“ผลึกม่วงสามารถดูดแก่นพลังสมุนไพรได้? ใช่แล้ว ต้องมีแก่นพลังสมุนไพร มันเป็นพลังงานบางอย่าง?”
“ผู้ฝึกยุทธแข็งแกร่งขึ้นหลังจากกินสมุนไพร เป็นเพราะร่างกายดูดซับแก่นพลังสมุนไพรเปลี่ยนเป็นพลังงาน” อี้หยุนรู้สึกรู้แจ้ง
ไม่กี่วันที่ผ่านมา อี้หยุนทำการทดลองหลายอย่าง ไม่ว่าจะเป็น ใช้ไฟ น้ำร้อน ไฟฟ้าสถิตย์จากการถูบนผ้า ที่เขารู้ว่ามัน “ให้พลังงาน” แต่ผลึกม่วงไม่สามารถดูดซับ “พลังงาน” เหล่านั้นได้
เท่าที่รู้ตอนนี้ ผลึกม่วงสามารถดูดซับพลังงานจากแสงดาว กระดูกเดียวดาย แก่นพลังสมุนไพร และลมปราณจากการจู่โจมของเหลียนเฉิงอยู่
คิดดูให้ดีแล้ว นอกจากพลังงานที่ได้จากแสงดาวที่อ่อนแอ ทุกอย่าง ล้วนเกี่ยวข้อง กับโลกของการใช้วิชายุทธ หรือแม้กระทั่งแสงดาวก็เกี่ยวข้องกับการบ่มเพาะ โลกนี้ อาจมีเคล็ดวิชาบ่มเพาะที่ดูดซับแสงดาว ไม่ว่าจะเป็นกระดูกเดียวดาย และ สมุนไพร ไม่มีความจำเป็นต้องบอกเลยว่า พวกมันเป็นของชั้นดี สำหรับร่างกายของผู้ฝึกยุทธ และก็ดูเหมือนว่า ผลึกม่วงเท่านั้นที่สามารถดูดซับพลังงาน เพิ่มพลังยุทธ
อย่างไรก็ตามหลังจากผลึกม่วงดูดซับแก่นพลังสมุนไพรจากตังกวอ ตังกวอจะยังคงมีคุณประโยชน์เหลืออยู่? มันอาจไม่มีเหลือแล้ว!
ตังกวอ ยังคงดูสมบูรณ์แบบ แต่ในความเป็นจริง เลวร้ายยิ่งกว่ากากสมุนไพร
อี้หยุนรู้ว่า สมุนไพรเช่น ตังกวอ ไม่สามารถกินได้โดยตรง มีขั้นตอนพิเศษในการต้ม และขั้นตอนการต้มรู้กันเฉพาะผู้อาวุโสระดับสูงในเผ่า
นอกจากตังกวอแล้ว สมุนไพรอื่นๆบนภูเขาสมุนไพรเผ่าเหลียน ล้วนมีพิษ หากกินเข้าไป ไม่เพียงไม่มีประโยชน์ใดๆ มันย่อยยาก และยังเป็นเหตุให้ เลือดออกจนตาย!
หากไม่เป็นเช่นนั้น เผ่าเหลียนจะยอมให้ เหล่าผู้ยากไร้ ไปเก็บสมุนไพรบนภูเขาโดยง่ายดาย? ถ้าพวกเขากินสมุนไพรพวกนั้นลงไปแล้ว ทุกคนจะรู้?
อย่างไรก็ตาม หลังจากที่ผลึกม่วงดูดซับ แก่นพลังสมุนไพรของตังกวอก็หล่อเลี้ยงร่างกายของอี้หยุน โดยปราศจากผลกระทบของพิษใดๆ
นี่เป็นพลังวิเศษของผลึกม่วง มันแปรเปลี่ยนพลังงานอันแปรปรวน ให้พลังงานของคนปกติ สามารถดูดซับได้
มันอาจทำให้อี้หยุนสามารถดูดซับสมุนไพรทั้งหมดบนภูเขาได้ โดยไม่มีใครล่วงรู้! ตรวจสอบไม่ได้โดยสิ้นเชิง! เมื่อตระหนักดังนั้น อี้หยุนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา
“หยุนเอ๋อร์ เจ้าหัวเราะอะไร” เจียงเเสี่ยวโหรว ตะโกนถามด้วย ความกังวลว่าเขาจะพลัดตกลงมาบนหินจากที่สูงๆ
“พี่เเสี่ยวโหรวดูอะไรนี่?”
อี้หยุนดึงและโยน ตังกวอ ที่ไร้ซึ่งแก่นพลังสมุนไพรลงมา
“ตังกวอ? ใหญ่มาก!”
