นมากมาย เมื่อรวมกันจะมีมากกว่าพันคน ที่พักที่จัดเตรียมไว้สำหรับผู้เข้าร่วม ถูกแบ่งออกเป็นสามพื้นที่ใหญ่ๆ คุณภาพของ สิ่งก่อสร้างแตกต่างกันมากอย่างเห็นได้ชัด พื้นที่แรกเป็นอาคารเล็กๆสำหรับแต่ละบุคคล แต่ละอาคารสร้างอย่างประณีต มันคล้าย กับวิลล่าบนโลกที่จากมาของอี้หยุน พื้นที่ๆสองถูกสร้างเป็นบ้านห้องแถวหลังใหญ่ แม้ว่าจะหรูหราน้อยกว่าอาคารขนาดเล็กพวกมันก็ยังสร้างจากอิฐ มองดูสะดวกสบายอย่างมาก ส่วนพื้นที่ๆสามนั้น สร้างเป็นกระท่อมไม้ชั่วคราวไม่มั่นคงและตกแต่งอย่างง่ายๆ มันมี โต๊ะและเตียง 4 ชุด ในแต่ละกระท่อม สำหรับสี่คนต่อหนึ่งห้อง มันคล้ายกับหอพักวิทยาลัยในชีวิตที่ผ่านมาของอี้หยุน พื้นที่แรกถูกเตรียมไว้สำหรับลูกหลานของชนเผ่าเทา เป็นที่ซึ่งพวกเขาสามารถมีความสุขเพลิดเพลินไปกับอาคารขนาดเล็ก พื้นที่ๆสองถูกเตรียมไว้เพื่อ ผู้นำของชนเผ่าเล็กๆ อย่างเช่นเหลียนเฉิงอยู่ แต่ละคนจะได้ อยู่บ้านห้องแถวก่ออิฐหลังคามุงกระเบื้องที่กว้างขวางเหล่านั้น พื้นที่ๆสามเป็นของคนส่วนใหญ่ เป็นสถานที่สำหรับ “ผู้ติดตาม” เหมือนอี้หยุนและ สมาชิกค่ายฝึกยุทธ ผู้นำของชนเผ่าเล็กจะมีส่วนร่วมในการคัดเลือกของอาณาจักร ดังนั้นพวกเขาจะนำคนมาด้วยรวมทั้งสิ้นเผ่าละสิบคน คนอื่นๆที่เป็นผู้ติดตามเหล่านี้ เป็นเช่นเดียวกับข้าทาส ถึงแม้ว่าพวกเขาจะมีส่วนร่วมในการคัดเลือกของอาณาจักรเช่นเดียวกัน แต่ความแตกต่างระหว่างข้าทาสกับเหล่าเจ้านายนั้นมีสูงมาก พวกเขาจะอยู่ในสถานที่เดียวกันได้อย่างไร? ในโลกอันแตกต่างนี้แนวคิดในการแบ่งชนชั้นมีความคล้ายคลึงกับ ประเทศจีนโบราณ เมื่ออี้หยุนมาถึงที่พักของเขา เขาก็ได้เห็นเพื่อนร่วมห้องคนอื่นๆ พวกเขามีอายุประมาณสิบสี่ปี ไม่ได้แก่กว่าเขามากนัก พวกเขาสวมใส่เสื้อผ้าชุดลินินที่ดูใหม่พวกเขาต้องเตรียมเสื้อผ้าชุดใหม่สำหรับการคัดเลือกของอาณาจักรในครั้งนี้ ในดินแดนรอบนอกอันกว้างใหญ่อุดมสมบูรณ์ไปความทุกข์ยากของผู้คน! “ได้เวลาที่จะออกไปดูอัจฉริยะของดินแดนรอบนอกว่าเป็นอัจฉริยะอย่างไรแล้ว” ด้วยความคิดนี้อี้หยุนจึงออกมาจากกระท่อมไม้ เผ่าเทามีขนาดใหญ่แต่เดิมพื้นที่บริเวณนี้ถูกใช้เพื่อเป็นที่ชุมนุมของเผ่า สำหรับการคัดเลือกของอาณาจักรไทอาอันศักดิ์สิทธิ์ มันไม่ใช่สนามแข่งที่เรียบง่าย ผู้ทำการทดสอบจะสร้างอุปสรรคเพื่อทดสอบผู้เข้าร่วมในแง่มุมต่างๆ ส่วนหัวข้อเฉพาะนั้น ยังไม่มีผู้ใดล่วงรู้ ที่ด้านหน้าของพื้นที่พักอาศัย อี้หยุนได้เห็นใบหน้าอันคุ้นเคย: เหลียนเฉิงอยู่ แต่เหลียนเฉิงอยู่อยู่ร่วมกับเด็กหนุ่มจากชนชั้นสูงหลายคน พวกเขารายล้อมอยู่รอบๆเด็กหนุ่มผู้มีริมฝีปากแดงและฟันแวววาวในชุดสีขาว อายุประมาณสิบสี่ปี มีผิวขาวน่ามองราวกับผู้หญิงและหล่อเหลามาก เหลียนเฉิงอยู่ที่ปกติมักจะหยิ่งผยอง กำลังยิ้มอย่างอ่อนน้อมถ่อมตนอยู่ เขายืนอยู่กับ เหล่านายน้อยจากเผ่าอื่นๆ พูดคุยเรื่องการคัดเลือกของอาณาจักร “เหลียนเฉิงอยู่คนที่เจ้าพูดถึงไม่ได้มีค่าให้พูดถึงเลย” เด็กอายุสิบสี่ปีเอาแต่ใจมาก “การคัดเลือกของอาณาจักรนี้มีผู้เข้าร่วมประมาณพันกว่าคน แต่จริงๆแล้วเก้าในสิบเป็นผู้ติดตามหรือข้าทาส ที่นำมาให้เต็มจำนวนเท่านั้น ไม่ต้องนับพวกข้าทาส พวกเขาจะเหลืออยู่สักเท่าไรกัน? หากเจ้าต้องการที่จะนับอย่างถูกต้อง มันจะมีไม่เกินร้อยคน!” “ในร้อยคนนี้พวกเขาก็แข็งแกร่งแบบคนธรรมดา แต่สำหรับข้า แม้แต่ผู้ได้รับการบ่มเพาะมาเป็นพิเศษของเผ่าเล็กๆ ก็เป็นเพียงสุนัขเท่านั้น! แต่สำหรับเจ้า เจ้าอาจนับมันรวมไปด้วยก็ได้การคัดเลือกครั้งนี้ที่จริงมันไร้ความหมาย!” เด็กคนนั้นพูดด้วยความเอาแต่ใจ อี้หยุนตกใจเมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น เจ้าเด็กนรกนี่มันใครกัน? ผู้คนต่างได้ยินคำพูดเสียงดังเอาแต่ใจเหล่านั้น! พวกเขาจำนวนมากถูกเหมารวมอยู่ในส่วนที่ถูกตัดออกนั้น เป็นผู้คนที่เด็กคนนั้นบอกว่าเป็นข้าทาสหรือสุนัข “บัดซบ เจ้าเด็กนรกนี่มันใครกัน?” ชายร่างใหญ่ไม่สามารถอดทนได้และกำลังจะวิ่งเข้าใส่เด็กหนุ่มชุดขาวคนนั้นเพื่อทำร้ายเขา แต่แล้วก็ถูกหยุดโดยผู้คนที่อยู่รอบๆ “เจ้าไม่ต้องการชีวิตแล้วรึไง! เขาคือคุณชายสามของเผ่าเทา เทาอวิ๋นเซียว!”