อี้หยุนตื่นตะลึงกับเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันนี้ กระดูกเดียวดาย ปลดปล่อยพลังแสงจางๆนี้มาให้เขา เหลียนเฉิงอยู่ ตรวจไม่พบกระบวนการนี้? จุดแสงมีมากขึ้น...มากขึ้น...เด่นชัดเกินไป เขามั่นใจ จะต้องถูกตรวจพบ! ขึ้นอยู่กับเวลาเท่านั้น และนั่นหมายถึงชีวิตของเขา!
“หยุนเอ๋อร์ มีอะไรผิดปรกติ? ทำไมมีเหงื่อเต็มหน้าผาก?”
“พี่เเสี่ยวโหรว ท่าน….”
อี้หยุนเห็นจุดแสงจำนวนมากล่องลอยอยู่ แต่เจียงเเสี่ยวโหรว ก็ไม่ได้สังเกตเห็น
“พี่เเสี่ยวโหรว ท่านไม่เห็นอะไรเลยหรือ?”
อี้หยุนถามด้วยความรู้สึกผิดปกติ เขาตระหนักได้ว่า นอกจาก เจียงเเสี่ยวโหรวแล้ว คนอื่นๆก็ไม่ได้สังเกต เห็นจุดแสงพวกนี้
“เห็นอะไร? หยุนเอ๋อร์ ไม่สบายหรือเปล่า?”
เจียงเเสี่ยวโหรว ถามด้วยความกังวล ร่างกายของอี้หยุนอ่อนแอ และเขาเพิ่งคืนชีพมา เมื่อวันก่อน น่าเป็นห่วง หากเขาจะล้มเจ็บลงอีกครั้ง
“เอ๊ะ...” อี้หยุนชะงักไปชั่วครู่ ก่อนจะถอนหายใจอย่างโล่งอก
ดูเหมือนว่ามีเขาเพียงคนเดียวที่เห็นจุดแสง? อาจเป็นว่าเจ้าของผลึกม่วงจะเป็นคนเดียวที่สามารถเห็นเหตุการณ์ประหลาดของผลึกม่วง? เขาเหลือบดู เหลียนเฉิงอยู่ ที่ยังคงมีรอยยิ้มอย่างสงบบนใบหน้า
เหลียนเฉิงอยู่ มักมองไปที่หีบใส่กระดูกเดียวดาย ด้วยสายตามุ่งหมาด!
“เจ้านั่นก็ไม่เห็นจุดแสง….”
นั่นทำให้อี้หยุนผ่อนคลาย หาก เหลียนเฉิงอยู่ ยังไม่สามารถมองเห็น ก็ไม่มีใครสามารถ นอกจากตัวเขาเอง
อี้หยุนเชื่อแล้วว่า ผลึกม่วง เป็นมหาสมบัติล้ำค่า!
ในขณะนั้น เหลียนเฉิงอยู่ จ้องมองมาที่เขาพร้อมรอยยิ้มอย่างมีความหมาย เขาเดินมาหยุดยืนอยู่ข้างหน้า เจียงเเสี่ยวโหรว
“อาหารนี้เป็นรางวัลสำหรับเจ้า รับมันไว้ จะได้ไม่ลำบาก หากไม่พอก็ให้มาหาข้า”
เหลียนเฉิงอยู่ กล่าวคำเหล่านั้นเบาๆ เสียงของเขาเป็นที่น่าชื่นชม แต่สำนวนและน้ำเสียง บ่งบอกฐานะที่เหนือกว่า สำหรับเขา สิ่งที่ให้ต้องได้รับผลตอบแทน
เจียงเเสี่ยวโหรว สงบนิ่ง
เหลียนเฉิงอยู่ บอกไม่ได้ว่าชื่นชมความดื้อรั้นของนางตอนรับของปันส่วน มันก็ไม่ได้หมายความว่าเขาชอบความดื้อเงียบของนาง ที่มีต่อเขา และมุ่งมั่นที่จะค่อยๆขจัดมันออกจนนางเชื่องเป็นลูกแมว
สิ่งที่เขาต้องการคือหญิงสาวที่เชื่อฟัง ไม่ใช่หญิงสาวที่ต้องเอาใจ กับน้องชายที่ยืนเคียงข้าง มีบางอย่างที่นางยืนหยัดและยึดมั่น นี่ก็ไม่เป็นสิ่งที่เขาต้องการ
นอกจากนี้ นางก็ถูกมารดาของอี้หยุนรับเป็นบุตรบุญธรรม พวกนางไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือด เขาไม่ชอบความจริงที่ว่า พี่น้องต่างสายเลือดอาศัยอยู่ร่วมกัน
นอกเหนือจากนั้น อี้หยุนยังเป็นผู้ยุยงฝูงชนจนแทบเกิดความวุ่นวาย เขาคิดในใจ เจ้าหนูอายุ 12 ปีคนนี้เจ้าเล่ห์เพทุบายนัก จะเป็นภัยคุกคามเมื่อมันเติบโตขึ้น เหลียนเฉิงอยู่ ต้องการเพียง คนที่เชื่อฟังยอมให้เหยียบย่ำ และไม่มีเล่ห์เพทุบาย เหมือนอี้หยุนที่ยากต่อการควบคุม และเมื่อ กระดูกเดียวดายกำลังจะถูกกลั่น มันเป็นเรื่องใหญ่มากสำหรับเขา เขายินดีสละด้วยทุกสิ่งเพื่อให้ประสบผลสำเร็จ เขาไม่ต้องการความไม่แน่นอนใดๆ เพราะว่าเขากำลังกักตนฝึกฝนตัวเอง นอกจากนี้ กระดูกเดียวดายก็มีปัญหา การกลั่นมันอาจหมายถึงชีวิต!