เจียงเเสี่ยวโหรว รู้สึกทั้งยินดี ทั้งโศกเศร้า ตังกวอ อายุ 20 ปี อาจจะดี แต่น้องชายของนางไม่อาจได้ใช้มัน มันจะได้รับการต้ม โดยผู้อาวุโสในเผ่า ก่อนที่จะให้เหลียนเฉิงอยู่ลงไปแช่ตัวในนั้น
เจียงเเสี่ยวโหรว เก็บตังกวอลงในตะกร้าสมุนไพรด้วยอารมณ์ที่ผสมปนเป
ภารกิจของพวกนางคือ เก็บสมุนไพร 8 ออนซ์ ต่อคน น้ำหนักอยู่บนเกณฑ์ของ สมุนไพรคุณภาพต่ำสุด ตังกวอ อายุ 20 ปี จะได้รับการพิจารณามากขึ้น
วันนี้พวกนางโชคดีที่สามารถรักษาของปันส่วนเอาไว้ได้ มันช่างเป็นสถานะการณ์น่าสมเพช ต้องเสี่ยงชีวิตนางและน้องชายเพื่อเก็บสมุนไพร แม้ว่าพวกนางจะท้าทายโชคชะตาด้วยการเก็บสมุนไพรที่หายากได้ แต่ก็ต้องส่งมอบมันให้กับผู้อื่น โดยไม่ได้อะไรตอบแทน
“หยุนเอ๋อร์ แค่นี้ก็พอแล้ว อย่าได้ปีนต่ออีกเลย”
เจียงเเสี่ยวโหรว ตะโกนด้วยความกังวลเมื่อเห็นอี้หยุนปีนสูงขึ้นไปกว่า 10 เมตร สมุนไพรเหล่านี้ไม่ได้มีไว้เพื่อตัวเอง ดังนั้นจึงไม่ควรเสี่ยงอันตรายต่อชีวิต โดยไร้ซึ่งจุดหมาย
อี้หยุนแกล้งทำไม่ได้ยินนาง เพราะ เขาเห็นแสงลอยอยู่เหนือต้นสนสูงบริเวณใกล้เคียง มีสมุนไพร!
อี้หยุน ปีนไปที่นั่นอย่างง่ายดาย ด้วยมือเพียงข้างเดียว เขาดึงสมุนไพรรูปร่างทรงร่มจากรากต้นสน
“เห็ดดำ มีคุณค่ามากกว่า ตังกวอ”
ความรู้สึกที่รุนแรงอันคุ้นเคยเกิดขึ้นอีกครั้ง อี้หยุนรู้ว่า พลังงานจากเห็ดดำผ่านเข้าสู่หัวใจและเดินทางไปทั่วร่างกาย บำรุงกล้ามเนื้อ ความรู้สึกนี้ให้ความรู้สึกสบายกับเขา
หลังจากที่อี้หยุนอยู่ในสภาพความหิวคงที่เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา และหิวมากขึ้น เมื่อผ่านการชำระล้างเส้นเอ็นผลัดเปลี่ยนไขกระดูก ร่างกายเจริญเติบโตอย่างรวดเร็ว และหมดหวังกับพลังงานอื่น แต่เขาก็ไม่สามารถจะออกไปล่าได้เพียงคนเดียว
การกินอาหารจำนวนมากสามารถให้พลัง แต่อาหารปกติ หรือจะเทียบได้กับสมุนไพร? ตังกวอ และ เห็ดดำ เข้ามาช่วยเหลือ อี้หยุนได้ทันเวลา!
อี้หยุนสังเกตเห็นว่า หลังจากดูดซับเห็ดดำไม่กี่รอบการไหลเวียนเลือด คุณสมบัติของเห็ดดำให้ความแข็งแรงแก่เขามาก และพัฒนาการมองเห็น เขาสามารถมองเห็นหัวและขาทั้งหกของมดในระยะห่างกว่า 10 เมตร
เห็ดดำสามารถปรับปรุงสายตา อี้หยุนไม่รอบรู้ในเรื่องเภสัชวิทยา แต่เขาก็เข้าใจ สมุนไพรคุณภาพต่ำไม่ให้ผลอันน่าตื่นตาตื่นใจเช่นนี้
เผ่าต้องใช้เห็ดอายุมากในปริมาณมากจึงจะให้ผลทางยา แต่การใช้ผลึกม่วงให้ผลโดดเด่นได้ทันที ผลึกม่วงอาจเพิ่มพูนประสิทธิภาพของสมุนไพร!
อี้หยุนโยน “กากสมุนไพรคุณภาพสูง” เห็ดดำไปให้เจียงเเสี่ยวโหรว
“เห็ดดำ! หยุนเอ๋อร์ เจ้าช่างโชคดีนัก!”
เจียงเเสี่ยวโหรว รู้สึกไม่อยากจะเชื่อ พวกมันเป็นสมุนไพรคุณภาพสูง ที่อาจต้องเสาะหาเป็นวันๆ แต่อี้หยุน เก็บได้ถึงสอง เขามีโชคอย่างมาก!
อี้หยุน หัวเราะโดยไม่ตอบโต้ใดๆ ด้วยผลึกม่วง ตราบเท่าที่เขาอยู่ใกล้สมุนไพร เขาจะเห็นจุดแสงลอยขึ้นเหมือนไฟประภาคารนำทางเขาไปหาพวกมัน ด้วยวิธีการนี้เขาไม่สามารถเก็บสมุนไพรมีค่าได้?
ณ จุดนี้ อี้หยุนปีนขึ้นมาสูงกว่า 10 เมตรแล้ว แต่หลังจากที่ได้ดูดซับสมุนไพรทั้งสองอย่างนั้นอย่างสมบูรณ์ เขารู้สึกถึงพลังงานที่มากกว่าปกติ และการปีนสูงกว่า10 เมตรเป็นงานง่ายๆ
อย่างไรก็ตามอี้หยุนไม่ต้องการทำให้น่ากลัวเกินไป จึงปีนลงมา เขาย้ายสถานที่และทำการเก็บสมุนไพร!
อี้หยุน ดูดซับ เก็บ และ เสร็จสิ้น สมุนไพร ราวกับพายุไต้ฝุ่นกวาดผ่าน เขาค้นพบว่าภูเขาสมุนไพรเผ่าเหลียนเป็นพื้นที่ขุมทรัพย์ส่วนตัวของเขาไปแล้ว
เขาเคยได้รับการอดอาหารเป็นวันๆ ต้องกังวลว่าจะไม่แข็งแรงพอที่จะบ่มเพาะตัวเอง แต่ตอนนี้ภูเขาสมุนไพรเผ่าเหลียน ได้แก้ปัญหาใหญ่ของเขาแล้ว
อี้หยุนปีนหน้าผาขึ้นไป หน้าผานี้สูงมาก มีที่พักเท้าไม่กี่แห่ง จากมุมของเจียงเเสี่ยวโหรว นางไม่สามารถมองเห็นว่า เขากำลังทำอะไร
“หยุนเอ๋อร์ ระวังตัวด้วย!” เสียงของเจียงเเสี่ยวโหรวจากด้านล่างของหน้าผา ถูกพัดพาโดยลมภูเขา
“พี่เเสี่ยวโหรว ไม่ต้องเป็นห่วง ข้ารู้ดีว่ากำลังทำอะไร”
อี้หยุนกระโดดขึ้นไปบนหินอย่างง่ายดาย ตอนนี้แม้แต่กำแพงสูง 4 เมตร ก็ต้องถูกพิชิตด้วยการกระโดดเพียงครั้งเดียว
ตอนนี้เขาสังเกตเห็นแสงขนาดเท่ากำปั้นของเด็กทารก ลอยออกมาจากรอยแตกของก้อนหิน แสงนี้สว่างขึ้นเป็นสิบเท่า สว่างกว่าจุดแสงใดที่เขาเคยเห็น!
“โอ้! นี่มัน?” อี้หยุนตกใจนิ่งงัน
สามารถปล่อยแสงสว่างได้ขนาดนี้ สมุนไพรภายในต้องมีคุณค่าอย่างมาก อี้หยุนผลักก้อนหินที่ขวางออกไป และได้พบกับ โสมหยกม่วง รูปร่างคดโค้ง มันถูกซ่อนไว้อย่างดี บนหน้าผาที่ไม่กี่คนเท่านั้นจะสามารถปีนไปถึง
ดังนั้น การเจริญเติบโตตลอดหลายปีที่ผ่านมา จึงไม่ถูกค้นพบ
สำหรับอี้หยุนแล้ว นี่เป็นสิ่งที่ดีมากเหลือเกิน เขาจัดการให้ผลึกม่วงดูดพลังงานของโสมหยกม่วง อย่างไม่จำกัด ผลึกม่วงเต็มไปด้วยแสงสีม่วง ซึ่งตอนนี้ รวมตัวกันอยู่ภายในร่างกายของอี้หยุน
อี้หยุนรู้สึกถึงความอบอุ่นที่แพร่กระจายผ่านเส้นลมปราณ และ ร้อนขึ้น ที่แขนขาก่อนขึ้นไปที่ศีรษะ ทำให้ประสาทสัมผัสทั้งห้าของเขาตื่นตัวมากขึ้น และแขนขารู้สึกเหมือนกำลังล่องลอย ความรู้สึกนี้เป็นเช่นเดียวกับคนเมา
ตอนนี้ ร่างกายเขาอบอุ่นมาก อี้หยุนรู้สึกราวกับว่า เขามีพลังอันไม่มีที่สิ้นสุด และจำเป็นที่ต้องระบายออก!