สำหรับการขาดแคลนอาหารและผู้คนที่กำลังจะตาย เป็นเรื่องง่ายที่จะปลุกระดมมวลชน เขากลัวการยึดอำนาจ ในขณะเขากักตนฝึกวิชา พวกมันอาจคว่ำหม้อน้ำที่กำลังกลั่นกระดูกเดียวดายอยู่ หากแผนของเขาถูกทำลาย เขาจะฆ่าพวกมันทั้งหมด
จากมุมมองของเหลียนเฉิงอยู่ อี้หยุนเกลียดเขา และไม่มีร่องรอย ของความหวาดกลัวหรือความเลื่อมใสอยู่เลย อี้หยุนสามารถเอาตัวรอดจากสถานการณ์อันวุ่นวายมาได้ หากอี้หยุนเรียกร้องแทนผู้คน เนื่องมาจากความอดอยากและความตาย ในขณะที่เขากักตนอยู่ อี้หยุน จะเปล่งประกายสะกดภัยพิบัติ
คิดดังนั้นแล้ว เหลียนเฉิงอยู่ ยิ้มและตบไหล่อี้หยุนเบาๆอีกครั้งหัวใจ อี้หยุนเต้นไม่เป็นจังหวะ ก่อนที่เขาจะทันได้ทำอะไร มือของเหลียนเฉิงอยู่ ก็อยู่บนไหล่เขาเสียแล้ว
บัดซบ! อี้หยุนอยากตัดมือของเหลียนเฉิงอยู่ทิ้งนัก เขารู้สึกว่าเหลียนเฉิงอยู่ น่ากลัวเหมือนอสรพิษ!
เหลียนเฉิงอยู่ กล่าวอย่างเฉยชาว่า
“หงุดหงิดอะไร หรือว่าเจ้ากลัวข้า? เจ้ากับพี่ไม่ใช่ได้มันมาง่ายๆ ดูแลพี่เจ้าให้ดี”
เมื่อกล่าวเช่นนั้นแล้ว เหลียนเฉิงอยู่ ก็หดมือกลับ และอี้หยุนก็รู้สึกมึนงงอีกครั้ง เหลียนเฉิงอยู่ตบไหล่เขาสองครั้ง โดยที่เขาไม่สามารถทำอะไรได้
“ถ้ามีปัญหาอะไรให้มาพบข้า” เหลียนเฉิงอยู่ กล่าวกับเจียงเเสี่ยวโหรว เขายิ้มอยู่ตลอดเวลา
อี้หยุนบึ้งตึง เขารู้สึกได้ว่า เหลียนเฉิงอยู่ สนใจพี่สาวของเขา มันต้องเป็นอย่างนั้น มันก็ไม่น่าแปลกใจที่เขาให้อาหารจำนวนมาก หากไม่ใช่เขาอยากได้เจียงเเสี่ยวโหรว ก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่เขาส่งอาหารอันมีค่าออกมาให้
นี่เป็นสิ่งใกล้ตัวเขามาก หากปัญหาทั้งหลายกระจ่างในความคิด หาก เจียงเเสี่ยวโหรว ต้องไปกับมัน สิ่งที่ยากจะพรรณาต้องเกิดขึ้นแน่ๆ
เหลียน เฉิงอยู่ โบกมือให้ผู้ฝึกยุทธจากเหล่าผู้ฝึกวิทยายุทธ ปิดผนึกหีบใส่กระดูกเดียวดาย
ในขณะที่มันถูกปิดผนึกนั้น อี้หยุนรู้สึกถึงการขาด การเชื่อมต่อระหว่างผลึกม่วงกับกระดูกเดียวดาย จุดแสงที่ล่องลอยอยู่หายไปในเวลาไม่นาน
“นี่...” บางอย่างผุดขึ้นในใจของอี้หยุน เขาเห็นผู้ฝึกยุทธจากเหล่าผู้ฝึกวิทยายุทธ กำลังแบกหีบใส่กระดูกเดียวดายออกไป
“หยุนเอ๋อร์ คิดอะไรอยู่?” บนทางกลับบ้าน เจียงเเสี่ยวโหรว รู้สึกว่าอี้หยุนไม่ให้ความสนใจและทำหน้ามุ่ย
อี้หยุนกำลังกังวลที่เจ้างูพิษเช่น เหลียนเฉิงอยู่ ตบไหล่เขาสองครั้ง.. มันทำเช่นนี้ทำไม?