ร่างกายของอี้หยุนทั้งคันและอึดอัด เขาเงยหน้าขึ้นเห็นก้อนหิน ดูเหมือนว่าจะมีน้ำหนัก 300 จิน เขารู้สึกราวกับว่ามีมดนับล้านคลานอยู่ตามตัว เขาต้องระบายออก
เขามาที่ก้อนหินแล้วยกมันขึ้น ครั้งที่หนึ่ง! สอง! สาม!
หลังจากการยกก้อนหินมากกว่า 10 ครั้ง ร่างกายของเขาหลั่งเหงื่ออันอบอุ่น แต่ความรู้สึกภายในมีมากกว่า เขารู้สึกไม่ตื่นเต้นมากพอ และ เริ่มแบกก้อนหินกระโดดกบ หลังจากกระโดดไปยี่สิบครั้ง เท้าก็เริ่มชา เหงื่อระเหยไปหมด
รู้สึกดีจริงๆ! อี้หยุนเคลื่อนไหวร่างกาย และ ข้อต่อของเขาทั้งหมดลั่นกราว!
เพื่อฝึกวิชายุทธ เขาต้องกินกระดูกเดียวดาย แช่ร่างในสมุนไพร เพื่อเสริมสร้างร่างกายและจิตใจ!
หลังจากนั้นต้องสร้างความแข็งแกร่งโดยการฝึกทุกวัน ไร้ซึ่งทรัพยากรและสิ่งช่วยเหลือใดๆ เป็นเรื่องเป็นไปไม่ได้โดยไร้สิ่งเหล่านั้น
อี้หยุนไม่ได้สัมผัสว่า โสมหยกม่วง เป็นสมุนไพรคุณภาพสูง มันจะทำให้เกิดความวุ่นวายนอกจากนี้ เขาได้ดูดซับสรรพคุณทางยาของมันทั้งหมดไว้แล้ว จึงไม่เป็นปัญหากับเขาในการที่จะเก็บมัน
คนปกติอาจจะไม่สามารถเก็บสมุนไพร 8 ออนซ์ได้ แต่เมื่อมีผลึกม่วงนำทาง และความรู้สึกตื่นตัวของเขา เขาสามารถมองเห็นสมุนไพรเหล่านี้แต่ไกล
ดังนั้นภายในสองชั่วโมงเขาเก็บสมุนไพรที่ต้องการจำนวน 16 ออนซ์ สำหรับเขาและเจียงเเสี่ยวโหรวได้
แน่นอนว่า สมุนไพรเหล่านั้น ถูกดูดซับจนเหือดแห้งโดยผลึกม่วง แม้ว่าภายนอกพวกมันจะดูดี แต่พวกมันเปลี่ยนไปเป็นแค่กากสมุนไพรเรียบร้อยแล้ว
อี้หยุนส่งตะกร้าสมุนไพรให้เจียงเเสี่ยวโหรว แล้วสั่งว่าอย่าส่งมอบเร็วเกินไป ป้องกันไม่ให้เกิดความสงสัยขึ้น
“หยุนเอ๋อร์ เจ้าเก็บได้รวดเร็วเช่นนี้ได้อย่างไร…..”
เจียงเเสี่ยวโหรว ไม่รู้ว่าอะไรที่ทำให้น้องชายของนางเสร็จสิ้น การเก็บสมุนไพร ด้วยความเร็วที่น่าอัศจรรย์
“ข้าโชคดีมาก พี่เเสี่ยวโหรว ตอนนี้ข้าจะลงไปทำบางสิ่ง ท่านแค่ต้องอยู่ที่นี่ทำเป็นยุ่งต่อไป ตอนที่ข้าออกไป!”
พูดจบ อี้หยุนก็ไต่ลงจากภูเขา
ไฟล์เสียหรือถูกลบบอกด้วยนะครับ เดียวจะเเก้ให้ สวนมีความเห็นอะไรหรืออย่าดูเรื่องไรก็โพทย์บอกได้