อี้หยุนไม่ได้บอกเจียงเเสี่ยวโหรว เขาไม่อาจทำให้นางเป็นกังวล นอกจากนี้นางยังเด็ก อาจไม่สามารถมองผ่านทะลุ หนังแกะที่หมาป่าเช่น เหลียนเฉิงอยู่คลุมอยู่
โดยไม่คาดคิด เจียงเเสี่ยวโหรว จู่ๆ ก็กล่าวขึ้นว่า
“หยุนเอ๋อร์ เจ้าต้องระวัง เหลียนเฉิงอยู่ไว้ให้ดี พยายามเลี่ยงหากเป็นไปได้”
คำกล่าวของเจียวเเสี่ยวโหรว ถึงกับทำให้ อี้หยุนตกตะลึง เขา คาดไม่ถึง ถึงสัญชาติญาณของผู้หญิง
โดยความจริง การแสดงออกของ เหลียนเฉิงอยู่ ไม่มีความผิดอันใด แม้แต่น้อย เขาเป็นนายน้อย ที่ห่วงใยผู้คนของเขา มีอัธยาศัยดีและได้รับความยกย่องจาก หัวหน้าเผ่า
อี้หยุนสามารถรู้ถึงแรงจูงใจของเหลียนเฉิงอยู่ เหมือนที่เขาได้เห็นจากนักการเมืองของโลกที่จากมา คนแบบ เหลียนเฉิงอยู่ มักพบได้จากหน้าประวัติศาสตร์ และข่าวต่างประเทศ
อี้หยุนรับรู้ถึงความเจ้าเล่ห์เพทุบาย เมื่อเขาได้ยินคำปราศัยของเหลียนเฉิงอยู่ โดยส่วนลึกแล้ว นี่ไม่ใช่ความทุกข์ทรมานของบางสิ่งที่สามารถหลุดพ้นได้
สำหรับอี้หยุน การตบลงมาบนไหล่ทั้งสองครั้งของ เหลียนเฉิงอยู่ คือการแสดงความเป็นปรปักษ์ เขาอึ้ง เมื่อเจียงเเสี่ยวโหรว รับรู้ถึงมันเช่นกัน
“อย่างไรก็ตาม หลีกเลี่ยงเขาไว้” ความหนักแน่นของคำที่ได้ยิน ทำให้อี้หยุน ตระหนักได้ว่า เขายังไม่รู้จักพี่สาวดีนัก ไม่ว่าจะเป็นเรื่อง กระดูกเดียวดาย สัตว์อสูรรกร้าง และสัญชาตญาณของนาง ทั้งความงดงามที่โดดเด่น เมื่อเทียบกับเหล่าสาวในเผ่าชนที่น่าสงสารเหล่านั้น…..
ตามที่อี้หยุนคาด อาหารเย็นก็คือ ผักป่าและโจ๊ก
ในโลกนี้ ผู้คนจะกินอาหารเพียงสองมื้อ วันปกติ เริ่มต้นวันตอนตี 5 กินอาหารเช้า 9 โมงเช้า ถูกล่ะ อาหารเช้าเป็นแค่การเรียกของอี้หยุนเท่านั้น สำหรับที่นี่มันมีชื่อเรียกที่ต่างไป สุดท้ายอาหารเย็นตอน 4 โมงเย็น
อี้หยุนเข้าใจว่าในประเทศจีนสมัยโบราณ ผู้คนก็กินอาหาร เพียงสองมื้อ เช่นเดียวกับในโลกประหลาดนี่ ในสถานการณ์ที่ทรัพยากรขาดแคลน การได้รับอาหารสองมื้อในทางวิทยาศาสตร์แล้ว เหมาะสมที่สุดสำหรับการเอาชีวิตรอด
ขณะรับประทานอาหาร เจียงเเสี่ยวโหรว ค่อนข้างรู้สึกผิด ที่นางไม่สามารถหาเนื้อ มาให้น้องชายได้ อี้หยุนไม่ได้ใส่ใจ เขากำลังวุ่นอยู่กับความคิด การตบไหล่ทั้งสองครั้งที่เขาได้รับ กับการคาดคะเน และความสงสัยทั้งหมดของเขา ไม่มีเงื่อนงำอะไรเลย
หลังจากการจัดการโจ๊กเสร็จสิ้น กินผักป่าเข้าไปสองสามคำ เขาวางตะเกียบลง เมื่อรู้สึกชาไปทั้งแขนขา
“หยุนเอ๋อร์ เจ้า….”
อี้หยุน กัดฟันพ่นลมออกมาทางจมูก มือซ้ายของเขาขยับไม่ได้อีกแล้วแขนทั้งสองเจ็บปวด ราวกับว่ามีใครหักมัน “หยุนเอ๋อร์!” ใบหน้าของเจียงเเสี่ยวโหรวซีดเผือด นางไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับอี้หยุน นางนำเขาไปที่เตียงอย่างรวดเร็ว
บัดซบ! แขนของอี้หยุนเจ็บปวดมาก จนเขาต้องกัดฟัน ไม่ต้องสงสัย นี่เป็นผลงานของเหลียนเฉิงอยู่ เขาคาดไม่ผิด!
สิ่งที่ เหลียนเฉิงอยู่ ใช้เป็นวิธีการบางอย่างที่เขาไม่รู้จัก แต่มีประสิทธิภาพสูง แม้นว่าเขารับรู้ถึงความเป็นปรปักษ์ของเหลียนเฉิงอยู่ แต่เขาก็ไม่มีทางหลีกเลี่ยงมัน
นี่เป็นกฎของป่า เข้มแข็งกลืนกินอ่อนแอ
“หยุนเอ๋อร์ เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง? นี่เป็นผลของการตกจากหน้าผา ตอนไปเก็บสมุนไพรใช่ไหม?”
“ข้า...” อี้หยุนพยายามเปิดปากพูด เขารู้ได้ว่า ลิ้นของเขา กำลังจะแข็ง เขากำลังจะเป็นอัมพาตทั้งร่าง
อี้หยุนตระหนักได้ว่า ช่วงเวลาที่เขาสูญเสียความรู้สึกทั้งหมด คือ เวลาตาย!
เหลียนเฉิงอยู่ ต้องการชีวิตของเขา? อี้หยุน ทั้งตกใจและโกรธ หากเขาคาดไม่ผิด เหลียนเฉิงอยู่ ใช้พลังบางอย่าง คล้ายๆ “ปราณ” ทำลายเส้นลมปราณของเขา!
หากเป็นเด็กปกติอายุ 12 ปี ก็จะไม่สามารถคิดออก แม้อี้หยุนเองก็อาจคิดว่านี่คงเป็นผลกระทบของการบาดเจ็บครั้งก่อนของเขา
หลังจากเขาตาย นอกจาก เจียงเเสี่ยวโหรว ก็ไม่มีใครเสียใจอีก ในความเป็นจริง ทุกคนคงคิดว่าเป็นเวรกรรมที่คนตายไปแล้วฟื้นขึ้นมา?
การลอบสังหารอี้หยุนด้วยวิธีนี้ เหลียนเฉิงอยู่ไม่เพียงจะได้ล้างแค้น เรื่องการยั่วยุมวลชน เขายังได้รับการสรรเสริญอีกด้วย เจียงเเสี่ยวโหรว จะอยู่ในสถานการณ์อันเจ็บปวดและทุกข์ทรมานกับความยากลำบากที่ตามมาในชีวิต นางจำต้องพึ่งพา เหลียนเฉิงอยู่
เหลียนเฉิงอยู่ จะได้นางอย่างง่ายดายโดยใช้เพียงการเกลี้ยกล่อมเล็กน้อย! ฆ่าเขา ได้เจียงเเสี่ยวโหรว แผนอันร้ายกาจ!
อี้หยุนเข้าใจลึกซึ้ง สำหรับโลกนี้ นี่ไม่ใช่โลกที่ปกครองโดยกฎหมาย แต่เป็นสถานที่ ที่โหดร้าย และอำนาจเท่านั้นที่กำหนดทุกอย่าง
มันเป็นโลกเหมือนในนิยาย ที่การฆ่าคน ไม่มีความหมายอะไร….
| ◀ บทที่เเล้ว | หน้าหลัก | บทต่อไป ▶ |
|---|
ไฟล์เสียหรือถูกลบบอกด้วยนะครับ เดียวจะเเก้ให้ สวนมีความเห็นอะไรหรืออย่าดูเรื่องไรก็โพทย์บอกได้